Λευτέρης Γιαννίδης (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Λευτέρης Γιαννίδης (ψευδώνυμο του Ελευθέριου Ιωαννίδη) γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1913 και απεβίωσε το 1984. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία (1932-1942) ενώ αργότερα εργάστηκε ως κυβερνητικός υπάλληλος στο Γραφείο Δημοσίων Πληροφοριών. Δημοσίευσε κριτική βιβλίου και μεταφράσεις από τη διεθνή λογοτεχνία. Στίχοι του δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες της Κύπρου. 

Εξέδωσε την Ποιητική Συλλογή: Βήματα στην άμμο / 1937

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΕΣΠΕΡΑ / Γιαννίδης Λευτέρης

Βασίλεψε στον ουρανό το χρυσοφως το δειλινό
και κατεβαίνει σιωπηλά στο περιβόλ΄  η ασπέρα.
Κάποιο τζιτζίκι μοναχά κρυμμένο κάπου ξεψυχά
και μια γαλήνη  μυστική σκορπίστη πέρα ως πέρα. 

Κι εσύ ψυχή, που η συφορά σου ΄ χει ματώσει τα δτερά
κι έστω μια πρόσκαιρη χαρά του κάκου έχεις ζητήσει, 
κάτι προσμένεις να φανεί σε μια χαμένη αναμονή, 
που ίσως και ν΄ άργησε πολύ κι ακόμα θεν΄ αργήσει. 

ΠΕΡΑΣΤΙΚΗ / Γιαννίδης Λευτέρης

Ήρθες μιαν ώρα μοναχιά σα διαβατάρικο πουλί, 
που φεύγει, ξέροντας γοργά που θα σημάνει ώρα χειμώνος,
κι άπλωσες πάλι τα φτερά και πέταξες μακριά πολύ.
- Κι έμεινα μόνος!

Ω! να΄ ταν τ΄  όνειρο ξανά να ζούσα το περαστικό, 
που΄ ρθε και μου ΄φερε γλυκά στον ύπνο μου το χάιδεμά σου
- κι ας ήταν όμοια αγάπη μου, καθώς και πρώτα, βιαστικό
το πέρασμά σου. 

Βήματα στην άμμο: 1937

Βήματα στην άμμο / Γιαννίδης Λευτέρης

Τα βήματά μου εχάραξα στην άμμο
στοχαστικά περνώντας μιαν αυγή
μα ήρθε γοργά ένα κύμα και τα σβει
τα βήματα που εχάραξα στην άμμο...

Βήματα στην άμμο: 1937

ΤΕΤΡΑΣΤΙΧΟ / Γιαννίδης Λευτέρης

Νυστάζουμε για θάνατο! Κι είμαστε ακόμα νέοι 

-νέοι πολύ που τίποτα δεν έχουμε χαρεί- 

κι όμως δεν είναι τίποτα μες στη ζωή να εμπνέει

τη σκέψη μας, που στέφανον ακάνθινο φορεί!.....

Σ ΄ ΕΝΑ ΒΑΠΟΡΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ (απόσπασμα) / Γιαννίδης Λευτέρης

Να ΄μουνα στη χρυσή σου τώρα πλώρη
και να κινούσα αντάμα σου βαπόρι, 
κάπου, για κάποιες χώρες, μακρινές, 
που δεν έχω ποτέ μου εγώ γνωρίσει
κι έχει η ψυχή μονάχα νοσταλγήσει
κάποιες θολές του ονείρου μου στιγμές. 


Ν΄ αφήσω πια για πάντα αυτή την πόλη
που την πικρή ζωή σπατάλησα όλη 
σε χίμαιρες και μάταιες προσμονές, 
που ξεχασμένος χρόνια μοναχός μου
τις πιο μικρές δε γνώρισα του κόσμου, 
μήτε γνωστές μήτ΄ άγνωστες χαρές!

...............

ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ / Γιαννίδης Λευτέρης

Στην εμορφιά σου τη γλαυκή με φέρνει ο πόθος ο κρυφός.
Νοσταλγικά στου καραβιού καθόμαστε την πρύμνη 
κι άπλωνες γύρω τ΄  όνειρο του στοχασμού και του φωτός, 
ήρεμη καθώς λίμνη. 

Α! πως σε λαχταρώ ξανά, πρώτο ταξίδι αλαργινό,
της Μεσογείου λαμπρόθωρα τριαντάφυλλα και κρίνα
-  και πάντα να σε νείρουμαι και πάντα να σε νοσταλγώ, 
αξέχαστη μου Αθήνα!