Και μετά σίγησε ο ουρανός (απόσπασμα) Παυλίνα Στυλιανού

Ντύθηκε κι απόψε η νύχτα
με χιλιάδες τ'αστέρια να χορεύουν ταγκό
Τα χέρια ακουμπάνε τα πλήκτρα
κλείνεις τα μάτια
κι ονειρεύεται ένα χορό.
Ενα φεγγάρι για πίστα
αστέρια τριγύρω με νότες σωρό
Το σκοτάδι φωτίζεται απ' τ' αστέρια
Είναι η στιγμή της λύτρωσης
ανεξίτηλης λαγνείας

Και μετά σίγησε ο ουρανός (μικρό απόσπασμα) / Π.Στυλιανού

Ξεφυλλίζοντας τα γράμματα
ξεφυλλίζονται οι λέξεις,
ξεφυλλίζοντας τον στίχο
ξεφυλλίζεις την ποίηση,
ξεφυλλίζοντας τις σκέψεις
ξεφυλλίζεις τ’ όνειρο.

και μετά…

Ένα γυμνό δέντρο
τα φύλλα στον αγέρα•
άντε τράβα να τα μαζέψεις,
να βάλεις τις λέξεις σου σε τάξη
να δυναμώσεις την ποίηση
να ξαναφτιάξεις τ’ όνειρο

Και μετά σίγησε ο ουρανός (απόσπασμα) / Στυλιανού Παυλίνα

Ήρθε κάποτε η νύχτα 
Για να πει μια καληνύχτα 
φόρεσε τα άστρα για ομορφιά 
και χαμογέλασε στο μισοφέγγαρο από ψηλά 
Η θάλασσα άπλωσε ένα κύμα για να του πει μια καληνύχτα
Και φωτίστηκε η γη με τις ομορφιές της νύχτας μέσα σε απέραντη σιγή!!!

Και μετά σίγησε ο ουρανός / Π.Στυλιανού

Ήρθε κάποτε η νύχτα
για να μας πει μια καληνύχτα.
Απλώθηκε στη γη και την έπνιξε μες το σκοτάδι
στη στιγμή.
Φοβήθηκαν οι άνθρωποι έψαχναν για λίγο φως
κι εκείνη κυβερνούσε λες κι ήτανε αρχηγός.
Δειλά, δειλά ένα αστεράκι
ανεβαίνει εκεί ψηλά
τη νύχτα να φωτίσει να της δώσει ομορφιά.
Άμα είδε η νύχτα το στολίδι
του φωνάζει στο λεπτό
«Δεν φωνάζεις τ’ αδελφάκια σου για να κάνετε χωριό;»
Κι αυτό απ’ τη χαρά του
λαμπιρίζει σαν τρελό
και τα βλέπεις όλα
να ανεβαίνουν στο λεπτό.
Και έτσι η νύχτα ντύθηκε μ’ αστέρια
για να πάει σε χορό,
μιας και το μαύρο το φουστάνι
έγινε πια λαμπερό.

Παυλίνα Στυλιανού (βιογραφικά στοιχεία)

Η Παυλίνα Στυλιανού γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λεμεσό.  Είναι σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών και εργάζεται στη βιβλιοθήκη του Δήμου Μέσα Γειτονιάς.   

Έργα της: 

• Παραμύθι: «Τα Αλουμινόκουτα ζωντανεύουν» Εκδόθηκε το 2012. Γράφτηκε σε συνεργασία με τον τότε εννιάχρονο γιο της. (Βιβλιοεκδόσεις Αναζητήσεις)
• Μυθιστόρημα:  "… και μετά σίγησε ο ουρανός…"  Εκδόθηκε το 2014. (Βιβλιοεκδόσεις Αναζητήσεις)
• Η Ιθάκη μου, της ψυχής μαργαριτάρι 

Βελούδινο Σκοτάδι / Στυλιανού Παυλίνα

Το ξέρω πως δεν είναι όνειρο
να πω πως θα φύγει θα περάσει
είναι βαθύ βελούδινο σκοτάδι του μυαλού
που σφήνωσε για  να’ ναι  εφιάλτης

Οι θνητοί ιππότες σου θα το παλέψουν σφόδρα
τα ξίφη τους θα βγάλουνε να του κτυπήσουν τα πνευμόνια
με το θεριό αντίκρυ τους είν'  έτοιμοι να τα βάλουν
και τα βαθιά βελούδινα σκοτάδια τους να κάνουν να σωπάσουν

Ο αγώνας θα  είναι άνισος, το ξέρω το προβλέπω
μα οι θνητοί θα είναι εδώ το χέρι
να κρατήσουν και σε κάθε δύσκολη στιγμή
μαζί σου έτοιμοι να πολεμήσουν
  
Μες στο βαθύ βελούδινο σκοτάδι
καπετάνιος του μυαλού σου εσύ μέσα στ’ αγιάζει
κόβεις ταχύτητα πριν σε καταστρέψει πλήρως
και μέσα από αυτό , και από την δική σου ψυχή θα βγεις γαλήνιος




Σημείωση: για όλους όσους παλεύουν καθημερινά με τον καρκίνο, με την ευχή μια μέρα να καταφέρουν να τον νικήσουν

Nα με θυμάσαι / Στυλιανού Παυλίνα

Να με θυμάσαι
και θα σε παίρνω πάντα αγκαλιά
θα σε γεμίζω με φιλιά
και θα κοιμάσαι
δίπλα μου θα’ σαι

Να με θυμάσαι...

