Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιωσηφίδης Ιωσήφ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιωσηφίδης Ιωσήφ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 5 Μαρτίου 2022

ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΒΟ / Ιωσηφίδης Ιωσήφ


,
στον Λεύκιο Ζαφειρίου
,
Γιατί επιμένετε να με ζωγραφίσετε;¹
Στοιχεία θα βρείτε, μα τα βλέπω αλλιώς:²
Μάτια καστανά, σαν την άνυδρη γη μας,
μαλλιά μαύρα, σαν νέφη βαριάς σκλαβιάς,
γένια μαύρα, σαν τη στάχτη του Διάκου,
στόμα μέτριο, κρύβει λέξεις Κρυφού Σκολειού,
μύτη λίγο χοντρή, σαν κλαρίνο των αρματολών,
μέτωπο γυμνό, ράχη του Σουλίου, των Ψαρών,
,
μα χροιά φυσική, της ωραίας και μόνης Ζακύνθου³,
ανάστημα μέτριο να θυμίζει το Μέτρο,
πιγούνι στρογγυλό, τροχός της ελευθερίας,
πρόσωπο ωοειδές, αυγό της Παλιγγενεσίας.
,
Πώς να ζωγραφίσετε τη σπίθα της ματιάς μου;
Άναψε τις Ωδές μου, και κρύβεται στο σεντούκι.
,
,
1. Φανταστικά σκίτσα του A. Κάλβου από τον Σεφέρη (1941) και τον Ελύτη (1991).
,
2. Το διαβατήριό του Ανδρέα Κάλβου εκδόθηκε στις 24 Ιουνίου 1826, από το βρετανικό προξενείο της Μασσαλίας που ανέγραφε τα εξής χαρακτηριστικά του: Ανάστημα 5 πόδια και 6 ίντσες, μαλλιά μαύρα, μύτη λίγο χοντρή, μέτωπο απογυμνωμένο, φρύδια μαύρα, στόμα μέτριο, γένια μαύρα, πιγούνι στρογγυλό, πρόσωπο ωοειδές, χροιά φυσική.
,
3. Από την Ωδὴ Πρώτη. «Ο Φιλόπατρις».
,
Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή «ΣΕ ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ»
,

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2020

ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ / Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης


Το χεράκι του παιδιού δεν ξέρει
πως είναι χέρι· ονειρεύεται
να γίνει λουλούδι ή πουλί.
.
Το αγόρασαν για ώμο πλούσιου.
Τώρα μοιάζει ερπετό αόμματο,
τριγωνικό κεφάλι σκουληκιού,
τα μαλακά νύχια λέπια θολά,
ψαύει, αιωρείται, πίσω, έξω,
μετρά κέρματα, πιέζει κουμπιά,
με σπυριά μικρά ηφαίστεια,
ασφυκτιά σε γάντι σαλονιού,
δεν χαϊδεύει, ούτε γράφει,
ούτε λουλούδι είναι, ούτε πουλί.
.
Πεθαίνει το πλούσιο, το θάβουμε
και βλέπουμε ενεοί στο χώμα μέσα
το χεράκι του παιδιού μικρός Ηρακλής
να πνίγει δυο φίδια, λες κι εκδικείται
την απώλεια του δικού του Παραδείσου.
.

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2020

ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ…/ Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης


Απροσάρμοστος ως Μέλος της Ακαδημίας·
δε θα βράβευε τον Πρόεδρο της υπερδύναμης
(οργανωτής μιας κάποιας κοινότητας, ο άθλος του),
ούτε τον Αντιπρόεδρό της (μια ταινία, ο άθλος του).
.
Τα άλλα Μέλη δεν έσκυψαν να δουν την Ιρένα ¹
στους υπονόμους· υδραυλικός η Γερμανίδα
στα γκέτο Βαρσοβίας κι από κει να φυγαδεύει
βρέφη Εβραίων μέσα στην εργαλειοθήκη της,
μεγάλα εβραιόπουλα με το φορτηγό της.
Δυο χιλιάδες πεντακόσιες οι φωνούλες τους,
να τις κρύβει γαβγίζοντας ο σκύλος συνεργός της.
.
Δεν έσκυψαν τα Μέλη στον λάκκο να δουν
Ναζί να της συνθλίβουν χέρια και πόδια.
.
Χιλιάδες μικρές οι πράξεις,
με μεγάλη ψυχή, ωστόσο.
.
Για μια υδραυλικό αργόμισθη θα μιλάνε τώρα;
.
.

.
Από την ποιητική Συλλογή ‘ΕΝΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ’, Εκδόσεις Σοκόλη, 2019, Αθήνα.
.
---‘Το βραβείο δεν το παίρνει πάντα αυτός που το αξίζει’. Δήλωση της υποψήφιας για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, Irena Sendler, το 2007, μετά τη βράβευση του Αντιπρόεδρου των ΗΠΑ χάρη στο φιλμάκι του για τις ‘συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη’.
.

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2019

‘ΕΝΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ’ / Ποιητική Συλλογή του Ιωσήφ Ιωσηφίδη από τις Εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ (Αθήνα)

