Ευρυδίκη Περικλέους Παπαδοπούλου (βιογραφικό σημείωμα)

Η Ευρυδίκη Περικλέους Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Λευκωσία. Είναι Διευθύντρια Πολιτισμού και καθηγήτρια μουσικής στη Μέση Εκπαίδευση στην Αγγλική Σχολή Grammar School Λευκωσίας. Είναι διευθύντρια του πολιτιστικού Ιδρύματος Ιωάννη και Ηρώς Γρηγορίου. 

Ποιητικές συλλογές :

•  "Κι η Κερύνεια μια ανοικτή πληγή", Λευκωσία 1982, 
• "Υστερόγραφα", Λευκωσία 1985, 
• "Χωρίς Ήρωες ", Λευκωσία 1985, 
• "Ανακάλημαν τα Ποιητάρικα" Αθήνα, Νεφέλη 1999, 
• "Et Kerynia, Une Plaie Ouverte, Nancy: Institut d'Etude Neo- Ηelleniques", Editions Praxandre France, 2002 και επανέκδοση 2003, 
• " Xώρας ιστόρηση", Νεφέλη, Αθήνα 2005, Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2006.

Πεζά: 

"Poemes et Recits , Nancy: Institut d'Etude Neo- Ηelleniques", Editions Praxandre, France 2005. 


Έρευνα: 

"Ο ζωγράφος Κώστας Στάθης", εκδόσεις Πολιτιστικές Υπηρεσίες Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού και Ίδρυμα Τηλέμαχος Κανθός Λευκωσία 2010


Θεατρικά: 

• "Το άλλο μισό του ουρανού", Νεφέλη, Αθήνα 1994, Βραβείο Θεατρικού, Οργανισμού Κύπρου 1992, 
• " Φεγγάρι μην κλαις", Νεφέλη, Αθήνα 1996, έπαινος Θ.Ο.Κ. 1994, 
• "Η σιωπή είναι παράξενη απόψε", Νεφέλη, Αθήνα, 2003, 
• "Το τρακτέρ", Βραβείο Διαγωνισμού Εβδομάδας Θεατρικής Γραφής Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού Πολιτιστικές Υπηρεσίες σε συνεργασία με το Θέατρο Ένα 2004, 
• "Ανδρόνικος ή Ο ζωγράφος", Έπαινος Θ.Ο.Κ. 2006, 
• "Φίλαμε μην ξημερώσει", Βραβείο Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού και Θεάτρου Ένα 2008, 
• "Ο καιρός των καταιγίδων", Έπαινος από τον ΘΟΚ 2009.

Θεατρικά έργα που ανέβηκαν στην σκηνή 

• "Φεγγάρι μην κλαις", Θέατρο Ένα, Μάης 1996, 
• "Το άλλο μισό του ουρανού", Νέα Σκηνή Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου Mάρτης 2003, 
• "A Bar Called Lost Paradise", Warehouse Theatre 24th International Playwriting Festival 2010 Croydon Theatre Λονδίνο Μάρτη, 2010.

Έργα της έχουν βραβευτεί τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, την Αμερική, την Ασία και τον Καναδά. 

Το 2005 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για εκδόσεις του 2005, για την ποιητική συλλογή "Χώρας ιστόρηση" Εκδόσεις Νεφέλη Αθήνα 2005, γραμμένη στην Κυπριακή διάλεκτο.