Να με θυμάσαι
ποτέ να μην το ξεχνάς
στα όνειρα σου να με συναντάς
και να θυμάσαι...
θα κάνω πάντα ό,τι μου ζητάς
να μην φοβάσαι...
 να το θυμάσαι

Παίρνω το θάρρος να σου πω
πόσο πολύ σε αγαπώ
σ’ έχω μέσα μου σαν φυλακτό
να το θυμάσαι…
να μην φοβάσαι…

Το σ’ αγαπώ θα το κρατώ σφιχτά
στο τραγουδώ όπου και να’ σαι
θέλω να μείνει πάντα στην καρδιά σου
να μην φοβάσαι…
να το θυμάσαι…

Τα όσα ζήσαμε μαζί
είναι κρυμμένα βαθιά μες στη ψυχή
εγώ και συ πάντα μαζί
να μην φοβάσαι…
 να το θυμάσαι…

Να με θυμάσαι
και θα σε παίρνω αγκαλιά
θα σε γεμίζω με φιλιά
μάτια μου γλυκά


Να με θυμάσαι...

[Φτιάξε ένα αστέρι] / Στυλιανού Παυλίνα

Φτιάξε ένα αστέρι

δώσε του λάμψη με το χέρι σου

Ζωγραφίζοντας το στο χαρτί

με το πινέλο σου

Κι άμα τελειώσεις τη δημιουργια σου

Κλείσε τα μάτια

Κι ονειρέψου το όνειρο που άφησες

στη μέση χθες βράδυ

μόλις είχε νυχτώσει!!!

Η Ιθάκη μου, της ψυχής μαργαριτάρι (απόσπασμα) / Στυλιανού Παυλίνα

Σαν το γλυκό του κουταλιού

Σαν το γλυκό του κουταλιού οι λέξεις,

τις βάζεις δίπλα - δίπλα

και σε ταξιδεύουν

σαν την βαρκούλα που κυλά

μέσα σε ποτάμια με κουπιά,

κι εσύ απλά ονειρεύεσαι!

                   

Κωδικός Αίνιγμα, οι λέξεις,

μην γεράσεις ποτέ, σου φωνάζουν.

Είναι οι λέξεις που σου γεμίζουν την μοναξιά.

Είναι οι λέξεις που σου φτιάχνουν τ’ όνειρο.

Είναι οι λέξεις που σου δίνουν ζωή.

Σαν το γλυκό του κουταλιού.

***

Με τα μάτια της ψυχής μου 

Με τα μάτια της ψυχής μου σε γνώρισα
μέσα από αυτά σε ένιωσα και σε πόθησα
Ήταν τα μάτια που δεν με πρόδωσαν
αυτά που με το κοίταγμα ψυχής σε αναγνώρισαν

Μ’ ένα κοίταγμα ψυχής  εμείς ενώσαμε
τα πέταλα μας να μην ματώσουνε
να μην χαθούνε απ’  το φύσημα του αέρα
και γίνουν αόρατα ψηλά εις τον αιθέρα

Με τα μάτια της ψυχής μου  
χάιδεψα τη μορφή που σκιαγράφησα
το λιγοστό φως της δικής μου ενώθηκε με τη δική σου
έπαψα πια να είμαι τυφλή

σ’ ευχαριστώ

Και μετά σίγησε ο ουρανός / Π.Στυλιανού

Σβήσαν τα φεγγάρια
Χάθηκε το φως
Στη θάλασσα κοιμούνται πια οι γλάροι
Δίπλα σε αγγέλους με φτερά σ'ένα χορό
Κλείνεις τα μάτια και ονειρεύεσαι
Σιγή παντού απλώνεσαι!!

Σίγησε ο Ουρανός / Στυλιανού Παυλίνα

Σου’ χω πει πως οι λέξεις δεν είναι κτήμα κανενός

είναι σαν τον αφρό μέσα στο νερό

επιπλέουν, τραβάνε κουπί

το θέμα είσαι εσύ

πως θα τις μαζέψεις

πως θα τις βάλεις στη σειρά

και πως θα ταξιδέψεις

… και μετά… ΣΙΓΗΣΕ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ / Στυλιανού Παυλίνα

 

Απόψε σίγησε ο ουρανός,

όλα τα αστέρια κοιμήθηκαν

με σιντεφένια  κουβερτούλα

σίγησαν κι αυτοί

ενωμένοι, αγκαλιασμένοι

όπως οι ψυχές τους το ποθούσαν

 

Τι κι αν τα χρόνια πέρασαν

Τι κι αν οι μέρες με τις ώρες κύλησαν

Αυτοί προχώρησαν…

Αναζήτησαν… ανταμώθηκαν και πάλι

 