SPINALONGA - ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΛΕΠΡΩΝ
«Γιατί, μαμά, έχεις δέρμα σκαμμένο;
Γιατί το δικό μου είναι λείο, αλλιώτικο;»
«Επειδή είσαι ευλογημένο, παιδί μου,
και σου το αλείφω με ροδοπέταλα».
«Θέλω να μοιάζω με σας, μπαμπά,
να φορώ βαθύ καπέλο και μαύρα γυαλιά.» ¹
«Είσαι μικρό, τρυφερό. Εμείς σκάβουμε
προς τον μέσα αγρό, ξεκινώντας απ’ έξω»,²
απαντά και κλωτσά την πινακίδα που γράφει:
Ο εισερχόμενος να αποθέσει κάθε ελπίδα.
Το παιδί τους; Επιζεί ως ελπίδα; «Επιζεί,
αν ελπίζω το ανέλπιστο», μονολογεί η μάνα·
κοιτά στην ακτή αν φτάνει ο ηγέτης να φέρει ³
ασβέστη, γεννήτρια, αγελάδα για άρμεγμα.
Τρέμουν οι δυο την ανομβρία, τον καύσωνα,
μη ξηραθούν τα ρόδα και τα ροδοπέταλα·
θα χαθεί τότε ο μικρός τους που τους αγαπά
γιατί ποτέ οι δυο δεν θ’ αγαπηθούν από τρίτο.
Αλήθεια, με άλας όσο της Νεκρής Θάλασσας.
.
1. Η νόσος του Χάνσεν των λεπρών τους απολεπίζει, o δε ήλιος καταστρέφει το οπτικό νεύρο τους, γι’ αυτό κρύβουν τα πρόσωπα με βαθιά καπέλα και φορούν μαύρα γυαλιά.
2. «Ένδον σκάπτε· ένδον η πηγή του αγαθού..’, Μάρκος Αυρήλιος, ‘Τα εις εαυτόν’ Ζ 59.
3. Ο Ελ.Βενιζέλος ανέθεσε στον γάλλο επιστήμονα Νικόλ τη βελτίωση της άθλιας ζωής στο νησί κι έστειλε ασβέστη, γεννήτρια κ.ά. Το νησί οργανώθηκε καλά, ενώ άδειασε το 1957.
.
ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΕΠΑΝΑΚΑΜΠΤΟΥΝ
.
Πολίτες, ακούσατε την αγγελία του Αυλάρχη;
«Οι βάρβαροι επανακάμπτουν. Εγρηγορείτε».
Πολύς κονιορτός στον ορίζοντα,
ας μην αδρανεί η Γερουσία, η Βουλή,
ο Ηγέτης ας φορεί ενδυμασία απέριττη,
περιστέρι ας κρατά, ας τους κεράσει ελιές.
Θα φορούν όσα μας λήστεψαν τις προάλλες:
τόγες μεταξωτές, περιβραχιόνια με ρουμπίνια,
δαχτυλίδια με διαλεκτά, διαυγή διαμάντια,
βακτηρίες με χρυσό και μάλαμα περιχυμένες,
(μας άφησαν σφυριά να βαράμε τη μοίρα).
Δικά μας. Άλλα δεν έχουμε να μας πάρουν,
ούτε η γη μάς ανήκει· η ψυχή της μόνο
κι οι ασβεστόπετρες σαν λευκές ελπίδες.
Αυτό ας πουν οι ρήτορές μας, χωρίς ευφράδειες:
ο πολιτισμός βάλλει με λέξεις αντί με τόξα ή βόλια
(μα ξενυχτάμε μην τυχόν αυτοπυρποληθεί).
Ακούω έναν μισότρελο στα τείχη να τους κράζει:
«ο Νότος γράφει Πολιτισμό, τον διαδίδει ο Βορράς,
νάνοι, έχετε σκιά γίγαντα όταν ο ήλιος είναι χαμηλά,
χωρίς το εμείς καταρρέετε μαζί με τη Βαβέλ σας·
σαν νυχτώσει θα διασκορπιστείτε στοιχειωμένοι».
.
ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΠΛΑΤΩΝ
.
Πλάτωνα, της λαλείς: «Τ' άστρα κοιτάς, αστέρι μου.
Ουρανός να ήμουν, με άπειρα μάτια να σε κοιτώ».¹
Όμως, της λες: «Αυγερινός στους ζωντανούς έλαμπες,
τώρα στους νεκρούς φέγγεις σαν τον Αποσπερίτη».¹
Αμφιρρέπεις; Σε απορροφά σε ύπνο και σε ξύπνιο,
παράτησες τις εργασίες, τις επιστήμες και μελετάς,
θωρείς τον Έρωτα φτωχό, τραχύ, ρυπαρό, άστεγο ²
να κοιμάται κάτω απ’ τον ουρανό, σε άκρες δρόμου,
από δω να στερείται, από κει να κυνηγά με πόθο
να μάθει την αλήθεια, σοφός να γίνει και μάγος,
ούτε του αθάνατου φύση να έχει, ούτε του θνητού.
Τί είναι φάρμακο, τι φαρμάκι και τι η σύμμειξή τους;
Τί σου ’φερε να πιεις ο δαίμων Έρως και σκέφτεσαι;
Εκτός αν δοκιμάσεις ν’ αγαπάς τη δική σου Οφηλία ³
όσο σαράντα και ογδόντα χιλιάδες άντρες σωρευτικά·
η θεραπεία της αγάπης είναι ν’ αγαπάς περισσότερο.
.
.
1. Πλάτων: ‘ἀστέρας εἰσαθρεῖς Ἀστὴρ ἐμός· εἴθε γενοίμην οὐρανός͵ ὡς πολλοῖς ὄμμασιν εἰς σὲ βλέπω’, και ‘ἀστήρ πρίν μέν έλαμπες ἐνι ζωοῖσιν εῷος, νύν δέ θανὼν λάμπεις ἒσπερος ἐν φθιμένοις’, Παλατινή Ανθολογία, VII 669 (βιβλ.7ο).
2. Πλάτων 132, Συμπόσιον 202d8-204b7.
3. William Shakespeare. Hamlet: ‘I loved Ophelia. Forty thousand brothers could not, with all their quantity of love, make up my sum’. Διάλογος με τη Ρωσίδα ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάγιεβα.
.
Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης

Τρίτη 30 Ιουλίου 2019

ΡΩ / Ιωσηφίδης Ιωσήφ



‘Ρω της Κύπρου’, ρητορεύει ο Πατρίκιος,
‘μελανέρυθρο η τραγωδία, θρήνος
δένδρων και ελεύθερων γαϊδουριών 
βράχος, στέρεη ρίζα των γερόντων,
ουράνια γέφυρα και κρίνο Αειπάρθενου.
Κύπριο κράμα: πέτρα, πυρ, δρόσος, αήρ. 

Δρέπω το ρόδι της φύτρας και κρατώ: 
όρθια ράχη ο Όμηρος, ο Ηρακλής, 
κραταιά ο Ευαγόρας, ο Κινύρας,
χάρις η Αφροδίτη, χρίσμα ο Λάζαρος, 
ο Ανδρέας, ο Βαρνάβας, ο Σπυρίδων,
δρυς ο Γρηγόρης, χρέος η Κανακαριά.
.
‘Ρερητόρευκα το ρερητορευμένο ρω’, (1)
τεκμαίρει ο Πατρίκιος εύχαρις, ‘άρα, 
τα πάντα ρεί, με μαρτυρούσα εξαίρεση 
το ρω του Χριστού και της Ιστορίας μας.’ 
.
(1) ‘Ρερητόρευκα το ρερητορευμένο ρω’, το είπε ο Δημοσθένης όταν θεράπευσε τον ρωτακισμό του (τη μη ικανότητα προφοράς του ρω) εναποθέτοντας στη γλώσσα του βότσαλα για ενδυνάμωση των μυών της γλώσσας.
.
Από την Ποιητική Συλλογή ‘ΠΕΡΙ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ’, Εκδόσεις ΠΑΡΓΑ, Λευκωσία, Αθήνα, 2010.

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2019

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΙΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / Ιωσηφίδης Ιωσήφ


Εκεί, στα μέρη τα εφήσυχα,
εκεί που τρώγαμε τον περίδρομο,
μπροστά μας αρχάγγελος ξεπρόβαλες
με το σημειωματάρι σου φτερούγα,
με το καλαμάρι σου σπαθί,
.
και σώριασες το σώμα σου στο τραπέζι μας
και τινάχτηκαν τα μαχαιροπήρουνα στον αέρα,
όπως τα αργύρια στο Ναό του Σολομώντος
και εκσφενδονίστηκαν οι σούβλες στα κεφάλια μας,
όπως το λιθάρι του Δαβίδ στο κούτελο του Γολιάθ.
.
Πρόλαβες πέφτοντας και ψέλλισες: "Τετέλεται.
Βάλτε με να κοιμάμαι ακοίμητος εκεί που δεν τολμάτε"
κι άπλωσε το μύρο σου σε Καρπασία και Αχαιών Ακτή.
.
Από τότε επιστρέφεις τα βράδια άγγελος και δάσκαλος
μέσα από υπόγεια φαράγγια που μας έσκαψες διάβαση.
Μέσα οδηγείς μανάδες να συναντήσουν γιους από το χτες,
μας καλείς να ζήσουμε στη ρίζα μας, στα άβατά μας μέρη
σ' όλα που δανειστήκαμε απ' τα παιδιά μας
και θα τα επιστρέψουμε.
.
Και συ να δασκαλεύεις στη μέση, κρυφό σκολειό ψυχών,
ενώ από πάνω σου ο Σολωμός και ο Κάλβος να πετάουν
και να σε ραίνουν μ’ ένα ματσί βασιλικό.
.
Σημείωση: Ο Καρπασίτης συγγραφέας Γιάννης Σταυρινός Οικονομίδης, πρόσφυγας στη Λάρνακα, σαν πέθαινε ζήτησε από τα ΗΕ να τον θάψουν στην κατεχόμενη γη που τον γέννησε, κοντά στους συγχωριανούς του που παρέμεναν εγκλωβισμένοι με τα παιδιά τους.
.
Από την Ποιητική Συλλογή «ΔΙΑΔΡΟΜΗ Α’- Ές πόθ’ έρπες», Ελδόσεις ΣΜΙΛΗ, Αθήνα, 2001.

Τρίτη 2 Ιουλίου 2019

ΔΑΚΤΥΛΑ ΤΥΦΛΑ / Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης

Μόνο περήφανος ένιωθα για τα δάχτυλά μου,
σαν μετρούσαν χρήματα, χτήματα, βλήματα
κι έδειχναν τον αθώο του αιώνα για απατεώνα,
σαν υπέγραφαν πόλεμο κι έσβηναν την ειρήνη,
σαν τράβαγαν, έσπρωχναν, ένευαν ή κούρδιζαν
κι έσφιγγαν, έστριβαν, στραγγάλιζαν,
σαν έκλεβαν κι έκρυβαν τεκμήρια τόσα
και πίεζαν το κουμπί για δεινά άλλα τόσα.
.
Τότε ήρθες και πήρες τα δάχτυλά μου
απαλά και αιθέρια να τα μάθεις το πώς
να σμίγουν με τα δικά σου που καλούν,
να αγγίζουν με αύρα τη γεωγραφία της αγάπης,
να σε περιδιαβάζουν απ’ τη φτέρνα στο μέτωπο,
να δονούνται με το λίκνισμα της μέσης σου,
να απλώνουν μαγικά στο στήθος σου,
στην ακτή των χειλιών σου που με προσκαλούν.
.
Μα αυτά τα δάχτυλά μου είναι ακόμα τυφλά
αφού δεν βλέπουν το αόρατό σου, το άδηλο,
τυφλά ν’ αγγίξουν τη δροσιά της φλόγας σου,
να δουν, να πιστέψουν και να χαϊδέψουν
το μέσα σου χαμόγελο, το μέσα σου άστρο
.
ώριμος καρπός για όσους κατέχουν τη σκάλα.
.
.

Από την Ποιητική Συλλογή «ΔΙΑΔΡΟMΗ Γ’-Έρως Απείρως», 2007, Εκδόσεις ΕΝ ΤΥΠΟΙΣ, Λευκωσία

Σάββατο 25 Μαΐου 2019

ΠΟΝΤΟΣ / Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης



Απόψε στο Βιζμπάντεν της προσωρινής πατρίδας *
το νόστο του Πόντου μας ας το μιλήσουμε αλλιώς.
.
Ας μην κλάψουμε Τραπεζούντα, Όφη και Σινώπη
Αργυρούπολη, Σεβαστεία και Παράλεια. Το κεφάλι
σήκωσε Κερασούντα,το μπόι αρχαία Διοσκοριάδα μας.
.
Αρματωμένοι ας σύρουμε τον πυρρίχιο της φωτιάς.
Ταρ-αμ-ταμ-ταμ. Πατρίδα σημαίνει μνήμη και νόστος,
τα ποτήρια σας ψηλά, ο αγώνας πιο ψηλά, εις υγείαν.
Κι απ' τα βάθη του Άδη ας φέρουμε πίσω τους συντρόφους,
μαζί μας να χορέψει ο Υψηλάντης, στο ρυθμό ο Σκληρός,
.
στρόβιλος που σαρώνει τον οχτρό. Κρατήστε τον οίκο,
τα βρέφη, τις γυναίκες, τους γέρους στην αγκάλη
με το σταυρό εν τούτω νίκα, με πίστη όρο σινάπεως.
.
Εδώ στο Βιζμπάντεν χορεύουμε πυρρίχιο, ένα σώμα,*
μια φλόγα, να καίει τ’ αγκάθια της επιστροφής
με του ποιητή το λόγο, του ονείρου το κουράγιο,
με το δρεπάνι να θερίζει τα όσα σπείραμε σε βράχο.
.
Πού θα πάει, φεύγει η βαρυχειμωνιά, έρχεται σοδειά
κι όλοι ένας όρκος, ένας χορός, μ' ένα στόμα ο στίχος :
.
Δε χανόμαστε γιατί είμαστε βολβός ελληνικός
που άξαφνα βλαστά εκεί που τον είχατε χάσει,
και μεστώνει και καρπίζει σε ξένο άνυδρο χώμα,
σε όποια λάχει προσωρινή μητριά πατρίδα.
.

.
Από την Ποιητική Συλλογή ‘ΔΙΑΔΡΟΜΗ Α’-Ες ποθ’ έρπες’, Εκδόσεις ΣΜΙΛΗ, Αθήνα 2001
* Γιορτή του Συλλόγου Ποντίων του Βιζμπάτεν Γερμανίας (Εορτή), Μάρτης του 1988.

Κυριακή 12 Μαΐου 2019

ΠΟΛΥ ΗΛΙΟ ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΩ… / Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης


Η νύχτα ξαγρύπνησε μαζί μου ως το πρωί,
‘όχι, όχι δεν μπορεί να είναι η μητέρα μου αυτή’,
εφιάλτης ήταν, Μήδεια σαν σκότωνε τα παιδιά της
ή η Αυτοκράτειρα Ειρήνη¹ σαν τύφλωνε τον γιο της (1)
και κρέμαζε τον εγγονό και φυλάκιζε τη νύφη της…
.
…ξυπνώ κάθιδρος με τη δική μου μάνα δίπλα βουβή,
τρελάθηκε σαν της είπαν οι γιατροί πως δεν θα ζήσω,
σκύβει στο πρόσωπό μου να καταπιεί τον πυρετό,
μετρά στο στόμα μου την αναπνοή μου που σβήνει…
.
…μικρός, σαν έτρεμα, μου άνοιγε τα χέρια της όρμους,
ή τα έκανε σχοινιά αιώρας να με ταλαντώνει·
Μεγάλος, σαν γύριζα αγύρτης, με περίμενε ωχρή
για ώρες με σύντροφο το βαρύ ρολόι στον τοίχο…
.
Στα γόνατά σου πεθαίνω και με αναγεννάς,
με χέρι αόρατο μού ανοίγεις θύρα σε όνειρο
να υπάρχω στη γαλήνη σου καθώς θα ξεψυχώ.
‘Ελεύσεται καὶ ες αεί ἔσσεται Αγάπη’, δίδασκες,
‘ελεύθεται προς τον Έρωτα’, και μ’ ελευθ-έρωσες.
.
Πολύ ήλιο σού χρωστώ κι έχω μόνο πυγολαμπίδες.
.

.
Από την ανέκδοτη Ποιητική Συλλογή ΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ
.
1. Ειρήνη Σαρανταπήχαινα η Αθηναία (752 - 803) σύζυγος του Αυτοκράτορα Λεόντιου Δ’. Μετά τον θάνατο του Λεόντιου Δ’, ως αντιβασίλισσα τύφλωσε τον γιο της, κρέμασε τον εγγονό της και φυλάκισε τη νύφη της για να έχει εξασφαλισμένο τον θρόνο.

Δευτέρα 29 Απριλίου 2019

ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ / Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης


.
Δεν ερμηνεύω τα θαύματα Του που ανέβλεψα 
για μύρια ψωμιά, γιατρεμένους παράλυτους -
στην αύρα Του ήμουν παρούσα, δεν δειλίαζα 
(ο Ιωάννης στον Κήπο κρύφτηκε με σεντόνι,
ο Πέτρος έσκυβε να μην τον αναγνωρίζουν) -
εμένα με διέσυραν άγνωστοι, νέοι και γέροι,
ότι τάχα τους πουλούσα κορμί ν’ αγοράζω 
μύρο για μένα και τον Κύριο. Το αγόρασα 
μα πουλώντας πλεκτά μου σε νομάδες,
.
ναι, το άπλωσα στ’ άσπιλα πόδια Του,
όπως τώρα απλώνω τα μαλλιά μου χάδι
στα πόδια Του που αιμορροούν στον σταυρό
.
στου ξύλου τη βάση γερμένη, κλαίω βουβά,
κλείνουν τα μάτια μου, δεν βλέπω στρατιώτες
ή μαύρα νέφη ή τον Ναό - τον ακούω να σκίζεται - 
θωρώ με την άκρη του ματιού τα μαλλιά μου μόνο:
ανεβαίνουν και σφουγγίζουν τις πέντε πληγές Του, 
και αιθέρια ανέρχονται μαζί Του στα ουράνια 
.
χωρίς φτερούγες, χωρίς αίμα, χωρίς…
.