Αλκατράζ / Παπαδοπούλου Ευριδίκη - Περικλέους

Κακοποιοί και γκάγκστερ

Στα κελιά της κόλασης

Προς παραδειγματισμό

Προς αποφυγήν

Προς φρόνηση

Στο βράχο υψίστης ασφαλείας

1500 φυλακίστηκαν είπε ο φύλακας

Τώρα δεν υπάρχουν κακοποιοί

Γυρίσαμε όλοι στον διπλανό μας

Το γκρουπ των τουριστών πολύχρωμο

Πως είστε τόσο σίγουρος κύριε

Γιατί απλούστατα κανείς σας δεν μπορεί να αποδράσει

Όλοι τελείται υπό κράτηση

Τα ψυχρά ρεύματα της ζωής σας

Σας εμποδίζουν να αποπειραθείτε

να αποδράσετε στον κόλπο της ελπίδας

Θα αστειεύεστε μου φαίνεται κύριε

Καθόλου

Μπορείτε να δοκιμάσετε άλλωστε

Τρόφιμοι είσαστε της οικονομικής ύφεσης,

Της φοροδιαφυγής

Της ποτοαπαγόρευσης

Μάλλον τα σύγχυσε ο ανθρωπάκος

Τόσα χρόνια στο σωφρονιστήριο  του Αλ Καπόνε

Του Αλβιν Κάρπις του Τζορτζ Κέλι του Ρόμπερτ Στράουντ  Δήλωσαν οι τουρίστες

Αυτό νομίζεται

Προσέξτε δεν μπορείτε να βγείτε

Υπάρχει συρματόπλεγμα

Πύργοι φρουρούμενοι

Μπάρες χαλύβδινες στα παράθυρα

Ανοίγουν με τηλεχειρισμό 

Από αυτούς που τηλεχειρίζονται  τη ζωή

Την άνεση σας

Την φαινομενική καλοπέραση σας

Γύρω τα παγωμένα ρεύματα έως και εννέα κόμβοι

Σε μαντρότοιχους είστε

Και τους κτίσατε μόνοι

Αποδράστε

Μονάχα απαγορεύεται να μιλάτε μεταξύ σας

Στο μπλόκ Δέλτα  είναι το δωμάτιο αερίου

Ένα κρεβάτι μια κουβέρτα ένα πτυσσόμενο τραπέζι

Μια καρέκλα μια τουαλέτα ένας νιπτήρας και δύο ράφια

Τι άλλο χρειάζεται τούτη η ζωή που την παραφορτώσατε

Στα καινούρια κελιά

Και για να σπάσει λίγο την ένταση ο φύλακας

Πρότεινε μια βόλτα στο Αγκάβι Τρέιλ

Ανάμεσα ευκαλύπτων, ερωδιών  και αγαύης

Είδαμε τα θαλασσοπούλια 

Το νησί ακολουθούσε ζωσμένο  στην παλίρροια

Θα ζήσετε με το όνειρο της απόδρασης

Της όποιας απόδρασης

Προσωπικής κοινωνικής εθνικής

Το προνόμιο της εξόδου θα ανακληθεί επ αόριστον

Αποχαιρετήστε παρακαλώ το Σαν Φρασίσκο

Που χάνεται στην ομίχλη

Δεν προλαβαίνετε να το ξαναδείτε

Στην τιμή του εισιτηρίου περιλάμβανε

Μαγνητοφωνημένη  ξενάγηση από πρώην τρόφιμους

Και σωφρονιστικούς υπαλλήλους

Κι η Κερύνεια μια ανοικτή πληγή (απόσπασμα) / Παπαδοπούλου Ευριδίκη - Περικλέους

«Πατρίδα,

δεν είμαστε μάνες τούτο τον Ιούλη,

δεν είμαστε Παναγιές».

«Δε γινόταν αλλιώς, πατρίδα,

Θάνατος στα είκοσί τους χρόνια.

Ήταν λύση αυτή;

Ήταν διέξοδος αυτή;»

.....

«Τότε δε γράφαμε, Πατρίδα,

Τότε νοσταλγούσαμε χωρίς Θεό.

………….

Τότε δειπνούσαμε χωρίς Σταυρό

Με ζωή να ζητά συγχώριο”.

.......

«πως τούτ’ η θλίψη

δε θα κρατήσει πολύ.

.τούτη η θλίψη δεν μπορεί

να κρατήσει για πάντα».

........

«Πατρίδα       

Μύρισε Κερύνεια απόψε η σκέψη,

Μύρισε πατρικό σπίτι

κι αναλαμπές καρδιών,

μύρισε αυλή και τριαντάφυλλο».

.............

«Πατρίδα,

δεν το κατάλαβες

πως δε βολεύεται

τούτη η Κερύνεια όπως κι όπως;

Δεν ανέχεται να τη βολεύουν

όπως κι όπως;».

AΝΑΙΤΙΟ / Παπαδοπούλου Ευριδίκη - Περικλέους

Ο ύπνος

Ερχόταν χωρίς ειρμό

Δεν τον έδιωξα

Αντίθετα

Επικαλέστηκα τ’ όνομά του

Τη γλύκα, το άλλοθι τη λήθη.

Τ’ ανώνυμό του

Έτσι κληρονόμησα τα μεγάλα βράδια

Από σένα

Ξύπνησα πλούσια

Η ψεσινή οδοιπορία

Παραδόθηκε στις πρωινές ώρες

Ο ύπνος

Είχε κάτι από τη γλυκύτητα

Της αναζήτησης

Τίναξα τα ζεστά σεντόνια

Να ξανάρθεις

Το πρωί

Το βλέμμα σου άλλαξε

Δανείστηκε κάτι ασήμαντα πρόσκαιρο

Να με χαιρετήσει

Το ‘χω ανάγκη μου ‘πες

Κι εγώ

Σ’ αναζήτησα στο ακάλυπτο στήθος μου

Που μονοπώλησε τον μονόλογο σου….

Θα μου λείψεις

Αν αφήσεις την απόσταση

Να μεγαλουργήσει

Μ’ έμαθες

Να συντηρώ το πέρασμα σου

Με τη σιγουριά της δημιουργίας

Θα μου λείψεις

Να ‘ρχεσαι

Βάρβαρα μελετημένος

Μισαλλόδοξος

Σφετεριστής του χρόνου

Και του ονείρου

Ναυμάχος, κατακτητής, ιδεαλιστής

Προσκυνητής του απροσκύνητου

Τ’ ανυπεράσπιστου, τ’ ανύποπτου

Να ‘ρχεσαι

Κι εγώ θα σ’ αγαπώ για ό,τι δεν μου έδωσες,

Για τον κόσμο σου

Που πονεί στ’ αδιέξοδο,

Για τα’ ασυμβίβαστο της μοίρας σου,

Την εγκράτεια,

Τη μεγαλοσύνη

Την ηρεμία

Την υπόσχεση.

Εγώ θα σ’ αγαπώ

Για κείνο που θα ‘ρθεις

Για κείνο που μαστορικά προετοίμασες

Για κείνο που ρυθμικά πόνεσες

Εγώ θα σ’ αγαπώ

Σ’ άγγιξα

Κι επέστρεψα

Στη χωμάτινη κατασκευή μου

Ίσως να μπορούσα να αναμιχθώ

Να αναγεννηθώ

Να ανοικοδομήσω

Όχι με τη δική σου διάρκεια

Απλά

Αόριστα

Ακαθόριστα

Ίσως να μπορούσα να ολοκληρωθώ

Στη δική σου άλωση

Αν αν παρέβαινα την εντολή

Νά σει ο τόπος άξαμον / Παπαδοπούλου Ευριδίκη - Περικλέους

γ «…ήτοι πόλεμοι ήτται σποραί διακενής υπεναντίων έδωδή καμάτων ημών…»

Διπλώννει το μαράζιν της ‘πού κάτω ‘ς την μασκάλην

Έσυρεν την καρκιάν ποξιάν ‘ς τόν νώμόν της μέν σπάση

Άρκοελιά τά σείλη της τα’ άμμάθκια πικραθάσιν

Οί τόποι που άγρώνιζεν τρανταφυλλούιν άλιν

Ένας καμπίτης άνεμος άπλώθει Μεσαρίτης

Χωρκάτης Θέ μου εύλόα τον γρουσόν Κωσταντινάτον

‘Σ τα γόνατα προππέφτει της λαλεί της έλα ννά τον

Τόν νήλιον πού ‘σκοτείνιασεν φέγγει σγοιόν ποσπερίτης

Που ν ό τξαιρός πού έρεσσεν έκουβαλούσαν Θέ μου

Τές μέρες νωστομέρωτες παρθένες κοπελλοϋδες

Σιτάρενες έλιόκλωνες ξημάσκαλες λουσούδες

Καλλιόττερες τής Μεσαρκάς Πλάστη αν είδες πέ μου

Έφτάζυμοι έσπερινοί του κάμπου θεριστάδες

Άσκομαχούσαν τραουδκιάν χρυσάφενες κουτσούλλες

Δρεπάνιν άστραφτεν καρπόν ευλοημένες ούλλες

Τρώαν άγγόνια τξαί παιθκιά ‘χορτάνναν οί μανάδες

Σοθκειά π’ άδροουντύχαννεν άξιος πάντα τέθκοια

Μέ’ ‘ς τό τξελλάριν σπιλαστόν χαρώ τό συμιλόριν

Έκόντεψεν του ουρανού ξφτασεν ώς τά όρη

Άνόρπιστα τόσες χαρές ‘γινήκασιν καντρέθκια

Πέτρενα πήλινα βυζιά σφίγγεις τα νά καρπίσουν

Σέ κούππαν άνεξίθρησκην πού προ Χριστού ‘ς την Λέμπαν

Φωνή πού φτάνν’ ώς σήμμερον ίνταλος την έπέμπαν

Νά ‘σης ‘πού τότες άξαμον οί τόποι νά όρπίσουν