Εγω μια λέξη καρτερώ
κι ας ειν μια καλησπέρα
κι ότι σου λείπω μάτια μου
πέσ 'μου την καθε μέρα
Μα παραμένει σιωπηλή
κι αίνιγμα η μορφή σου
πέσ μου γιατί με τιμωρείς
τώρα στην σιωπή σου ;
Να τα πιστέψω τα τι λές
θέλω απ την καρδιά μου
μ' αμφιβολία τυραγνά
και καίει τα σωθικά μου
Αν το μετάνοιωσες εσύ
για να το ξέρω φως μου
πέσ το και χάνομαι ευθυς
την μαχαιριά σου δώσμου
Κι ας υποφέρω κι ας πονώ
θα φύγω μακριά σου
κι ας μου δωσε την μαχαιριά
άπονα η καρδιά σου .
Με τον καιρό θα επουλωθεί
θα γιατρευτεί η πληγή μου
κι ανάργια θα ξανάρχεσαι
πάλι στην θύμησή μου .
Για να θυμάμαι που και πού
τ'ομορφο τ'όνειρό μου
που κάποτε ονειρευτηκα
πως θα σουν στο πλευρό μου .
Μα για να σπάσεις την σιωπή
δεν το αποφασίζεις
Αδικα πάει η προσφορά
δεν την υπολογίζεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου