ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Κράτησε τον ήχο των βημάτων μας 
μέσα στο Καλοκαίρι, 
χρυσό και πυρωμένο σαν τον πόθο μας.
Άλλο δεν θα υπάρξει σαν τούτο.
Έναυσμα Φαύνων.
Πως να σε κράξω; 
Ραχήλ ή Ρεβέκκα των βιβλικών ημερών της ευτυχίας μου;
Ω αγαπημένη, 
οι φούχτες μου γέμισαν φως και μέλι καρπών.
Ω αγαπημένη, 
άσε με να σε υμνήσω 
στο βασάλτη  των ακοίμητων αιώνων. 
Όπως γεννήθηκες μέσα μου 
στη γλυκιά θλίψη των πρώτων και τελευταίων ημερών. 
Να κι ο χρυσός καρπός, 
που ορίσμασαν οι τροπικοί των ιμέρων μέσα σου.
Ω αγαπημένη!
κράτησε το  θριαμβικό ήχο της κραυγής μου
μέσα στο καλοκαίρι.
Ρίξε το ρούχο σου 
για να με δεχτείς ολοκαύτωμα.

Τάσος Στεφανίδης (Ο ποιητής, Ο πεζογράφος , Ο ζωγράφος,

https://www.cut.ac.cy/digitalAssets/110/110551_1StephanidesGr.pdf

ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΤΑΣΟΣ (βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε το 1917στη Λευκωσία. Αποφοίτησε από το παγκύπριο Γυμνάσιο. Ασχολήθηκε με την ζωγραφική και την Ποίηση. Ποιήματα, διηγήματα, μελέτες και άλλη πνευματική εργασία του δημοσιέυτηκαν στα φιλολογικά περιοδικά της Κύπρου και στον εγχώρια τύπο. Μέρος του πνευματικού του έργου έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά. . Απεβίωσε το 1996.

Εξέδωσε τα παρακάτω έργα. 

• 1955 : Ανησυχίες (ποιητική συλλογή) 
• Καταστάσεις (Ποίηση)
• Ποιητικά Δειλικά (Ποίηση)
• 1960: Ο γιος των υδάτων (Νουβέλα) 

ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ (μικρό απόσπασμα)

Ω, πόσο τρόμαξα που σ΄ έχασα
στην πρώτη συστάδα των άστρων.
Είχαμε απολησμονηθεί με χέρια δεμένα, 
μετρώντας τα νυχτοπούλια που έγραφαν 
τους γρίφους της ύπαρξης.
Τότε χαρήκανε το καλοκαίρι
τρώγοντας τους καρπούς από τα δένδρα
και πίνοντας το νερό μέσα στις φούχτες μας.

ΑΝΟΙΞΗ

Μια πεταλούδα και μια τούφα θρουμπί
προετοίμασαν τν ερχομό σου.
Κι εσύ, περπάταγες δίνοντας χρώμα στα ρόδα. 
Δίνοντας νόημα στην ύπαρξη. 
Δημιουργώντας φως απάνω από τις θάλασσες.
Φτιάχνοντας το αστρικό γαλάκτωμα των νυχιών.
Πλάθοντας το παραμύθι των άλλων κόσμων.