Άδρωπε, βασιλιά της γης που ζεις τζιαι βασιλεύκεις
να τ' αγαπήσεις τα δεντρά, παντού να τα φυτεύκεις.
Τζει μέσα να δκιανεύκεσαι, τζει μέσα να δουλεύκεις,
τούτη εν η
παράδεισος τζΙ άλλην να μεν γυρεύκεις.
Τα δέντρα εν παράδεισος τζει που 'ναι φυτεμένα
γιατί λογής λογιών πουλιά εν πάνω φουλιεμένα.
Τα δέντρα όπου φυτευτούν τζ' ο τόπος πρασινίσει
τζει μέσα να δκιανεύκεται το πλάσμαν θεραπεύκεται μακάριν
να 'σιει φθίσην.
Πο’ 'σέν το άψυχο
δεντρόν τ’ αθώον νιωμένον
πο’ 'σέν εκάμαν το σταυρόν τον τρισμακαρισμένον,
τζείνον που βάσταν το Χριστόν πάνω του σταυρωμένον.
Ξενής Πάτσαλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου