Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σταύρου Σταύρος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σταύρου Σταύρος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2020

Γράμματα στην αγαπημένη ΙΙ / Σταύρου Σταύρος

Έρχεσαι ακροπατώντας σε διάφανα
Πλήκτρα ονείρων
Και μες τη μουσική των βημάτων σου
Πλάθω πραγματικότητες σε μωβ
Και πορτοκαλί και λευκό του γιασεμιού
Κάτω από ήλιο που χαράζει,
Μες την ομίχλη δυο που γίνονται
Το ένα, το ακέραιο και δίχως αριθμούς
Αγαπημένη,
Και πες μου εσύ που όλα τα ξέρεις,
Τι είναι πιο αληθινό από το θέλω
Και τι πιο πλάνο απ' το μπορώ...

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019

Σταύρος Σταύρου: Τρία (3) Ποιήματα

Ονειρεύτηκα πως ήμουν
Ένα πιάνο μοναχικό
Σ ενα δωμάτιο σκοτεινό
Κι εσυ καθόσουν γυμνή και δοκιμαζες
Νοτες στα τυφλα
Με τα λευκά μακριά σου δάχτυλα
Να εναλλάσσονται υπνωτικά
Το ένα μετά το άλλο ως το τέλος
Των ωρων των ημερών των χρονων
και τη συντέλεια του λόγου.
Τα γόνατα σου ν' ακουμπούν
-κατασκοτεινο ακόμα το δωμάτιο-
Τη γυαλιστερή μου επιφάνεια
Και κοντά πολύ κοντά όλο
Και πιο κοντά
Η ανάσα σου να θολώνει τον κόσμο.
Σε μια τέτοια περίπτωση,
αγαπημένη,
Τι να το κάνει κανείς το φως.


**

Κι απόψε που νιώθω πεντάρφανος,
αγαπημένη,
στείλε το χαμόγελό σου
να με υιοθετήσει.


***

Ας μη συστηθούμε.
Ας αφήσουμε αυτό το μικρό
ασήμαντο κενό
ανοιχτό
όσο μπορούμε.
Ας μη συστηθούμε.
Ας μιλάμε μόνο
ας κοιταζόμαστε
μόνο
κι αν αγγίξει ο ένας τον άλλον
ας είναι χωρίς συστάσεις.
Αν συστηθούμε,
αν κλείσουμε αυτή την εκκρεμότητα,
μπορεί να πιστέψουμε πως ξέρουμε
ο ένας τον άλλον
πως έχουμε όνομα
πως έχει τίποτε εδώ πέρα όνομα
και πως το ξέρουμε...

Κυριακή 12 Μαΐου 2019

Τα ημερολόγια της αϋπνίας /Σταύρου Σταύρος

Οι Εκτορες μέσα μου αποχαιρετούν Ανδρομαχες,
σε λίγο θα σέρνονται στα χώματα
όπως οι μνήμες άμα τις διώχνεις ή
όπως τα όνειρα άμα δεν τα πιστεύεις ή
άμα τα πιστεύεις πολύ...

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019

[Βλεπεις οι ανθρωποι] ...Στ. Σταυρου

Βλεπεις οι ανθρωποι
Βιαζονται παντα τοσο πολυ
Να με κρινουν
Και ζουμε επειτα μια ολακερη ζωη
Παρεξηγησης,
Βιαζονται να με κρινουν
Και να με πουν απομακρο
Και απλησιαστο και ψυχρο
Μονο και μονο επειδη μου κουνανε το χερι τους
ή επειδη το απλωνουν προς το μερος μου
Κι εγω απομενω να κοιταζω
Μια το χερι
Μια τα ματια τους
Κι ουτε που σκεφτονται πως μπορει απλως
Να δυσκολευομαι ν' αποφασισω
Αν κουνανε το χερι τους επειδη χαιρετανε
ή επειδη πνιγονται
Αν μου απλωνουν το χερι
Για να τους σωσω
ή να με σωσουν
Και μεχρι ν' αποφασισω
Εχουν ηδη αποφασισει αυτοι
Για μενα....
 Αυτοπροσωπογραφιες

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019

Στ. Σταυρου - Οι προσευχές του φθινοπώρου, Χ

Δύσκολα, ανημέρευτα χρόνια, Κύριε.
Πιάσε τον χειμώνα απ' τον γιακά
και σείσε τον
να πέσουν τα λουλούδια που 'κρυψε
μες τα πλατιά μανίκια.

Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

[Φώναξε με πάλι μαμά]

Φώναξε με πάλι μαμά
και δεν πειράζει που πέρασαν τα χρόνια,
φώναξε με πάλι
και μην βλέπεις που μεγάλωσα,
ψέμα είναι μαμά,
ένα πελώριο ψέμα,
στάσου στη βεράντα μαμά,
φώναξε με πάλι κι εγώ
μικρό παιδί που χάθηκε,
θα ξανάρθω, μαμά,
με τα μάτια να κλαίνε
και την καρδιά να γελάει
θα τρέξω πάλι, μαμά...
Σταύρος Σταυρου 

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

Πρακτική / Σταύρος Στάυρου



Δε μαθαίνεις πώς
να λατρεύεις μια γυναίκα

 μέσα από βιβλία κι εγχειρίδια.
Η γυναίκα δεν είναι θεωρία
είναι πράξη και
για να μάθεις πρέπει να καείς
πολλές φορές,
τόσες ώστε να καταλάβεις πώς
να χάνεις την υπόστασή σου
πάνω στο γυμνό κορμί της και
να είσαι μόνο
ο αναστεναγμός της.  



αναδημοσίευση από (όπου μπορείτε να διαβάσετε και περισσότερα ποιήματα του): http://evaneocleous.blogspot.com.cy/2017/03/blog-post_17.html