Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γεωργίου Εύα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γεωργίου Εύα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2023

ΑΠΟΥΣΙΑ / Γεωργίου Εύα


Φως φεγγαριού διάχυτο
το θολό τζάμι μαγνητίζει
Ανάβεις τελευταίο τσιγάρο
Χρόνο έγραψε η απουσία
Στου τζίτζικα το τραγούδι λύγισε,
στην πρώτη βροχή αναστήθηκε,
και σε αέναη πορεία
ουράνιου τόξου τώρα πετάει
Σε γλυκά νερά ξεχειμωνιάζει
τραγουδώντας στα διαβατάρικα πουλιά
Κήπο Εδέμ σε άγονη γη ζωγραφίζει,
αγναντεύοντας ανθεκτικά λουλούδια
Μεγάλωσε η σιωπή,
καθρεφτίζεται ο πόνος
Κιτρινισμένη γραμματική ανοίγεις
Μετανάστης πια η απουσία
και τα λίγα σ' αγαπώ
στου καιρού τον όρκο αφημένα

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2021

Εύα Γεωργίου: Τρία [3] ποιήματα

 


Η ποίηση της Εύας Γεωργίου αναζητά το αίσιο τέλος ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, ενός ταξιδιού που δεν λέει να τελειώσει. Σταματά κάθε λίγο στα κομμάτια του παρελθόν της και καταγράφει με την πρώτη ματιά τις πληγές που τη σημάδεψαν. Ως ερευνητής αρχαιολόγος σκάβει μέσα στους στίχους να βρει τον δικό της παράδεισο. 

Δημήτριος Γκόγκας


ΘΑΥΜΑ

Σε σκλάβωσαν οι ώρες
Σαν βαρυποινίτης υπομένεις
καρτερικά την ποινή σου
εκεί, παγιδευμένος.
Προσεύχεσαι
στο τελευταίο δευτερόλεπτο
που μόλις μέτρησες.
Απεγνωσμένα ψάχνεις
τη δική σου Ανάσταση
Ποτέ δεν συλλογίστηκες
ότι το μεγάλο θαύμα γίνεται μονάχα
όταν είσαι πραγματικά έτοιμος.
Είναι γιατί δεν πίστεψες,
πώς τα θαύματα θυμώνουν,
όταν πια δεν τα πιστεύεις

**
Αν μ’ αγαπήσεις πραγματικά μου είπε
σαν με αποχαιρετούσε την τελευταία φορά,
δεν θα χρειάζεται να μετράς
μήνες ,
ούτε μέρες
μέχρι να ξανάρθω…
Ούτε αναγκαίο να με ψάχνεις σε ημερολόγια
και χάρτες…
Θα με αισθάνεσαι από χιλιόμετρα μακριά
Θα φοράω έντονο άρωμα!
Θα με ξεχωρίσεις...
απο τα αναρίθμητα αξεσουάρ των αποχρώσεων μου
Θα μ’ ακούσεις …
Το τραγούδι μου δεν άλλαξε, πάντα ίδιο… σαγηνευτικό!
Θα ξυπνήσω όλες σου τις αισθήσεις...
Κοίτα!
Πανηγύρι πολύχρωμο ο ουρανός !!
Στολίστηκε κι αυτός για την άφιξη μιας Ανοιξης!

**

Ναι.. ήξερα από την αρχή
ότι θα ήταν σύντομο
Άρχισε όμως πολύ όμορφα και ήθελα
να το ζήσω μέχρι το τέλος
Να δω όλες τις εικόνες ,
εκτός απο τις μαυρόασπρες,
ίσως κι εμφανιστούν λίγες έγχρωμες,
και αν πάλι όχι , λίγες πινελιές ζεστού χρώματος,
έτσι για να μου δώσουν μια πλήρη εικόνα
Ήθελα να έχει και τέλος.
Φεύγοντας να μου χαϊδέψει τα μαλλιά και να μου δώσει ένα φιλί,
να γίνει τελοσπάντων ένας κανονικός αποχαιρετισμός
Δεν πρόλαβα
Το όνειρο... αυτό το τελευταίο, τέλειωσε νωρίς
Φταίει , ίσως κι ο ήλιοs, άργησε πολύ να φανεί σήμερα
Τον πρόλαβε μαύρο σύννεφο…

