Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Αγγέλα Καϊμακλιώτη: Παρουσίαση της Ποιητικής Συλλογής :ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΝΕΓΓΥΣ

 Στις 11 Φεβρουαρίου, στις 7:30 μ.μ στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στη Λάρνακα!



Λήδρας

Πέραν του οδοφράγματος
χρόνος ανάδρομος
χώρος αλαλάζων
ουρανός πλατύτερος
μνήμη αιχμηρή
Η χώρα ενδότερη
στρώματα ιστορίας
σώματα μυθολογίας
χώματα και ονόματα
Εκεί
η πατρίδα ψυχή
πτώμα σε Προκρούστειο κλίνη





ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ του Νίκου Πενταρά


I
Η σιωπή
διάτρητη από τους πυροβολισμούς των στεναγμών
καίγεται στον πυρετό της απουσίας σου
και δάκρυα τριαντάφυλλα
ραίνουν το πρόσωπό της.

ΙΙ
Όσο κι αν προσπαθήσεις
ποτέ σου δεν θα καταφέρεις
ν’ ακούσεις τον από χρόνια τώρα
ηχογραφημένο ήχο της σιωπής μου
γιατί δεν υπάρχουν πια
συμβατές συσκευές
για να τον αναμεταδώσουν.

ΙΙΙ
Θα σβήσω
τα ίχνη των βημάτων μου στην άμμο
θα καταργήσω
τις παρενθέσεις ιστοριών
που χάραξα στα βράχια
κι από αφρός στην παραλία
θα γίνω πέλαγος
ν’ αφουγκράζομαι τις ιστορίες
του αρχέγονου γαλάζιου
στη σιωπή των κοχυλιών.

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Ομάδα Λογοτεχνών-Καλλιτεχνών Λάρνακας




ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας
και οι Φίλοι Λάρνακας
σας προσκαλούν σε συνάντηση
την Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου, ώρα 7.00 μ.μ.,
στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας
(πλατεία Βασιλέως Παύλου)
όπου θα συζητηθούν θέματα σχετικά 
με τους συγγραφείς και 
καλλιτέχνες της πόλης μας
και θα οργανωθεί η Ομάδα Λογοτεχνών-Καλλιτεχνών Λάρνακας.



Για την ομάδα πρωτοβουλίας
Κώστας Κατσώνης-Λούης Περεντός

SEA MAIL

Στην εξορία μας στείλανε 
δεμένους μες στα κάρρα. 

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

ΝΑ ΥΦΑΝΩ ΛΕΞΕΙΣ / Παιονίδου Έλλη


Να υφάνω λέξεις από νήμα ονείρου βοήθησε 
με Σαπφώ εσύ κατέχεις τα μυστήρια της 
νύχτας και του χρόνου.

Απολιθώματα ακούσιων στεναγμών ήχοι λινοί 
και δρόσος κουδούνια σε γλαυκήν εσπέρα. 
Γόρδιοι της μνήμης ατραποί.

Στο βάθος Άτροπος η ατροπός.

ΑΠΟΡΙΑ / Τουμαζή Έλενα – Ρεμπελίνα


Ενώ ένιωσα το κάψιμο του βέλους
τόσο βαθειά
- ήμουν σίγουρη για το τέλος-
το πρωί ξύπνησα
μ'ένα κόκκινο τριαντάφυλλο
στη θέση της πληγής
Δεν καταλαβαίνω τίποτα...
Έτσι γεννιούνται τα τριαντάφυλλα;

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

ΑΠΟΛΟΓΙΕΣ (απόσπασμα) / Μυριάνθη Παναγιώτου- Παπαονησιφόρου

Τώρα που βρέχει 
απλώστε τα σπίτια μας, 
απλώστε τους δρόμους, 
απλώστε τα χέρια μας
κάτω απ΄  τον ουρανό
όσο να τα θωπεύσει η βροχή. 
- Δε βαριέστε. 
Τα κλειστά παραθυρόφυλλα
κρύβουν την ύπαρξη της σκόνης
πάνω στα σκαλιστά μας έπιπλα
και τους ακριβούς μας πίνακες.
Το φως δεν είναι παρά για τα δένδρα
που αφήνονται άνευ όρων 
στη θωπεία της βροχής.

.....

[Τ αθώο ξέγνοιαστο παιδί] / Μυριάνθη Παναγιώτου- Παπαονησιφόρου

Τ αθώο ξέγνοιαστο παιδί
κρύφτηκε πίσω από ρυτίδες και χλωμά μάγουλα.
Όμως τις νύχτες σεριανά όπως τότε
στις όχθες των παραμυθιών
στις ξύλινες κούνιες αλλότριου τόπου
στις αλάνες των ξεπεσμένων καλοκαιριών
στο ραγισμένο πιάτομε το στάρι του άφαντου Άι Βασίλη
στο άδειο πορτοφόλι
που πιστεύει ακόμα στα θαύματα.
Τ' αθώο ξέγνοιαστο παιδί
κυκλοφορεί μόνο τις άγρυπνες νύχτες.
Τις μέρες
τρώει με αγωνία τα νύχια του
μήπως και γδάρουν τη ψυχή του

