Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παναγή Ειρήνη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παναγή Ειρήνη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 4 Μαρτίου 2017

Παναγή Ειρήνη (μικρή αναφορά)

Από τα μαθητικά της χρόνια ασχολήθηκε με την ποίηση. Συνεργάστηκε με περιοδικές εκδόσεις στην Κύπρο και εργάστηκε ως Δασκάλα στη πόλη της Λευκωσίας. Έργο της βρίσκεται διάσπαρτο σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. 

Εξέδωσε την Ποιητική Συλλογή: Μνήμες τη νύχτα. 

[ΈΦΥΓΕΣ...] / Παναγή Ειρήνη

Έφυγες με την ψυχή γεμάτη πίκρα χωρίς να μάθεις πως 
                                                          ήσουν ένα παράθυρο στη ζωή μου
κι εγώ, σφίγγοντας τα παγωμένα χέρια μου  το ένα μέσα 
                                                          στο άλλο
έπαιρνα καθημερινά τα μυνήματα που μού  ΄στελνες στους 
                                                          κόκκινους φακέλλους της λύπης σου
σαν το μεροκάματο που δούλεψε ο πατέρας κι όταν ήρθε 
                                                          η ώρα να  πληρωθεί 
είχε φύγει λυπημένος γιατί πέθαινε τη στιγμή που όλα 
                                                          είχαν στραφεί στο καλύτερο.........

[Τα όνειρά μου μεγαλώσαν] / Παναγή Ειρήνη

[..]

Τα όνειρά μου μεγαλώσαν.
Μαγαλώσαν τα δένδρα.
Μεγαλώσαν τα παιδιά.
Μονάχα εγώ έμεινα μικρή κι άσημη πάντα
εγώ κι η αγάπη. 
Η θάλασσα- σώπα, σώπα. Είναι δύσκολο να σου μιλώ 
                                                                          για τη θάλασσα.

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

[πάντα υπάρχει καιρός να προφτάσεις] / Παναγή Ειρήνη

....Πάντα υπάρχει καιρός να προφτάσεις.
Το τραίνο που χάθη σφυρίζοντας μέσα στη νύχτα
μπορείς να προλάβεις στο πάρα κάτω σταθμό. 
Η σιωπή σου τα μπέρδευε.
Στο μεταξύ τα φώτα του τραίνου σβήσαν στο μέσο του δρόμου.
Το σφύριγμα μόνο ακουόταν σ΄ απόσταση δέκα μιλίων .
Θαρρούσα πως ήσουν εσύ και με φώναζες. 

[...Τη θάλασσα ή το ποτάμι;..] / Παναγή Ειρήνη

[..]

Τη θάλασσα ή το ποτάμι;
Πες μου. Μπορείς να διαλέξεις;
Πάρε το ποτάμι και πήγαινε. Πήγαινε.
Ή τη θάλασσα να διαλέξεις και να μείνεις.
Μπορείς;

Άπλωσε μου το γέλιο σου, σκέπασέ με καλά, 
κρυώνω πολύ, ο αγέρας μπαίνει κι απ΄ τις τρύπες των δέκα
                                                                  δακτύλων μου.