H ΓΑΒΑΘΑ / Κωνσταντίνου Δέσποινα

Της Παρασκευής ο εσπερινός

ψηλαφούσε κεκοιμημένη αθανασία

κεντημένη στους σήμαντρου τους παλμούς

κι η γυναίκα έβγαζε τη γαβάθα

σ’ένα του Αιγαίου πεζοδρόμιο

αντίκρυ στ’ Αγιονόρος.

Ρεβίθια αχνιστά ξενοδοχούσε η γαβάθα

ζεστοκούλουρο κι ένα κανάτι στο πλάι

καλοτύχισμα των αστεριών

π’ αποχαιρέτησαν της φθοράς τις παλινδρομήσεις

φίλεμα τ’ άδειου αδελφού

ζητιάνου των ανέμων.

Ήρθε μια Παρασκευή

γαβάθα ορφανεμένη

λυχνάρι που ‘σβησε η γυναίκα

ψυχή λευκόφτερη πια

ενορχήστρωνε στις δόσεις της αγάπης προσευχές

κι έκανε τη βροχή αρτηρίες υδάτων

στο κανάτι να μαζεύoυν τους αέρηδες

τ΄ αρτύματα να εξαχνώνουν

που ‘βαζαν στην κατσαρόλα

νεράιδες των τέμπλων

κι αρχάγγελους να ρίχνουν προσκλητήρια

στα κανάλια της ανάγκης

φίλος, διαβάτης, μα κι εχθρός

να φάει, να ξαποστάσει.

ΔΚ2020

Συμμετοχή στον Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης με θέμα την ανθρωπιά, στη μνήμη π.Γεωργίου Διαμαντοπούλου,ποιητή-εκπαιδευτικού(Θάσος,Ελλάδα)

H ΓΑΒΑΘΑ / Κωνσταντίνου Δέσποινα

 
H   ΓΑΒΑΘΑ

Της  Παρασκευής  ο  εσπερινός
ψηλαφούσε κεκοιμημένη αθανασία
κεντημένη στους  σήμαντρου  τους  παλμούς
κι η γυναίκα  έβγαζε  τη  γαβάθα
σ’ένα  του Αιγαίου  πεζοδρόμιο
αντίκρυ  στ’  Αγιονόρος.
Ρεβίθια  αχνιστά   ξενοδοχούσε  η  γαβάθα
ζεστοκούλουρο  κι ένα  κανάτι   στο  πλάι
καλοτύχισμα  των αστεριών
π’  αποχαιρέτησαν  της  φθοράς  τις  παλινδρομήσεις
φίλεμα  τ’  άδειου  αδελφού
ζητιάνου  των  ανέμων.
Ήρθε  μια  Παρασκευή 
γαβάθα ορφανεμένη
λυχνάρι  που ‘σβησε   η  γυναίκα
ψυχή λευκόφτερη  πια 
 ενορχήστρωνε στις  δόσεις  της  αγάπης προσευχές
κι έκανε  τη  βροχή αρτηρίες  υδάτων
 στο κανάτι να  μαζεύουν τους  αέρηδες 
τ΄ αρτύματα  να  εξαχνώνουν
που ‘βαζαν στην  κατσαρόλα
νεράιδες των  τέμπλων
κι  αρχάγγελους  να  ρίχνουν  προσκλητήρια 
στα κανάλια  της  ανάγκης
φίλος, διαβάτης, μα  κι εχθρός
να  φάει, να ξαποστάσει.              

 

 

 

 

 

"Μικροδιηγήματα" της Δέσποινας Κωνσταντίνου

 

Είδε το φως η Συλλογή Διηγημάτων της Δέσποινας Κωνσταντίνου με τίτλο: Μικροδιηγήματα. Μια εξαιρετικού ενδιαφέροντος συλλογή μικρών διηγημάτων, εμπνευσμένα από την καθημερινότητα της Κύπρου. Μνήμες, γεγονότα αναβιώνουν μέσα από τον λιτό και ουσιώδη λόγο της Δέσποινας Κωνσταντίνου. 42 λιγόλογα μικροδιηγήματα που έχουν τη δύναμη να μιλήσουν στην καρδιά κάθε ανθρώπου. 

ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΕΣ ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ/ Κωνσταντίνου Δέσποινα

Ξαπόσταμα τ΄ αγωγιάτη

τ’ Αϊ-Γιώργη του Κοντού το μοναστήρι

μεσοστρατίς Λάρνακας κι Αραδίππου

προσκύνημα και δροσόνερο

φιλεμένο απ΄ του μοναχού τη γαληνεμένη επιστασία

ρουφούσε πανηγυρικούς εαρινούς

κομμένους απ’ της ιστορίας τα φύλλα

-βουνά, Αγία Λαύρα, αρματωλοί-

κι ενηλικιωνόταν και τη χρονιά εκείνη

του ομιλητή η παράλειψη

για τ’ άλλα,

των προκηρύξεων τα φύλλα,

που τ’ αδέλφια προίκισαν το μοναστήρι

ίσως πια χνούδι επενδυμένο

στον βυθό μπαούλων μες στ΄ αρχονταρίκι

ίσως λίπασμα στα χαρουπόδεντρα του προαυλίου

ίσως θησαυρός κρυμμένος

στους ποδόγυρους κάποιων ράσων

στο μουσείο της νεότερης ιστορίας.

ΤΟ ΠΑΤΗΤΗΡΙ / Κωνσταντίνου Δέσποινα

Αέρηδες θωπεύουν αμπελώνες

στου Μοριά τη φθινοπωρινή γη

διαβάτης κι εγώ

μες σε καιρούς διακόσιους

αναπνέω τ’ ουρανού την απλοχεριά

και ξεκλειδώνω κρασοπατητήρι

στου μοναστηριού τ’ οχυρό,

κρασοκανάτι με προϋπαντεί

γεμάτο κι αδειανό

που του δωματίου την ιδιαιτερότητα τονίζει,

πλαταίνω κάθε γουλιά στα χείλια μου

κι ακούω τον καλόγερο παραδίπλα

να σημαίνει συναξάρια νικηφόρα στην πρώτη μου γουλιά,

στη δεύτερη οσφραίνομαι προκηρύξεις που υπνώττουν

σε χώματα λεμονανθών π’ αειθάλλουν έξω στο περιβόλι,

στην τρίτη συγχωρώ τις ανορθογραφίες

και ράβω, συλλαβίζω και σηκώνω λάβαρα

που κρατάνε επετείους σ’ αέναη περιφορά,

στην τέταρτη υποκλίνομαι σε χοροστασία άυλη

που ορίζουν νησιώτες, στεριανοί και στρατηγοί

σε μνημόσυνα πασχαλιάτικα λευκά

κι ακούω θούριους τονισμένους σε μέλη βυζαντινά,

απαγγέλω απομνημονεύματα,

πορεύομαι σε πηδάλια σταυρωμένης θυσίας

σε κρησφύγετα αιγαιοπελαγίτικα

που αναπνέουν μυρτιές, θυμάρι και λιβάνισμα

ανασταίνομαι σ ’αγάπες περασμένες,

πιο νέες κι απ’ τις καινούριες,

μεθάω, σηκώνομαι

και γράφω στα καθεχρονικά επισκεπτήρια

"Χαίρε, ελευθερωμένη!"

Δύο κομμάτια ποίησης: Ποιητική Συλλογή της Δέσποινας Κωνσταντίνου που είδε το φως το έτος 2019

 

Απ΄ τον Φλεβάρη
ήδη κυοφορείται
μες στο φεγγάρι
πρωτογιόρτι του θέρους
πανηγύρι της ζωής
 
**
 
Φιλοσόφηση
του τώρα και του πέρα,
η καταιγίδα
που ήδη σταμάτησε
μ΄ ουράνιο φιρμάνι.
 
***
Περί αμυγδαλανθών τον Φλεβάρη
 
Κάθε Φλεβάρη
που ζω τον έρωτα της αμυγδαλιάς
εντοπίζω μενταγιόν παρθενικό
με της Υπαπαντής το εικόνισμα
να διακρίνεται στα μικροπέταλα του δένδρου.
 
****
 
Περί ουράνιου τόξου
 
Κάθε ουράνιο τόξο
ξεκλειδώνει
μετά τη βροχή
την άλλη,
την καλή πλευρά των γεγονότων.
 
*****
 
Κεκραγάριον
 
Φωνήματα αρθρωμένα
από χείλια στεγνά
ροδόχρωμο μειδίαμα περιφερόμενο
την κάθαρση λιτανεύει
σαν φίδι που εγκαταλείπει στην ξερολιθιά
το μουχλιασμένο του πανωφόρι.
 

ΘΕΟΤΟΚΙΟΝ / Κωνσταντίνου Δέσποινα

Μάνα,
σ' ευχαριστούμε που ήσουν δέσποινα
στο φίλεμα του οδοιπόρου
μ' ένα ζεσταμένο της αγάπης πιάτο,
βασίλισσα δροσοσταλιά
στα τριαντάφυλλα του επιταφίου,
αιθέρια στα μυροδοχεία των αναμνήσεων,
γειτόνεμα του ανήμπορου,
χέρι του φτωχού,
αγκάλη τ' ουρανού,
κληματαριά της αγάπης
στα κρασοχώρια των στεναγμών,
άυλη αυλή απάτητη
που όλο τη διαβαίνουν
φωνήματα και κραυγές
που εξαϋλώνονται
αντίκρυ στης μορφής σου την αγιότητα
κι ανεβαίνουν θυμίαμα
στις καμαρούλες τ' ουρανού.

(''Δύο κομμάτια ποίησης'', 2019)

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ / Κωνσταντίνου Δέσποινα

( Συμμετοχή στο διαγωνισμό ποίησης εις μνήμην Ευγενίας Π.Πετρώνδα του Κυρπιακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού 

Βιβλίου 2019)

ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΑ (22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ)

Τ' απομεσήμερο υποχώρησε απολέμητα
στις παρυφές του πρωτοσούρουπου
της μεγαλόνυχτας του χρόνου
και το τροπάρισμα της καμπάνας
γλιστρούσε μες στα βοριαδάκια
την ώρα π' άνοιγε το εκκλησάκι
στις ψυχές άοικων περιπλανόμενων
κυρά οικοδέσποινα κι αρχόντισσα
με το πιο λιτό του κόσμου ρούχου
φυλλομετρούσε το συναξάρι της μέρας
με το δοχείο των βαλσάμων στο χέρι
να σβήνει πληγές
μουχλιασμένες στα κελιά των διωγμών
μυρωδικό συνάλειμμα της αγάπης
κι ένα κέρμα μυστικά ριγμένο
κάθε τέτοια μέρα στο παγκάρι
που το ξέρουν μονάχα οι φτωχοί του κόσμου
σ' ανάμνηση της θείας Αναστασίας
π' αγαπούσε η κορούλα του φρουρού
στις φυλακές της Ρώμης
όσο ν' αγοράσει καινούρια ρουχαλάκια.

ΠΙΣΩ

Πίσω απ' τα βιολιά
τα λαμπιόνια, τις ζαχαροκατασκευές
και τις διογκώσεις της Πρωτοχρονιάς
ικετεύει για μας
απ' τα παγερά οροπέδια της Καππαδοκίας
με ζεστό θυμίαμα -προσευχή
ο άρχοντας με το τριμμένο ράσο
στου καιρού τ' αχόρταγο σεργιάνι
ο έφηβος, μα με τις ρυτίδες των ανέμων
εικόνισμα στο ιλαρό μέτωπο της υπομονής
αμίλητος, μα με τα λόγια του
ν'ανακοινώνονται
στου κόσμου τ' ακροτόπια
δάσκαλος π' ονοματίζεται παιδί
σε κάθε ζύμωμα της αγάπης
ασκητής μες στην ασφυκτική σύναξη των νοσηλευτηρίων
ρήτορας που στης σιωπής του τις δεξαμενές
καθαρίζει των πλανεμένων τις μεγαλοστομίες.
Κι όλο ικετεύει.
Εις πάσαν την γην.
Γιατί είναι μεγάλος.
Μέγας Βασίλειος.