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2020

[ Θέλω να γράψω ένα ποίημα ] / Γεωργίου Εύα

 Θέλω να γράψω ένα ποίημα

που να χωράει μόνο εσένα…
Να μετράει τα βήματα σου
Να ξετυλίγει ανεξιχνίαστα ίχνη
Ματωμένα πόδια ανήμπορα
να τρέχουν στις ταχύτερες διαδρομές
Χέρια αδύναμα να σφίγγουν παλμό
Καρδιά πονεμένη σε ασύστολους κτύπους
Σφραγισμένο χαμόγελο
Μαυριδερά μάτια χωμένα στις λέξεις…
Άσπρα μαλλιά κρυμμένα σε ψάθινα καπέλα
Ένα σκυφτό κεφάλι να μετράει σοκάκια
Ανύπαρκτα παπούτσια…
έτσι κι αλλιώς θυμάμαι,
ξυπόλυτο σε γνώρισα…
Λυρικός στίχος θα γίνεσαι
σε κάθε μου γιορτή
Υστερα, το πιο όμορφο τραγούδι!
Κι εγώ εδώ, να σε αφουγκράζομαι
ως τα πέρατα της Γης…

Πέμπτη 9 Απριλίου 2020

ΒΟΛΤΑ / Γεωργίου Εύα


Αδιάφορη της μόδας
σε άδειους δρόμους
Ακαλαίσθητη στο κεφάλι
η μαντίλα, μα αρκεί
Δυό τρεις παράλληλες
άγνωστες φιγούρες
στον απέναντι πεζόδρομο
Βουβός απόψε ο εσπερινός
Άηχο το καμπαναριό
Ένα γαύγισμα από μακριά
βαριεστημένο κι αυτό
Τα γατιά κρύφτηκαν
Βόλτα χωρίς προορισμό!
Δεν μυρίζει πια άρωμα καφέ
η πλατεία
Άγνωστο το στενό
Σκοτεινά δωμάτια σε σιωπηλά σπίτια
Παιδικές φωνές σώπασαν,
μόνες στον άνεμο οι κούνιες ηχούν
Και των χελιδονιών οι φωλιές
μισές χωρίς κλαδιά
Αιώνια βόλτα
Μεθυστική μονάχα
του γιασεμιού η μυρωδιά
ίσως κάτι από περσινή άνοιξη
Κι είναι αυτή η πανσέληνος
με περίεργο θλιμμένο φως να σε κοιτά
κι΄ συ να σπρώχνεις να προχωρήσεις…

Πέμπτη 2 Απριλίου 2020

ΑΝΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΗΣ / Γεωργίου Εύα


Αμίλητη μέρα
Βουβές οι ώρες,
περίμεναν νωχελικά
το ηλιοβασίλεμα
Δεν χώρεσε τίποτα η γιορτή
Ούτε αγκαλιές , ούτε φιλιά
Ούτε παρελάσεις, ούτε τραγούδια
Αλειτούργητη η Παναγιά,
οι πιστοί ακοινώνητοι
Εκκωφαντική ερημιά
Μόνη η μέρα,
στην κακοκαιρία της
με χελιδόνια περίλυπα
Κομπιάζει η φωνή,
ύστερα γίνεται σπαραγμός
και την αποτελειώνει ο θρήνος
Ξάγρυπνη η πόλη,
τα κοκόρια δεν θα ξαναλαλήσουν
Γέρασε ο πλανήτης!
Ανεμοδαρμένα νιάτα τραβάνε το κουπί
Μαζεύουν απομεινάρια αντοχές
Δίνουν χέρια αγάπης,
Πορεύονται στην Ανάσταση
ατενίζοντας τον Σταυρό
προσδοκώντας όνειρα ανέγγιχτα..

Κυριακή 8 Μαρτίου 2020

Ανάμεσα σε δυο γυάλινα σπίτια η νύχτα σέρνεται/ Γεωργίου Εύα

Ανάμεσα σε δυο γυάλινα σπίτια η νύχτα σέρνεται.
Πότε στο ένα πότε στο άλλο.
Ακούραστος ο καθρέφτης σου γνέφει κάθε φορά πως κάτι πλησιάζει.
Δεν λογαριάζει κανένα κρύο
Κάτι σαν ανταρσία μέσα στην ζοφερή νύχτα
Αντανακλά ο,τι χαλά την σιγαλιά της
και σπέρνει στην ψυχή πόνο..
Σταγόνες ξεθωριασμένης μνήμης κυλάνε ανενόχλητες
Πέπλο πυκνής ομίχλης πλανιέται
μα ξεγελά η σκιά των αειθαλών
Αμφίβολος αγέρας στην περιπλάνηση
πιο πέρα τσακίζει την γαλανόλευκη
Σώπασε το μισό και κείτεται...
Μόνο φαντάσματα βλέπουν κατάματα την αλήθεια
Είναι που το ξημέρωμα αργεί τόσο..

