Πίσω τους
άφησαν οι λουόμενες
φορέματα από
χλόη
και τ’ άπλωσαν
όαση στην ερημιά.
Παίζουν τα
μαλλιά στον τράχηλό τους
ουρά της
αλεπούς
εγερτήριο για
το παλιρροϊκό μας αίμα.
Σε θάλασσα
λεία σαν τη λεκάνη τους
η σωματική μας
αιχμαλωσία λύνεται
μόνο με τον
γάμο των πνευμάτων.
Εκείνος
αναδύθηκε
μέσα από τα
στρώματα του χρόνου
Έγιναν τα
ρούχα διάφανα
που σχεδόν
ενώθηκαν με το δέρμα του.
Βγάζει μόνο τα
σάνδαλα
κι ορθώνεται
στις οπλές.
Είναι Φαύνος.
Το δαιμόνιο
ψάχνει το πνεύμα μας
να γίνει ταίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου