[ΈΦΥΓΕΣ...] / Παναγή Ειρήνη

Έφυγες με την ψυχή γεμάτη πίκρα χωρίς να μάθεις πως 
                                                          ήσουν ένα παράθυρο στη ζωή μου
κι εγώ, σφίγγοντας τα παγωμένα χέρια μου  το ένα μέσα 
                                                          στο άλλο
έπαιρνα καθημερινά τα μυνήματα που μού  ΄στελνες στους 
                                                          κόκκινους φακέλλους της λύπης σου
σαν το μεροκάματο που δούλεψε ο πατέρας κι όταν ήρθε 
                                                          η ώρα να  πληρωθεί 
είχε φύγει λυπημένος γιατί πέθαινε τη στιγμή που όλα 
                                                          είχαν στραφεί στο καλύτερο.........