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2020

[Υγρές φωτογραφίες] / Γεωργίου Εύα

Υγρές φωτογραφίες
κοιτάχτηκαν κατάματα
και διαλύθηκαν
Ούτε το βιβλίο άντεξε
σωριάστηκε κατάκοπο
Μόνο λίγες ναρκωμένες
αναμνήσεις υποβαστάζουν
το μυαλό
Θολό τοπίο
Θολά πρόσωπα
Κανένα χαμόγελο δεν ξεχωρίζει
Άγνωστος κόσμος!
Παράδεισος η κόλαση;
Χειμώνες βαριαναστενάζουν
κει που η Άνοιξη στήνει καρτέρι
Η τελευταία λέξη έγειρε
στο χώμα αμετανόητη
Είσαι πια αλλού
ξέμπαρκος χωρίς χάρτη
Αιωρείσαι σε μια γης κουκίδα

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019

ΑΠΟΥΣΙΑ / Εύα Γεωργίου


Φως φεγγαριού διάχυτο
το θολό τζάμι μαγνητίζει
Ανάβεις τελευταίο τσιγάρο
Χρόνο έγραψε η απουσία
Στου τζίτζικα το τραγούδι λύγισε,
στην πρώτη βροχή αναστήθηκε,
και σε αέναη πορεία
ουράνιου τόξου τώρα πετάει
Σε γλυκά νερά ξεχειμωνιάζει
τραγουδώντας στα διαβατάρικα πουλιά
Κήπο Εδέμ σε άγονη γη ζωγραφίζει,
αγναντεύοντας ανθεκτικά λουλούδια
Μεγάλωσε η σιωπή,
καθρεφτίζεται ο πόνος
Κιτρινισμένη γραμματική ανοίγεις
Μετανάστης πια η απουσία
και τα λίγα σ'αγαπώ
στου καιρού τον όρκο αφημένα


"Πίσω απο την σιωπή"/Εκδόσεις Βεργίνα

Τρίτη 30 Ιουλίου 2019

ΑΣ ΧΑΘΕΙΣ... / Γεωργίου Εύα


Καταδικασμένος είσαι Ιούλη
Πόνο παντού να σπέρνεις
και ζωές να θερίζεις
Μακάρι μια μέρα
από τα ημερολόγια μας
να πάψεις να είσαι ορατός
Μας είσαι εντελώς ανεπιθύμητος
Αλλιώς φανταστήκαμε τα καλοκαίρια μας
Ανέμελα και χαρούμενα
Κι εσύ Ιουλη είσαι η παραφωνία
της εποχής μα και του χρόνου
Εφιάλτης της ζωής μας
Πάρε τις μέρες που σου απέμειναν,
και φύγε μακριά
Και μην ξανάρθεις ποτέ πια
με αυτό το όνομα
Χορτάσαμε βλέπεις μαύρο...

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019

..Tον χαιρετισμό δεν άκουσες / Γεωργίου Εύα

...Tον χαιρετισμό δεν άκουσες
Χαζεύεις στα δικά σου σοκάκια
Σε βόλτες αισθήσεων , 
εκεί που σκάει το κύμα 
Ατάραχο το λιμάνι πιο πέρα
Να πυκνώσει η αποψινή
ομίχλη περιμένει,
ίσως η βροχή δραπετεύσει..
Κι ύστερα, άσπρο μαντήλι κουνάς
περιμένοντας το επόμενο ταξίδι
με την επίσημη πια Άνοιξη να ‘ρθει…

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018

Εύα Γεωργίου ( βιογραφικό σημείωμα)

Η Εύα Γεωργίου γεννήθηκε στη Δερύνεια, της επαρχίας Αμμοχώστου. Γράφει ποίηση από τα μαθητικά της χρόνια, ακολουθώντας τα χνάρια του προπάππου της Ελευθέριου Παπαδόπουλου που ήταν και ο πρώτος ποιητής της Δερύνειας.

