Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πανάγου Μαρούλλα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πανάγου Μαρούλλα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 4 Αυγούστου 2023

ΑΕΡΑΣ Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ / Πανάγου Μαρούλλα


Αέρας η αγάπη σου
φωθκιά στα δκυό μου στήθκια
κατακλυσμός τζιαι χαλασμος
για μέναν ο φαρατζιυσμος
όμως για σεν παιχνιθκια
Αέρας η αγάπη σου
έμπειν που χαραμάδα
μέσα στον νου μου τρύπωσε
τζιαι στην καρκιά μου ρίζωσε
οπως την ανεράδα
Αέρας η αγάπη σου
τζι εισαι αναπνοή μου
αθ θα σε χάσω εν να χαθώ
σαν τον αθθό θα μαραθώ
για σεν θα βκεί η ψυσιή μου
Αερας η αγάπη σου
του έρωτα μου η βρύση
μα τζιαν διψώ για το νερό
ξέρω το εν φαρματζιερό
την δίψα εθ θα σβύσει
Ενι θεόρατος κρεμμός
στην ακραν του κραδκιούμε
θωρώ το έν έσιεις καρκιά
τζι απου αρκην στην υστερκά
για σεν θα τυρανιούμαι

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020

ΕΥΤΥΧΙΑ / Πανάγου Μαρούλλα


Θα περπατώ ξυπόλητη
σε κάθε καινούργιο μου στίχο.
Νεανική η καρδιά
θα πάλλει στο φθινοπωρινο μου στήθος
Κι εκει θα στήσουμε χορό,
Eγώ και τ' όνειρό μου τ’ Απριλιάτικο.

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2020

ΑΚΑΜΑΣ / Πανάγου Μαρούλλα


Στην Πάφο ακόμα άθικτο τ' ορμάνι του Ακάμα
μέσα στο δισκοπότηρο σαν εκκλησιάς το νάμα.

Λοτόμοι μείνετε μακριά τα χέρια κάτω. Η φύση
ανέγγιχτη αφήστε με θα θελε να μιλήσει .

Το πράσινό της του βουνού κι η θάλασσα κρυστάλλι
χαϊδολογά τα πόδια της και την φιλάει αγάλι

Βγαίνει Αφροδίτη απ τον αφρό κι ο Αδωνης κατόπι
παίρνουν θυμάρια ρίγανες και δάφνες στ' αγροτόπι.

Για της αγάπης την σπηλιά κι ο έρωτας γεννιέται
στης ροδοδάφνης το νερό γέρνει κι αποκοιμιέται

Το στόμα του μοσχοβολά φασκόμηλο θυμάρι
κι όταν ξυπνήσει κυνηγά γέρο και παλικάρι .

Αλίμονο που πληγωθεί απ τα δικά του βέλη
πιο πολύ πίκρα γεύεται κι ας περιμένει μέλι

Γλυκόπικρη λαβωματιά κι αν το ποθεί να γιάνει
Στης Αφροδίτης τα λουτρά να πα να βρεί βοτάνι ,

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2020

ΣΚΕΨΗ / Μαρούλλα Πανάγου


Σκέψη μου αχαλίνωτη πιο πέρα απ' τα επίγεια
Αγέρας που φτεροπετά σ' άστρων τα κηροπήγια
Σε λουλουδιού το πέταλο και σε πουλιού φτερό
σε κυμματένια θάλασσα και δαντελένιο αφρό
Ύμνος εσύ του έρωτα π' απόκριση γυρεύει
και των πουλιών τ'αρμονικό ζευγάρωμα, ζηλεύει .
Δεν είσ' εσύ του γήινου πρόσκαιρου παραδείσου
Βαθιά αχανής είσαι ψυχή σε βάθος μιας αβύσσου
ποιος θα μπορεί το βάθος σου να βρεί να ξεδιαλύνει
Κι από το κρυπτογράφημα να βγει χλωμή η σελήνη.
Γλύπτης που με την σμίλη σου την προτομή λαξεύεις
της μοναξιάς συντρόφισσα, το τέλειο σαν γυρεύεις .
Σκέψη τρελά φτεροπετάς, σε οριζόντων βάθος
ασύνορη δεν κλείνεσε, συνεπαρμένο πάθος
Ατέρμονη δημιουργός και πάντα πρωτοπόρος
ήλιος! δεν φυλακίζεσαι και φυτεμένος σπόρος
Κι απ' την σπορά βγαίνει ανθός , η γύρη ξεχειλίζει
Σκέψη που μέλισσα τρυγά τ'άνθη σαν τριγυρίζει .

Κυριακή 8 Μαρτίου 2020

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ / Μαρούλλα Παναγου


Πως μπορεί να κοιμάται;
Λες και τίποτε δεν ταράζει
τον λευκό του τον ύπνο
Σαν παιδί
Γιατί στον ξύπνιο του
το δοιώχνει;
Η ζωή μάλλον φταίει
που πρόωρα μεγάλωσε
και τό 'χει προ πολλού χάσει
Το παιδί!!!!!!
Που πίστευε στ' αστέρια
Το σκότωσαν εκείνοι
που στην παιδική αφέλεια
είχε χαρίσει την καρδιά του
Ομως στον ύπνο του
το ανταμωνει και πάλι
και μαζί ταξιδεύουν
στα εξωπραγματικά όνειρά του
που έμειναν για πάντα όνειρα

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2020

ΚΗΔΕΙΑ / Πανάγου Μαρούλλα


Η νειότη σου λεμονανθός
χαμένο παλληκάρι
Κόπηκε της ζωής σου ανθός
Κύπρου μαργαριτάρι

Φύγαν τα χρόνια πέρασαν
και ορφανό το σπίτι
Πάνε οι γονείς και γέρασαν
σ'ελπίδας καρδιοκτύπι

Πάντα να περιμένουνε
για την επιστροφή σου
Μα τώρα μνημονεύουνε
κόκκαλα στην ταφή σου

Πάνε οι γονείς γεράσανε
μ'επιστροφής ελπίδα
πως θα σε δούνε αγόρι μου
με λευτεριάς πατρίδα

Μαρμάρωσε η υπομονή
πέτρωσε η ελπίδα
που πίσω θα σε έφερνε
'ελευθερη πατρίδα,

Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2020

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΨΥΧΗΣ. / Πανάγου Μαρούλλα


Γράφω τα λόγια της αγάπης
εκείνα που δεν άκουσες
Ομολογώ τον έρωτά μου
Που χίλια χείλη τον διαβάζουν.
Που χίλια μάτια τον βλέπουν.
Που χίλιες καρδιές τον αισθάνονται
Κανένας δεν είναι που να μην αγάπησε
Κανένας που δεν πόνεσε '
Κανένας που δεν ξενύχτισε στο δάκρυ.
Κυλούσε σιωπηλό,
στον πόνο τον αμίλητο .
Δεν επιτρεπόταν ο καημός του ,
Μοιράζομαι τις σκέψεις
στην κάθε μου γραμμή .
Μοιράζομαι τον καημό
της αδελφής ψυχής.
Ξέρεις ποια είναι .
Ξέρεις για ποιον κτυπάει η καμπάνα
Ξέρεις γιατί!!!!!!!!!!!!
Μα δεν ξέρεις πόσο.
Δεν κατάλαβες πόσο.
Δεν ένοιωσες πόσο.
Το ελαφρυντικό της άγνοιάς σου
σου δίνει απαλλαγή
Σωστή η επιλογή σου
και πίσω η θύμηση στρογγυλοκάθησε
στην άδεια θέση σου.
Μαζί και το τραγούδι
που ύμνησε τον έρωτα
Που ύμνησε την επίσημη αγαπημένη .
Πόση αλήθεια;
Πόση θέληση;
Πόσο κράτησε;

