Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ζήνωνος Παναγιώτης (Ποιητάρης). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ζήνωνος Παναγιώτης (Ποιητάρης). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2017

Είσ΄ Ακανθού μου Ξακουστή / Ζήνωνος Παναγιώτης

Στη σελίδα 7 της εφημερίδας "η Ακανθιώτισσα" μπορείτε να διαβάσετε το ποίημα :Είσ΄ Ακανθού μου Ξακουστή

Ζήνωνος Παναγιώτης (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Ζήνωνος Παναγιώτης γεννήθηκε στο χωριό Τεμπριά στις 8 Σεπ 1941. Δεν κατόρθωσε να τελειώσει το Δημοτικό σχολείο. Πιο συγκεκριμένα, πήγε μέχρι και την τετάρτη τάξη. Το 1955 μετοίκισε με τους γονείς του στις Βρετανικές βάσεις για να εργαστεί ως οικοδόμος, για βιοποριστικούς λόγους. Από το 1957 μέχρι και το 1962 κατοικεί στη Ξηλοτύμπου. Το 1962, εγκαθίσταται στην Ορμήδεια. Μετά τη Τουρκική Εισβολή, το 1975, αναγκάζεται να ξενιτευτεί. Ουσιαστικά η Ποιητική του δράση αρχινά το 1991. Τα θέματά του έχουν να κάνουν με την σκληρή πραγματικότητα των ανθρώπων, τους πόνους και τα βάσανα. 

Ηρτεν τζιαι φέτι η Λαμπρή / Ζήνωνος Παναγιώτης

Ηρτεν τζιαι φέτι η Λαμπρή, τα πάθη του Ιησού μας
η Σταύρωση τζι Ανάσταση, του Ιησού Γριστού μας.
Μετά που την Ανάσταση, γλεντούν, διασκεδάζουν,
μ’ άλλοι εν’ που χάννουν τον δικόν, κλαίσιν τζι αναστενάζουν.
Αλλοι γιορτάζουν με χαράν τζι άλλοι έχουσιν λύπην,
που ‘χάσαν τζιείνον π’ αγαπούν τζιαι αιώνια τους λείπει.
Ψάλλουσιν για τα πάθη του, του Ιησού Μεσσία,
που ήρτεν για να μας σώσει από την αμαρτίαν.
Τζιαι φέτι κάμνουμεν Λαμπρήν με Τζιύπρον μοιρασμένην
τζι απού τες τέσσερεις μερκές, κατακομμαθτιασμένην.
Γρόνια τους αγνοούμενους δικοί τους καρτερούσιν
ή πεθαμμένοι ή ζωντανοί, πέρκιμον τζιαι βρεθούσιν.
Γρόνια εν’ πον’ οι πρόσφυγες, μακρά που τα χωρκά τους,
πίσω που τους πρόγονους τους, που τα νοικοτζιυρκά τους,
π’ άλλοι τα πκιαν, τα σιαίρουνται, τζι εκάμαν τα δικά τους.
Ας όψουνται οι αίτιοι, οι τρισκαταραμένη.
Τζιαι φορτωμένη τον σταυρόν τραβάς τον Γολγοθά σου
εν’ τζιείνοι που σε πρόδωσαν, Τζιύπρος μου τα παιδκιά σου,
εν’ τζιείνα που ανάγιωνες μέσα στην αγκαλιά σου.
Τζι ούλλοι καλήν Ανάστασην της Τζιύπρου ας ευτζιηθούμεν
πάλε ενωμένην, λεύτερην, ούλλοι μας να την δούμεν.

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Η Ορμήθκεια στα παλιά Γρόνια / Ζήνωνος Παναγιώτης



Ορμήθκεια είσιες στα παλιά, τη γην σου φυτεμένη,
ποικίλα δέντρα καρπερά, τζιαι δάση στολισμένη.


Που εν τα γρόνια τα παλιά, Ορμήθκεια που μυρίζαν;
πορτοκαλιές τζιαι λεμεονιές μες τον τζιαιρόν π’ ανθίζαν;


Τωρά εμείναν άποτα, γιατ’ εν έσιει νερά
ρωστούσιν, ξερανίσκουσιν, τζιαι φκάλλουν τα δεντρά.


Ήσουν Ορμήθκεια ξακουστή, στα ρόθκια που γιορκούσες,
μα τζιαι στες ρέντες που φκάλλες, τον κόσμον σου τζιαι ζούσες.


Ήσουν το ομορφότερον, χωρκόν των περιχώρων,
γιατ’ είσιες ολοπράσινον της γης σου κάθε χώρον.


Θωρούν σε τζιαι λυπούνται σε, τζι οι ξένοι τζι οι δικοί σου,
που ήτουν που κατάντισεν; η ομορφκιά της γης σου;