Πιλέ μ ' ακόμα
που τ 'αυκόν εσούνι εμ μπόν έβκεις
πουπανοτζιέφαλα
τον νούν τζιαι τον χαμόν γυρεύκεις.
Αυτίν εβ
βάλλεις κανενού τζι' η ξεροτζιεφαλή σου ,
ότι σου πει
ακρώννεσαι τζι εν εδρώνει το φτίσ σου.
Εν '
εστιμιάζεις τους γονιούς που θέλουν το καλό σσου
τρέσιεις τους
φίλους ταπισόν πον 'ναν ο ξιλιμμός σου ..
Μα τούτη
στράτα πού πιασες του κάκου στράτα ένι
Εσιει στην
υστερκά κρεμμόν που στο χαμόν σε παίρνει.
Να με σσε
κουκκουφώ λαλείς με δίχα ένοιαν νάσαι
μα μαν
ακρώνεσαι γονιού παραγωνιάς τζιοιμάσαι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου