Χρήστος Αργυρού (Βιογραφικό σημείωμα)

O Χρήστος Αργυρού γεννήθηκε το 1972 στη Γιαλούσα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει, επίσης, κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Birmingham στην Ελληνική Αρχαιολογία, με ειδίκευση στη βυζαντινή τέχνη, και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου στις Επιστήμες της Αγωγής. 

Ποιητικές συλλογές:

• «Κατάδυση στο χρόνο» (2008, Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Λογοτέχνη) 
• «Ο κήπος των θλιμμένων ποιημάτων» (2015) 

Μυθιστόρημα: 

• «Ο Άνθρωπος του Βασιλέως» (2009). 

ΠΕΤΡΕΣ / Χρήστος Αργυρού

Θα ’ταν δεν θα ’ταν είκοσι χρονών

σαν με το φουστάνι της το μουσταρδί και με τα τσόκαρά της

έφυγε μεσοκαλόκαιρα.

Τριάντα χρόνια ύστερα από τότε

στο σπίτι της, προίκα του κυρού της, επιστρέφει.

Όχι κυρά του, μα επισκέπτρια μόλις πέντε λεπτών.

Κοιτά τους τοίχους, τα παράθυρα, τα ερμάρια

ίδια από τότες κι ίχνη απ’ τα χρώματά τους στέκουν ξασπρισμένα.

Χαϊδεύει απαλά το ξύλο, τον σουβά, το σκουριασμένο κάγκελο, την πέτρα.

Στέκεται και μιλά στες κάμαρες,

οσμίζεται τες μυρουδιές,

των δέντρων τους κορμούς φιλά.

Στο τέλος φορτώνει πέτρες και τις πάει στο νότο.

«Ας εν’ τζαι πέτρες» σκέφτεται.

Με αυτές στολίζει την αυλή της στον συνοικισμό,

φκιόρα φυτεύει ανάμεσό τους,

καμώνεται πως είναι πάλι πίσω.

Μάρτιος 2014

ΚΑΤΑΔΥΣΗ στο χρόνο: Ποιητική Συλλογή του Χρήστου Αργυρού (έτος : 2008)

TERRA SIGILLATA

Η γης δεν άντεξε τη σιωπή της
κι αρχίνησε την ξομολόγηση.
Κάτω από το νοτισμένο χώμα
της παλαιοχριστιανικής Αμφίπολης
ξεπετάχτηκε πουλί πρωτόπετο
ένα μικρό – μια χούφτα – όστρακο.
Terra sigillata απεφάνθη ο νεαρός αρχαιολόγος.
Δυο έκτυπες μορφές ζωντάνευαν μέσα απ’ τον πηλό,
με τα insignia και την επίσημη αμφίεσή τους.
Υπάτοι, συγκλητικοί, παλατιανοί, εν πάση περιπτώσει
αξιωματούχοι της χριστιανικής αυτοκρατορίας των Ρωμαίων
ένα χριστόγραμμα στα ενδύματά τους μαρτυρούσε
τη χριστιανική πεποίθησή τους.
Όλα γενήκαν ως απαιτούσε η ανασκαφική μεθοδολογία,
όλα απαντηθήκαν:
μέτρηση βάθους, καταγραφή, περιγραφή.
Μα για τα άλλα, τα σπουδαία και τα ουσιαστικά;
Ποιοι να ’ταν, ποιο τ’ όνομα και η γενιά τους;
Κοιμόντουσαν με ελαφρύ το βλέφαρο τις νύχτες;
Σ’ αυτά απαντήσεις δεν θα βρει
ο νεαρός αρχαιολόγος, ξάγρυπνος στην Αμφίπολη.

Ιανουάριος 2003

***

ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΒΡΑΔΥ ΕΡΧΟΤΑΝ

Κάθε που βράδυ ερχόταν
και τελευταίος έλεγε το καληνύχτα στο γέρο κάπελα σαλπάριζε στον ύπνο του με χαμηλό και βρώμικο ντιβάνι κι ερχόταν η καλή που γνώρισε
με τα λογής λογής παιχνίδια κι επινοήσεις των σωμάτων για ηδονή.
Και το πρωινό σαν γύριζε
κι ο ήλιος κακομούτσουνος του θύμιζε
πως όλα είναι μπαούλο, που προσδοκάς γεμάτο λίρες και κωσταντινάτα,
μα ’ναι άδειο σαν ανοίξει,
για το καρνάγιο βαρύς επροχωρούσε,
μα ’χε στα μάτια και στο στόμα τα φιλιά
και τ’ άρωμα στα πόρτα τα βαθιά του Μαρμαρά και του Αιγαίου.

***

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ

της Ρήνας Κατσελλή
που δεν έφυγε ποτέ από την Κερύνεια

Σε τούτο τον μακάριο χώρο
που αλλιώς θα μας εφάνταζε μακάβριος
οι ζωντανοί φθονούνε τους νεκρούς.
Ο ποιητής αχολογά στα αφτιά μας:
να μη μου δώκει η μοίρα μου
ν’ αφήσω το κορμί μου
σε ξένο χώμα μακρινό
γιατί αλλού δεν είν’ γλυκός
παρά στον τόπο τον δικό
του θάνατου ο ύπνος.

Απρίλιος 2005

***

Η ΒΡΥΣΗ ΤΗΣ ΛΕΜΠΑΣ

του βασιλιά της Κερύνειας

“Αλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τι ’δες”
Διονύσιος Σολωμός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Σχεδίασμα Γ’: Ο πειρασμός

Κάθε που κατηφόριζα τα χρυσόσκαλά της για να γιομίσω,
κάθε που η σίκλα μου ξεχείλιζε νεαρόν ύδωρ,
που αφειδώλευτα η καμαρωτή μου χάριζε απ’ τα στήθια της,
ήμουνα σίγουρος
δεκάδες ανεράδων, ξωτικών μάτια με παρακολουθούσαν
πίσω απ’ τις φυλλωσιές των δέντρων.

τα όμορφα καλοκαίρια της αναζήτησης
των μεσαιωνικών καμινιών της Λέμπας

***

ΤΣΟΥΚΑΛΙ

του Χαράλαμπου Μπακιρτζή
που μ’ έμαθε, μεταξύ άλλων,
πως τα κεραμικά έχουν ψυχή

Τρίσβαθη χαρά στη θέα ενός σπασμένου τσουκαλιού
στο άγγιγμά του πανηγύρι και χορός μες στην καρδιά
ο σχεδιαστής και ο συντηρητής καλώς να ορίσουν για να αποτυπώσουν τις
πληγές του χρόνου
ύστερις ο αρχαιολόγος να το αφουγκραστεί
καθώς την ιστορία του διηγιέται και τους πόνους του
άλαλοι στέκουν και βουβοί μπροστά του ο Χωνιάτης, ο Μαλάλας κι η Αννα
η Κομνηνή

λάσπη, φωτιά και ιδρώτας κεραμέως
ιστορία πήλινη και ταπεινή για ένα λιμάνι, μια αγορά και μιαν αρχόντισσα
βυζαντινή

Μάρτιος 2002

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΘΛΙΜΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ : Ποιητική Συλλογή του Χρήστου Αργυρού (Εκδόσει Άνευ 2015) Τρία Ποιήματα

ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΟΣ ΤΟ ΣΟΥΡΟΥΠΟ

Είναι στιγμές που η κορυφογραμμή σου

το σούρουπο

γίνεται λάμα κοφτερή

κι εσύ θλιμμένος στο ρόδινο το φως

έτοιμος να αυτοχειριασθείς.

ΤΙΜΕΣ

Επ’ ώμου

Παρουσιάστε

Αρμ

Οι Εύζωνες

μες στο λιοπύρι του καλοκαιριού

φόρο τιμής στον άγνωστο στρατιώτη αποτίουν

Πιο πέρα γέροντας σακάτης

με απλωμένη την παλάμη

τους διαβάτες επαιτεί.

Άγνωστος στους περαστικούς

άγνωστα και τα πάθη κι οι καημοί του

Ίσως και να πολέμησε

Ίσως και όχι

Ίσως ο πόλεμός του να ’τανε μια φάμπρικα

χαράκωμά του ένα καταγώγι σκοτεινό

κι οχτρός η κακοριζικιά του

Επ’ ώμου

Παρουσιάστε

Αρμ

Τους πεθαμένους πιότερο

τούτος ο τόπος γνοιάζεται

παρά τους ζωντανούς

Αθήνα, Ιούλιος 2009

ΓΙΑΛΟΥΣΑ ΚΩΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΛΟΥ

Γιαλούσα Κώμα του Γιαλού

αυτοφυείς βαθύχρωμες ελαιογραφίες

Κώμα του Γιαλού Γιαλούσα

σμαραγδένιες θαλασσογραφίες

Αιγιαλούσα κώμη, Κώμη του Αιγιαλού

λέξεις του Ομήρου, αρχέγονες τοποθεσίες

Κώμη του Αιγιαλού, Αιγιαλούσα

σκίνοι, ελιές και χαρουπιές, των μελισσών πορείες

Γιαλούσα Κώμα του Γιαλού

στα στήθια μας πληγές, ακατάσχετες αιμοραγίες

Ιούλιος 2010

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟς ΧΟΡΟΣ

Τρελό απριλιάτικο χορό στήσαν στην Αρακιώτισσα

οι προφήτες πιάσαν τους καρσιλαμάδες

οι άγγελοι ασίκικο συρτό

οι λαμπαδηφόρες κόρες καλαματιανό

κι εσύ, Κύριε

πάνω στις σπασμένες πύλες του Άδη

ένα ζειμπέκικο βαρύ.

Απρίλης 2012

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ

Στον προσφυγικό συνοικισμό

ήξερες την προέλευση του καθενού.

Έβλεπες το σπίτι της κυράς Αντρούλας

πνιγμένο λεμονόδεντρα,

μια μικρή Λάπηθο είχε φτιάξει.

Χρυσομηλιές ο Αμβρόσιος,

ο Άης Γρόσης κατ’ εικόναν και καθ’ ομοίωσιν.

Και σ’ εμάς το κολοκάσι

μες στον αγιωμένο ντενεκέ

μπροστά μπροστά στον κήπο μας

σα θυρεό έβαλε ο πατέρας

να σημαίνει τη Γιαλούσα.

Απρίλιος 2013

ΑΠΟΡΙΑ

Του καρχαρία τού έδωσε εκείνο το τριγωνικό πτερύγιο η φύση,

στη θέα του να προφυλάγονται τα ζωντανά της θάλασσας.

Και του φιδιού εκείνο το συριστικό το σύρσιμο

να νιώθουνε την άφιξή του σαν σιμώνει.

Μα απ’ τους ανθρώπους

που ντυνόμαστε την αγιοσύνη,

που πουδράρουμε με ηθικολογίες τη φάτσα μας,

που δένουμε φύλλα από το Ευαγγέλιο για γραβάτα,

από εμάς πώς θα προστατευθούν οι αφελείς;

πώς θα κρυφτούν οι αγνοί;

πώς θα διαφύγουν τα παιδιά;

Οκτώβριος 2009

ΕΛΕΓΕΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΠΟΙΗΤΗ

Στης νιότης τους τη ροδαυγή

με όραμα κι ωραίοι σαν κι εσέ

χιλιάδες και χιλιάδες χάθηκαν

στη μαύρη αντάρα του πολέμου.

Μα εσένα η Ποίησίς σου σέσωκέ σε, Rupert Brooke.

Πλατεία της Αιώνιας Ποίησης, Χώρα της Σκύρου

Αύγουστος 2011 

Διδάσκοντας τη ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΥΠΡΟ μέσα από τις πηγές

Έρευνα - Μεταφράσεις - Συγγραφή Χρήστος Αργυρού, Φιλόλογος

http://www.pi.ac.cy/pi/files/yap/anakoinoseis/istoria/BYZANTINH_KYPROS.pdf

Η ΑΝΑΣΣΑ ΚΑΙ ΟΙ ΞΗΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ / Αργυρού Χρήστος

Εγκύκλιο σε ύφος αυστηρό τους έστειλε η άνασσα
να μην απλώνουν τάχα χέρι στους ξηρούς καρπούς της.
Μολύβι πήρε, τράβηξε γραμμή
τη στάθμη τους σημείωσε στα μπολ του Μπάκιγχαμ.
Καιρό υποψιαζόταν πως τους καρπούς αφάνιζαν
και σαν η στάθμη έπεσε και φλούδες έμειναν στον πάτο
-είναι δύσκολο να αντισταθείς, άλλωστε
στην αλμυρή τους γλύκα και στην ανία του παλατιού -
αυτή θριαμβευτικά τους τσάκωσε τους ληστές ξηρών καρπών.
Μα η χαμηλή στάθμη τους στις κούπες,
δεν κατάλαβε;
τη δική της στάθμη τώρα θα μετρούσε.
Γερόντισσα παλιμπαιδίζει η αυτού μεγαλειότης
και τους αστυνομικούς της διατάζει
τα κουλά τους να μην ξαναπλώσουν μες στα μπολ
όπως κι αυτής η αυτοκρατορία εξάλλου
δεν άπλωσε τα χέρια της ποτέ σε ξένης γης καρπό.

ΕΠ' ΩΜΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ ΑΡΜ / Αργυρού Χρήστος

Οι Εύζωνες
μες στο λιοπύρι του καλοκαιριού
φόρο τιμής στον άγνωστο στρατιώτη αποτίουν
Πιο πέρα γέροντας σακάτης
με απλωμένη την παλάμη
τους διαβάτες επαιτεί.
Άγνωστος στους περαστικούς
άγνωστα και τα πάθη κι οι καημοί του
Ίσως και να πολέμησε
Ίσως και όχι
Ίσως ο πόλεμός του να 'τανε σε μια φάμπρικα
χαράκωμά του ένα καταγώγι σκοτεινό
κι οχτρός του η κακοριζικιά του
Επ' ώμου
Παρουσιάστε
Άρμ
Τους πεθαμένους πιότερο
τούτος ο τόπος γνοιάζεται
παρά τους ζωντανούς