Τα φύλλα αδύναμα να κρατηθούν
αφήνονται στον αέρα.
Ο ίσκιος τους
δεν είναι πλέον απαραίτητος.
Ομίχλη η ελπίδα.
Πότε πυκνή, πότε χάνεται.
Καθάρισε μέχρι το απόγευμα ο καιρός.
Η μάνα μου παρατήρησε
την ομορφιά μιας πεταλούδας.
Η ομίχλη δεν είναι ελπίδα τελικά.
Κι αυτό είναι αρκετό
για να την καταρρίψω.
Ο Σταύρος Θεμιστοκλέους γεννήθηκε στη Λάρνακα της Κύπρου όπου και ζει. Σπούδασε στο Salford University του Manchester Χρηματοοικονομικά και εργάζεται σε ιδιωτική εταιρεία. Παρακολουθεί εδώ και πέντε χρόνια τα εργαστήρια δημιουργικής γραφής της ποιήτριας και δοκιμιογράφου Ευτυχίας-Αλεξάνδρας Λουκίδου. Ποιήματα και πεζά κείμενά του έχουν συμπεριληφθεί στην ανθολογία Συν(γ)ραφές, εκδόσεις «Τεχνοδρόμιον» 2018. Αντίστοιχα, πεζό κείμενό του έχει δημοσιευτεί στο κυπριακό λογοτεχνικό περιοδικό «Διόραμα». Η συλλογή «Όρθιες στέκονται μόνο οι μαριονέτες» (εκδόσεις Ρώμη, 2024) είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.
