ΑΓΡΥΠΝΙΣ
Τις νύχτες
κοιμάσαι με κάλτσες.
Ξαπλώνουν
μόνοι τους οι λεπτοί σου αστράγαλοι.
Και κρυώνουν.
Κάτω από τα
παπλώματα κοιμάσαι μόνη.
Κανείς δεν
τους τιμά με την όραση.
Κανείς δεν
τους τιμά με την αφή του. Κανείς δεν τους τιμά.
Πόσο σε σκέφτουνται απόψε τα πόδια μου…
ΕΞΟΔΟΣ
-Φύγαμε απ’ το
Ολότ ψυχή μου
Η ζωή σε καλεί
να βγεις έξω απ’ το μαύρο δωμάτιο
Η ζωή σε καλεί
να φύγεις μακριά απ’ την εικόνα
-Φύγαμε
Το λευκό του
έρου πανί κομματιάστηκε κόκκινο
φύγαμε απ’ το
Ολότ ψυχή μου
κι η γλυκιά
Δουλτσινέα δεν προβάλλεται
-Φύγαμε φύγαμε πια
στα σινεμά της
ένδον αθήνας
απ’ το Ολότ
ψυχή μου
Κι η γλυκιά Δουλτσινέα αποστρέφει το βλέμμα
της
την Κυριακή
του Μάρτη
Κι η γλυκιά
Δουλτσινέα χύνει μαύρη σταγόνα στους
πνεύμονες την
Κυριακή του Μάρτη
Κι η γλυκιά
Δουλτσινέα καίγεται καίγεται
υπέροχα την
Κυριακή του Μάρτη
-Φύγαμε φύγαμε απ’ το Ολότ ψυχή μου
Και τα παιδιά στον εξώστη χτυπάνε τα χέρια
τους
Και τα παιδιά
στον εξώστη χτυπάνε τα πόδια τους
Και τα παιδιά
στον εξώστη φωνάζουνε «φύγαμε!»
-Φύγαμε απ’ το Ολότ ψυχή μου.