.
Από την Ποιητική Συλλογή ‘ΕΝΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ’, Εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ, Αθήνα, 2019

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2018

Ιωσήφ Ιωσηφίδης (βιογραφικό)

Πήρε Πτυχίο στα Μαθηματικά (1971, Πανεπιστήμιο Αθηνών) και στα Οικονομικά (1975, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας). Αριστοβάθμιος Διδάκτωρ Στατιστικής Οικονομικών (Παν. Αθηνών, 1978), Fellow of ISMM (Institute of Sales Marketing Management).
Διετέλεσε επισκέπτης Καθηγητής σε Πανεπιστήμια Κύπρου (1989-99, 2003-08) σε επίπεδο Master’s ΜΒΑ (Economics, European Affairs, Marketing, Research), Πρόεδρος της Ακαδημίας Επιστημών Κύπρου, Αντιπρόεδρος των European Movement και UNAC.
Διευθυντής το Εκπαιδευτικού και Πολιτιστικού Κέντρου Ομίλου Λαϊκής (1981-83), διοργάνωσε Συνέδρια Λογοτεχνών στο Κέντρο. Είναι Κριτικός Θεάτρου από το 2000, Αντιπρόεδρος της Λυρικής/Οπερατικής Σκηνής Κύπρου και ως μπάσος της μετείχε σε όπερες στο εξωτερικό.
Παρακολούθησε Συμπόσια Κυπριακής Ελληνικής, Ξένης Λογοτεχνίας, μετείχε σε δύο Διεθνή Συνέδρια μεταφράσεων, είχε διάλογο με τον Κώστα Μόντη, στο έργο Γράμματα στη μητέρα.
Ως συγγραφέας, εκπροσώπησε την Κύπρο στη Γαλλία (2003), στη Γερμανία (2006) και σε Παρίσι-Στρασβούργο (2008) παρουσιάζοντας μεταφρασμένο έργο του και Εισηγήσεις του.
Υπήρξε για τρεις θητείες Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου (στο διάστημα 2005-2017), την οποία ΕΛΚ εκπροσώπησε σε Λογοτεχνικές Ημερίδες/ Συνέδρια. Είναι Μέλος και των εξής: International Society of Poets, PEN International, ΕΠΟΚ, Όμιλος Φίλων Λογοτεχνίας και Πολιτισμού, ΟΦΔΒΣ, Εθν. Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου.
Πήρε μαθήματα Φιλοσοφίας/ Φιλοσοφίας της Λογοτεχνίας στον Κύκλο Pax-Romana (Αθήνα, 1970-73). Μέλος της Φιλοσοφικής Εταιρείας Κύπρου από το 1995 μετέχει με Ομιλίες του.

Διακρίσεις:
Το 2007 το ‘International Library of Poetry’ του απένειμε το Βραβείο «Best Poems, Best Poets» για 2 ποιήματά του.
Το 2014 η ανεξάρτητη Διεθνής Ακαδημία ARTS-SCIENCE-LETTRES (με έδρα στο Παρίσι) τον τίμησε με το Επίχρυσο Μετάλλιο της για το έργο του και τη συμβολή του στα Γράμματα, στην Επιστήμη και στον Πολιτισμό της Κύπρου και της Ε.Ε. ευρύτερα

Εργογραφία:
Ποιητικές Συλλογές, Διηγήματα, Μελέτες, Μεταφράσεις, Θέατρο, Ιστορία, Φιλοσοφία
  1. ΔΙΑΔΡΟΜΗ Α- Ες πόθ’ έρπες, 2001, Αθήνα, Εκδόσεις ΣΜΙΛΗ.
  2. ΔΙΑΔΡΟΜΗ Β’- Σί βόλε, 2003, Αθήνα, Εκδόσεις ΣΜΙΛΗ.
  3. ΔΙΑΔΡΟΜΗ Γ- Έρως Απείρως, 2007, Λευκωσία, Εκδόσεις ΕΝ ΤΥΠΟΙΣ.
  4. ΠΕΡΙ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ, 2010, Λευκωσία-Αθήνα, Εκδόσεις ΠΑΡΓΑ.
  5. ΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ, υπό έκδοση (Εκδόσεις Γαβριηλίδης), Αθήνα.
  6. ΕΡΩΣ, ΜΥΘΟΣ, ΒΑΘΟΣ -200 Χαϊκού, Εκδόσεις ΡΩΜΗ, 2017, Θεσσαλονίκη.
  7. Ανθολογία Ποίησης ΑΝΕΜΟΕΣΣΑ ΚΥΠΡΟΣ – 24 Τουρκοκύπριοι ποιητές, 2007, Εκδόσεις Αναστάσης Αριστοτέλους, Λεμεσός. Επανεκδίδεται με 72 ΤΚ Ποιητές και 372 ποιήματα.
  8. Ανθολογία Πολωνικής Ποίησης, υπό έκδοση (Εκδόσεις Γαβριηλίδης), Αθήνα.
  9. Μετάφραση Νομπελιστών Ποιητών, ειδική έκδοση από το Ίδρυμα Πιερίδη, 2018.
  10. Μετάφραση του έργου του Καλίλ Τζιπράν Ο Προφήτης. Εκδ. ΑΚΤΙΣ, Λεμεσός.
  11. "Διηγήματα", αποκλειστική δημοσίευση στο Περιοδικό ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ (2006-2016).
  12. Μελέτη "Οικονομία, Διοίκηση στην ποίηση Καβάφη", e-book: Negresco, ΤΕΠΑΚ.
  13. Μελέτη "Καβαφική Ποίηση και Αριστοτελική Φιλία", e-book: Negresco, ΤΕΠΑΚ, 2016.
  14. Μελέτη "Αθλητικός Λόγος Κύπρου Χρυσάνθη", Έκδοση Εταιρεία Κυπριακών Σπουδών, 2015.
  15. Μελέτη "Παράδοση - Τραγούδι, Στίχος, Χορός, Κατακλυσμός", Εκδόσεις Δήμου Λάρνακας, 2017.
  16. Θεατρικό "Ο Νωθρός βασιλιάς", Έκδoση Δήμου Λάρνακας-Θέατρο ΣΚΑΛΑ, 2017.
  17. Θεατρικό, "Αντιγόνη και Κρέων", Όμιλος Φίλων Λογοτεχνίας Πολιτισμού, 2018.
  18. Φιλοσοφία "Ζήνων ο Κιτιεύς", Εκδόσεις Δήμου Λάρνακας-Θέατρο ΣΚΑΛΑ, 2017.
  19. Ιστορικό "Λατίνοι της Κύπρου, 10 αιώνες", υπό έκδοση από Πανεπ. Κύπρου.
  20. Μελέτη "Μότσαρτ, Κάφκα: Γράμματα στον πατέρα- Σύγκριση", Εκδ. ΑΚΤΙΣ 2018.
  21. Μεταφρασμένα ποιήματα σε 24 γλώσσες : Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Τούρκικά, Πολωνικά, Σουηδικά, Φινλανδικά, Νορβηγικά, Ολλανδικά, Εσθονικά, Λιθουανικά, Βουλγάρικα, Ρουμάνικα, Σέρβικα, Τσέχικα, Σλοβάκικα, Μαλτέζικα, Αραβικά, Αρμένικα, Ισραηλίτικα, Φιλιππινέζικα (Tagalo), Ινδικά (Hindu) και ένταξη κάποιων ποιημάτων σε Ανθολογίες χωρών με γλώσσες τις πιο πάνω.
  22. Έκδοση ποιημάτων στα Αγγλικά (ηλεκτρονική από το Poemhunter, InternationalLibraryofPoetry) και έντυπη στα Εσθονικά (σύντομα στα Γαλλικά και Τούρκικα).
  1. Ανάρτηση ποιημάτων σε έγκριτα Ιστολόγια και Ιστοσελίδες στην Ελλάδα και Αυστραλία (Diasporic, ΠΟΙΕΙΝ, Φρέαρ, Λόγω Γραφής, Poetics, Κύμα, Θράκα, Universalis κ.ά.)
  2.  ΕΝΤΟΣ - ΕΚΤΟΣ (2019) Ποίηση