ΕΡΩΤΙΚΟ / Μυριάνθη Παναγιώτου- Παπαονησιφόρου


Μουχρό το ηλιοβασίλεμα
αίμα σταλάζει
σταλάζει χρώματα και με πονά.
Ω, να μπορούσα να σ' αγγίξω
σώμα της άλλης μου ψυχής
υστερινό μου χτυποκάρδι απρόσμενο
νοερή μου πλάνη έλα πάλι
λησμονημένη αυλητρίδα η φωνή
νυχτερινά τραγούδια
διάφορα για σε να ψάλλει

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Ελένη Τυρίμου : Η ποίηση, είτε γράφεις, είτε διαβάζεις, ζεις και γεννιέσαι μέσα της……



Πόσο μικρός είναι ο κόσμος! Την Ποίηση της κας Ελένης Τυρίμου,  την γνωρίσαμε τελείως τυχαία, στον προθάλαμο ενός ιατρικού διαγνωστικού κέντρου. Το ένα και μοναδικό ποιητικό της έργο: Ανοιχτό Παράθυρο (Εκδόσεις Πάργα 2012), δέσποζε ανάμεσα στα άλλα ιατρικά και ποικίλης ύλης περιοδικά και βιβλία. Η ποίησή της μας συνεπήρε με την γλυκύτητα των στίχων της και τον πόνο που ανέδυαν,  από προσωπικό της  δράμα και από τα δεινά της ζωής και του πολέμου. Αληθινή και ειλικρινής ποίηση. Ήταν λοιπόν η αιτία να οργανώσουμε ένα μικρό ταξίδι αναζήτησης στο διαδίκτυο και να έρθουμε σε επικοινωνία με την Κα Τυρίμου. Γεννημένη στη Κοινότητα  Αuγόρου της Επαρχίας Αμμοχώστου το 1959, μεγάλωσε με στερήσεις μέσα στα όρια μια πολύτεκνης οικογένειας. Από μικρή η αγάπη της για τα γράμματα την οδήγησε στα μονοπάτια της ποίησης και αργότερα ο χαμός του αγαπημένου της αδελφού, κατά την διάρκεια της Τουρκικής Εισβολής, δημιούργησε επιτακτική την ανάγκη της ποιητικής ενασχόλησης για να εξάγει από τα βάθη της ψυχής της τον πόνο και την θλίψη. Και μόνο αυτό το γεγονός ήταν αρκετό να έχουμε με την γλυκύτατη κα Ελένη Τυρίμου μια ανταλλαγή απόψεων που κατέληξε στην παρακάτω συνέντευξη. Την ευχαριστούμε απλά που μπόρεσε με τις ψυχικές δυνάμεις που έχει να απαντήσει και να μας κάνει κοινωνούς των σκέψεών της που άπτονται της ποιητικής της διαδρομής
v Κρατώ  στα χέρια μου τη μοναδική Ποιητική σας συλλογή : Ανοικτό Παράθυρο.  Ένα έργο ογκώδες, μετρώ 199 ποιήματα σε 260 σελίδες. Σαν να ήθελε ο ποιητής σε ένα μόνο βιβλίο να αποθηκεύσει όλη την σοφία του. Θα ήθελα να αναφερθείτε  σε αυτό σας το βιβλίο, στο αγαπημένο σας δημιούργημα.
Αυτή είναι η πρώτη μου κατάθεση στο λογοτεχνικό χώρο με θέμα την ποίηση. Έχω να σας πω όταν έγραφα αυτά μου τα ποιήματα πότε δεν είχα ως πρόθεση για έκδοση ποιητικής συλλογής γιατί αυτά μου τα ποιήματα είναι χρονολογικά γραμμένα και φαντάζεστε πως ήταν τότε οι πληγές. Aιμορραγούσαν.  Τα περισσότερα είναι γραμμένα με τα δάκρυα της ψυχής μου. Τα είχα για μένα κάτι προσωπικό. Όταν μετά από χρόνια, εμπιστευτικά, αφού το έφερε η κουβέντα με μια στενή μου φίλη,   μου ζήτησε να τα διαβάσει και ο κύβος ερρίφθη. Το  συζητήσαμε με ακόμα ένα καλό μας φίλο. Έτσι αυτή η κατάθεση ψυχής βγήκε στην δημοσιότητα που είναι αφιερωμένη στον πολύ αγαπημένο μου αδελφό που δυστυχώς,  γράφτηκε στο μαύρο κατάλογο των Αγνοούμενων της βάρβαρης  Τουρκικής εισβολής,  με αφορμή το προδοτικό πραξικόπημα 15 Ιουλίου 1974.
v Τα ποιήματά σας, εκτός των άλλων, είναι αφιερωμένα στον αδελφό σας Ευαγόρα, ο οποίος αγνοείται από την Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο το 1974. Γνωρίζω τον πόνο της απώλειας αγαπημένων προσώπων, όμως σίγουρα μια τέτοια κατάσταση διαφέρει. Κατανοώντας την θλίψη και την πίκρα που μπορεί να προκαλέσει η αναμόχλευση γεγονότων, θα σας ζητούσα και εφ΄ όσον μπορείτε να αναφερθείτε στα γεγονότα που προηγήθηκαν και επακολούθησαν. Πως τα βιώσατε ως έφηβη; Κυρία Ελένη, ένας αγνοούμενος πάντα είναι ένα άδειο πιάτο σε κάποιο οικογενειακό τραπέζι;
Σαν έφηβη πέρασα πολύ πίκρα. Άδικα εφηβικά χρόνια,  αλλά ονειρεύεσαι και άλλα έρχονται και το πιο σκληρό να ευθύνεται ο ανθρώπινος παράγοντας να σου διαμελίζουν τα όνειρα σου σαν έφηβη. Να  βιώνεις μαζί με τους γονείς σου  την φτώχεια,  να μοχθούν για κάτι  καλύτερο για τα παιδιά τους.
Δυστυχώς βίωσα πολύ ψυχοφθόρα χρόνια,  που πάντα θα με ακολουθούν. μονάχα όταν ζήσει κανείς θα νιώσει τι είναι  μια κενή καρέκλα,  ένα πιάτο αδειανό. Είναι μια σφραγίδα στην υπόλοιπη ζωή που δυστυχώς συμβαίνει και σήμερα σε διάφορες μορφές.  Ειλικρινά λέει και ο Χατζής σε ένα τραγούδι του και λεγόμαστε Άνθρωποι;
v Το τραγικό αυτό γεγονός σας οδήγησε να ασχοληθείτε ακόμα πιο έντονα με την ποίηση. Ουσιαστικά προσπαθήσατε να καταγράψετε τον πόνο από τον αδελφικό χαμό αλλά και την θλίψη,  την φρίκη που προκαλεί ο πόλεμος. Πριν το 1974 γράφατε διαφορετικά; Είχατε άλλες πηγές έμπνευσης;
Πριν από τα τραγικά γεγονότα του 1974,  έγραφα δειλά - δειλά  για φτώχεια,  αγάπη,  όνειρα.  Μετά δυστυχώς,  ήταν ανάγκη ψυχής,  ένας τρόπος να επιβιώσω ψυχολογικά,  να εκφράσω αυτά που βίωνα στο στενό περιβάλλον μου αλλά  και γενικότερα.
v Και τελικά φτάνουμε αναπόφευκτα στο μέγα ερώτημα για ένα ποιητή. Τι είναι ποίηση για εσάς; Πως θα την ορίζατε;
