Φιλί στα χείλη σου πικρό / Βάσος Βενιζέλος

Λόγια που σου `πα και πήρ’ ο αγέρας
στιγμές που σταθήκαν και γίναν καπνός
ήλιος η αγάπη στη μέση της μέρας
μα είναι η καρδιά σου βαρύς ουρανός
μα είναι βαρύς ουρανός

Φιλί στα χείλη σου πικρό κι αγύριστο
και δρόμος που δεν έφτασε η ματιά σου
παρ’ της αγάπης το κλειδί και γύρισ’ το
ν’ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της καρδιάς σου
παρ’ της αγάπης το κλειδί και γύρισ’ το
ν’ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της καρδιάς σου

Μήνες γιορτές και χαρές που δεν είδες
πόθοι κρυμμένοι στ’ονείρου φωτιά
χρώματα ήλιου γελούν οι ελπίδες
μα είναι η σιωπή σου πικρή μαχαιριά
μα είναι πικρή μαχαιριά

Φιλί στα χείλη σου πικρό κι αγύριστο
και δρόμος που δεν έφτασε η ματιά σου
παρ’ της αγάπης το κλειδί και γύρισ’ το
ν’ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της καρδιάς σου
παρ’ της αγάπης το κλειδί και γύρισ’ το
ν’ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της καρδιάς σου

Βάσος Βενιζέλος (βιογραφικό σημείωμα)

Ο Βάσος Βενιζέλος γεννήθηκε στη Λεμεσό. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ως εκπαιδευτικός στη Μέση Εκπαίδευση. Λογοτέχνης, ασχολήθηκε με την ποίηση και κυρίως με την στιχουργική. Συνεργάστηκε με σπουδαίους μουσικούς και συνθέτες όπως ο Μάριος Τόκας. Από την συνεργασία αυτή προέκυψε και το διαχρονικό πλέον τραγούδι: Συνάχτου πκιον τριανταφυλλιά. 

https://www.foni-lemesos.com/agenda/who-is-who/2807-vasos-venizelos.html

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&lyricist_id=533

Αχ ουρανέ και θάλασσα / Βενιζέλος Βάσος

Στη θάλασσα ταξίδεψες στον ουρανό γυρνούσες
φιλί σταλιά δε γύρεψες γι’ αγάπη όταν διψούσες
της θάλασσας τα κύματα και τ’ουρανού τ’αστέρια
μπρος τα δικά σου βήματα μες τα δικά σου χέρια

Αχ ουρανέ και θάλασσα γαλάζιο φως του κόσμου
τη δύναμη σου δώσ’ μου
τα χρόνια μου όλα θ’άλλαζα για το φιλί σου φως μου
κι ας είσαι ο θάνατος μου

Αν / Βάσος Βενιζέλος

ΑΝ το φιλί σου μου αρνηθεί την καλημέρα
Και σε μια νύχτα όλ’ η αγάπη σου χαθεί
Ψυχρά θα σπρώξω τη ζωή μου παραπέρα
Όπως του κόσμου συνηθάνε οι δυνατοί

ΑΝ δε θα μ’ αγκαλιάζει πια η ματιά σου
Και της φωνής σου αν δε με λούζει η μουσική
Το μέλλον μου θα πάρω απ’ την καρδιά σου
Να το επενδύσω σε μιαν άλλη προοπτική

Αν με φορτώσεις με του κόσμου όλου τη θλίψη
Και μου στερήσεις της αγάπης σου το φως
Ψυχή και τόλμη στη ζωή δε μου `χουν λείψει
Γνώση είν’ ο πόνος και θα γίνω πιο σοφή

Τριανταφυλλιά / Βάσος Βενιζέλος

“Το φως στο παραθύριν σου
τζι ούλλη δροσιά στο στόμαν
τζι ο ήλιος σαν τον τζύρην σου
πον σου χαλά χαττήριν σου
δικιά σου ζωήν τζιαι χρώμαν.

Τριαντάφυλλα τζ’ αρώματα
τα σιείλη τζι η αγκαλιά σου
τζι εσούνι ούλλον αππώματα
της ομορκιάς καμώματα
σκορπίζεις τα φιλιά σου.

Συνάχτου πκιον τριανταφυλλιά
μεν τα ξοδεύκεις τα φιλιά
τζι έρκομαι ‘γιω ξοπίσω
μαράζιν τρώει με αρσενικόν
που τα φιλιά σου μερτικόν
δος μου τζι εμέν να ζήσω.

Καμοί τζι αναστενάματα
που δίπλα σου όπκοιος ρέξει
κόμα τζι ο αγέρας σταματά
-άκου Θεγέ μου πράματα-
φιλιά ζητά πεντέξι.

Τα σιείλη μου δακκάννω τα
μ’ αναπαμόν εν βρίσκουν
γιατί ομπρός σου χάννω τα
τζιαι διψασμένα τζι άποτα
δίχα φιλίν μεινίσκουν.”

Λεμεσός / Βάσος Βενιζέλος

 Στη μνήμη Μάριου Τόκα 

Σ’ αυτή την πόλη που σκορπάει καρδιά κι αισθήματα 
και με χαμόγελο τον ήλιο κάθε μέρα χαιρετά 
όλα ξεχνιούνται και τα λάθη και τα κρίματα 
γιατί η αγάπη μ’ άλλα μέτρα τους ανθρώπους μελετά
 στον πόνο δίνει βάλσαμο γιορτές και πανηγύρια 
κι έχει ψυχή μ’ ορθάνοιχτο στο φως τα παραθύρια. 

Πόλη μου μάνα, Λεμεσός, αλμύρα ποτισμένη 
με τ’ ουρανού τα χρώματα φαντάζεις στολισμένη 
πόδια θαλασσοφίλητα κι αγκάλη μυροφόρα 
και τ’ όνειρο ταξιδευτής στον Πριν μα και στο Τώρα. 

Σ’ αυτή την πόλη που με πάθος τρέφει οράματα 
και μες στους δρόμους με τραγούδια και παρέες ξενυχτά 
βρίσκουν εξήγηση μυστήρια και θαύματα 
γιατί η αγάπη δένει με όρκο τους ανθρώπους πιο σφιχτά 
οι μούσες τής χαρίζουνε νότες χρυσές και ρίμες
 κι η λεβεντιά καταμετρά και πρόσωπα και μνήμες. 

Αν / Βενιζέλος Βάσος

ΑΝ το φιλί σου μου αρνηθεί την καλημέρα
Και σε μια νύχτα όλ’ η αγάπη σου χαθεί
Ψυχρά θα σπρώξω τη ζωή μου παραπέρα
Όπως του κόσμου συνηθάνε οι δυνατοί

ΑΝ δε θα μ’ αγκαλιάζει πια η ματιά σου
Και της φωνής σου αν δε με λούζει η μουσική
Το μέλλον μου θα πάρω απ’ την καρδιά σου
Να το επενδύσω σε μιαν άλλη προοπτική

Αν με φορτώσεις με του κόσμου όλου τη θλίψη
Και μου στερήσεις της αγάπης σου το φως
Ψυχή και τόλμη στη ζωή δε μου `χουν λείψει
Γνώση είν’ ο πόνος και θα γίνω πιο σοφή

Φιλί στα χείλη σου πικρό / Βάσος Βενιζέλος

Λόγια που σου `πα και πήρ’ ο αγέρας
στιγμές που σταθήκαν και γίναν καπνός
ήλιος η αγάπη στη μέση της μέρας
μα είναι η καρδιά σου βαρύς ουρανός
μα είναι βαρύς ουρανός

Φιλί στα χείλη σου πικρό κι αγύριστο
και δρόμος που δεν έφτασε η ματιά σου
παρ’ της αγάπης το κλειδί και γύρισ’ το
ν’ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της καρδιάς σου
παρ’ της αγάπης το κλειδί και γύρισ’ το
ν’ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της καρδιάς σου

Μήνες γιορτές και χαρές που δεν είδες
πόθοι κρυμμένοι στ’ονείρου φωτιά
χρώματα ήλιου γελούν οι ελπίδες
μα είναι η σιωπή σου πικρή μαχαιριά
μα είναι πικρή μαχαιριά

Φιλί στα χείλη σου πικρό κι αγύριστο
και δρόμος που δεν έφτασε η ματιά σου
παρ’ της αγάπης το κλειδί και γύρισ’ το
ν’ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της καρδιάς σου
παρ’ της αγάπης το κλειδί και γύρισ’ το
ν’ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της καρδιάς σου

Τριανταφυλλιά / Βενιζέλος Βάσος

Το φως στο παραθύριν σου
τζι ούλλη δροσιά στο στόμαν
τζι ο ήλιος σαν τον τζύρην σου
πον σου χαλά χαττήριν σου
δικιά σου ζωήν τζιαι χρώμαν.

Τριαντάφυλλα τζ’ αρώματα
τα σιείλη τζι η αγκαλιά σου
τζι εσούνι ούλλον αππώματα
της ομορκιάς καμώματα
σκορπίζεις τα φιλιά σου.


Συνάχτου πκιον τριανταφυλλιά
μεν τα ξοδεύκεις τα φιλιά
τζι έρκομαι `γιω ξοπίσω
μαράζιν τρώει με αρσενικόν
που τα φιλιά σου μερτικόν
δος μου τζι εμέν να ζήσω.

Καμοί τζι αναστενάματα
που δίπλα σου όπκοιος ρέξει
κόμα τζι ο αγέρας σταματά
άκου Θεγέ μου πράματα
φιλιά ζητά πεντέξι.

Τα σιείλη μου δακκάννω τα
μ’ αναπαμόν εν βρίσκουν
γιατί ομπρός σου χάννω τα
τζιαι διψασμένα τζι άποτα
δίχα φιλίν μεινίσκουν.

μπορείτε να το ακούσετε: https://www.youtube.com/watch?v=XZkpqk5cIsM