Εσύ / Σαμαράς Μ. Κυριάκος

Θέλω να σε κυνηγήσω
μέχρι την άβυσσο
να γεμίσʼ η καρδιά μου
το χάος,
για σένα,
χίλιους αιώνες νʼ ασθμαίνω
και πάντα μπροστά μου
η αντίπερα όχθη
με το φως που χρυσίζει
Εσύ!
Μʼ όλες τις δυνάμεις
που χαρίζει το Σύμπαν
σʼ ένα μικρό λουλούδι
ή σε μια ψυχή
που πελώρια αγκαλιάζει
την ιστορία της χαράς
και του πόνου μου!

(Ιανουάριος ʼ95)

Κραυγή αγάπης / Σαμαράς Μ. Κυριάκος

Ένας ολόκληρος άνθρωπος
στα χέρια μου
χίλιες κραυγές μαζί
και χίλια χαμόγελα
αγάπης
οι στιγμές του πόνου
και της λύτρωσής μου.
Αφουγκράστηκες ποτέ έναν άνθρωπο
να σʼ ακουμπάει
με τα δάκτυλα της ευτυχίας
να μουρμουρίζουν τʼ όνομά σου;
Έζησες ποτέ σου μια τέτοια στιγμή
να αιωρείσαι
με το βάρος της αγάπης
χιλίων αιώνων!

(Απρίλιος ʼ92)

Η αλήθεια του κάλλους / Σαμαράς Μ. Κυριάκος

Άγγιξα τις χρυσές λιαχτίδες
στο μέτωπο της ψυχής σου
και η καρδιά μου βυθίστηκε
στην έκσταση της χαράς
μικρού παιδιού που αντικρίζει
για πρώτη φορά το μυστήριο
του κάλλους.
Ύστερα πήρα να μετρώ
όλες τις στιγμές του χαμόγελού σου
κι η ανάσα μου κόπηκε
με την αστραπή του φωτός
που ο Θεός δώρισε στους ανθρώπους.
Πέρασαν πολλοί αιώνες
από τότε.
Κι εγώ έμεινα στην ίδια
πρώτη έκσταση
αρνούμενος να αποκηρύξω
το μύθο
και το μυστήριο της αλήθειας
που ιστορεί το κάλλος!

(Ιούλιος ʼ97)

ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ / Σαμαράς Μ. Κυριάκος

Είμαι χαρούμενος
γιατί τα στάχυα κάρπισαν
και πλημμύρισαν τον ουρανό
γιατί ο μικρός βολβός
αναγγέλλει την κοσμογονία
κι ακόμη γιατί η ανεμώνη
συμπυκνώνει στα πέταλά της
το ουράνιο τόξο !
Είμαι χαρούμενος
γιατί το γαλάζιο φως
του ουρανού
ιριδίζει στα μάτια
του χελιδονιού !
Κι ακόμα πιο χαρούμενος είμαι,
γιατί η γυναίκα
με τα βυζαντινά μάτια
αναπνέει τη φύση,
την διαχέει στο σώμα της
και γίνεται η ίδια
μάνα της απαστράπτουσας
κτίσης !

Κυριάκος Σαμάρας

Μνήμη Ριζοκάρπασου / Κυριάκος Σαμάρας

Σ’ ακολούθησα γλυκιά θύμηση
στους βράχους και στις αμμουδιές
τις αγιασμένες τ’ Άη Φίλωνα.
Εκεί που βρίσκαμε τις ψηφίδες
με τα χίλια χρώματα
να λάμπουν στις ψυχές μας.
Εκεί! Μ’ έναν ήλιο πελώριο
να κοιτάζει κατάματα
τις αρχαίες πέτρες…
Σ’ ακολούθησα γλυκιά θύμηση
στην Αφέντρικα
ντυμένη με το όνομα του μύθου
ν’ αναβλύζεις μέσα απ’ τους
αιώνες της σιωπής σου.

Δεν είν’ αλήθεια πως
οι μνήμες μας πέθαναν!
Είναι πολύ πιο ζωντανές
από τα ψεύτικα χαμόγελα
των δυνατών της γης!

Τις ακούμε κάθε πρωί
που τα λευκά γαλάζια
πουλιά
στο μικρό σου νησί
απέναντι στο Κάστρο
μας ξυπνούν
κι είναι σαν ν’ ανασταίνονται
οι ψυχές μας,
σαν να αγκαλιάζουν το σώμα σου
Ριζοκάρπασο,
με το γιαλό και τους βράχους σου,
τις πέτρες και τ’ αρχαία δέντρα σου,
τα κοχύλια και τα πρόσωπα
που εσύ ζωγράφισες
στη μνήμη μας!

(Ιούνιος ’93)

Μνήμες / Κυριάκος Σαμάρας

Τίποτα απ’ αυτά
δεν πήραν μαζί τους
ούτ’ ένα πουκάμισο
ούτε μια ρόμπα γυναίκας
σε φόντο καλοκαιρινό
ούτε μια ομπρέλα
ξεχασμένης λιαχτίδας
Μόνο τα κορμιά τους
γυμνά απ’ την ανάγκη
γυμνά από σάρκα
γυμνά από φως!

(Δεκέμβριος ’90)

Κερύνεια / Σαμαράς Μ. Κυριάκος

Όταν οι Πύλες της θάλασσάς σου,
Κερύνεια,
ντυμένες στο λευκό και στο γαλάζιο
υποδεχτούν το πολύβουο πλήθος της χαράς
πλήθος των ανθρώπων
να κατεβαίνει από τον Πενταδάκτυλο,
μισό εκατομμύριο άνθρωποι
θ’ ασπαστούν τα κοχύλια σου!

Και θα πουν:
Δεν είναι αλήθεια
πως τόσα χρόνια
σ’ αγγίζαμε στη σκιά
του ονείρου!
Δεν είναι αλήθεια
πως σβήστηκαν τα ονόματά μας
στους βράχους σου!

Θα πουν:
Ένα πολύ κακό όνειρο
μιας μεγάλης μαύρης νυχτιάς ήταν
και ξημέρωσε…
Κι ο ήλιος
μας κοιτάζει πελώριος…

Μισό εκατομμύριο άνθρωποι
θα γονατίσουν
θα σ’ αγγίξουν
με τα δάκτυλα τής
ευτυχίας τους
κι η καρδιά τους
θα κτυπά στ’ όνομά σου
Κερύνεια!

(Ιούνιος ’93)