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2020

Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ / Πανάγου Μαρούλλα


Μπουμπούκι τριαντάφυλλο μπαίνει ο νέος χρόνος
μαζί του φερνει αρώματα και ξεμακραίνει ο πόνος .
Μ έλπίδες εξεχείλησε σήμερα η καρδιά μας
να φέρει τύχη και υγειά σ' όλους και στα παιδια μας.
Με την ευχή τουτη η χρονιά ευτυχισμένη να'ναι
να τα προσέχει ο Θεός όπου και να γυρνάνε
.Να φέρει στην πατρίδα μας πάλι ελευθερία
τους πρόσφυγες στα σπίτια τους που ζουν στην προσδοκία .
Ευχομαι τούτη η χρονιά να'ναι η τελευταία
και στα χωριά μας λευτεριά να κλείσει την αυλαία
Για τούτο τωρα αδέλφια μου ας δώσουμε τα χέρια
Η Κύπρος να λευτερωθεί μ' ειρήνης περιστέρια
Να πάμε τότε όλοι μας και πάλι στα χωριά μας
αυτός είναι ο πόθος μας κι η ελπίδα στην καρδιά μας
Φλόγα που μένει άσβεστη πόθος που δεν ξεχνάμε
στους τόπους των προγόνων μας πάλι να ξαναπάμε
Ναν το φεγγάρι ολόγιωμο τ' αστέρια να φωτίζει
και τις καρδιές η λευτεριά γαλήνη να γιομίζει
Ο ήλιος της δικαίωσης φέτος να ανατείλει
στις σκλαβωμένες εκκλησιές ν' ανάψει το καντήλι

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019

Ο ΧΡΟΝΟΣ / Πανάγου Μαρούλλα


Κάποτε είχα την φουρτούνα στην ψυχή
μα τώρα μια γαλήνη με τυλίγει
Στα χέρια του Θεού που μ' ευλογεί,
ο πόνος κι η μελαγχολία έχουν φύγει
Γαλήνη το πρωί και ξεγνοιασιά το βράδυ
λευκός ο ύπνος μου χωρίς τον στεναγμό
τώρα κοιμάμαι σαν παιδάκι στο σκοτάδι
και μέσα' στ' όνειρο ταξίδι φεύγω μακρινό
είν μακρινός ο καημός πια της αγάπης
κι ας κράτησε για μένα μια ζωή
δεν πήρα μερτικό ποτέ απ' την χαρά της
βράδυ την γνώρισα κι εχάθει το πρωί.
Όμως χαλάλι της κι ας μια στιγμή και μόνη
την ευτυχία γνώρισα σε μιά γλυκιά ματιά
κι ένα φιλί που καίει μα και που λειώνει
τα “πρέπει “,τα “γιατί “τα “μη “απ' την καρδιά
Μα όλα ο χρόνος πάντα τα γιατρεύει
και φέρνει λύτρωση του πόνου και γαλήνη
Η ηρεμία τίποτ' άλλο δεν γυρεύει
κι όσο μεγάλη η πληγή πάντα την κλείνει

