Ροές και Θρομβώσεις : Ευα Ζορπίδου

 

ΛΕΞΕΙΣ ΑΠΟ ΑΤΣΑΛΙ / Ζορπίδου Ευδοκία

Οι λέξεις κρατούσαν σφιχτά στις συλλαβές τους

ένα στιλέτο

Πίσω από την παύλα

που ανηλεώς τις χώριζε

κρυβόταν επιμελώς ένα μαχαίρι.

Και αυτό έστριβε την οδοντωτή του λεπίδα στην πληγή

που ολοένα μάτωνε

και πλήγωνε με τα αλλεπάλληλα χτυπήματά του

τους δέκτες.

Κι ακόμα δεν έχει πει την τελευταία του λέξη

που μετανιωμένη

αργοπεθαίνει τώρα

από ακατάσχετη φλυαρία!

ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ / Ζορπίδου Ευδοκία

.

Μου το ’λεγες, κάποτε

ο λόγος μου

αφτιασίδωτος να μένει

Μα οι λέξεις που με επισκέπτονταν

-οι απαστράπτουσες-

δεν απεκδύονται έτσι απλά

τους λαμπερούς μανδύες

Άσε, λοιπόν

με λίγη χρυσόσκονη

να πασπαλίσω

τον κοινό, ανούσιο

φόβο του θανάτου

Έτσι

φοβάμαι λιγότερο.

ΡΟΕΣ ΚΑΙ ΘΡΟΜΒΩΣΕΙΣ / Ζορπίδου Ευδοκία

.

Κάποιος επέβαλε στο μυαλό διάχυτη ενδαγγειακή πλήξη

Θρόμβωσε τα όνειρά μας

μαγείρεψε την αθωότητά μας

έπηξε τους χυμούς της

αφυδάτωσε τα θέλω μας

αποχαύνωσε τη δημιουργικότητά μας.

Στο τέλος

-δίχως να το καταλάβουμε-

μας νάρκωσε

μας έλιωσε ξανά

μας έχυσε σε καλούπια

Μέχρι να στεγνώσουμε

διεμήνυσε την επιτυχία του εγχειρήματος

στους ανωτέρους του.