Μάριος Αγαθοκλέους: Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.

ΙΚΕΣΙΑ

Εμένα που ταπεινά σου προσφέρω
τα ποιήματα μου
ελέησέ με
χάρισέ μου
μια στιγμή στην αιωνιότητα
μια λεπτομέρεια του κορμιού σου
και σώσε με
από τη φρικτή δουλεία της γραφής.

**

ΔΥΟ ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΛΑΤΕΙΑ

I
Τη μάνα μου
θα μπορούσα να την κλείσω
σ’ ένα γυάλινο κλουβί
και να αφιερώσω την υπόλοιπή μου ζωή
στα δικά της θελήματα.

II
Το χέρι σου μάνα
γεμάτο ρόζους
και σαν με χαϊδεύεις
βαθιά με πληγώνεις.

Η ΑΝΕΛΕΗΤΗ

 

Στα πόδια σου
κατάθεσα τον εαυτό μου
και συ
αδικαίωτο με αφήνεις.

Η δικαιοσύνη σου
είναι σκληρή
και τιμωρεί
όποιον σε ποθεί
χωρίς την άδειά σου.

Στην κόλαση καταδικάζεται
του ανικανοποίητου
να γράφει
γελοίο κέρδος
ποιήματα

για σένα;

**

Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ

 

Αυτά θα τα κρατήσω για μένα.
Σ’ ανθρώπου μάτι δε θα εκτεθούν
μα προπαντός σ’ ανθρώπου λογική.

Γι’ αυτό και δε με βλέπουν που τ’ απλώνω,
τις νύκτες χωρίς φεγγάρι,
στο σκοτεινό μου δωμάτιο.

Κανένας άλλος ας μην πληρώσει
γι’ αυτά που έφταιξα, πάρεξ εγώ.

Διπλοκλειδώνω λοιπόν από μέσα
κι ανοίγω στον τοίχο τα μάτια μου.

**

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

 

Όταν είμαι μαζί σου νοιώθω θαυμάσια.
Χωρία να πιω καν την παγωμένη μου μπάρα
λύνεται η σφιχτή μου γλώσσα
δραπέτης δειλίας εξελίσσομαι
κι αιχμάλωτη σού παραδίδω
την κουζίνα των μυστικών μου αισθημάτων.

**

ΦΘΙΝΟΥΣΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Με ιστορίες διαστελλόμενες
μάχεται απεγνωσμένα
να αναρριχηθεί στο ενδιαφέρον
βαριεστημένων συνδαιτυμόνων.

Η υποψία της φθοράς τον πεισμώνει
και διηγούμενος οδηγείται

εκεί
όπου πια
δεν μπορεί

να υποχωρήσει με αξιοπρέπεια.

**

ΕΛΛΕΙΠΕΣ ΣΧΕΔΙΟΝ ΥΓΕΙΑΣ

Πέρασε κι αυτό στα ψιλά
της καθημερινότητας.
Ο χρόνος
είναι ο καλύτερος γιατρός.
Εκεί που ακόμα συνεχίζεται
η διαρροή λύπης
είναι στις χαρές του σώματος.

Ο ΘΗΣΕΑΣ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΙΑΔΝΗ / Αγαθοκλέους Μάριος

Καθώς από τον ορίζοντα
θα αντίκριζα το Σούνιο
δεν ήθελα να ήσουν στο καράβι
σαν θα άγγιζα
με την κόψη του σπαθιού μου
το πρόσωπο της πραγματικότητας.

Ο Βασιλιάς στο θρόνο του.
Κι εγώ;

Αν σε έπαιρνα μαζί μου
θα ήσουνα
το λευκό χρώμα του Αιγαία
και το μαύρο στις προσδοκίες μου.

Αν σου μιλούσα
για την κίνηση που δεν θα έκανα
η πολύτεκνη υποψία
θα κατάτρωγε το μέλλον μας.

Επέλεξα λοιπόν τη σιωπή
αφήνοντάς σε αμέτοχη στο νησί
μέχρι να βρω τις τροχοφόρες λέξεις
που θα σε μεταφέρουν
στην κοιλάδα της χαράς
και την ασπόνδυλη σου λύπη
σε φίδια ξηρασίας να την ρίξουν.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ / Αγαθοκλέους Μάριος

Στους Αντρέα και Αλέκο Γεωργίου

Ο πόνος υποκινεί τις λέξεις μου.