Δάκτυλα Τυφλά / Ιωσηφίδης Ιωσήφ


Στον Πάμπλο Νερούδα


Ακούω και ξεχνώ, βλέπω και θυμάμαι,
πλάθω και κατανοώ - Κομφούκιος


Μόνο περήφανος ένιωθα για τα δάχτυλά μου,
σαν μετρούσαν χρήματα, χτήματα, βλήματα
κι έδειχναν τον αθώο του αιώνα αντί τον απατεώνα,
σαν υπέγραφαν για πόλεμο κι έσβηναν την ειρήνη,
σαν τράβαγαν, έσπρωχναν, ένευαν ή κούρδιζαν
κι έσφιγγαν, έστριβαν, στραγγάλιζαν,
σαν έκλεβαν και έκρυβαν τεκμήρια τόσα
και πίεζαν το κουμπί να προξενήσουν δεινά.

Τότε ήρθες και πήρες απαλά τα δάχτυλά μου
να τα μάθεις πώς να εφάπτονται μαγικά στα δικά σου,
να προσγειώνονται ομαλά στη γεωγραφία της αγάπης,
να ταξιδεύουν χαρωπά απ’ τη φτέρνα στην κορφή σου
να δονούνται με το λίκνισμα της μέσης σου,
να απλώνουν απέραντα στο στήθος σου
και στην ακτή των χειλιών σου, που διψούν για φιλί.

Μα τα δάχτυλά μου είναι αθώα να δουν το μη ορατό,
τυφλά ακόμα ν’ αγγίξουν τη δροσιά της φλόγας
των ματιών σου, να δουν και ν’ αγγίξουν
το εντός σου χαμόγελο, τυφλά να αγναντέψουν
το εντός σου αστέρι, να το χαϊδέψουν,

τυφλά να αναβλέψουν, να καταδείξουν,
να καταμετρήσουν ένα τέτοιο πράγμα θείο.

ΜΕΡΙΛΥΝ ΜΟΝΡΟΕ / Ιωσηφίδης Ιωσήφ



Ερωτεύτηκα την Μέριλυν, μα ατύχησα πολύ!
Την άρπαξαν εταιρείες, μαφιόζοι, συνεργεία,
την ανάρτησαν γυμνή σε αφίσα να διεγείρει,
ανασήκωναν με ανεμιστήρες τη φούστα της.
Έπρεπε να γελά, να γδύνεται, να πίνει χάπια,
την έχωναν σε μαύρες λιμουζίνες, σε Στούντιο,
σε Μουσείο ως κέρινο ομοίωμα. Ζήλεψα όταν
ο Ντι Μάτζιο την παντρεύτηκε, μετά ο Μίλερ…

(Την είδα Κόρη Ασπασία Φωκαΐδα σε εφιάλτη,
έμεινε χήρα και τη βίαζε ο θείος μου o Κύρος,
την αιχμαλώτισε ο γονιός μου o Αρταξέρξης,
μας πάντρεψαν, μα την έκλεισαν ιέρεια σε ναό).

Σου είπαν ‘τραγούδα στον Αρχηγό’. Πίστεψες,
και σε σώπασαν. Οι κάμερες ακόμα και το νεκρό
το σώμα σου το ηδονοβλέπουν, καθώς σφίγγεις
το μαξιλάρι, σαν το παιδί που δεν απέκτησες.
Το κεφάλι κλίνεις πλάγια, σαν Μαντόνα. Γιατί;
Από στοργή, τραύμα, πόνο, υποταγή στη μοίρα;

Τα ποντίκια των εμποράκων δεν σε λένε πόρνη,*
σέβονται και δεν γρατζουνούν το σεντούκι σου.
Πάνω του αφήνεις τα εσώρουχα σου για τους άλλους
και φεύγεις ενώ οι κάμερες αναζητούν τα υγρά σου.
Η ζωή ένα θέατρο ανοικτών πληγών, χωρίς αυλαία,
μα όπως ο Δαρείος ενώθηκε με την Ασπασία του
στ’ άστρα, έτσι κι εμείς… πάνω από νέφη λαγνείας.

Από την ανέκδοτη Συλλογή ΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ


* ‘Ο θάνατος του εμποράκου’, θεατρικό έργο του διάσημου Άρθουρ Μίλερ, τρίτου και τελευταίου συζύγου της Μέριλυν Μονρόε

ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ / Ιωσηφίδης Ιωσήφ




Άπλωσε το χέρι κι άνοιξε το παράθυρο,
ίσως το δρασκελίσει μια αχτίδα,
τεθλασμένη, από αντανάκλαση,
ένα άστρο που υπόσχεται αλλαγή.

Άνοιξε το παράθυρο,
ίσως κοιτάξει μέσα ένας βιαστικός,
μια ωραία που τη ραίνει η βροχή,
μια χελιδόνα που ’χασε το μικρό της.

Άνοιξε το παράθυρο,
ίσως φανεί η μπάλα των παιδιών
η φωνούλα τους ίσως σκαρφαλώσει
ένα κλαρί που λυγίζει, ένα γατί.

Άνοιξε το παράθυρο,

κι ας εισβάλει κύμα σκόνης, χαλαζιού,
μια σκιά ή η σκιά της, δύο που ’γιναν μία,
ή έστω μια σκιά που σκιάζει μιαν άλλη.

Άνοιξε το παράθυρο,
ακόμα κι αν η πόλη αποκοιμήθηκε,
ακόμη κι αν η πόλη αποδήμησε,
ακόμη κι αν δε φαίνεται ποιο απ’ τα δυο.

Άπλωσε το χέρι κι άνοιξέ μας το παράθυρο.
Στη θέση του θα υπάρχει μια ζωγραφιά
κρεμασμένη, κι ας μας κοιτάζει αμίλητα.
Τουλάχιστον θα γεμίζει τον άδειο μας τοίχο.


 (Ποιητική Συλλογή ΔΙΑΔΡΟΜΗ Β’ - Σί βόλε, 2003)

ΕΥΑΓΟΡΑΣ / Ιωσηφίδης Ιωσήφ


Δίπλα μου ολόρθος
ο βασιλιάς Ευαγόρας:
όλο δίψαγε για λευτεριά και Ελλάδα
κάλεσε γλύπτες, σοφούς, παιδαγωγούς
τριανταέξι χρόνια
δομούσαν την κρήνη
να ξεδιψούν οι Κύπριοι όλοι.

Τείχη έφτιαξε, στόλο, στράτευμα
έκοψε νόμισμα χρυσό για μισθοφόρους,
όλα για να κρατά τη Σαλαμίνα κραταιά,
σαν Ηρακλής.

Μα κουβαλήσαμε περσικές ακρίδες,
με ντόπιες καταβροχθίζουν τα πάντα
θέατρο, κίονες, βιβλία, ναούς,
καρπό και σιτάρι της Μεσαορίας,

κι όπως τον δολοφονώ,
εγώ ο ευνούχος,
προλαβαίνει αρπάζει δάδα
και με καίει με τις ακρίδες
που εκκολάπτω στην πανοπλία μου.

Έπεσα στη θάλασσα καταραμένος,
σαν Ίκαρος στο πέλαγος του πουθενά,
πυρπολημένη πανοπλία, ένα τίποτα,
χωρίς γραφή και βλέμμα τυφλού Ομήρου.

.
Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης
Από την ανέκδοτη Ποιητική Συλλογή «ΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ»

ΧΡΥΣΑ ΨΩΜΙΑ / Ιωσηφίδης Ιωσήφ


Λάτρευε τον χρυσό ο Πύθης, μέχρι τρέλας,
έκτισε βίλα στα μεταλλεία να τον ζει από κοντά, 
ας του ’λεγαν οι σοφοί, ‘χρυσός μόνο η παιδεία’.
Μα η εξουσία είναι τροχός. Επελαύνει ο Ξέρξης,
σφάζει τον γιο του που θα τον γηροκομούσε,
παίρνει μαζί του στον πόλεμο τους άλλους δυο.
Τότε η βασίλισσα τού έφτιαξε χρυσά ψωμιά,
κι αυτός είδε την αξία του νόστιμου ψωμιού,
του νερού, του κάθε περιφρονημένου απλού∙
η τιμή κερδίζεται, αβέβαιο ό,τι σου δωρίζεται.
Κι έδωσε στη γυναίκα το σκήπτρο, έφτιαξε τάφο
μακριά κι ένα ρυάκι να ρέει απ' το παλάτι ως εκεί,
εντολή έδωσε να του στέλλουν ψωμί με σχεδία
κι έκατσε εκεί ασκητής μέχρις ότου αποδημήσει.
Στην κηδεία δεν ήρθαν χρυσοχόοι, χρυσομανείς,
ούτε μετέχοντες ή αμέτοχοι, αθώοι ή πονηροί.
Τα πουλιά σκάλιζαν το χώμα και το ανέμιζαν,
η σκόνη μες στο φως φάνταζε χρυσόσκονη
ενώ στο ρυάκι επέπλεαν ψωμιά ανέγγιχτα
και ριγμένος ένας χαλασμένος αχυράνθρωπος.
Ο Πύθης, ανώνυμος, αχειροκρότητος στο χώμα
μα αυτό ευωδίαζε και σάλευε, για άγνωστο λόγο !
.

Από την ανέκδοτη Ποιητική Συλλογή «ΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ»
© ΙωσήφΙωσηφίδης
• Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από μια Ιστορία του Πλούταρχου

ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΞΟΝΤΩΣΩ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ; / Ιωσηφίδης Ιωσήφ

Εδώ και 3.000 χρόνια πολλοί φθονούν και 
δοκιμάζουν να εξοντώσουν την Ελλάδα : 
Πέρσες, Ρωμαίοι, Σαρακινοί, Βούλγαροι, 
Τούρκοι, Γερμανοί, κι άλλοι. 
Αλήθεια γιατί δεν μπορούν; 
Το ποίημα ας μιλήσει.

.
Ποτέ δεν χώνεψα τους Έλληνες, τους μισούσα,
κάτω από κάθε πέτρα έβρισκα το πνεύμα τους.
‘Τους μιμούμαστε σαν πίθηκοι’, έλεγαν οι δάσκαλοι.
Σαν πήγα στρατιώτης είδα τον Αρχιμήδη κι αγρίεψα,
τον λόγχισα, του άρπαξα το κεφάλι και το κλώτσησα,
ναι, αυτό εξευτέλισε εμάς τους Ρωμαίους, με μηχανές,
τηλεβόλα, με πολύσπαστα κι οδοντωτές τροχαλίες,
σήκωνε τα πλοία μας, τα έκαιγε με ηλιακά κάτοπτρα,
να σώσει, έλεγε, τις Συρακούσες, την Ελληνική Ιδέα.
Με θλίβουν οι επιτυχίες του: οι Έλληνες πια μετρούν
ηλιοστάσια, διάμετρο ήλιου, πλανήτες, καμπύλες,
πόσο βάρος θα έχαναν στο νερό αν τους βυθίζαμε.
Τους μισώ, τους ληστεύω, με ακυρώνουν και δίνουν
πάπυρους που ξεχύνουν λέξεις σαν άμμος που πνίγει
(το παιδί μου έμαθε Ελληνικά, βάρβαρο με φωνάζει).
Πότε θα εξοντώσω την Ελλάδα; Λένε δεν πεθαίνει
όσο δεν εξοντώνω του Αρχιμήδη τον αριθμό π*,
τον ταραξία, που ξεγλιστρά και πηδάει φράχτες,
μπαίνει-βγαίνει στο κύμα, κυλά σε αυλάκια νου,
περνά στις αρτηρίες, στα νεύρα, σκαρφαλώνει
σε τείχος θεόρατο, μετά σε δένδρο γίγαντα
απ’ όπου εκτοξεύεται σε Γαλαξίες, σαν Θεός.
.

.
Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης
Από την ανέκδοτη Ποιητική Συλλογή "ΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ"
* Αριθμός π (άρρητος)= πόσες φορές χωράει η διάμετρος στην περιφέρεια του κύκλου = 3,1415926535897932384626433832795028841971693993751058209749445923078164062862089 ……. [ μέχρι σήμερα καταγράφηκαν τα πρώτα 1.241.100.000.000 δεκαδικά ψηφία του π, και ο υπολογισμός συνεχίζει ατελείωτος...και τελειωμός δεν θα υπάρξει (άρρητος αριθμός)]

Ο ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ / Ιωσηφίδης Ιωσήφ


.
Ξένος στρατιώτης νόμισε σου έλιωσε το κρίνο.

Μόνο τ’ όνειρο μάτωσε, το γλυπτό σου ακέραιο
το σμίλεψε άγγελος, λάμπει αγνό άφθαρτο δίκαιο
και σε ανασύρω απ’ το χώμα, άγαλμα πονεμένο,
σκουπίζω τα μάτια και το στόμα σου, τα φιλώ,
με τα δάχτυλά μου φτιάχνω χτένα, σε χτενίζω,
έλα, πάρε το στήθος μου σύντροφο μαξιλάρι
απάνω να κυλάει το μάγουλό σου σαν αυγή.

Μην κλαις, ο Θεός δακρύζει βροχή και σβήνει
τους κύκλους που ένα κοτρώνι όρθωσε στη λίμνη,
έλα, φυτρώνουν ρόδα μυρίπνοα για την πληγή σου.
Όσο για μένα νιώθω να είμαι τα υποδήματά σου,
κρατώ τα πέλματά σου να περπατούν με θέληση,
λιώνω στη σκόνη όμως τα πόδια σου σφιχτά φιλώ
κι αγαπώ τη θλίψη, τους τραυματίες, ό,τι σκύβει
και μου μοιάζει, σαν βαδίζουμε δέρμα το δέρμα.

Αν το χαμόγελο χάσεις, πάρε απ’ το δικό μου,
έλα, πιάσε το ακατόρθωτο να θυμηθείς το αύριο:
όσα λέμε, σκεφτόμαστε και κάνουμε. Τη ζωή σου
ρίχνουν σε κοπριά και φυτρώνει χυμώδης, καθάρια.

Σ’ αγαπώ, άρα υπάρχεις, πάει να πει συνυπάρχω,
σαν γλύπτης που είδε στην πέτρα τη μορφή σου.
.
Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης
Από την ανέκδοτη Ποιητική Συλλογή «ΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ»

ΜΑΣΚΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ / Ιωσηφίδης Ιωσήφ

Το ποίημα αφιερώνεται 
στο ορφανό που ξαγρυπνά 
στον τάφο των γονιών του
 και στο παιδί της Συρίας 
που ξέβρασε η θάλασσα 
όταν η οικογένειά του 
το πάλευε από Τουρκία 
να φτάσει στην Κεντρ.Ευρώπη. 

Ως ηθοποιός σάς κολλώ με κερί φτερούγες, 
στο καμαρίνι μηρυκάζω ώρες, βλέπω ειδήσεις,
λύνω σταυρόλεξο θηρεύοντας πράσινα άλογα.
Σπουργίτης ραμφίζει το τζάμι να δω στην τηλεόραση
το παιδί στα ερείπια μπρος στις σάρκες των γονιών
το άλλο του μετανάστη που το ξέβρασε η θάλασσα.
Στο σταυρόλεξο, ένα οριζοντίως, γράφω: ‘τραγωδία’.
Πώς μπορώ να ταυτιστώ με το δράμα ενός παιδιού;
Αν τμήσω το δέρμα ως το κόκαλο; Ως το μεδούλι;
‘Μπαίνει στο σφαγείο, δεν ματώνει’, με ρωτά καθέτως
το δύο. ‘Ηλιαχτίδα’, απαντώ μεσ’ απ’ το σκοτάδι μου.
Ηθοποιός. Ποιο ήθος ποιώ; Στέκω, δεν παραστέκω,
η μάσκα έχει προθεσμία λήξης, το παιδί ξαγρυπνά
στον τάφο των γονιών, το άλλο κοιμάται στην ακτή.
Δέκα καθέτως: γράφω ‘υποκριτή’. Για μένα !
Το ψέμα ντρέπεται για τα χείλη μου που το είπαν,
η αλήθεια μού αφαιρεί τη μάσκα και με ανακρίνει
πώς δολοφονείται η αλήθεια, γιατί το λάδι πίσσωσε!
Τη μάσκα μου ας καταπιώ που κατάπιε το κενό, έτσι
ίσως φτάσω ο βραδύς την Ιστορία που προβαδίζει.

.
Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης
Από την ανέκδοτη Ποιητική Συλλογή «ΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ»