«ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΠΟΥΛΙΑ» / ΓΙΩΤΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ - ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ

Β’  ΒΡΑΒΕΙΟ  στην ενότητα «EΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΕΠΟΥΣ-ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ» του 8ου Παγκόσμιου Ποιητικού Διαγωνισμού του ΕΠΟΚ

Στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη

(Φίλος του Παλληκαρίδη 

διηγήθηκε ότι μετά τον θάνατο τού ήρωα, 

οι συναγωνιστές του φύλαξαν τα ποιήματά του 

μέσα σε γυάλες βαθιά στη γη, 

στο λημέρι τους, μέχρι το τέλος του Αγώνα)

Το στήθος του ήταν γεμάτο αηδόνια,

τις νύχτες δεν τον άφηναν να κοιμηθεί.

Έτσι τα έβγαζε από μέσα του, να πεταρίσουν στο χαρτί,

να κελαηδήσουν την ομορφιά, τον έρωτα

και την Ελλάδα, μακρινή αγαπημένη...

Πάντως το πρόβλεψε πως δεν θ’ αντίκριζε

με τα σωματικά του μάτια τη μέρα της γιορτής.

Και πρόσταξε τους φίλους

να φυλάξουν τα χρυσά πουλιά ανέγγιχτα

από αγέρι μολυσμένο με χνώτα του κατακτητή.

Κι αυτός, κύκνος πανέμορφος,

ακούμπησε απαλά τον μίσχο του λαιμού του

σ’ αγχόνης το σχοινί,

αφήνοντας άναυδη την ποίηση

να αιωρείται στο άδειο της καταπακτής.

Κι οι σύντροφοι, χατίρι δεν του χάλασαν.

Κλείσαν τα ιερά πουλιά, τα ορφανά

σε γυάλινα κουτιά – ήτανε δύσκολοι οι καιροί –

και τα εμπιστεύτηκαν βαθιά, στην εχεμύθεια της γης.

Έγκλειστα εκείνα αηδονούσαν τρία  χρόνια

κι ανθίζανε τα μαύρα σωθικά της,

κρίνα και ματσικόριδα ευώδιζε ο Άδης.

Και όταν ήρθε η μέρα που γιόρταζαν τα σήμαντρα

κι οι πεύκοι ανασηκώναν τις κεραυνωμένες κορυφές τους,
τα έβγαλαν επάνω – βρεγμένα ακόμα, μουδιασμένα

τριγύριζαν για λίγο στις νεροσυρμές

κι ύστερα χίμηξαν ελεύθερα παντού,

ραίνοντας το νησί με τις εξαίσιες τρίλιες τους,

την ψυχή του Ευαγόρα...

.

Λευκόνοικο / Παρασκευά - Χατζηκώστα Γιώτα

Του χωριού μου
καντούνι λιοπότιστο,
με φούλια και με γιασεμιά
με τις βασιλικιές σου και τ' αγιόκλιμα
πώς σε δέρνουν
της λήθης οι άνεμοι ...
Ο ναός του φωτός ... συντριβάνι,
κυκλοδίωχτος ήλιος,
που τη μοίρα μου τύλιγε
στων καιρών τα μαγνάδια.
Κι' εσύ του κάμπου
σταχόεσσα θάλασσα,
κι' ακούς στα σπλάχνα σου
ροχθίζουν ποτάμι τον Αλέξη,
που σμίγει με αίμα την οργή...
Κι' ο Βασίλης,
ν΄ανηφορίζει στο αίμα μου,
τις νύχτες μ' άστρα μιλιούνια
καθώς τρικλίζω
στα Λεμεσιανά στενά,
ωσάν της ρίζας μυστικός
ζωήρυτος χυμός
που ανεβαίνει
στ' ακροκλώνια.

Γιώτα Παρασκευά - Χατζηκώστα (μικρό βιογραφικό)

Η Γιώτα Παρασκευά-Χατζηκώστα ζει στη Λεμεσό της Κύπρου και είναι φιλόλογος. Έχει δημοσιεύσει ποίηση και πεζογραφία σε περιοδικά λογοτεχνίας.

Έργα της :

•  Συλλογή διηγημάτων: Η γιαγιά η γοργόνα (Λεμεσός 2004). 
• Περσεφόνη Παπαδοπούλου, Ψηφίδες ζωής, εκδόσεις «Εν Τύποις», Λευκωσία, 2006 (με πρόλογο του τ. Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητή κ. Γεώργιου Μπαμπινιώτη) . 
•  «Ένα νέο αστέρι στον ουρανό» 2008.

Διακρίσεις:

• Βραβείο στον Α΄ και Β΄ Πανελλήνιο Διαγωνισμό διηγήματος «Αντώνης Σαμαράκης» (2001 και 2003). 
• Βραβείο Ενώσεως Συγγραφέων-Λογοτεχνών Ευρώπης (Union of European Writers) στο 9ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ποιήσεως Θεσσαλονίκης 2009-2010 
• Έπαινο από την Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών Κύπρου στην ποίηση (Λογοτεχνικά Βραβεία 2005) και στον διαγωνισμό ποίησης του 25ου Συμποσίου Ποίησης Πατρών (2005). 
• Το βιβλίο «Ένα νέο αστέρι στον ουρανό» βραβεύτηκε από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου το 2008.