Ποίημα του Μιχάλη Παπαδόπουλου από την Ποιητική Συλλογή : Πρώτα Λόγια

 

ΕΞΟΔΟΣ / Μιχάλης Παπαδόπουλος

 

Μισώντας λέξεις που γίνονται χρήμα

μισώντας χρήματα που γίνονται θάνατος

μισώντας όλους τους ανθρωπισμούς

της χυδαιότητας

βγες από τον κύκλο

των νεκρών φαντασμάτων

την απεραντοσύνη μιας χώρας

που σε συνθλίβει στον Χρόνο

την τροχιά του αδελφοκτόνου Καλού

στον βαλτωμένο κρατήρα

των επανορθώσεων

κι αν δεν έχεις αλλού να πας

απλώσου στην άφατη γύμνια

άγνωστης γλώσσας

στη σεισμοπληξία αφής εμβρόντητης

με την καθαρότητα τού χωρίς ήλιο

και φεγγάρι θριάμβου

προτού το θηρίο του κόσμου

τσακίσει τον κόσμο

μπορεί να βρεις έναν τόπο

που θα τον πεις πατρίδα σου

"Ανατολή ηλίου, αναστολή θανάτου" Ποιητική Συλλογή του Μιχάλη Παπαδόπουλου εκδοθείσα το έτος 2014

ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ 'ΓΙΝΕΣ ΔΙΚΟΠΟ ΜΑΧΑΙΡΙ... 

Η ποίηση 
Μια μαχαιριά του έρωτα 
Η ποίηση μια μαχαιριά στον έρωτα 
Το ποίημα βγαίνει πάντα μαχαι ερωμένο

"Αμμόλιθος" : Ποιητική Συλλογή του Μιχάλη Παπαδόπουλου εκδοθείσα το έτος 1997

Πόσες δωρεές
έχεις ακόμα να κάνεις
για να γίνει κοντινό το απλησίαστο
το ελάχιστο για να γίνει πολύ

και συ πίστεψες πως θα κέρδιζες με τη σιωπή
ό,τι έχασες με τα λόγια, κακότυχε

τώρα που πρέπει με βιασύνη να σβήσουμε
παλαιά και μελλούμενα μ' ένα σφουγγάρι
δάκρυα πλυμμένο
καθώς ο ουρανός βγάζει συνέχεια φεγγαράκια
για να παραστήσει κραταιό το ανώφελο

μα κάποτε πρέπει, αγνοώντας δικαίους
και αδίκους,
να ξαναμιλήσουμε για όλα εκείνα

πάνω στο τραπέζι
όλα τα χρειαζούμενα
οι αναφορές, τα χαρτιά, οι υπομνήσεις,
φαίνονται επαρκή αν προστεθεί κι ο πόνος

Έλικας φανταστικού ελικοπτέρου : Ποιητική Συλλογή του Μιχάλη Παπαδόπουλου Εκδοθείσα το έτος 2010.

Κατάθεση στοιχείων

Θα περιμένουν να δουν

και τις μεγάλες συνθέσεις για να κρίνουν

Πώς καταγράφεται ο σφυγμός της ιστορίας

μέσα στην ποίηση

πώς μετουσιώνονται σε πρόζα

οι νίκες οι ήττες οι αγώνες

Όμως είμαι ακόμα αρκετά νέος

για να πάρω το μονύελο του ιστοριοδίφη

στα χέρια

ή τη σκαπάνη του τυμβωρύχου

Κι αν υπάρχει κάτι που επιβάλλεται να ιστορήσω είναι

με όση αυστηρότητα και προσήλωση γίνεται

το παρόν τούτου του σαστισμένου

από το πάθος κορμιού

που με παρασύρει ώρες-ώρες στα έγκατα

Άλλωστε προτιμώ τις απλές

περιεκτικές και πολλά υπαινισσόμενες

μινιατούρες

σώμα να τρίβεσαι στο δέρμα των στίχων

έως να φτάσεις στην άφατη

γυμνότητα της λέξης

κι υστέρα - που ξέρουμε

μπορεί και να ‘ναι η ποίηση

μονάχα έλικας φανταστικού

ελικοπτέρου

Πολιτική ηθική

Δεν ξέρω να χειρίζομαι πεπρωμένα
και μ’ αρέσουν οι ανεμόσκαλες


Η ποίηση

Μοιρασμένη στα δυο
ανάμεσα στο αγκυροβολημένο σώμα
και στον πόθο που απέπλευσε

Μιχάλης Παπαδόπουλος (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Μιχάλης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στη Λευκωσία. 
Σπούδασε φιλοσοφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

 Ποιητικές συλλογές: 

• "Αμμόλιθος" (1997)
• "Εντός Συνόρων" (2000)
• "Έλικας Φανταστικού Ελικοπτέρου" (2010)
• "Ανατολή ηλίου, αναστολή θανάτου" (2014)
• "Εκδοχές ενός ποιήματος" (2016)

Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε κυπριακά, ελληνικά και ξένα περιοδικά, ενώ έχουν επίσης μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες.
Εργάζεται ως δημοσιογράφος στον κυπριακό γραπτό και ηλεκτρονικό Τύπο.

ΕΚΔΟΧΕΣ ΕΝΟΣ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ / Ποιητική Συλλογή του Μιχάλη Παπαδόπουλου (Φαρφουλάς 2016)

ΣΚΟΥΠΙΔΙΑΡΗΔΕΣ

Όπως υπάρχουν οι σκουπιδιάρηδες του Δήµου
που μαζεύουν µε τις φαγάνες
ή τα μεγάλα κυλινδροειδή απορριμματοφόρα
τα σκουπίδια από τους δρόµους
έτσι υπάρχουν και οι σκουπιδιάρηδες της γλώσσας
την καθαρίζουν από τη βροµιά της
απολυμαίνουν τις λέξεις
τις κάνουν να γυαλίζουν, να διαβάζονται
όπως υπάρχουν επίσης
κι οι σκουπιδιάρηδες της σάρκας
παθιασμένοι από έρωτα, που γλείφουν παντού
αγκαλιάζουν, γυμνώνονται
χειρίζονται το σώµα σαν καταβόθρα
ρουφούν ώς το µεδούλι τα βρόµικά του νερά
ώσπου να βλαστήσει πάλι το σάπιο
η µπόχα των µυστικών βόθρων της πολιτείας
η µπόχα του ασύλληπτου νοήµατος
η πολύτιμη, διεγερτική µπόχα του έρωτα

***

ΔΕΛΤΙΟΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ

Η πικάντικη στατιστική
της ευμάρειας
Χόντρυνε ‒λέει‒ ο πλανήτης
βάρυνε η υδρόγειος
οι κοιλίτσες εκπέμπουν SOS
και στα λιμοκτονούντα ακόμη
με τη λειψυδρία, την πείνα, την ξηρασία, το aids
ανεβαίνουν οι ταχυπαλμίες
τα αυτοκτονικά σπριντ
τα σαβουάρ βιβρ της χαμέρπειας
του παρασιτισμού τα ευμαρή λίφτινγκ
και λες, πότε θα πέσει πάνω σε όλους
μια κοσμική λιμάγκρα
να ρουφήξουμε απνευστί
ολάκερο το εναπομείναν πλεόνασμα
σε θάνατο

***

ΕΝΟΡΚΟΣ ΔΗΛΩΣΗ

Όλους εκείνους που με αγωνία
αλλά και με το δάκτυλο στη σκανδάλη
στη γωνία ενός μισοσκότεινου δρόμου
περιμένουν να δουν την εξέλιξη
της στιχουργίας μου
‒Eάν έκανα βήματα προς τα εμπρός
εάν εξελίσσομαι βάσει
όλων των προειλημμένων προσδοκιών
και εκτιμήσεων‒
θέλω ευόρκως να τους πληροφορήσω
πως όχι μόνον έμεινα στάσιμος
αλλά κάνω βήματα διαρκώς προς τα πίσω
και τώρα, τελευταίως, μάλιστα, μερικά
μεγαλειώδη άλματα προς τα πίσω
προς εκείνη την άφατη λέξη
που ούτε λέγεται ούτε γράφεται
κι έρχεται πάντα στο τέλος
ανείπωτη και άγραφη
η οριστική εκδοχή
του ατελεύτητου ποιήματος

Γκέοργκ Tρακλ / Παπαδόπουλος Μιχάλης

Ο θάνατος, η δυστυχία κι η τέφρα
οι τρομαγμένοι τρελοί με τα μισόλογά τους
το τραγούδι του βάλτου με μια πένθιμη έξαρση
κι εσύ, μισθοφόρος του τελευταίου θεού
με τη βουλιμία της δόξας του
καθώς οι ωδές των λυγμών αντηχούν πάνω από το Σάλσμπουργκ
ο θρήνος κι ο θάνατος χορεύοντας
στην κοιλάδα του Γκρόντεκ με λάσπη και κόκαλα
Τότε σε είδαν να γυροφέρνεις στους δρόμους
με την όψη δαιμονισμένου ζώου
που τραβιέται από το μυστήριο
με χέρια τρεμάμενα ν’ αλλάζεις
την λογική αλληλουχία των εγκλημάτων
προτού χωθείς στου χλωροφορμισμένου ασύλου
τη λερωμένη γωνιά
τραυλίζοντας πια και μπουσουλώντας
κρατώντας σφικτά μη σου φύγει
το μερτικό σου στην άβυσσο

H ποίηση / Παπαδόπουλος Μιχάλης

Mοιρασμένη στα δυο
ανάμεσα στο αγκυροβολημένο σώμα
και στον πόθο που απέπλευσε

Double click / Παπαδόπουλος Μιχάλης

Μέσα μου είναι ένας κόσμος

απάτητος

κρημνώδη βουνά, κορφές απλησίαστες

χαράδρες που τρομάζει

η θέα τους

καταρράκτες που κατεβαίνουν

αλύπητα τις εποχές

άγρια νερά της πρόπτωσης

ένας βούρκος από αιώνες

σταματημένος

στο άχρονο

και γέλια από κοιλάδες καμένες

ένας αγέρας ξερός

σφυρίζοντας σε άφυλλα

δέντρα

κι εγώ νόμιζα πως ήταν

η καρδιά μου

που φύσαγε και λυσσομάναγε τόσο

κι εγώ νόμιζα πως ήταν

τα σπλάχνα μου

που αχολογούσανε πόλεμο

κι εγώ νόμιζα πως ήταν το αίμα μου

που εκτινασσόταν

κι έπεφτε

κι εγώ νόμιζα πως ήταν το μυαλό μου

που ξεκόλλαγε πέτρες

και χόρευε

πηγή: http://www.strawdogsmagazine.com/2015/06/5_10.html

Tο ποίημα κι ο ποιητής / Παπαδόπουλος Μιχάλης

Για λόγους προστασίας του ποιητή
το ποίημα έχει πολλά περιθώρια ελιγμών
ανύποπτες για τον εχθρό δυνατότητες ξεγλιστρήματος
κρυφά χαρτιά, αχρησιμοποίητους άσους
Tο ποίημα έχει, για τις ανάγκες της μάχης
πολλές εξόδους κινδύνου, υπόγεια καταφύγια
διασκορπισμένους σταθμούς ανεφοδιασμού
χώρους ανασυντάξεως, εφεδρείες
Mα την ώρα που τα πάντα για εκείνον έχουν κριθεί
το ποίημα προσφέρει αυτοπροστασία
στον εαυτό του
προδίδοντας τον ποιητή

Δελτίον επικαιρότητας / Παπαδόπουλος Μιχάλης

Η πικάντικη στατιστική

της ευμάρειας

Χόντρυνε – λέει – ο πλανήτης

βάρυνε η υδρόγειος

οι κοιλίτσες εκπέμπουν SOS

και στα λιμοκτονούντα ακόμη

με τη λειψυδρία, την πείνα, την ξηρασία, το aids

ανεβαίνουν οι ταχυπαλμίες

τα αυτοκτονικά σπριντ

τα σαβουάρ βιβρ της χαμέρπειας

του παρασιτισμού τα ευμαρή λίφτινγκ

και λες, πότε θα πέσει πάνω σε όλους

μια κοσμική λιμάγκρα

να ρουφήξουμε απνευστί

ολάκερο το εναπομείναν πλεόνασμα

σε θάνατο