Με τον ήχο της σάλπιγγας
δοκιμάζονται σε στίχους
κτυπούν με φόρα στους τοίχους
και επιστρέφουν στο στόμα.

Καταπίνονται μεμιάς
και κρύβονται στο σώμα.

Τότε όλα τα μέλη μου δακρύζουν
παίρνουν ικετευτική κλίση
και κοιτάζουν προς τα μέσα.

Αλίμονο όμως
όπου και να κινηθούν
υπάρχει ένα τέλος χωρίς λύση.

ΚΑΤΑΠΙΝΩ ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΥΣ /Αγαθοκλέους Μάριος

Καταπίνω σκαντζόχοιρους.

Ζωγραφίζω κόκκινες ευθείες
στα κυλινδρικά τοιχώματα.

Μαζοχιστικά; Ε όχι βέβαια.
Τα πινέλα μου γι αλλού τ΄ ακόνιζα
κι ο οισοφάγος μου, όπως κι εγώ
θα προτιμούμε την παγωμένη μπύρα
αντί του αχνιστού υγρού.

Ένα βήμα βασανιστικά πίσω, προσωρινά,
αλλά διατηρώντας ακμαίο το δικαίωμα
σε μια αγάπη.

Κρατιέμαι λοιπόν και ωριμάζω
σιωπηλά καταπίνοντας σκαντζόχοιρους;

Νομίζω πως πάλι όχι.

Τα φιδοκτόνα αγκαθωτά όσο υπάρχουνε
κι΄ ας μην μας ζώνουν πλέον μαύρα φίδια
είναι ένδειξη πως ο ζωγράφος ζει
και κινδυνεύει ο οισοφάγος μας
καθώς κι εμείς, απ΄ τα πινέλα του.

Από την συλλογή ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑΣ 1988 εκδόσεις θεμελιο

Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ /Μάριος Αγαθοκλέους

Η μελαγχολία της
είναι όπως το ουράνιο τόξο.

Εμφανίζεται με τη βροχή,
ξεπλένει, ποτίζει,
και το φάσμα των χρωμάτων
αναδύεται στον ουρανό.

Ανοίγει τα μάτια,
ανάκλαση, διάθλαση,
καταρράκτες χρωμάτων κρατά αγκαλιά
στο μονοπάτι της Ίριδας.

Αυτή όμως στα αόρατα προσδοκεί,
στα πανέμορφα και σπάνια
και στην υπόσχεση που αφήνουν.

ΕΟΛΙΘΙΑ: Ποιητική Συλλογή του Μάριου Αγαθοκλέους εκδοθείσα το έτος 1983

ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΟΣ

Ήρθε από τα βάθη της ζωής
ένα βράδυ καλοκαιρινό
και κόλλησε σα σφραγίδα
στο μέτωπό μου.

Με την άμπωτη υποχώρησε
αφήνοντας ανεξίτηλη μια λέξη
«σημαδεμένος», καθώς λένε,
φορτίο βαρύ
να το μεταφέρω στους αιώνες.

Ότι έγινε υπάρχει
και δεν φτάνει η συγχώρεση.

***

ΕΠΙΜΟΝΗ ΑΠΟΥΣΙΑ

Μισόφαγε, μα νοιώθει κουρασμένοι
Η μπάρα στο ποτήρι του
χάνει τον ιδρώτα.

Κάνει μια προσπάθεια…
η κίνηση μετέωρη απομένει.

Όλα του έρχονται μισά
στο πληχτικό δωμάτιο.

Του λείπει οπωσδήποτε
αυτό που απουσιάζει.

***

Ο ΛΕΥΚΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ

Υποστέλλω τις σημαίες
διαστέλλω τις πύλες της πόλης
και καταλήγω όπως πάντοτε
μόνος
σαν ημερομηνία
να κοιτάζω από το περιθώριο

ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑΣ : Ποιητική Συλλογή του Μάριου Αγαθοκλέους εκδοθείσα το έτος 1988

Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ

Αυτά θα τα κρατήσω για μένα.
Σ’ ανθρώπου μάτι δε θα εκτεθούν
μα προπαντός σ’ ανθρώπου λογική.

Γι’ αυτό και δε με βλέπουν που τ’ απλώνω,
τις νύκτες χωρίς φεγγάρι,
στο σκοτεινό μου δωμάτιο.

Κανένας άλλος ας μην πληρώσει
γι’ αυτά που έφταιξα, πάρεξ εγώ.

Διπλοκλειδώνω λοιπόν από μέσα
κι ανοίγω στον τοίχο τα μάτια μου.

***

Η ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ

Με παρακολουθεί από μέρες.

Όταν λείπει,
απλώνω στον ήλιο
τα χρωματιστά της εσώρουχα,
και την περιμένω.

Πάντα επιστρέφει με νέες ιδέες
κι εγώ χαίρομαι,
που δεν κουράστηκα.

«Όμως», μου είπε μια μέρα
ενώ μάζευα τα ρούχα,
«αν επιμένω να μην έρθω,
θα πηδήξω από τον Ουρανοξύστη

***

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Τα φώτα που τρεμοσβήνουν στο βάθος,
οπωσδήποτε δεν είναι η «Νήσος τις εστί»,
όπως θα την αναγνώριζαν αμέσως
οι ευφυείς φιλόλογοι
και οι ευτραφείς κτηματομεσίτες.

Όμως το παράπονο που επιπλέει
στις λίμνες των ματιών,
είναι απόλυτα δικαιολογημένο.

Γιατί δεν είναι μόνο τα συρτάρια
που έχουν γεμίσει μυστικά,

είναι και το σώμα που αλλάζει.

Όταν θα ξανασυναντηθούμε
στο τέλος αυτού του λειμώνα στο νησί,
η ανομβρία θα μου έχει σκληρύνει τις παλάμες
και θ’ αποφύγω να σε χαϊδέψω τρυφερά.

Η γυναίκα με τα μαύρα: Ποιητική Συλλογή του Μάριου Αγαθοκλέους εκδοθείσα το έτος 2003

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ

Όλα λοιπόν μπορεί να συμβούν.

Και να ‘μαι που την συνοδεύω
τη γυναίκα που έχω ποθήσει πιο πολύ
στο σκοτεινό δωμάτιο.

Μαύρο πέπλο της καλύπτει το πρόσωπο
και μαύρο φόρεμα το κορμί.

Είναι η χήρα των απάντων.

Τι θα ήμουν και ‘γω αν δεν την γνώριζα
παρά ένας απών των αισθημάτων μου
ανυποψίαστος την απουσία μου.

Τώρα οι λεπτομέρειές της
μου υγραίνουν τις νύκτες
κι ο πόθος μου αδειάζει το μυαλό.

Στο αύταρκες Ένα κατατείνω.
Ούτε Κερύνεια, ούτε Αμμόχωστος.

**

Η ΑΝΕΛΕΗΤΗ

Στα πόδια σου
κατάθεσα τον εαυτό μου
και συ
αδικαίωτο με αφήνεις.

Η δικαιοσύνη σου
είναι σκληρή
και τιμωρεί
όποιον σε ποθεί
χωρίς την άδειά σου.

Στην κόλαση καταδικάζεται
του ανικανοποίητου
να γράφει
γελοίο κέρδος
ποιήματα

για σένα;

**

ΑΠΤΕΡΟΣ ΛΥΠΗ: Ποιητική Συλλογή του Μάριου Αγαθοκλέους εκδοθείσα το έτος 2012

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Αδέξιες σκέψεις
μονοδρομούν τη λογική μου

«Σε είδα όνειρο» της ψιθυρίζω,
«σαν βούττημαν ήλιου.

Σκόνη και πλήθος
να οδηγούνται αμετακλήτως
στα ψηλόλιγνα δένδρα.

Ήσουν κι εσύ εκεί
κλαίουσα.»

Το μαύρο ταιριάζει
σε αυτούς που το σκέφτονται.


