Κλεψύδρα / Αναγιωτός Κυριάκος

Να, τώρα

ετούτη τη στιγμή

το σήμερα γίνεται χθες,

το χθες παρελθόν

και το παρελθόν μύθος.

Η κλεψύδρα 

με συνθλίβει

στο στένωμά της.

Ασφυκτιώ

στο πλέγμα των μεσημβρινών

και με τους παράλληλους.

Κι εσείς

αδιάκοπα στιλβώνετε

την επιτύμβιά σας στήλη.

Στα βράχια / Αναγιωτός Κυριάκος

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΝΑΓΙΩΤΟΣ

Άξαφνα,

τα όργανα

πέτρωσαν

στα χέρια των κιθαρωδών.

Στα κρεματόρια

των αυτόματων ταμιακών,

αποτεφρώθηκε

το δείπνο της τυροφάγου.

Μεσίστια κυμάτιζαν

οι χαρταετοί,

ανήμερα των κουλούμων.

Ποια η γύμνια

και ποια η μεταμφίεση;

Ποιο το πρόσωπο

και ποιο το προσωπείο;

Στα βράχια,

μονάχα τα αυτοφυή κυκλάμινα,

δεμένα πισθάγκωνα,

αρνούνται να προδώσουν την Άνοιξη.

Μνήμες / Αναγιωτός Κυριάκος

Την τρίαινά τους

έσεισαν

οι αποκαρωμένες μου μνήμες.

Η θάλασσα εσχίσθη

το βένθος ανεδύθη.

Τα κογχύλια άρπαξαν τα όργανα

άρχισαν τραγούδι τα ψάρια

έστησαν χορό τα κοράλλια.

Σίγησε το γραμμόφωνο.

Παντού πάλι πέλαγος.

Καταχώνιασα ξανά τις φωτογραφίες

και καταβυθίστηκα στο παρόν.

Ως άνεμος επακμάζων : Ποιητική Συλλογή του Κυριάκου Αναγιωτού εκδοθείσα το έτος 2012

Σταύρωση

Γιατί μου φορτώσατε
στους ώμους
εκτός απ’ τον σταυρό
και τον Σίμωνα τον Κυρηναίο;

 ***

Νηνεμία

Τα βράχια δημιουργήθηκαν,
για να τσακίζουν τα κύματα ή
τα κύματα για να ραπίζουν τα βράχια;
Αδιαφορώ.
Εγώ τα βότσαλα ζηλεύω
που αγκαλιάζονται
με τον φλοίσβο της θάλασσας.

***

Αποφυλάκιση

Σταμάτα επιτέλους να υπολογίζεις
στους μουχλιασμένους τοίχους
τη μέρα της αποφυλάκισής σου.
Η αρίθμηση, σου έγινε συνήθεια
το κελί βολετό
και ξέχασες
ότι απελευθερώθηκες
προ πολλού.

***

Αγωνία

Μπροστάρηδες.
Γιόμισε ο τόπος
μπροστάρηδες.
Κάποιοι επιτέλους
πρέπει ν’ ακολουθούν
για να μαζεύουν
τα πτώματα.

***

Πλησίον του τέρματος

Πλησιάζοντας
στο τέρμα του δρόμου,
αντίκρυσα
ένα ασύνηθες οδόφραγμα,
φτιαγμένο
από τεράστιους σωρούς φύλλων
των ετήσιων ημερολογίων
όλων των παρελθόντων χρόνων.
Μοναδικός φρουρός
η συνείδησή μου.

***

Ως άνεμος επακμάζων

Η ψυχή μου
ως άνεμος επακμάζων
δεν μπορεί
να κλειστεί
σε ασκί,
Οδυσσέα,
αδελφέ μου.

Κυριάκος Αναγιωτός (βιογραφικό σημείωμα)

Ο Κυριάκος Αναγιωτός γεννήθηκε το 1958 στη Λεμεσό.  Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Άαχεν της Γερμανίας.  

Ασχολείται με τον φιλοτελισμό.  Με την συλλογή του «Τα Ταχυδρομικά Συνθήματα της Κύπρου υπό Αγγλική Κατοχή, 1931-1960», έλαβε μέρος σε έξι φιλοτελικές εκθέσεις στην Κύπρο και δύο στο εξωτερικό, όπου και βραβεύτηκε.

Ποιητικές συλλογές:

• Ως άνεμος επακμάζων , Λεμεσός, 2012.
• Ανέστιος και λιθοξόος”, Λεμεσός, 2015.