Όπως η ίδια αναφέρει: "Για μένα ποίηση σημαίνει κραυγή…

Όταν δεν γράφω, σημαίνει αυτόματα πως όλα γύρω μου λειτουργούν κανονικά
και έτσι κι εγώ κάπου μπορώ να «επαναπαύομαι» αν μπορώ να το πω έτσι…"

Ποιήματα της έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε διάφορες εφημερίδες, έχουν απαγγελθεί σε διάφορες εκδηλώσεις, ποιητικές βραδιές και έχουν ακουστεί από διάφορες ραδιοφωνικές εκπομπές.
Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τον Αντώνη Θαλασσέλη. Το Ποίημα της με τίτλο ‘’Ο χορός’’ έχει βραβευτεί το έτος 2017 με το Γ’ βραβείο από την Ε. Π.Ο.Κ

Σε προδίδουν οι λέξεις… / Εύα Γεωργίου

Σε προδίδουν οι λέξεις…
Ναι, αυτές που μιλάνε εν ώρα απουσίας σου…
Λένε ονόματα…
Φωνάζουν σιωπές…
Αποχαύνωση κυττάρων!
Αραχνιασμένος στα γρανάζια
συστήματος που για σένα
άλλοτε ίνδαλμα σου ήταν!
Σήμερα… έμελλε να γίνει αθέατος
σφετεριστής απογόνων σου!

Άτιτλο της Εύας Γεωργίου

Έτσι θα περάσει και τούτη η νύχτα
όπως και οι προηγούμενες
χωρίς κουβέντα.
Κανείς δεν έχει να σου πει τίποτα
κι η γη δεν λέει να στεγνώσει
η βροχή δεν σωπαίνει.
Κρύφτηκαν πάλι οι άνθρωποι
τον μαύρο ουρανό φοβήθηκαν.
Ατέρμονες ώρες έξω λογομαχούνε
ποια θα φυγαδεύσει την ανελέητη βροχή,
ποια θα καταλαγιάσει τον θυελλώδη βοριά.
Χορεύουν αδιάκοπα οι αστραπές,
τα πουλιά καταφύγιο ψάχνουν,
τα δένδρα σωριάστηκαν.
Κατάκοπος κι εσύ, σε ένα κλειστό δωμάτιο.
Μάκρυναν πολύ τα γένια σου, κατάλευκα πια.
Βαθιά χαραγμένες στο πρόσωπο οι ρυτίδες,
χρόνια πολλά μαρτυράνε.
Σούφρωσες πάλι τα φρύδια.
Ναι, γιατί αλλιώς σου φάνταζε κάποτε ο ήλιος.
Τώρα, παρηγοριά σου η πρώτη ηλιαχτίδα.
Κάποτε, προσπερνούσες τις ώρες,
και των αλλονών τα χρόνια
πίσω από τα δικά σου έτρεχαν.
Τώρα, πλάι σου η σιωπή.
Πίσω σου, μια χούφτα μονάχα ανθρωπάκια.
Παρών εσύ με μόνιμη διεύθυνση,
κι αυτοί αχαρτογράφητοι στον πλανήτη.

Τρίτη 30 Μαΐου 2017

[Tην είδα να σε κυνηγά με ένα τηλέφωνο στο χέρι] Γεωργίου Εύα

Tην είδα να σε κυνηγά με ένα τηλέφωνο στο χέρι
Τώρα πια την συναντάς σε μόνιμους 
καταλόγους αναμονής
Άραξε το σπίτι της, στον τελευταίο καταυλισμό, λένε, 
χωρίς οδό…
Ανελέητες οπτικές παραισθήσεις
της κάνουν συχνές επισκέψεις
Στις αμετάβλητες συνταγές παίρνει το αντίδοτο της
Σε πίνει βάλσαμο στο τελευταίο καταπότι της μέρας
Σαν ακούει ήχο
 κρύβεται στη σκοτεινή πια κάμαρα
Κάποτε μονολογούσε "απαλά τα βήματα σου,
σαν γάτα να περπατάς"
Πείστηκε και άφησε την πόρτα ανοικτή,
μάλλον νόμισε θα επιστρέψεις
Σε ένα θωρακισμένο τανκς αναμασά το πεπρωμένο
Ξύπνησαν τα χρόνια!!
Ναι, αύριο ξημερώνει γιορτή!!
Θα λειτουργήσει άραγε ο ναός;;

