Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πιερής Μιχάλης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πιερής Μιχάλης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2021

Η λέξη σαγαπώ / Πιερής Μιχάλης


Λέγοντας τη λέξη σαγαπώ
δεν λέγω απλώς αυτή τη λέξη.
Γιʼ αυτό σιωπώ.Πώς να σου πω
αυτή τη λέξη χωρίς να είναι
η λέξη σαγαπώ. Πώς να σου πω
τη λέξη σαγαπώ χωρίς να είναι
σαν κι αυτές που κάθε μέρα
μαστροποί τις μαγαρίζουν.


Γιʼ αυτό σιωπώ.

Γιατί αν πω τη λέξη σαγαπώ
λέγω πως πια δεν είμαι εγώ
κι εσύ δεν είσαι πια εσύ
κι ο κόσμος γύρω πια
δεν είναι πια ο ίδιος.


Αυτό θα πει η λέξη σαγαπώ.

Μιχάλης Πιερής (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Μιχάλης Πιερής γεννήθηκε το 1952 στην Εφταγώνια της επαρχίας Λεμεσού και απεβίωσε το2021.  Σπούδασε φιλολογία και θέατρο στη Θεσσαλονίκη [Bασικές σπουδές στο Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, (1972-1976) στο Mακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (Θεατρικές Σπουδές, 1976). Mεταπτυχιακές σπουδές στο Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (M.A., 1976-1978)] και στο Σίνδεϋ (Ph.D.,1983).
Δημοσίευσε αρκετές φιλολογικές και κριτικές μελέτες. 


Υπήρξε ιδρυτής του "Greek Theatrical Workshop" στο Πανεπιστήμιο του Σίνδεϋ, μέλος της "Θεατρικής Ομάδας Πανεπιστημίου Κρήτης" και πρωτεργάτης στη δημιουργία του "Θεατρικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημίου Κύπρου" [ΘΕΠΑΚ]

Ποιητικές συλλογές;
  • Αφήγηση, εκδόσεις Ιστός, 2002 
  • Τόποι γραφής, Ίκαρος, 2005) 
βιβλίο-συλλογή πεζών: Μες το ρυθμό του Φονικού (Πλανόδιον, 2004)
Η ποίησή του έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, καταλανικά, ρωσικά και τουρκικά και έχει τιμηθεί με διακρίσεις σε χώρες του εξωτερικού.

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

Πόλη-παγίδα / Πιερής Μιχάλης

Πάντα θα είναι αυτή η πόλη πόλη
δύσκολη, στρυφνή, γεμάτη λάκκους
κι όνειρα, όπως η πόλη-παρελθόν
κι η πόλη-μέλλον. Η πόλη πριν από αιώνες


κι η πόλη πριν από πενήντα χρόνια.
Η πόλη χτες, η πόλη σήμερα και αύριο
η ίδια πάντοτε παγίδα-πόλη-όμως,
ξυπνώντας απʼ τον θάνατο


κάθε προχωρημένη ώρα της νυκτός,
στο φως που αποστρεφόμουν έρχομαι
γυμνή και ευάλωτη για σένα.


Με τα ενδύματα ευωδιαστής σαρκός
προσέρχομαι, αυτή την άλλη
γύμνια σου προσφέρω, την αληθινή.

Περίπατος στις λαϊκές αγορές της Λευκωσίας /Πιερής Μιχάλης


Τις νύχτες κατεβαίνουν φορτηγά, πολιορκούν
οι εργατικοί την πόλη. Ξημέρωμα στις λαϊκές
στήνονται γύρω οι μπάγκοι. Στην πόλη υπομένουν
σιωπηλοί το επιούσιο μαρτύριο της υπαίθρου.
Με δίχως τύψεις κʼ ενοχές τρώνε τα τρόφιμα
καταναλώνουν τʼ αγαθά, τʼ αφοδεύουν.
Βγάζουν ωστόσο έντυπα στην πόλη ψεύτικα
αναλώσιμα και άλλα τέτοια μικροπράγματα
διοικητικά, δικολαβικά, γενναίες πράξεις
και χαρτιά κυκλοφορούν στην πόλη κάτι επίσημοι
τερατικές μορφές. ύριοι ατσαλάκωτοι, κυρίες
εκτάκτου καλλονής, με το μουνί στο κούτελο…
… Ω!, να φυσήξει
ένας αέρας άξαφνα να τους σαρώσει
όλους! Μια καταιγίδα απʼ το βουνό ποτάμι
να τους πνίξει. Να έρθουν όλα ανάποδα
να καθαρίσει ο τόπος. αινούριος νιος
κατακλυσμός να τα ξεπλύνει, στα στήθη
χωρικών τα βάσανα να φύγουν
στο μπόι της να σηκωθεί ξανά
η πατρίδα.
(Στο μπόι της να σηκωθεί… Τρόπος του λέγειν.
Σώπασαν τα βιολιά, σώπασαν τα λαγούτα).
Αφοπλισμένη προχωρεί γονατιστή στο χώμα.

Η ομορφιά στη δίκη / Πιερής Μιχάλης




Ντυμένη ρούχα ακριβά και πρόστυχα
η εταίρα Φρύνη με το επιτήδειο όνομα
και το αδευτέρωτο κορμί προσήλθε
για να δικαστεί για τ' άνομα όργια της.

Μα ο Υπερείδης, σοφιστής και τρόφιμος
στα κάλλη της, σαν είδε πως στα λόγια
πήγαινε τη δική να τη χάσει, της ξέσκισε
τα ρούχα ξαφνικά κι απρόσμενα
αφήνοντας γυμνό το θεϊκό της σώμα.

Κι οι δικαστές που δέχτηκαν απότομα
την τόση ομορφιά, εκστατικοί και κάθιδροι
και αποκαμωμένοι, δεν τόλμησαν
να την καταδικάσουν. Ένα τέτοιο σώμα
σκέφτηκαν ας έχει τον δικαίωμα
στην πιο φριχτή αμαρτία.

Μόνο που ύστερα, σαν γύρισαν σ' αυτό
που ήσαν, θέσπισαν νόμο, αυστηρό κι απάνθρωπο
που έλεγε πως πια κανείς κατηγορούμενος
να μην μπορεί στη δίκη του μπροστά να είναι.

Κι είναι από τότε που οι δικαστές
αναίσθητοι και απαθείς κι ανεπηρέαστοι
απ' τη μορφή της φύσης, το νόμο τους
τον τεχνητό με πάθος εφαρμόζουν.





Ποιητική Συλλογή: Σ' όνειρο η πατρίδα, Πλανόδιον, Αθήνα, 1998

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

Όταν ο έρωτας θα φύγει / Πιερής Μιχάλης


Όταν ο έρωτας θα φύγει
θα με ξεχάσεις τόσο που σχεδόν
φοβάμαι να χαρώ αυτό που μας συμβαίνει.
Όταν ο έρωτας θα φύγει θα είναι το κενό
χώρος που θα θυμίζει φονικό.

Πρωινός καφές στη Λήδρας / Πιερής Μιχάλης

Είμαι σαράντα εφτά ετών και είμαι
ευτυχισμένος. Επειδή κάθομαι εδώ
σε προνομιακή γωνία κι εντός αυτής της μέρας
που δεν είναι χτεσινή μήτε αυριανή.


Είμαι εδώ, σʼ αυτήν τη μέρα που είναι
σήμερα, δεν ήταν χτες δεν θα ʼναι αύριο
κι είμαι στην πόλη στον πεζόδρομο, σʼ αυτήν
εδώ την πόλη (την έστω μοιρασμένη)
και κάθομαι κι απʼ το γυαλί κοιτάζω τη βροχή
τον κόσμο που κινείται κι η σερβιτόρα
είναι όμορφη (και το γνωρίζει)
κι έχει και το χαμόγελο εύκολο.


Είμαι στʼ αλήθεια τόσο, μα τόσο
(έστω για λίγο) ευτυχής.

Στο καφενείο της πόλης / Πιερής Μιχάλης

Το μερτικό στα χρόνια μου το πήρα.
Ό,τι μου αναλογούσε ήρθε, έφυγε.
Κάθομαι μόνος τώρα. Δεν πίνω δεν καπνίζω.
Κάθομαι τώρα. Βιβλία ξεκινημένα
κι αφημένα γραφτά μισογραμμένα
κείμενα που δεν μπορώ ν’ αποτελειώσω.


Τα χρόνια μου ήρθαν, σώθηκαν.
Του σώματος η δύναμη, της σκέψης, έχει λήξει.
Σαρκίο που κάθεται στο καφενείο της πόλης
κοιτάζει απ’ το θαμπό γυαλί την κίνηση
αφαιρείται. Άδειο φλυτζάνι του καφέ στο λείο
του τραπεζιού που λάμπει μάρμαρο ψυχρό και κρύο…