Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Χρονίδη Μυρτώ- Αζίνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Χρονίδη Μυρτώ- Αζίνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2021

Το κουμπί



Κάποτε ένα μικρό αγόρι αποφάσισε πως έπρεπε να φτάσει το φεγγάρι. 

Έκλεψε λοιπόν τη σκάλα που η μάνα του ανέβαινε να πλύνει τα τζάμια, την έστησε στη βεράντα κι άρχισε ν’ ανεβαίνει. Καθώς ανέβαινε ανοίγονταν μελλοντικά βιβλία μπροστά του και πότε έβλεπε τον εαυτό  του άντρα και πότε γυναίκα και πότε ψάρι και πότε φίδι τυλιγμένο σε ραβδί.  Κι όλο ανέβαινε. Και ξαφνικά κάτι κουδούνισε κι έπεσε σαν διάττοντας παράλληλα στη  σκάλα. Ήταν ένα κουμπί πού ’φυγε απ’ το αριστερό του μανίκι και κατρακύλισε στο πλακόστρωτο της βεράντας. 
–Α! σκέφτηκε το αγόρι. Τι θα πει η μάνα μου αν μάθει πως έχασα πάλι το κουμπί μου;  Έτσι αποφάσισε να κατεβεί γρήγορα γρήγορα να το μαζέψει.  Η ώρα πέρασε κι εκείνος έψαχνε στις χαραμάδες του πλακόστρωτου το άσπρο κουμπί. 
Και νύχτωσε και το φεγγάρι πρόβαλε μέσα από σύννεφα, αράχνη στον ιστό της. Και το  παιδί δεν είχε μάτια να το δει γιατί έψαχνε με χίλιες δυο ανησυχίες το χαμένο του κουμπί. Όταν μεγάλωσε κι έγινε άντρας εκμυστηρεύτηκε στον εξομολόγο του πως έχασε ολόκληρο φεγγάρι, μόνο για ένα κουμπί…

Αζίνα Χρονίδη Μυρτώ (βιογραφικό Σημείωμα)

Γεννήθηκε στις 26.12.61 στη Λευκωσία. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Friedrich Wilhelm της Βόννης, στη Δυτική Γερμανία.
Από πολύ μικρή ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία  και πήρε βραβεία ποίησης και διηγήματος στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Απεβίωσε τον Αύγουστο του 2021.

Έργα της:
  •  «Ημερολόγιο 1974» που καταγράφει τις εμπειρίες της από το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή(1977)
  • «Παθολογία» 1987, 
  • «Ραχήλ» 1997 και το 
  • «Πείραμα» 2009.


Το «Πείραμα» βραβεύτηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας το 2010 και μεταφράστηκε σε πολλές Ευρωπαϊκές  γλώσσες.

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

Το πείραμα

(ελάχιστο απόσπασμα)

«Κι όταν έφτασαν στο γραφείο, η καρδιά τους σταμάτησε απότομα τον τρελό χορό.
Τα μέλη τους πάγωσαν.
Η ψυχή τους εκράγηκε σε χιλιάδες ψυχίδια.
Όλα φαίνονταν πάλι χρωματιστά.
Και πάνω στο γραφείο, μέσα σε μια κόκκινη λίμνη,
μέσα από τα γραφτά τους,
ξεφύτρωσε μια μεγάλη ανθισμένη πασχαλιά, κατακαλόκαιρα».