Η ώρα που οι καρδιές ξανά αγκαλιάστηκαν

έφθασε ενώθηκαν… ένιωσαν…

 

Απόψε σίγησε ο ουρανός,

Τα χέρια ενώθηκαν ανέβηκαν ψηλά

όλα τ’ αστέρια αποκοιμήθηκαν χαμογελώντας στην νύχτα

και ο ένας αγκάλιασε τον άλλο τρυφερά

Μικροί Αγγελοι / Στυλιανού Παυλίνα

Μικροί Άγγελοι ανασαίνουνε παρέα
Ζωές παράλληλες, συνάμα διαφορετικές
Ή πάλι ίδιες γεμάτες έρωτα στη σελήνη

Ένα αγόρι με μια κιθάρα μελωδίας
μια ιστορία με ήχους μυρωδιές….
Μέσα σε μια παλάμη κλεισμένη η ευτυχία
μέσα σ’ ένα χάδι που κανακεύει και περνούν οι εποχές

Κάπου μακριά μοσχοβολάει η αγάπη
λούζεται απ’ τον ήλιο, στα καθάρια τα νερά
έτσι αγαπάει κι ονομάζεται η ΑΓΑΠΗ
ζωντανεύει μέσα από του ονείρου τα φτερά

Ένα κορίτσι που χορεύει ως τ’ αστέρια
τρυφερά.. ευάλωτα… τρωτά
Κι αν ποτέ της τρέξει ξυπόλητη μια Λένη
μέχρι την παραλία κολυμπώντας στα κρυστάλλινα νερά
κι αν το χρυσό κουρέλι πέσει απ’ τα σκουρόχρωμα μαλλιά της
Οι μικροί άγγελοι θα το μαζέψουνε
μ’ αγάπη προτού χαθεί
και χαθεί μ’ αυτούς ο έρωτας και η χαρά

Μ’ ένα φτερό / Στυλιανού Παυλίνα

Έφτιαξα τον κόσμο μου θαρρώ

βάζοντας χρώματα από της φύσης τον χορό

και μ’ ένα νέο χάρτινο φτερό

θα ανέβω ψηλά στον ουρανό

Φοράω φόρεμα χρωματιστό

κλεμμένο απ’ του ουράνιου τόξου το φτερό

και θα πετάξω στου’ ρανού  την αγκαλιά

χορεύοντας γύρω απ’ τα αστέρια, μαγικά

Πάνω που πλέον είχα κουραστεί

να κοιτάω τον άδειο ουρανό μες στη σιωπή

γέμισε ξαφνικά με μουσική

και με αστέρια να χορεύουν σε βροχή

Θα κλέψω το χρώμα του’ ρανού

και την λάμψη του μικρού του αστεριού

θα βάλω λίγο χρώμα σύννεφου

και θα ανέβω σε σένα….. κοντά σε σένα…

 Θα φτιάξω ένα χάρτινο φτερό

και το φεγγάρι θα του ζωγραφίσω σε αυτό

να πάρει λάμψη απ’ αυτό

και να ξεκινήσει το ταξίδι του ψηλά στον ουρανό

και θα ανέβω σε σένα…. κοντά σε σένα…

Κι όπως θα βλέπω τ’ αστέρια εκεί ψηλά

κι η γη θα έχει μια παράξενη φωτιά

θα χορέψω με το φως του ουρανού

και θα’ μαι δίπλα σε σένα…. κοντά σε σένα…

ΜΗ / Στυλιανού Παυλίνα

Μη με ψάξεις...

δεν θα με βρεις

γιατί απλά δεν με βλέπεις

είμαι αγέρας, ένα φευγαλέο φύσημα

στο πίσω μέρος του μυαλού σου

και αφού το ζήτησες χάθηκα

και όταν με  ζητήσεις πάλι  χαμένη θα’ μαι

Ήμουν εκεί και εσύ μου έκλεισες τις κουρτίνες

φοβήθηκες λέει να δεις κατάμουτρα την αλήθεια

λες και εγώ θα την έλεγα ποτέ,

λες και θα πρόδιδα το μυστικό σου

κι ας μην το κατάλαβες ποτέ πως ήμουν απλώς αγέρας προστασίας

Μην μου κλάψεις, άσε έμενα να κλάψω και για  τους δυο μας

γιατί σαν αγέρας και κάποτε η συνείδηση σου,

φύλλα της ψυχής σου

σε ένιωσα, σε κατάλαβα

Μα θέλησες να  ζεις στην αμαρτία σου

πετώντας την δική μου αέρινη προστασία

Και εγώ ...  μένω αγέρας

να μπαίνω στο κορμί σου

Μη με βλάψεις, δεν σε έβλαψα ποτέ

το αντίθετο κι ας μην το έχεις καταλάβει ποτέ

Και εγώ … είμαι αγέρας

όσο κι αν θες δεν θα μπορέσεις να με διώχνεις

γιατί θα πηγαινοέρχομαι

Ξέρω πως θα τα καταφέρεις όπως νομίζω πως τα  κατάφερα  και εγώ

Δες… σε έκλεισα για πάντα μες στα λόγια μου