Τώρα που ξεψυχά κι ο Απρίλης... / Κωνσταντίνου Δέσποινα

ΜΑΙΟΥ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Μια ζωή ψάχνεις το Μάη
στα φύλλα το ημερολογίου
που διακόπτει τη μονοτονία του τοίχου.
Μα τον έχεις ήδη φυτέψει
μες στο χαρτί που γράφεις
και περιμένει
τον καταληκτικό σου στίχο
για ν' αρχίσει το μπουμπούκιασμα...

Δ.

(Εξαχτινώσεις σε τρία και κάτι τοπία, Λάρνακα 2012)

ΔΕΚΑΕΠΤΑ ΤΟΥ ΙΟΥΛΗ / Κωνσταντίνου Δέσποινα

Το σπυρί έσκασε σκίζοντας
τη σάρκα του ροδιού
κι η γέρισσα η συκιά μάζεψε τα ζουζούνια
που συνωστίστηκαν εκεί κάτω
στην ξομπλιασμένη ποδιά της Μεσαορίας
ν' αρμέξουν τον ήλιο που έτσουζε στην κληματαριά.
Εκείνη,
που εγκατέλειψαν
οι διωγμένοι νοικοκυραίοι
χρόνους πολλούς πίσω
με το σταφύλι μισοφαγωμένο στο στόμα.
Κι ήρθε και φέτος η μέρα
που γιόρταζε η Αγιά Μαρίνα και το χωριό.
Και τη γιορτάζει ακόμη.

Για όσους αντέχουν την πανήγυρη,
οι ψαλμωδίες καταφτάνουν
απ' τη σκλαβωμένη πολιτεία
και τα περίχωρά της
από δυο χορούς.
Τον έναν τον αφουγκράζονται
μοναχά οι μυημένοι,
άηχος ήχος
και ψαλμουδιά άψαλτη
που βγαίνει απ' τη Αγιά Βαρβάρα,
τον Άγιο Αντρόνικο
κι απ' τον Αι-Γιώργη του Αλωνιού.
Τον άλλο τον ακούνε πιο πολλοί,
σιγανά όμως και θλιμμένα,
έτσι όπως έρχεται
απ' την Παναγιά της Τραχειά,
τον Αι- Γιώργη τον Τερατσιώτη,
την Αγιά Θεοδώρα
και τον Αι- Βλάση.

Δέσποινα Κωνσταντίνου (μικρή αναφορά)

 Γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1977.
 Ασχολείται με την ποίηση και είναι συγγραφέας  κυπριώτικων   σκετς,  άρθρων  μουσικολογικού  περιεχομένου. 
Συνεργάζεται με την εφημερίδα "Παροικιακή"  του  Λονδίνου  και το  περιοδικού  "Άνευ".

Ποιητικές συλλογές: Γολγίας  Αθηαίνου Εγκώμιον,  Λάρνακα, 2003. 
Άλλα έργα: Δυτικα΄του Μεζαρλίκ/ 2018

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΝΑ ΙΟΥΝΙΟ / Κωνσταντίνου Δέσποινα

Κωνσταντίνου Δέσποινα

(ανέκδοτο)

                                                                              Εισαγωγικό

Ιούνης μήνας φανερώθηκε σε μας
έφηβος χρυσοβόστρυχος
του θέρους ανοιχτάρι( τετράκις)

Ωδή Α'
(1η Ιουνίου, Ιουστίνου Φιλοσόφου και μάρτυρος)

Λεγεώνα αγριοκύματα
τα ερωτήματα μάνιαζαν
στου δεκαεφτάρη Σαμαρίτη το κεφάλι.
Θεός? Άνθρωπος?
Πώς? μετά? Γιατί?
Στωικισμός και περιπατητικοί,
δίχα απαντήσεις
κι οι πυθαγόριοι του απαγόρεψαν τη μαθητεία
ένεκα πενιχρών γνώσεων
στη μουσική,την αστρονομία,
την αριθμητική και τη γεωμετρία.

Του Πλάτωνα το οικοδόμημα των ιδεών
το κήρυξε ανίκανο κι εκείνο προστασίας απ' των ερωτημάτων τις επιδρομές.
Απ' το 165μ.Χ. η λύτρωση
π' όλοι αδυνατούσαν να παράσχουν
εντοπίζεται δ' αποκεφαλισμού
στο συναξάρι πρώτης του μήνα.

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΝΑ ΙΟΥΝΙΟ / Κωνσταντίνου Δέσποινα

ΩΔΗ Θ'

Οι σεισμογράφοι καταγράφουν ωορρηξία
στην καταπράσινη μήτρα της γης.
Σπόρος
στάχυ
θέρος
ψωμί
φαί
αγάπη,
μάνα αγέραστη,
ας μείνει άγνωστη για σένα
η κατάσταση που τη λένε
εμμηνόπαυση.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟ

Το στυλό δε γράφει άλλους στίχους
προς το παρόν.
Ο ύμνος για το μήνα
έτσι κι αλλιώς είναι γραμμένος
στου Ιούνη το καραμελωμένο βραδαπόγευμα
που λιώνει αργά στις συνοικίες....

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟ

Φευγιό του θεριστή
υποδοχή τ' ατέλειωτου μεγάλου γελαστού
κι άνοιγμα των πιο σφικτομανταλωμένων της πλάσης
παραθυριών.

ΤΕΛΟΣ

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ / Κωνσταντίνου Δέσποινα

Κάποτε, 
η μόνη μέρα που πήγαινε στην Άχνα φωτογράφος
ήταν της Αγιάς Μαρίνας,
για να φωτογραφίσει τους ανθρώπους.
Μετά,
έγινε η ίδια η φωτογραφία σου,
Άχνα,
εικόνισμα στα καρτερικά εικονοστάσια του νότου

ΜΕΡΕΣ ΜΝΗΜΗΣ... της Κωνσταντίνου Δέσποινας

ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΑΧΝΑΣ

Κάθε του δέντρο
κι ένα αντίσκηνο.

ΝΕΚΡΗ ΖΩΝΗ

Μα πώς και λεν ακόμα ''νεκρή ζώνη''

εσένα που ολοζώντανο φοράς

το πανωφόρι με το κοκκινόχωμα της μάνας γης

που γεννά

κι όλο γεννά?

ΥΔΑΤΟΦΡΑΚΤΗΣ ΤΗΣ ΑΧΝΑΣ

Μα πώς θέλατε να στερέψει

ο υδατοφράκτης της Άχνας?

Σαράντα τόσα χρόνια ποτίζεται με τα δάκρυα

που αναβλύζει το χωριό από απέναντι....

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΝΑ ΙΟΥΝΙΟ.... της Δέσποινας Κωνσταντίνου

ΩΔΗ Γ'-

Το ημερολόγιο γνωστοποιεί την εντεκάτη του μήνα.
Η εντεκάτη παραπέμπει στον Άγιο.
Ο Άγιος στο μοναστήρι της Σαλαμίνας.
Το μοναστήρι στους τρεις γέροντες.
Οι τρεις γέροντες στα σχολικά τετράδια.
Τα σχολικά τετράδια στο ''Δεν ξεχνώ''.
Το ''Δεν ξεχνώ '' στο ''Ντε φάκτο''
το '' Ντε φάκτο'' στον οδυνηρό συμβιβασμό.
Ο συμβιβασμός στα ερωτήματα της λειτουργικότητας.
Άγιε, σε παρακαλούμε, απάλλαξέ μας
από τις παραπομπές και τα ερωτήματα.

Κάθισμα-

Χάραμα ξύπνησε το κοχύλι
αρμυρό νιογέννητο
μοίρες ανοίγει στα δευτερόλεπτα
το φως να καταπιεί του ημισφαιρίου.
Μεσάνυχτα,
στο περιβόλι καταγράφεται έκρηξη σιγαλή,
τ' ολομέστωμα περατώθηκε
ενός χρυσοκούκουτσου πεπονιού.
Ιούνη μήνα,
βοήθα να μετέχουμε κι εμείς
 στις άγιες τελετές σου.