Μπορείτε να διαβάσετε και στη σελίδα: https://whenpoetryspeaks.blog/2016/10/05/%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%83/

Η ΜΗΤΡΙΚΗ ΜΟΥ ΓΛΩΣΣΑ / Αναγιωτός Κυριάκος

Άλφα.
Αμέθυστοι
που στόλισαν
την αιώρα μου
με το πρώτο μου
το κλάμα.
Ωμέγα.
Ωδή στερνή
επί εκκυκλήματος
δώρο μαλαματένιο
για τον Βαρκάρη.
Τα υπόλοιπα
είκοσι και δύο
χρυσά βελόνια,
να κεντώ
της ζωής μου
τα πανάκριβα
προικιά.

Ερινύα / Αναγιωτός Κυριάκος

Η όψη σου αποτυπωμένη

στους τοίχους

του άδειου μου δωματίου.

Η μορφή σου καρφωμένη

στο τραπέζι

της γωνιακής μπυραρίας.

Η οπτασία σου περιπλανώμενη

στους δρόμους

της μικρής πολιτείας.

Κι ας λένε πως

οι ερινύες χαθήκανε

με τους Ολύμπιους Θεούς

εδώ και είκοσι αιώνες.

ΖΩΟΦΟΡΟΣ / Αναγιωτός Κυριάκος

Το χάραμα
ανασύρεις
το κοφτερό σου χαμόγελο
και εφορμάς
στις αρτηρίες μου.
Σε κάθε σου βήμα
ένας χειρουργός
εξαφανίζεται.

ΑΝΕΣΤΙΟΣ ΚΑΙ ΛΙΘΟΞΟΟΣ: Ποιητική Συλλογή του Κυριάκου Αναγιωτού. Εκδόθηκε το έτος 2015 (Τρία Ποιήματα)

Σπονδές

Κούφωσε το χώμα

στα δύο μέτρα.

Λαγούμια γιόμισε στενά,

ίσα που να χωρούν τα χέρια τους.

Τα βράδια, οι μάνες,

σαράντα τόσα χρόνια,

προτού δειπνήσουν

με το κουτάλι του καημού,

το πιρούνι της προσμονής

και της αμφίστομης αγωνίας το μαχαίρι

έσκαβαν

χωρίς ανασασμό.

Να κανακέψουν ήθελαν

τα παλληκάρια τους

με το γλυκό που λαχταρούσαν,

το φαγητό που επιθυμούσαν,

ένα κομμάτι αχνιστό ψωμί

ή έστω

με τα ακροδάχτυλα

την στερνή τους ανάσα να κορφολογήσουν

και τον πόνο τους να γητέψουν.

Πριν ξεψυχήσουν.

**

Περί νήσου πάθη

Αγανακτισμένη

επούλωσε

την λογχισμένη της πλευρά,

ξεκάρφωσε

τις μαντεμένιες πρόκες

και βρόντηξε χάμω

τον ακάνθινον στέφανον.

Μετά,

αφού περιτυλίχθηκε

έξαλλη

την λευκή σινδόνα,

αποκαθηλώθηκε.

Δεν άντεξε

στις προκλήσεις

των δύο εκατέρωθέν της ληστών,

που όχι μόνον

το πνεύμα δεν παρέδωσαν

μα και γλέντι τρικούβερτο έστησαν

με οίνο

σε χρυσά κροντήρια.

Όσο

για την ανάσταση,

περίσκεπτη διείδε,

ότι δεν είναι θέμα

τριών ημερών.

***

Ταξίδι στο πουθενά

Ευτυχείς και ευδιάθετοι

επιβιβάστηκαν εγκαίρως στο καράβι

οι ταξιδιώτες.

Με τα ψάθινά τους καπέλα,

τα σκούρα τους ματογυάλια,

τα πολύχρωμά τους φανελάκια.

Με πλήρεις τις αποσκευές.

Όμως,

άδεια ήσαν τ' αμπάρια,

παγωμένοι οι ατμολέβητες.

Στη γέφυρα ερημιά.

0 ήλιος τενεκεδένιος,

ξύλινοι οι γλάροι.

Μολυβένιο το πλήρωμα.

Μήτε βοριάς

που φύσηξε,

μήτε νοτιάς.

Ούτε το βίρα

ακούστηκε,

ούτε το μάινα.

Ονειρικό ήταν το ταξίδι.

Χωρίς όμως ένα θυμητάρι,

δίχως έστω μιαν ανάμνηση. 

ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΜΙΤΟ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ / Αναγιωτός Κυριάκος

Χαμένος στους λαβυρίνθους
του απόκρυφού σου τατουάζ.
Την αυγή γκρεμίζομαι
στο κενό του ομφαλού σου.

ΓΝΩΣΗ / Αναγιωτός Κυριάκος

Με μάθανε να αριθμώ
μέχρι το δέκα.
Θέλησα να προχωρήσω
πιο πέρα.
Μου κόψανε τα δάκτυλα.

ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝ / Αναγιωτός Κυριάκος

Στο κοιμητήρι των κυπαρισσιών
φυτρώνουν θεόρατοι άνθρωποι.
Τις νύκτες τρυπάνε
τα ουράνια.