Πέμπτη 11 Μαΐου 2017

Απόψε αποφάσισα να κάνω στην άκρη / Γεωργίου Εύα

Απόψε αποφάσισα να κάνω στην άκρη
όλα τα γιατί,
όλα τα μπορεί
όλα τα πιθανά… 
Θα έρθουν μπροστά όλα τα λυτρωτικά!
Η ώρα λοιπόν να συμβιβαστώ μαζί σου!
0,τι ακριβώς προστάζεις…
Επιτέλους να πάρεις την μόνιμη θεση που σου αξίζει…
Θα μπορώ από εδώ κι μπρός
να σε κοιτάζω ίσια στα μάτια
να σου μιλάω ευθεια στην καρδιά…
Απο την πρώτη Καλημέρα μέχρι την
τελευταία μου Καληνύχτα
Ξέρω πώς νιώθεις…
Ξέρω πόσο πολύ σε αδίκησα…
Τελευταία , σε στρίμωξα πολύ
Όλα τα όχι σου, τα έκανα ναι…
Μου έλεγες δεν αντέχεις κι εγώ σε έσερνα…
Με ρωτούσες πού σε οδηγώ ,
κι εγώ σου έλεγα, απλά προχώρα…
Σε τραβούσα με βία να γίνουν πιο γοργά τα βήματά σου …
Σου έβαζα χίλια δυο να σκεφτείς, αγνοώντας αν είναι μέρα , νύχτα
γιορτή η καθημερινή
Αρκεί να ησουν μόνιμα παρών...
Από τον παράδεισο , σε οδήγησα στην κόλαση…
Απόψε σε είδα για πρώτη φορά να καταρρέεις και τρόμαξα...
Με προειδοποίησες αλλά δεν έβλεπα, δεν άκουγα …
εξάλλου ήμουνα πολύ μακριά
Ήρθε λοιπον η δικιά σου ώρα,
έστω με λίγη καθυστέρηση
Ναι….
Γερνάει ο χρόνος...
Φύγαμε!!!!

Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

[Απόψε αποφάσισα να κάνω στην άκρη] / Γεωργίου Εύα

Απόψε αποφάσισα να κάνω στην άκρη
όλα τα γιατί,
όλα τα μπορεί
όλα τα πιθανά… 
Θα έρθουν μπροστά όλα τα λυτρωτικά!
Η ώρα λοιπόν να συμβιβαστώ μαζί σου!
0,τι ακριβώς προστάζεις…
Επιτέλους να πάρεις την μόνιμη θεση που σου αξίζει…
Θα μπορώ από εδώ κι μπρός
να σε κοιτάζω ίσια στα μάτια
να σου μιλάω ευθεια στην καρδιά…
Απο την πρώτη Καλημέρα μέχρι την
τελευταία μου Καληνύχτα
Ξέρω πώς νιώθεις…
Ξέρω πόσο πολύ σε αδίκησα…
Τελευταία , σε στρίμωξα πολύ
Όλα τα όχι σου, τα έκανα ναι…
Μου έλεγες δεν αντέχεις κι εγώ σε έσερνα…
Με ρωτούσες πού σε οδηγώ ,
κι εγώ σου έλεγα, απλά προχώρα…
Σε τραβούσα με βία να γίνουν πιο γοργά τα βήματά σου …
Σου έβαζα χίλια δυο να σκεφτείς, αγνοώντας αν είναι μέρα , νύχτα
γιορτή η καθημερινή
Αρκεί να ησουν μόνιμα παρών...
Από τον παράδεισο , σε οδήγησα στην κόλαση…
Απόψε σε είδα για πρώτη φορά να καταρρέεις και τρόμαξα...
Με προειδοποίησες αλλά δεν έβλεπα, δεν άκουγα …
εξάλλου ήμουνα πολύ μακριά
Ήρθε λοιπον η δικιά σου ώρα,
έστω με λίγη καθυστέρηση
Ναι….
Γερνάει ο χρόνος...
Φύγαμε!!!!

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Aδειες βγήκαν οι λέξεις... / Εύα Γεωργίου

Aδειες βγήκαν οι λέξεις...
Κάποιοι τις επαίνεσαν....
Κάποιοι άλλοι τις προπηλάκισαν
Έπαψες να νιώθεις...
Το χάδι προπύργιο
και το φιλί δόλιο...
άμορφα συμπνυκνωμένο στο κενό των χρόνων...

[Τα πιο όμορφα ποιήματα] / Εύα Γεωργίου

Τα πιο όμορφα ποιήματα γράφονται σε μικρές ώρες
κει που το δάκρυ ξεχειλιζει και χαράζει σαν διαμάντι τα γυάλινα...
Τα μάτια αλητεύουν, περιπλανούνται κει που έζησες....
Ο νους πλάθει αρχέγονες εικόνες 
Η νύχτα δεν έχει τιποτα να σου πει , η έκσταση δε δαμάζεται με όνειρα...
θεριεύει όλο σου το είναι
και αναμασάς ιστορίες
Και τοτε σε βρεγμένο χαρτί ζωγραφίζονται ολόκληροι χάρτες ονείρων και ωκεανοί αδάμαστοι!