Καλή ερώτηση για μένα.  Η ποίηση είναι ένα θείο δώρο, ένα κομμάτι της ζωής μου,  είναι μια μαγεία,  η έξοδος μου στους διάφορους προβληματισμούς,   βιώματα … Εγώ προσωπικά χαλαρώνω γράφοντας ποίηση και  μπορώ μετά πιο ήρεμα να σκεφτώ και να προχωρήσω πιο κάτω στην ζωή.  Η ποίηση, είτε γράφεις, είτε διαβάζεις, ζεις και γεννιέσαι μέσα της…. Ποίηση είναι φωνή, τρόπος εξωτερίκευσης,  επικοινωνίας,   είτε χαράς,  είτε λύπης,  επανάστασης. Είναι οξυγόνο τονωτικό,   κάτι πολύ ωραίο. Δυστυχώς δεν ξέρω εάν είναι σωστό η λάθος,  όμως αυτή με ορίζει , εγώ απλά την υπηρετώ,  ταπεινά όσο την κατέχω.
v Καθώς κυλούν τα χρόνια και περνά η ζωή, ο ποιητής συνεχίζει το έργο του. Συνεχίζει να γράφει χωρίς τις περισσότερες φορές να έχει ως στόχο την έκδοση των δημιουργημάτων του. Εσείς συνεχίζετε να γράφετε; Υπάρχει κάποια έτοιμη ποιητική συλλογή αμπαρωμένη σε κάποιο ντουλάπι στο σπίτι σας;
 Πιστεύω όταν γράφεις δεν σκέφτεσαι την έκδοση.  Γράφεις γιατί κάποιοι λόγοι σε σπρώχνουν να δημιουργήσεις.  Μετά το σκέφτεσαι για δημοσίευση πιστεύοντας πως κάποιοι θα συμμερίζονται όπως εσένα. Να είμαι ειλικρινής  τα ποιήματα μου έχουν διάφορες ημερομηνίες χρονολογικά με τα νέα μου,  που αλλάζουν.
v Τα ποιήματά σας έχουν μια γλυκύτητα και μια ανείπωτη τρυφερότητα. Είναι γεμάτα από αγάπη για τον άνθρωπο και την Ζωή. Κυρία Ελένη θα ήθελα να μου αναφερθείτε στο ρόλο της αγάπης στην ποίησή σας;
Η αγάπη είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή μας. Έχει διάφορες ερμηνείες, λειτουργίες,  εξαρτάται από τι άνθρωπος είναι κάποιος,  πως τελικά την αντιλαμβάνεται.  Για μένα Αγάπη είναι το  Α και το Ω στην ζωή. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να αγαπάς χωρίς αντάλλαγμα αλλά εξίσου να μην  υπάρχει τόσο εκμετάλλευση σε αυτό. Αγάπη είναι δημιουργία σε ότι έχει σχέση με τα καλό και είναι τόσο ανέξοδη ο καθένας μπορεί να δώσει .
v Η ποιητική σας συλλογή ξεκινά με ένα υπέροχο ποίημα : ΟΝΕΙΡΑ.  Τολμώ να φανταστώ ότι δεν είναι μια τυχαία επιλογή, αλλά μια υπόσχεση στο ανεκπλήρωτο των ανθρώπινων ονείρων και φυσικά και των δικών σας;
Σωστά το σκεφτήκατε.  Πόσοι άνθρωποι φεύγουν,  με ανεκπλήρωτα όνειρα…. είναι και αυτό ένα κομμάτι στο πάζλ της ζωή μας.
v Τι σας κρατούσε και δεν είχατε εκδώσει τα ποιήματά σας μέχρι και το 2012; Οικονομικοί λόγοι, ο φόβος της έκθεσης του ποιητικού σας λόγου; Η κριτική που θα λαμβάνατε; Ο ποιητής πρέπει να στέκεται με φόβο ή με σεβασμό απέναντι στον κριτή; Και τελικά δεν θα πρέπει να υπερασπιζόμαστε τις ποιητικές μας διαδρομές;
Αυτό που με κρατούσε τόσα χρόνια στην αποφυγή μου να δημοσιεύσω,  ήταν το  οικονομικό, ο   φόβο της έκθεσης   για την δουλειά και  το  επίπεδο της μόρφωσης μου. Ο ποιητής πρέπει να στέκεται με σεβασμό απέναντι στον αναγνώστη και στην κριτική του. Αυτός είναι ο καταναλωτής του. Φυσικά και θα πρέπει να υπερασπιζόμαστε τις διαδρομές μας…….. για να δημιουργήσεις κοπιάζεις πνευματικά και πορεύεσαι δύσκολα μέχρι να το φτιάξεις.
v Τα θέματά σας τα αντλείται μέσα από την ίδια την ζωή. Τα προσωπικά βιώματα αλλά και το περιβάλλον που διαμόρφωσε η πολιτεία για να ζήσετε είναι πηγές έμπνευσης. Κυρία Ελένη στο ποίημα σας :Στη μάνα του αγνοούμενου γράφετε: Η καρδιά όσο χτυπά/ να προσμένει να υπομένει….. Αισιοδοξείτε για αίσιο τέλος σε τούτο το θέμα; Αίσιο τέλος μπορεί να είναι και η εύρεση ενός τάφου;
Αίσιο τέλος πια δεν θα έχει. Πικρή η αλήθεια.  Όμως αν  υπήρχαν πιο ανθρώπινοι,  σωστοί χειρισμοί,  πιστεύω τα πράγματα θα ήταν καλύτερα σε αρκετές περιπτώσεις. Τώρα πια και αυτό το θέμα καίει και ότι καίει στην περίπτωση,  πρέπει να κλείσει.  Λυπάμαι πάρα πολύ, λυπάμαι για το όλο θέμα, είναι τόσο λεπτό,  ανθρώπινο…..
v Από μικρή είχατε έφεση στα γράμματα. Αρχίσατε την ενασχόλησή σας με την ποίηση παρακινούμενη από κάποιους δίπλα σας που έβλεπαν την αγάπη αυτή; Υπήρχε κάποιος ή κάποιοι ποιητές που με τα γραπτά τους σας επηρέασαν;
Αγαπητέ κ. Γκόγκα,  με παρακινούσε η ποίηση,  η φιλομάθεια.  Διάβαζα από πολύ  μικρή  λογοτεχνία,  έργα διαφόρων συγγραφέων όπως : Σουρή,  Μαξίμ Γκόρκι,   Καβάφη,  Ρίτσο, Ναζίμ Χικμετ, Π.Νερούδα,  Έλιοτ,   Σαμαράκη κτλ.   Διάβαζα για την αδικία των ανθρώπων μεταξύ τους,  για τη δόξα για το χρήμα ποδοπατώντας ότι πιο όμορφο,  την αγάπη την ζωή, τα όνειρα των παιδιών. Με επηρέασαν όλα τα γεγονότα που έγιναν αφορμή και αιτίες  για  τα δεινά του πολέμου. Κι έτσι στοιχειοθέτησα την ..ποίησή μου. Όλα με επηρέασαν.
v Αυτό που διαπιστώνω είναι  ότι δεν έχετε γράψει κάποιο ποίημα στην Κυπριακό διάλεκτο; Προσπαθήσατε ή θεωρείται ότι η διάλεκτος της Κύπρου αρμόζει καθαρά στην λαϊκή ποίησή της; Εκεί τα εκφραστικά της μέσα αναδεικνύονται καλύτερα;
Πιστεύω η Κυπριακή διάλεκτος αρμόζει στην Λαϊκή ποίηση. Εκεί ξεδιπλώνεται η μαγεία της και η εκφραστικότητά της.  Δεν μπορώ να πω πως  με άφησε ανεπηρέαστη,  έχω γράψει  ποιήματα στην Κυπριακή τοπολαλιά, και μάλιστα τώρα ακόμα πιο πολλά, αλλά είναι αδημοσίευτα.

v Παρατηρώντας την συλλογή και ειδικότερα τις τελευταίες σελίδες, η τοποθέτηση των ποιημάτων έχει γίνει κατά τέτοιο τρόπο σαν να θέλετε να δημοσιοποιήσετε μια ποιητική διαθήκη. Πρώτα αναφέρεστε: στον εγγονό σας (253)μετά στα παιδιά σας (254)  στην συνέχεια στην ποίησή σας,  ακολουθεί ένα άτιτλο όπου λέτε : δεν κάνω τίποτα σπουδαίο αλλά αμέσως δηλώνεται ότι θα παραμείνετε ποιητής (258) και μετά μια αναφορά στο…. μεγάλο ταξίδι. Κυρία Τυρίμου έχετε εξαντληθεί από την ζωή;  Ουσιαστικά δηλώνετε ένα τέλος στην Ποιητική σας ζωή;  Θέλετε να μας μιλήσετε για τα ποιήματα των τελευταίων σελίδων της Ποιητική σας συλλογής;
Νομίζω πως μέχρι το τέλος μας πρέπει να δίνουμε.  Χρωστάμε πολλά.  Κάποιες στιγμές νιώθεις έτσι,  πολύ εξαντλημένος άνθρωπος,  από όλα όσα   μας συμβαίνουν.  Αν πω εξαντλήθηκα είναι σαν να παραδίνομαι
Και αφού η λογοτεχνία μου αρέσει   και με ορίζει,  δεν έχω το δικαίωμα να το πω αυτό.

v Κυρία Τυρίμου, έχετε δώσει το στίγμα σας στην Κυπριακή Ποίηση. Μικρό ή μεγάλο θα το ζυγίσει ο χρόνος και η ανθρώπινη λογική και θα το τοποθετήσει στο ράφι της Ποιητικής Βιβλιοθήκης και Ιστορίας. Είστε ευχαριστημένη από την μέχρι τώρα πορεία σας, από την πορεία των λοιπών πραγμάτων στο νησί μας; Στο ποίημα : ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ (248 σελ)  αυτή  είναι έκδηλη. 
Να είμαι ειλικρινής όχι όσο θα ήθελα.  Όμως θα προσπαθήσω στην πορεία και αν είναι θέλημα θεού και γραφτού μου…….
v Διαβάζετε σύγχρονη Κυπριακή Ποίηση; Παρακολουθείτε την τωρινή σκέψη των Κυπρίων δημιουργών; Πιστεύετε ότι ο ποιητικός λόγος στο νησί μας αντέχει στον χρόνο;
Διαβάζω τώρα πιο πολύ και παρακολουθώ.  Χαίρομαι που όλο και πιο πολλοί ασχολούνται  με την λογοτεχνία γενικότερα. Τα θέματα ποικίλα,  ο καθένας τα τοποθετηθεί όπως νιώθει … Δυστυχώς όμως η ανταπόκριση είναι ελάχιστη και η σχέση δημιουργού - αναγνώστη παρουσιάζει προβλήματα….. Ο σύχρονος άνθρωπος πολλές φορές θεωρεί ότι η ποίηση δεν είναι χρήσιμη…… Και ο ποιητικός λόγος ενώ είναι δυνατός φαντάζει αδύναμος…..

Πιστεύω πως θα έπρεπε να αναφερθούμε και στο τραγούδι. γιατί το τραγούδι είναι ποίηση,  γιατί μέσω του τραγουδιού μπορούμε να απλώσουμε δίκτυα για ποίηση,  για νέους ποιητές,  με διάφορους στίχους για μελοποίηση. Το τραγούδι μπορεί να απλώσει την ποίηση σε όλες τις ηλικίες και σε όλα τα στρώματα του λαού ………………   


Αγαπητέ Γκόγκα σας ευχαριστώ γιατί μέσα από αυτή την συνέντευξη μου δόθηκε η ευκαιρία να πω ορισμένα πράγματα, τις σκέψεις μου ….

Ίσως / Τυρίμου Γ. Ελένη

Ίσως να μην είναι από αδιαφορία 
Που δεν μας δέχεται στην αγκάλη της 
Ίσως που δεν την αφήσαμε 
Αυτό που της ανήκει 
Ίσως γιατί κουράστηκε για μας
Να ντρέπεται για την κατάντια μας
Δεν μας δέχεται ζεστά 
Σαν τους προγόνους μας
Δεν αχνίζει πια το χώμα της 
Είναι κρύο και παγωμένο 
Γης μου

Απογοήτευση / Τυρίμου Γ. Ελένη

Μια λέξη δεν φτάνει 
Να ξεπλύνει πληγές 
Και ντροπή  
Με ένα δήθεν αθώο σου βλέμα
Να απαλύνεις τόσο πόνο
Τώρα όλα πια πήραν 
Τη δική τους πορεία 
Με αριθμούς 
Και οδούς.

Το Δημοτικό τραγούδι της Κύπρου...

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Ο ΦΑΥΝΟΣ / Μοράρης Γιώργος



Πίσω τους άφησαν οι λουόμενες
φορέματα από χλόη
και τ’ άπλωσαν όαση στην ερημιά.
Παίζουν τα μαλλιά στον τράχηλό τους
ουρά της αλεπούς
εγερτήριο για το παλιρροϊκό μας αίμα.
Σε θάλασσα λεία σαν τη λεκάνη τους
η σωματική μας αιχμαλωσία λύνεται
μόνο με τον γάμο των πνευμάτων.

Εκείνος αναδύθηκε
μέσα από τα στρώματα του χρόνου
Έγιναν τα ρούχα διάφανα
που σχεδόν ενώθηκαν με το δέρμα του.
Βγάζει μόνο τα σάνδαλα
κι ορθώνεται στις οπλές.
Είναι Φαύνος.
Το δαιμόνιο ψάχνει το πνεύμα μας
να γίνει ταίρι.

ΣΤΗ ΜΗΤΡΙΚΗ ΕΛΙΑ / Μοράρης Γιώργος



Ελιά ετοιμόγεννη
χάρισε τον καρπό στη γη
κι άσε το λάδι σου να φτάσει
στα τραύματα των αγαλμάτων.
Ριγούν τα νέα κλαδιά
που ενώνονται με τον αρχαίο κορμό σου.

Σε κάποιο χρόνο που δεν έδυε ποτέ
τελείωναν εκείνοι
φροντίζοντας τη μακρινή ζωή σου.
Όταν στην ανάσα τους οι ουρανοί κλείναν
ανάγκαζαν τη θάλασσα να γίνει
πεδίον της τόλμης τους ταξιδεύοντας για τους γάμους
του ανέστιου δαίμονα.

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Ταφική απομόνωση / Μοράρης Γιώργος



Καμιά εκπλήρωση
δεν μπορούσε ν’ αναχαιτίσει
τα μάτια μας που έπλεαν
και χάθηκαν μακριά.
Κάτω από την επιφάνεια της λίμνης
γλιστρούσαν οι χελώνες
σχημάτιζαν ερωτική πομπή
και χόρευαν στο υδάτινο μισόφωτο.
Εκεί που τα γλυκά νερά της αλμύριζαν
πρόβαλε το φάντασμα της αρχαίας θάλασσας
με τα κύματα των άπειρων υποσχέσεών της.
Βγήκαν φεγγάρια
που καταδύθηκαν για το λουτρό τους
και ξανάνιωσαν
κεφάλια Νηρηίδων
στήθη που τέμνουν το πέλαγος.
Ενωθήκαμε με τα είδωλα
που δεν επέστρεφαν
στον απαλό καθρέφτη του νερού.
Το πόδι του χρόνου κρινόταν
στους βραχίονες μιας ζυγαριάς
χωρίς αντίβαρο.
Ταλαντεύτηκε μπροστά μας η θέα
και το φάντασμα της αρχαίας θάλασσας
αναδιπλώθηκε να διαλυθεί
στο σάβανο της ομίχλης.
Οι χελώνες άκουγαν κραδασμούς
που δεν τους εννοούσαμε
μας οδηγούσαν
τα πηδάλια των ποδιών τους
εκεί που μετατοπίσθηκαν όλα
στην αρχική θέση τους.
 Όπως άνοιξαν
έκλεισαν οι πύλες του τοπίου
ενταφιάζοντας
απομεινάρια
μιας ακινητοποιημένης ζωής.
Έρμαιο στη ναυτία των αιώνων
εκείνος π’ αφήνει
την αρχαία θάλασσα ν’ αναπαύεται
μέσα στην ψυχή του.


Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΗ / Γεωργαλλίδης Ανδρέας



... χρώματα απέναντι
φτιαγμένα να ταιριάζουν
αφέθηκαν,
να ακουμπήσει το ένα το άλλο
μέσα στη συμφωνία μιας σιωπής,
το φως να καθρεφτίζεται
σκιές να υπάρχουν
εσύ

ΠΕΜΠΤΗ ΕΠΟΧΗ / Γεωργαλλίδης Ανδρέας


...σημειώνομαι
για να μην τρόμαζω
την πέμπτη εποχή.
Κρατάω την ανύπαρξια του χρόνου
αναβάλλοντας έτσι
την τακτοποίηση των γεγονότων
σε μια αχρείαστη σειρά.
Άτακτα λοιπόν τα γεγονότα
ώστε επίλογος
να μην υπάρχει...

ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ / Γεωργαλλίδης Ανδρέας


Αποστέλλω λοιπόν
ένα παράθυρο κενού
στη σιωπή της σιωπής.
Ας προσπαθήσει ο παραλήπτης
να αναγνώσει
τούτη τη λευκή σελίδα
και με υπομονή
να μετρήσει
τις τόσες ανύπαρκτες λέξεις της.

ΎΠΑΡΞΗ = F(ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ) / Γεωργαλλίδης Ανδρέας


...οι προνομιούχες του σκέψεις
μόνο μεταβλητές παρήγαγαν.
Είχε καταντήσει το νου του
ένα ίσως,
μιαν αδυνατότητα μεταξύ
της ύπαρξης και της ανυπαρξίας...

ΣΥΜΦΩΝΟΙ / Γεωργαλλίδης Ανδρέας


Αφού ανταλλάξαμε σιωπηρές αρνήσεις
χαθήκαμε σύμφωνοι.
Έτσι,
θα έχουν οι στίχοι νόημα
όταν θα φτιάχνουμε
το ποίημα «Σύμφωνοι»

ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ / Γεωργαλλίδης Ανδρέας


Εδώ,
δεν φωνάζει πια κανένας
τ’ όνομα του.
Όλοι γνωριζόμαστε
και έχουμε γίνει τώρα φίλοι.

ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ / Γεωργαλλίδης Ανδρέας


Ανανεώνω
τις σιωπηρές μου συμβάσεις
διαγράφοντας τον ήχο.
Η σιωπή δεν παραφράζεται
όταν οι έννοιες
έχουν αληθινό βάθος

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

[Μεσ’το βυθόν της θάλασσας]

Μεσ’το βυθόν της θάλασσας
Να ρτουν να με γυρέψουν
Αν δεν μερώσεις ναρκεσε
Για τ’ότι πάθω ενάν που ‘σεν
Πιον βάλε νουν τσαι σκέφτου
Δεν θα γυρέψουν με παπάν
Πιλέ να ξοθκιαστούσιν
Αν δώσω τούντην αφορμή
Που να το φκάλουν το κορμί
Πνιμένον να τον δούσιν
Τούτη η αιτία εν να φανεί
Τσι’οι ξένοι τσι’ούλλοι οι χωριανοί
Θα την κατηγορούσιν

[Αλεύρι Αυστραλιανό]

Αλεύρι Αυστραλιανό εν τα δικά της στήθοι
Τζιεν μου κοντεύει να τα δω
Τσι’εσιη παφής μ’αρνηχεί
Ορκίζετουν πως μ’αγαπά
Τσι’που εκαταντίχειν
Αν εβρεθεί πλάσμα στη γην
Τ’αστρα να τα μετρήσει
Τότες να το παραδεχτώ
Άλλον να πως θ’αγαπήσει
Να τα ξεχάσει τα καλά
Τσαι μέναν να με αφήκει.

Η αρχή και το τέλος του ανθρώπου / Πόλια Προκόπης

Ό,τι δουλειάν αρκέψουμεν, έσιει αρκήν τζιαι τέλος,
γεννιέσαι έρκεσαι μωρό, στο τέλος είσαι γέρος.
Χωρίς να θέλεις γράφεσαι, μέσα στους γέρους μέλος,
θκιώχνουσε τζιαι που την δουλειά, στο σπίτι σου να πάεις,
τζιαι καρτεράς τη σύνταξη, στο μήνα να την πιάεις.
Αν έσιεις χρήματα πολλά, να κάτσεις να τα φάεις,
γιατί αργά ή γρήγορα, στον Άδην ενα πάεις!

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Σωκράτης Αντωνιάδης : «Ανώνυμη Άνοιξη»

 Ο Δήμος Λάρνακας και η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας σάς προσκαλούν στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του
Σωκράτη Αντωνιάδη «Ανώνυμη Άνοιξη»
που θα γίνει την Πέμπτη 15 Ιανουαρίου στις 7:30 μ.μ. στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Λάρνακας (Πλατεία Βασιλέως Παύλου)
παρουσιάζει και απαγγέλλει ο Δρ Κώστας Χαραλαμπίδης Αναπληρωτής Καθηγητής ΜΜΕ και Πολιτισμού Πανεπιστημίου Λευκωσίας
την εκδήλωση συντονίζει ο Λούης Περεντός

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Ηλιοβασίλεμα στη Λάρνακα / Άντρια Γαριβάλδη




Γλύκανε ο ήλιος
κι έπεσε στη Σκάλα ,
στο προσκεφάλι της νυχτιάς
να κοιμηθεί.
Έπεσαν οι σκιές
κι αντάμωσαν
της γης σημάδια...

Στην Αλυκή
οι πελαργοί και τα φλαμίγκο
κούρνιασαν στις καλαμιές,
πίσω απ' τα ροζ νερά που καταλάγιασαν.

Του καταχείμωνου
οι ηλιαχτίδες λιγοστές,
μα στο λυκόφως της καρδιάς
τα φτερουγίσματα,
τρελά λυχνάρια.

Κι ο πορφυρένιος βασιλιάς,
τις φοινικούδες στεφανώνει
βασιλεύοντας,
στη Λάρνακα...

Κάθε Απρίλη / Άντρια Γαριβάλδη




Την άνοιξη
στέλνει ο Θεός το μήνυμα
με το φτερό της χελιδόνας,
πάνω απ' τα σύννεφα της μνήμης,
του παραδείσου τα πουλιά καλώντας
στης Πασχαλιάς το πανηγύρι.
Την άνοιξη,
μεθάει η αυγή με τις ανταύγειες των κυμάτων
των πελώριων αναδύσεων
της Αφροδίτης,
δίπλα στην Πέτρα του Ρωμιού ,
τα βοτσαλάκια γλύφοντας μηχανικά.

Την άνοιξη,
του πεύκου τ' άρωμα αναβλύζει έντονο
κι η αγάπη ψήνεται
στου Τρόοδους τον κόρφο,
και δένει μες στο τρίχωμα του αγρινού
που δε γερνά,
μόνο γεννιέται...

κάθε Απρίλη.

Γράμμα στα εγκλωβισμένα αδέρφια / Άντρια Γαριβάλδη



Αδέρφια, μακρινά, αδικοπονεμένα,
στης Κύπρου την καρδιά
φυλακισμένα,
εγκλωβισμένα...
Εδώ,
πίσω απ' το συρματόπλεγμα...
με τις σκιές των στοιχειωμένων των σπιτιών
της Αμμοχώστου κουβεντιάζουμε,
καθώς βουβά απλώνονται
πάνω στα ήρεμα νερά της ύποπτης ανατολής.

Μονόλογος ακούγεται,
θαρρείς μας ξέχασαν,
φοβόμαστε να τα κοιτάξουμε.

Κι εσείς αδέρφια, πέρα στο Καρπάσι
με φόβο κλείνετε τα μάτια
κάθε βράδυ,
ελεύθερα να περπατήσετε στους κάμπους
δεν μπορείτε.
Σκληρό κι ασήκωτο στην πλάτη σας το βάρος,
άδικη κι απροσπέραστη η απομόνωση
που γέννησ' η σκλαβιά.

Μοιράστηκαν τα σώματά μας,
διαμελιστήκαμε.
Το 'να μας χέρι στο Ριζοκάρπασο ,
τ' άλλο στη Λεμεσό
με το 'να πόδι σεργιανίζουμε
στους έρημους δρόμους
του σκλαβωμένου χωριού,
με τ' άλλο κυνηγάμε το ψωμί στη Λευκωσία.

Το 'να μας μάτι προσπαθεί ν' αγκαλιάσει
τα βορινά ακρογιάλια της πατρίδας,
από τους Σόλους ως στη Σαλαμίνα
και τ' άλλο παλεύει
ν' αναγνωρίσει τους δικούς μας,
όσοι απέμειναν.

Σε τούτο το γράμμα
που φέρνει το περιστέρι
θα βρείτε λόγια πού 'γιναν τραγούδια,
τα καρδιοχτύπια μας,
ζεστό ένα δάκρυ κι ένα φιλί.

Κι εσείς,
μες στο δικό σας γράμμα,
μην ξεχνάτε,
στείλτε ζεστό τον πόνο σας,
του παραθύρου σας τη θέα,
τη γεύση του καλοκαιριού,
τη μυρωδιά του διψασμένου χώματος,
την ανυπόμονη πνοή
τ' όμορφου Αυγουστιάτικου πρωινού.

Στείλτε μας ένα γιασεμί
απ' την αυλή μας,
του γνώριμου μονοπατιού,
ένα φίλημα
και κλείστε μέσα στη φωνή σας
του κύματος τον ψίθυρο
και την ανάσα σας.

Ένα αγριολούλουδο της Παναγιάς
αποθυμήσαμε-
το σπίτι μας μια ζωγραφιά απέμεινε-
τη γη μας, το σχολειό, τον ελαιώνα,
τη χρυσορόδινη αμμουδιά
που της Κερύνειας τ' ακρογιάλι αγκάλιαζε
πέρα ως πέρα,
ως τον Απόστολο Ανδρέα .

Αδέρφια,
την αλφαβήτα στείλτε μας
με μια ελπίδα,
όπως την ξέραμε παλιά, ανόθευτη,
και της αγάπης το μαντήλι
σ' ένα κόκκινο σταυρό δεμένο.

Της Κύπρου την καρδιά,
φυλακισμένη, εγκλωβισμένη,
εσείς -ακοίμητοι φρουροί, ακρίτες-
φυλάξτε τη με θέρμη...
και στείλτε την
στης λευτεριάς την αγκαλιά.

Εκεί,
καλή αντάμωση
αδέρφια μας να δούμε!