Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λοϊζίδης Βάκης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λοϊζίδης Βάκης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020

ΕΝΑΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΦΙΛΟΣ / Βάκης Λοϊζίδης

 


Λεβέντης

μέσα στην

ασυνταξία των έξι χρόνων

που δεν κατόρθωσε

να πνίξει τη φωνή του

μάχεται

να σταθεί

στις οπλές της νέας γλώσσας.

Συνθέτει

το βάσανο και την ελπίδα

της μετακίνησης.

Ασύντακτα

δεν θα μείνουν τα παιδικά χρόνια.

Σπάζουν οι γλώσσες

να κατοχυρωθεί

το δικαίωμα στο παιχνίδι

για τα παιδιά που μετακινούνται.


Σάββατο 21 Μαΐου 2016

Κινητά μνημεία: Ποιητική Συλλογή του Βάκη Λοϊζίδη. Είδε το φως το έτος 2002 (απόσπασμα)

ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ

Όσες εξηγήσεις κι αν μου δώσεις
δεν μπορώ να κατανοήσω
πως ονόμασαν
τα λουλούδια του βουνού και του κάμπου
αγριολούλουδα.
Πώς τόλμησαν να διαβάλουν την τρυφερότητα τους;
Πώς υπέσκαψαν έτσι τη φύση;

ΠΡΟΣ ΚΥΠΡΙΟ ΠΟΙΗΤΗ

Ως πότε θα στήνεις καρτέρι
στα τραγικά συμβάντα
με απώτερο σκοπό ιδία οφέλη.
Ένα ποίημα να έγραφες
για τον αγνοούμενο αρκούσε,
με μια ολόκληρη όμως συλλογή
βεβήλωσες εντέλει τον πόνο
της δικής του αγαπημένης.

24 ΩΡΕΣ

Μια μέρα αν σου δοθεί ζωής
μην την υποτιμήσεις.
Εμένα η χθεσινή
άρχισε με συννεφιασμένο ουρανό
και μια νεροποντή ανέστειλε
την έκθεση αγαπημένου καλλιτέχνη.
Μα ευτυχώς μελαβαμφή αγγεία
τράβηξαν την προσοχή μου
και ήταν γραφτό έξι προμετωπίδες
με αλλόκοτους αγγέλους
να με συγκλονίσουν.
Όλα συνοψίστηκαν
σε μια πορεία για την ειρήνη
στην Αθήνα χωρίς φεγγάρι.
Όλα τα συνοψίζει η νύχτα.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Μήτ’ ένα αλουμινένιο παραθύρι δε θα δεις.
Μήτ’ ένα πετραδάκι παράτυπα βαλμένο.
Δεν ξεμυτίζει χόρτο στο λιθόστρωτο
και τα ξεπόρτια είναι μαραζωμένα.
Μόνο κάτι ειδικοί χαριεντίζονται
με τη συμπεριφορά της πέτρας
στις κουτσουλιές του σπίνου.
Ακόμη ένα τραγικό συμβάν
προς στιγμή μας χαροποίησε.
Το χωριό κηρύχθηκε αρχαίο μνημείο.

ΕΜΠΟΡΩΝ ΜΥΘΟΣ

Η φύση ας απαλλάξει την πέτρα από τον μύθο.
Ζέφυρος άνεμος ας πνεύσει δυτικά
ν’ απομακρύνει τα φαλλόσχημα ειδώλια
να μην μπορούν να εικάσουν
ότι εδώ υπήρξε ο γενέθλιος χώρος μιας θεάς
που τη διεκδικεί ανατολή και δύση.
Η φύση ας αποτρέψει την κερδοσκοπία
σε βάρος του τοπίου,
ας ανατρέψει την καταγραφή του μύθου
ως απλά ενός παραμυθιού
που με δόλο έγινε πιστευτό
προς όφελος των εμπόρων.

Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

Χειροποίητα μηχανής; Ποιητική Συλλογή του Βάκη Λοϊζίδη. (1999) (Απόσπασμα)


ΕΡΩΔΙΟΣ

Αλίβρεχτος διασχίζω την ακτή
με συνοδεία την πούλια
κι άρχοντα τ’ άσπρο βότσαλο
σε ώρες μικρές της νύχτας.
Ηχώ σαν ψίθυρο παιδιού
αφήνουν τα βήματά μου
πριν ήχοι εκκωφαντικοί
την πόλη τυραννήσουν
κι ο λίβας στα κλωνάρια σου
στήσει άσχημα παιχνίδια.
Αν ερωδιός στο δρόμο μου σταθεί
μήνυμα πίσω απ’ το βουνό θα φέρει.
Δε μαστορεύεται η άνοιξη.
Δεν ξεγελιέται ο κάμπος.
Γιατί ο γιαλός δεν έχει τελειωμό
κι εκδίκηση θα πάρει.

ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ


Καθηλωμένοι στις κουνιστές μας καρέκλες
αποζητάμε τις υπηρεσίες
αλλοδαπής οικιακής βοηθού.
Σχεδόν αγγλόφωνοι
παρατηρούμε τεθλασμένες γραμμές
να διαγράφονται πάνω στη γη μας.
Η ιδέα της αντιπαροχής
σαγηνεύει τη σκέψη μας
μα στο καλάθι
δεν απόμειναν κλήροι.
Πώς να χωρέσει τ’ όραμα του παιδιού
σε τούτη την οθόνη!

ΤΟ ΚΑΦΕ ΣΑΚΑΚΙ

Στο μουντό Λονδίνο
τον έδιωξαν από τη δουλειά
γιατί φορούσε καφέ σακάκι.
Χρώμα αντιεπαγγελματικό
όπως του εξήγησαν
Δείλιασε να τους πει
ότι καφέ είναι οι κορμοί των δέντρων
καφέ είναι και η γη που κατοικούμε
Φόρεσε γκρι κουστούμι κι επέστρεψε
επαγγελματίας στη δουλειά
Στη μέσα τσέπη είχε
τα ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη.


ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ Η ΡΗΓΑΙΝΑ


Την ώρα που το σκοτάδι
ζευγαρώνει με το φως
γεννά το χρώμα συνειρμούς
για να φτάσω στο Βυζάντιο.
Γεννάνε τα κογχύλια σκοπό ανατρεπτικό
κι εγώ αναζητώ τη Ρήγαινα
όπως την ύφανε η γιαγιά στον αργαλειό
χωστό μαζί της για να παίξω.
Μα αυτή είν’ άφαντη απ’ του μύθου τα λημέρια,
στέκει στα οδοφράγματα
εθελόντρια στην εθνική φρουρά

ΔΙΠΛΟΠΡΟΣΩΠΙΑ

Κι άντε να πείσεις τα παιδιά
πως το φεγγάρι
δεν είναι το νυχτερινό
πρόσωπο του ήλιου
όταν αυτά σου εξηγούν
πως απόψε δε χάθηκε το φεγγάρι
έγειρε μοναχά να κοιμηθεί
μες τα’ άλλο πρόσωπο του.


ΤΟ ΝΤΡΟΠΑΛΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ

Θέλω ν’ αφεθώ στην επικράτεια
ενός λουλουδιού
που τα’ ονόμασες ντροπαλό
κι όμως βρήκε τη δύναμη
ν’ ανοίξει τα πέταλα του στο τείχος
σφηνωμένο σε μια χαραμάδα
της ιστορίας σου Λευκωσία
Υποβάλλοντας ένσταση
μες την άπνοια μιας εποχής
που ανασύρει τις αξίες της
από τον σκουπιδοτενεκέ.


Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

ΧΟΜΧΑΧ: Ποιητική Συλλογή του Βάκη Λοϊζίδη ( εκδ. αντηρίδα, 2016)


Το ντοκουμέντο να μείνει ντοκουμέντο. Καμία
έμπνευση να μην το καταστήσει δεκανίκι,
συνοψίζοντας το σε καρτελάκι δίπλα στο έργο
τέχνης.
*
Αναμέσα στην εξωστρέφεια και την εσωστρέφεια
του άπειρου χειμάζουν άνθρωποι. Να το θυμάσαι.

**
Mε το καρκίνωμα της πρωτοτυπίας στο σώμα σου,
αδυνατείς όλο και περισσότερο να φανερώσεις 
κοιτάσματα ψυχής.

***
Φέρτε μου λίγες παιδικές ζωγραφιές.Χρειάζομαι 
λίγες παιδικές ζωγραφιές.Να σταθώ στα πιο
γνήσια στοιχεία πρωτοτυπίας.


****

Καλός ο Πλάτωνας.Μπορείς όμως να σταθείς και
χωρίς τις θεωρίες του σύμπαντος.
 Η πολλή φιλοσοφία βλάπτει την τέχνη.


*****

Σύγχρονη τέχνη αποθέωσες το σκοτάδι.
Όποιος διαφωνεί ας το πει με φως.

Κυριακή 3 Μαΐου 2015

Υπέρβαση



Μπαινοβγαίνει αέρας στο στήθος
μα δεν αναπνέω.
Στη μέγγενη του νοσοκομειακού γραφείου
η λίμα ρινίζει το λόγο.
Υποβάλλουν σε έκτρωση την έκσταση
μα οι πρόκες δεν αρκούν
να στηθεί το όραμά μου στον τοίχο.
Μια στρώση βερνίκι δεν φτάνει
για να καλύψει τις αιχμές
που αφήνει το βλέμμα.
Στον προθάλαμο της αυτογνωσίας
συλλαμβάνω τους κραδασμούς της λιθόσφαιρας.
Θραύσματά μου παντού.
Μα η καθέλκυση στο νερό
συνώνυμο της ελευθερίας.

Μικροαστοί



Καθηλωμένοι στις κουνιατές μας καρέκλες
αποζητάμε τις υπηρεσίες
αλλοδαπής οικιακής βοηθού.
Σχεδόν αγγλόφωνοι
παρατηρούμε τεθλασμένες γραμμές
να διαγράφονται πάνω στη γη μας.
Η ιδέα της αντιπαροχής
σαγηνεύει τη σκέψη μας.
μα στο καλάθι
δεν απόμειναν κλήροι.
Πώς να χωρέσει
τ'όραμα παιδιού
σε τούτη την οθόνη.

Τσέστος



Το στρυφογύρισμα της ποκαλάμης
με ταξιδεύει στο δίχωρο
με τις λαξεμένες σουβάντζες.
Το λιγοστό φως της αρσέρας
στήνει παιχνίδια
στο μαβί και στο πράσινο
στο χρυσό χρώμα του σίτου.
Σημαδεύει τα στέφανα γαμου
πιασμένα στο χαρταετό ποδηλάτη
σε πορεία αόριστη.
Ο τσέστος
στολισμένος με κουρέλια
φουσατανιών της γιαγιάς
με συντροφεύει στη ρίζα
να γνωρίσω ανθρώπους που ποίηασαν
εκείνο και μένα.

Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Ο Άγγελος και ο Γλύπτης




θέλει τους αγγέλους ξυλόγλυπτους
Βερνικωμένο ξύλο
να μυρίζουν τα φτερά
Ζωύφια να κατοικούν
τα σκαλίσματα τους
Να ‘χουνε κάτι μισοτέλειωτο
Ας υπερίπτανται
κάπου κάπου
Ας ξαναρίξουν τα αιδοία
τ’ ουρανού στην θάλασσα
Η νέα γονιμότητα
να φέρει τ’ άγρια κύματα
κοντά σου

*

Εξακολουθούν
να ‘ναι πυκνά τα στοιχεία
στα γραφτά των αγγέλων
Κανένας βίος
δεν είναι μόνο προφορικός
Κανένας δεν ταξιδεύει
μόνο μέσα στον προορισμό του

*

Ακόμα και άροτρο
έσπρωχναν οι άγγελοι
Άγγιζαν το συρματόπλεγμα
και μάτωναν
Έπλεναν τις πληγές τους
και πονούσαν
Εσύ πως γίνεται να τους
πλάθεις μόνο με την φαντασία

*

Ένα τέταρτο καταστροφή
και τρία τέταρτα θρίαμβος
η ζωή των αγγέλων

Γλύπτη δε σε πιστεύω.

Κυριακή 20 Απριλίου 2014

ΠΡΟΣ ΚΥΠΡΙΟ ΠΟΙΗΤΗ


Ως πότε θα στήνεις καρτέρι
στα τραγικά συμβάντα
με απώτερο σκοπό ιδία οφέλη
Ένα ποίημα να έγραφες
για τον αγνοούμενο αρκούσε
Με μια ολόκληρη όμως συλλογή
βεβήλωσες εντέλει τον πόνο
της δικής του αγαπημένης.

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΨΑΧΝΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ


Σήμερα που τα ποιήματα
κυκλοφορούνε συστημένα
πρέπει να βρω κι ’γω προξενητή
κι ας τον καλοπληρώσω
αλλιώς θα πρέπει ν’ αρκεστώ
σε δύο ή τρεις ομότεχνους μου
Αν κι αυτοί με απαξιώσουν
το δυσοίωνο μέλλον σου τέχνη
με σκεύος ποιητικής δεν θα επιβαρύνω
Τρόμαξα σαν άκουσα τα πουλιά να κρώζουν.

ΤΟ ΚΑΦΕ ΣΑΚΑΚΙ



Στο μουντό Λονδίνο
τον έδιωξαν από τη δουλειά
γιατί φορούσε καφέ σακάκι.
Χρώμα αντιεπαγγελματικό
όπως του εξήγησαν
Δείλιασε να τους πει
ότι καφέ είναι οι κορμοί των δέντρων
καφέ είναι και η γη που κατοικούμε
Φόρεσε γκρι κουστούμι κι επέστρεψε
επαγγελματίας στη δουλειά
Στη μέσα τσέπη είχε
τα ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη.

ΔΙΑΙΡΕΣΗ


Για τη διαίρεση
από μικρός κουβαλώ τον φόβο
Όταν την έμαθα στην Δευτέρα τάξη
τον τόπο μου διαίρεσαν
σε δύο πράξεις
Τώρα που την μαθαίνω
στο δικό μου το παιδί
Φοβάμαι
Το πηλίκο θα επικυρωθεί.

ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΑΚΡΟΒΑΤΗ


Θα συντάξω βιβλίο σχολικό
χωρίς φασαρίες
Κηπουρό θα προσλάβω
να ψεκάζει τη μνήμη
σαν την ψώρα την άνοιξη
Χαριτωμένα θα συνοψίζω
αιματηρά γεγονότα
σε βωμούς κινουμένων σχεδίων
Υπόσχομαι να ταυτίσω τις δάφνες
με τους Βeat ποιητές
Να συστήνω ασκήσεις ισορροπίας
το σούρουπο
Να περνώ την ιστορία
δυο φορές από το μηχάνημα
κοπής του κιμά
Να φαίνομαι πολίτης του κόσμου
Ποιου κόσμου δε θα ρωτήσω
Διατάξτε κύριε!

ΓΙΑΤΙ ΣΒΗΝΕΙΣ ΑΓΡΙΕΜΕΝΟ



Σ’ έγραψα, σε ξανάγραψα
σε δούλεψα
κι όταν κατάλαβες
ότι σε προόριζα για ποίημα
έγινες έξαλλο.
Δεν ντρέπεσαι μου ’πες
Τόση δουλειά
για να μείνω αδιάβαστο
Πες με στιχούργημα
Δώσε μου μέτρο
Να ’χω ελπίδα τραγουδηθώ
αλλιώς σ’ εγκαταλείπω
Δάκρυσα
Δεν είμαι προϊόν ευαισθησίας
είπες αμείλικτα
πριν σβήσεις αγριεμένο.

ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΥΘΟΣ


Είναι κρίμα να γίνουμε μύθος τόσο νωρίς
Είναι κρίμα να γίνουμε μύθος
Να μη ζήσουμε ως κατ’ εξοχή θνητοί
Είναι κρίμα να γίνουν οι μικρές μας χαρές
ξένες χαρές
Είναι κρίμα οι λύπες μας
να αποκτήσουν διαστάσεις εξωπραγματικές
Είναι κρίμα να μην παραμείνει κάτι
καθαρά προσωπικό
Να μην κρατήσουμε μια μας ήττα
εμπιστευτική
ένα μας όραμα υπερρεαλιστικό.

Είναι κρίμα να γίνουμε μύθος
ερήμην της δικής μας ψυχής

Βάκης Λοϊζίδης (μικρό βιογραφικό)

Ο Βάκης Λοϊζίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1965. Σπούδασε οικονομικά στην Αθήνα και έκανε μεταπτυχιακά με θέμα τον τουρισμό στην Αγγλία. 

Ποιητικές συλλογές: 

  • "Ποίηση και Κολάζ", Λευκωσία 1995· 
  •  "Χειροποίητα Μηχανής", εκδ. Ορίων, Λευκωσία 1999· 
  • "Κινητά Μνημεία", Λευκωσία 2002· 
  • "Σε ώρα Αιχμής", εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2005, 
  • "Κλαράκι σπάζει", εκδ. Γαβριηλίδης 2007 και
  •  "Τα στοιχειώδη", εκδ. Γαβριηλίδης 2009.