**

Καθότανε στην άκρη της και αυλάκωνε κύκλους στους υγρούς κόκκους. Του φώναζε "Τι κάνεις;" Λες και δεν ήξερε πως του λείπει και η λύπη του είναι χωρίς φτερά

**

ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗ

Κτίζεις αυθαίρετα
χωρίς όρια
στο μυαλό μου.

Ανεξιχνίαστη στο χάρτη
ανεντόπιστη στη μνήμη.

Κι όμως υπάρχεις.

Οι ήχοι στο λουτρό σου
υπερχειλίζουν
και ως ιδρώτες πυρετού
διαμορφώνουν το σώμα μου.

Καταφθάνουν ειδικοί
με προϊστορικά εργαλεία
να σε οριοθετήσουν
στα λευκά μου σύνορα.

Παταγωδώς αποτυγχάνουν
κι εγώ απελπισμένος
τους φωνάζω,

«Ανίκανοι,
την αφήνετε χωρίς όρια
να με τρομάζει τις νύχτες;»

Θάνατος σε ανοικτή ζώνη: Ποιητική Συλλογή του Μάριου Αγαθοκλέους εκδοθείσα το έτος 2018

ΔΥΟ ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΛΑΤΕΙΑ

I
Τη μάνα μου
θα μπορούσα να την κλείσω
σ’ ένα γυάλινο κλουβί
και να αφιερώσω την υπόλοιπη μου ζωή
στα δικά της θελήματα.

II

Το χέρι σου μάνα
γεμάτο ρόζους
και σαν με χαϊδεύεις
βαθιά με πληγώνεις.

**

ΙΚΕΣΙΑ

Εμένα που ταπεινά σου προσφέρω
τα ποιήματα μου
ελέησέ με
χάρισέ μου
μια στιγμή στην αιωνιότητα
μια λεπτομέρεια του κορμιού σου
και σώσε με
από τη φρικτή δουλεία της γραφής.

Αγαθοκλέους Μάριος (μικρή αναφορά)

Ο Μάριος Αγαθοκλέους γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1948. Ήταν ένας από τους εκδότες του περιοδικού  "Η ΑΜΑΞΑ" 

Ποιητικές Συλλογές:

• 1983: Εολίθια 
• 1988: Ηδονοβλεψίας
• 2012: Άπτερος λύπη
• 2003 Η γυναίκα με τα μαύρα 
• 2018 Θάνατος σε ανοικτή ζώνη 

Το παράπονο / Αγαθοκλέους Μάριος

Τα φώτα που τρεμοσβήνουν στο βάθος,

οπωσδήποτε δεν είναι η «Νήσος τις έστι»,

όπως θα την αναγνώριζαν αμέσως

οι ευφυείς φιλόλογοι

και οι ευτραφείς κτηματομεσίτες.

Όμως το παράπονο που επιπλέει

στις λίμνες των ματιών,

είναι απόλυτα δικαιολογημένο.

Γιατί δεν είναι μόνο τα συρτάρια

που έχουν γεμίσει μυστικά,

είναι και το σώμα που αλλάζει.

Όταν θα ξανασυναντηθούμε

στο τέλος αυτού του λειμώνα στο νησί,

η ανομβρία θα μου έχει σκληρύνει τις παλάμες

και θ’ αποφύγω να σε χαϊδέψω τρυφερά.

Έγκλειστος / Αγαθοκλέους Μάριος

Αυτά θα τα κρατήσω για μένα.

Σ’ ανθρώπου μάτι δε θα εκτεθούν

μα προπαντός σ’ ανθρώπου λογική.

Γι’ αυτό και δε με βλέπουν που τ’ απλώνω,

τις νύκτες χωρίς φεγγάρι,

στο σκοτεινό μου δωμάτιο.

Κανένας άλλος ας μην πληρώσει

γι’ αυτά που έφταιξα, πάρεξ εγώ.

Διπλοκλειδώνω λοιπόν από μέσα

κι ανοίγω στον τοίχο τα μάτια μου.

Ο ΑΚΡΟΑΤΗΣ / Αγαθοκλέους Μάριος

Τα μάτια της 
τεράστιες λίμνες
καθρέφτιζαν τα πάντα.

Κι εγώ;
Κι εγώ στην άκρη τους καθόμουνα 
ακούγοντας μια μπάντα.