Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιντιάνος Αντώνης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιντιάνος Αντώνης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

Αντώνης Ιντιάνος (αναφορά)

ΑΝΤΩΝΗΣ Κ. ΙΝΤΙΑΝΟΣ  (1899-1968)

O Αντώνης Ιντιάνος γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1899. Τελείωσε το Ελληνικό Γυμνάσιο Λεμεσού και στη συνέχεια φοίτησε στην Αμερικανική Ακαδημία Λάρνακος (1917-1919). Σπούδασε νομικά στην Αγγλία και παρακολούθησε μαθήματα Αγγλικής Φιλολογίας. Τον γνωρίζουμε με την ανάρτηση στην εφημερίδα Ηχώ της Κύπρου των πρώτων του ποιημάτων. Εργάστηκε ως δικηγόρος. ). Υπήρξε Ιδρυτικό μέλος Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών και μέλος διοικητικού συμβουλίου αυτής (1936-1943).Απεβίωσε το 1968.

Έργογραφία (1899-1968)

Ø  Συνεισφορά στη μελέτη του Αντρέα Α. Κάλβου (Νέα Εστία, Αθήνα 1938)
Ø  Συλλογή ποιημάτων του Βασίλη Μιχαηλίδη (1942)
Ø  Άγνωστες σελίδες από τη ζωή και το έργο του Αντρέα Κάλβου (1960)
Ø  Ιταλική συλλογή του Αντρέα Κάλβου (Κυπριακά Χρονικά, 1960)
Ø  Λογοτεχνικές μεταφράσεις των ποιητών Ezra Pound και T.S.Eliot.
Ø  Αγγλικές μεταφράσεις του ύμνου του Σολομού (ανατύπωση από τα Κυπριακά Γράμματα, 1939)

Ø  Συμβολή στη μελέτη της κυπριακής ιστορίας (ανατύπωση εκ των Κυπριακών Σπουδών, 1939)


         Περισσότερα  για τη ζωή και το έργο του μπορείτε να διαβάσετε στον σύνδεσμο: http://www.indianos.com.cy/eglou.php?s_id=30&a_id=105

ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΑΣΥΓΥΡΙΣΤΗ

Την κάμαρα ασυγύριστη 
κρατώ, καιρός, κλειστή
και μι΄  ανυφάντρα  φίλεργη 
το πάνθος πυκνό υφαίνει 
κι απ΄ τον καιρό που μίσεψε 
παντρεμένη απομένει. 

Στην κλίνη επά τα νυχτικά 
ξαπλώνουν σκονισμένα, 
σκόρπια χαρτιά κι σκυθρωπά
στο πάνθιμο γραφείο
κι απορημένο ολάνοιχτο 
χάσκει κάποιο βιβλίο!

Και τ΄ ανθογιάλι απόκαμε
ζητώντας να κρατά
τα που στραγγίσαν στον καημό
και σκέβρωσαν λουλούδια
που της Οφήλιας νείρονται 
τα λυπηρά τραγούδια.

χυμένα τα τσιγάρα της 
στην πολυθρόνα εκεί
μι΄  άδεια μποτίλια παρεκεί
κι  ένα στεγνό ποτήρι
που γίνανε των μυρμηγκιών 
χαρά και πανηγύρι.

Κι αχ! πόσο θα τη μάλωνα 
πριχού τη στερηθώ 
για τούτη τη σφιχτότατη
των πάντων αταξία
που τώρα έχει για μένανε
πανάκριβη μι΄ αξία.