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2019

Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΔΙΑΦΟΡΆ / Πανάγου Μαρούλλα


Της νύχτας το όνειρο τέλειωσε στο ξημέρωμα
Χαθήκαν οι προάγγελοι
που φέρναν ερχομό μιας καινούργιας αυγής.
Καλοκάθησε το σκοτάδι στην κάθε ίνα του κορμιού,
που μας καρφώνει εκεί!
Στην δειλία μας που δεν πρόσμενε πιά.
Κι ας ήταν η αλλαγή ,μια κίνηση μακριά μας
Φιλακισμένη με δεσμοφύλακα τνο φόβο να καραδοκεί.
Να επιτηρεί την κάθε σκέψη,
Δολοφόνος στην κάθε απόφαση.
Κι εσύ! Κλεισμένη στα τείχη
του αλλιώτικου κόσμου που ονειρευόσουν .
Φυλακισμένη στις ελιόπιττες
της νοικοκοιροσύνης που κερνούσαν την διαφορά σου
Κάθε μπουκιά κι ένας κρίκος να αλυσοδέσει
την ψυχή στην καθημερινότητά σου
Στο κάτι που δεν ήσουν
Να την δελεάζει να αγκαλιάσει την συνήθεια
(Τόσο πιο εύκολο)
Κι όμως διψούσες για το θάρρος
Να φωνάξεις την διαφορά του δικού σου έργου
Διψούσες να σπάσεις τις αλυσίδες
να ξεχυθείς εναντιωμένη στο “δεν μπορείς”.
Να αποδείξεις σε σένα “θα μπορέσεις”
Σε πνίγει το εύκολο στην προσωρινότητά του .
Το δύσκολο σε μαγνητίζει
κι αποφασιστικά αρχίζεις αγόγγυστα
το ανέβασμα στον ανήφορο μοναχός
Να κυνηγάς τον ανεμόμυλο
της τελειότητας που ονειρεύεσε


Μαρούλλα Παναγου 

ΚΟΥΡΑΣΜΈΝΟΙ ΟΔΟΙΠΟΡΟΙ / Μαρούλλα Παναγου


Σαν πήραμε κείνο άγνωστο δρόμο
Τον βρήκαμε μακρύ
Σαν κι αυτόν που μας παραγγειλε
ο πρόγονός μας
Μα δεν ειμαστε εμείς εννημένοι για περιπέτειες
.Ούτε ηρωισμούς είχαμε στο αίμα μας
Κοινά ανθρωπάκια !
Πλήθος γεννημένο μ’ εμάς
Δεν ξεχωρίσαμε ποτές
Και κείνα τα υδανικά που κουβαλούσαμε για μεγαλεία
μείναν κοινές ονειροπολήσεις μεσοστρατίς
Καθώς τα παρατήσαμε .
Κουρασμένοι οδοιπόροι
της καθημερινότητας


Ποιητικη συλλογή 
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Μια αγκαλια στον πόνο χαρισμένη / Πανάγου Μαρούλλα


Το χέρι ανιδιοτελώς κοντά σου απλώθηκε
ήρθε ελαφρώσει την αόρατη πληγή.
Όπου μες στην καρδιά σου έχει φωλιάσει
και δεν αφήνει χαραμάδα , λίγο το φως να ξαναμπεί.
Σε είπε αδελφό κι ήρθε κοντά σου
για ν 'ακουμπήσεις, ν'απαλυνει την πληγή
και μην διστάζεις άνοιξε την την καρδιά σου
μισός γίνεται ο πόνος, όταν μοιραστεί.
Μην τον κοιτάς και συνεχίζεις να σωπαίνεις
σαν σου μιλά, τις λέξεις καν 'τες φυλαχτό
στην μοναξιά σου συντροφιά για να τις έχεις
κι αν θέλεις κλάψε και καν' τον πόνο παρελθόν.
Το χθες που πέρασες δεν γίνεται ν 'αλλάξεις
έτσι αποτίναξε τον καημό απ' την ψυχή σου
άσε την λήθη στο ταξίδι της να πάρει
το βάρος που σε λύγισε ,να κλείσει την πληγή σου .
Δώσε λοιπόν κι εσύ το χέρι το δικό σου
σε τούτο το ταξίδι όπου λέγεται ζωή .
Μην απομένεις μοναχός στον καημό σου
κι αγκάλιασε το αύριο σε μια καινούργια αρχή .

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2019

ΝΙΚΗΤΗΣ / Πανάγου Μαρούλλα


Η βιοπάλη .
Τούτη η στρίγγλα με το παγερό πρόσωπο,
που διάταξε να πάρει των ομματιών του .
Κλείνοντάς τον με το έτσι θέλω
έξω απ' του σπιτιού του την πόρτα.
Βρέθηκε στα βαθειά νερά
κι αναγκαστικώς έμαθε να επιπλέει
(Αλοιώς θα βούλιαζε),
που έγινε σπουδαίος κολυμβητής .
Πρωταθλητής !
Μ'ένα σωρό μετάλλια
κι ένα κεφαλι γεμάτο πείρα.
Απολυτήριο με άριστα
στην σπουδή της ζωής,
που τέλος στον γυρισμό
ο σεβασμός, του προσηκώνεται
και βγάζει το καπέλο
στ' όνομά του.
Η στρίγγλα που κόντεψε να τον πνίξει ,
εξαφανίστηκε από προσώπου γης
κι ούτε φαντάζεται ,
πως κατά βαθος την ευγνωμονεί .
Για την αναγκαστική πάλη ,
Την σιδερένια θέληση π'απόκτησε
και τα όσα διδάκτηκε στην διαδρομή.
ΜΑΡΟΥΛΛΑ ΠΑΝΑΓΟΥ
ΝΟΤΙΟΣ ΑΦΡΙΚΗ
3-9-2005

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2019

ΚΥΠΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΟΣΜΙΛΕΥΤΗ / Μαρουλλα Πανάγου

ΓεΙτονικά τα σπίτια γειτονικές αυλές χωριά που αγκαλιάζαν συνόρων δυό πλευρές. Στους κάμπους μαζί βόσκαν του καθενός τ'αρνιά -Γιαννή καλή σου μέρα -καλώς τον Χασανιά Η Τούρκισσα υφάντρα κεντήστρα η Ρωμιά κλωστές περιπλεγμένες στην ανοικτή καρδιά. Ψωμί μαζί κι αλάτι ,πίναν και το νερό κάτω απ'τον ίδιο ήλιο τον ίδιο ουρανό. Κι έλαμπ'η ομορφιά σου ανεπιτήδευτη Άσπρη και φιλντισένια,μαρμαροσμίλευτη. Κόρη της μεσογείου πρασινοσμάραγδη, πια αδηφάγα μοίρα άπονη κι άκαρδη Με τα γαμψά της νύχια σε καταμάτωσε μαχαίρι στην πλευρά σου δίκοπο κάρφωσε. Εκοψε την καρδιά σου στα δυο θηριωδώς κι'απ'τον βορρά ως τον νότο κλειστή τώρα οδός. Τα μέχρι χθές αδέλφια χωρίς ταυτότητα με βιά τους επιβάλλει την μη οντότητα. Πικρά αναρώτιεται η μαύρη προσφυγιά πιο απ'τα δυο κομάτια να βγάλει απ'την καρδιά. Κείνο π' άφησε πίσω; τούτο που τώρα ζεί; πιο δάκτυλο να κόψει και να μην την πονεί; Είν και τα δύο ένα όπως κι οι δυό λαοί , που όπως ζούσαν πρώτα θέν πάλι ναν' μαζί. Κάτω απ'τον ίδιο ήλιο τον ίδιο ουρανό, νησί παραδεισένιο μαρμαροσμίλευτο.

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2019

3 Χαικού της Μαρούλλα Πανάγου


Οκτώβρης τώρα
Σύσκεψη ηλικίας
τί κατάφερε;


**


πίστεψες λάθος
κι ήταν τα μάτια κλειστά .
Τώρα άνοιξαν.


***


Η αγάπη της
κρινάκι ολόλευκο
ανθός γιασεμιού.



Τρίτη 27 Αυγούστου 2019

ΘΕΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ / Μαρούλλα Πανάγου


Ποτε στην καρδιά του δεν μπηκε
τουτ' η θετή πατριδα
που ρούφηξε τα νειάτα του μετανάστη .
Εικοσιενός χρονών τότε.
Τωρα στα πρώτα....ηντα
κι αυτος !!!!!!!!!
Ν'απομένει περαστικός
Να ονειροβατεί τον γυρισμό.
Ομως αγνώμων δεν πρεπει να 'ναι.
Η θετή πατρίδα πολλά τον έμαθε
Δυνατό τον έκανε
τόσα του έδωσε,
που η μάνα πατρίδα
η ζυμωμένη στο αίμα του
ποτέ δεν θα του δίδασκε.
Καθώς δεν θα μπορουσε
να του προσφέρει την εμπειρία
που πάντα καταφέρνει
την καλυτερη περιγραφή.

Τρίτη 30 Ιουλίου 2019

Σ'ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΥΠΡΟΣ. / Μαρούλλα Παναγου


Σαράκι η νοσταλγία
μαζί σου κάθεται παρέα,
σαν ένα παραμύθι του χθές
και σου κρατάει το χέρι ,
σ'εκείνο το νησι
π'άφησες πισω.
Η προσμονή τραβάει τον δρόμο της
και το σκυμένο κεφάλι
της ανήμπορης θέλησης
Βάζει όρκο ,για άλλη μια φορά.
Κάποτε θα διαβεί τούτο τον δρόμο .
Ολους τους δρόμους
όλα τα στενά .
Να προσπεράσει τις μαντηλοφορούσες μάνες
στο κοσκίνισμα του σταριού .
Τα παιδια σκορπιστά κρυφτούλι
και τον απογευματινό περίπατο
παρέα στο χαμόγελο
ν'απαντά στην πλατιά “καλησπέρα.”
Τι θέλουν Θεέ μου απόψε
όλες τούτες οι θύμισες ;
Τι γυρεύουν να τυραγνούν τον ύπνο
που δεν υπάρχει περίπτωση
να ξαναγίνει λευκός.
Πολύ διαπεράστικές οι κραυγές της απόγνωσης
Πολύ ανατριχίιλα στα κόκκαλα
κι αναπαμός δεν υπάρχει από τότες
που ο ήλιος έγινε γκρίζος,
μπροστά στην κραυγή
του πληγωμένου δάσους
Οι ακτίδες έσμιξαν στο δάκρυ της μάνας
με τ'απλωμένα χέρια ,
που άδεια τριγυρίζουν και ψάχνουν
ενω τα βαθουλωμένα μάτια
γαντζωνονται στην φούστα της ελπίδας.
-Μην φύγεις ! Εσύ απόμεινες
παρακαλούν καρφωμένα
στην νάρκη του σήμερα που θέλει να ξεχάσει.
Κι άλλο τόσο θέλει να θυμάται τότες.
Τις ανθισμένες λεμονιές που συντροφιά τον αγέρα
τραγουδούσαν τον ποταμό του Καραβά.
Την κοπελιά με τους πορτοκαλανθούς στα στήθια
που πρόσμενε τον έρωτα
κι η ευτυχία ονειροπόλα την καλημέριζε.
Μα 'ήταν άραγες χθές ;
η πέρσυ; ή στον περασμένο αιώνα;
ρωτά η κουρασμένη προσμονή
μοιρολογώντας τα νεκρά όνειρα
και δακρύζει το φεγγάρι .
Τ' αστέρια ψάχνουν για την χαμένη τους λάμψη
μέσα στα βουρκωμένα μάτια του παιδιού
που γυρεύουν τον χαμένο πατέρα.
Κι ο μαρμαρωμένος Διγενής
νιώθει βαρειά στα χερια του
την πέτρα του Ρωμιού ,
σαν περιμένει διαταγή
για να την ρίξει απέναντη
Εκει! Στην ανοικτη απαλάμη του Πενταδάκτυλου
Οπου τα σπίτια της καλής του
(Σπιτια της ρήγαινας τα λένε )
προσμένουν τ'αθάνατο νερό
μαζί και τους εγκλωβισμένους ,κι οι δρόμοι κλειστοί
Δεν ξεχνώ ! Δεν θα ξεχάσω!
υπόσχονται τα λευκα περιστέρια
με διπλωμένες φτερούγες
εκεί στην στράτα της υπομονής.
Που αιώνια προσμένει την απούσα δικαιοσύνη.
Που και που λκάποιο τρελλό πιτσούνι
επαναστατεί πνιγμένο στην αδικία
και πετάει απέναντι .
Να ξεσκίσει την μισητή ημισέληνο
Προλαβαίνει το πολυβόλο
μα ξεψυχά κελαϊδώντας .
Σαν έστω για λίγο οι δυνατοί
Να θυμηθούν εκείνο το νησί
που λέγεται Κύπρος .
Η αγανάκτηση ξωπίσω του κρυφοβράζει
στις άδειες υποσχέσεις.
Και πώς πέρασαν θεέ μου
όλα τούτα τα χρόνια,
γεμάτα προσμονή
Οτι μια μέρα θα διαβούμε ξανά
Κείνο το δρόμο ,κείνο το στενό .
Και θ ακαλωσορίσουν τον ερχομό μας οι αυλές
Σαν ο καμπάνες, απ 'άκρη σ' άκρη στο νησί
Θα σημάνουν ανάσταση .

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2019

ΑΣ ΉΜΟΥΝ / Πανάγου Μαρούλλα


Να 'ημουν το τριαντάφυλο
και η δική σου μούσα
πάντοτε εκατόφυλλο
να μην φυλλοροούσα
Κάθε μου φύλλο και φιλί
εγώ να σε κερνούσα
και πάνω σε δενδρού κλαδί
για σέ να κελαϊδούσα
Σους στίχους σου η έμπνευση
Στα λόγια σου τραγούδι
στ' όνειρο η αλήθευση
στον κήπο σου λουλούδι
Για να σε ραίνω μυρωδιά
καθε πρωϊ και βράδυ
Στον έρωτά σου η καρδιά
το φώς μες στο σκοτάδι
Κάθε ευχή να έκανα
για σε πραγματικότη
Στην αγκαλιά σου να 'φθανα
Τότε στην πρώτη νειότη
Μα κι αν στο δείλη βρίσκεται ,
σαν έφηβη η καρδιά μου
για σεν'ανταποκρίνεται
και χαιρετ' έρωτά μου 

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2019

ΕΥΧΗ ΚΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / Πανάγου Μαρούλλα


'Ητανε μια παρηγοριά
ότι με είχες στην καρδια
Μα βάρυνε ο ουρανός
μοιραία ήρθε ο χωρισμός
το όνειρο γκρεμμίστηκε
λες κι η καρδιά δανείστηκε
Λίγη χαρά που έζησε
σαν αστραπή αναβόσβυσε
Τώρα θυμάμαι τα παλιά
κι η γκρεμμισμένη μας φωλιά
Γεμάτη απ' την ανάμνηση
“γιατί” χωρίς απάντηση
Ήτανε μια παρηγοριά
μι'ανάσα και μια ομορφιά
Να ξέρω ότ' ήσουν εκεί
κι η κάθε μέρα Κυριακή
Τώρα σ' ευχή παρακαλώ
ότι για σένα είν' το καλό
στον νέο δρόμο σου να βρείς
κάθε χαρά της Κυριακής.
Ναν η ευτυχία περισσή
χαμόγελο κι ανάστασή

Τρίτη 4 Ιουνίου 2019

ΕΡΩΤΑ / ΜΑΡΟΥΛΛΑ ΠΑΝΑΓΟΥ


Αθάνατε έρωτα
πόσο μικρή η αντίσταση
μπροστά στην δύναμή σου .
Ευλογημένος όποιος σε νοιώσει
Όποιος μπορέσει να δώσει τα πάντα
για σένα
Αθάνατε έρωτα
η καρδιά σε ευχαριστεί
για ότι ένοιωσε
Ευγνωμονεί το πέρασμά σου
που έδωσε σκοπό στην ζωή .
Αθάνατε έρωτα
η καρδιά σ'αγκαλιάζει
κι ας μην γευτεί ποτέ την ηδονή σου