Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τιμοθέου Ανδρέας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τιμοθέου Ανδρέας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 26 Απριλίου 2021

Το Δείπνο του Σώματος : Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Τιμοθέου εκδοθείσα το έτος 2021 (Μανδραγόρας)

 


Εξορίας εγκώμιον

Έψαχνα να βρω την Εδέμ
Πλανόδιος.
Ίσως η εξορία
μου τη συστήσει.
 
Φοβάμαι

Πρώτα καταργήσαμε το χάδι.
Βρήκε σειρά το άγγιγμα,
η αφή,
το σώμα.
Τώρα, που όσο ποτέ
καθείς μας κατοικεί
στο πνεύμα
με τις σταγόνες του ψωμιού του
απομακρύνει ευκόλως τους ιούς
και την αρρώστια.
Ίσως να είναι ώρα να σκεφτούμε
πόσο πιο σταράτο
πόσο πιο ειλικρινές
ήταν τελικά εκείνο το:
«Νιώθω έρωτα για σένα»
αντί για το
«Είμαι ερωτευμένος μαζί σου».
Οι μετοχές πάντα μας προδίδουν
ενώ τα ουσιαστικά
στέκουν εκεί χωρίς ανάγκη.
Θες δεν θες σου λέει,
για να αρθρώσεις νόημα,
με χρειάζεσαι.
Αυτό, αυτό κατάργησε
η εποχή μας
κι έτσι κλειστήκαμε
ικέτες
σε μια ζωή που πέρασε.


 
Προσδοκία
       Κι είναι ανέγγιχτη ακόμα η ζωή μου.
            Ακόμα την ονειρεύομαι, τη χάνω.
                                  Πιερ Πάολο Παζολίνι
 
Φαντάζομαι
πως είναι αξιοθαύμαστο
να είμαι λυπημένος.
Όταν τα βράδια
κεντώ με παραμάνες το σαρκίο μου
δεν είναι για να γράψω καλά ποιήματα.
Κατά βάθος
η Τέχνη της ραπτικής με σώζει
έστω με διατηρεί.
Με βοηθάει πάντα να δηλώνω
τη ζωή
που προστάζουν
οι θάνατοί μου.
Συγκρατώ ακόμα μέσα στις ραφές
όσα αξόδευτα στο πρόσωπό μου
σφραγίζει ο χρόνος
και προσδοκώ
σε ένα σώμα δίχως μάνα
δίχως παραμάνα.

 
Οδηγίες διακόσμησης

Όταν μάζευα αντικείμενα
δεν γνώριζα πως μάζευα εμένα.
Εδώ θα μπούνε οι χαρές
πιο κάτω οι μαυρόασπρες γυναίκες
μες στις σκιές του σαλονιού
οι έρωτες
μες στη βιτρίνα με τα γυαλικά
τα χέρια Της.
Στην κουζίνα η παιδικότητα
και στο γραφείο
η μνήμη και η πίστη μου.
Ο ξενώνας το είχε η τύχη του
να ’ναι μια δεύτερη ευκαιρία
για όλα όσα μετάνιωνα.
Μέσα στην κάμαρα
μαζεύω αρχαιότητες,
με προσοχή τούς δείχνω φως
και γίνονται κτερίσματα της σάρκας μου.
Δεν αντιστέκομαι στο σώμα σου
μα προνοώ να ταριχεύσω
το τόσο που σ’ αγάπησα.

 
Θυσία

Θα ’ρθει μια μέρα
να βρει το δίκιο του ο έρωτας.
Θα κάτσουνε στο ίδιο το τραπέζι
Αβραάμ και Αγαμέμνονας,
Φραγκογιαννού και Μήδεια
να βάλουν κάτω τα θανατικά τους.
Εμείς, αθώοι, θα λαλήσουνε.
Ένας Θεός μάς στέρησε το έγκλημα.
Η Μήδεια θα κάνει νεύμα
στη Φραγκογιαννού.
Εμείς για πάντα ένοχες
θα κράξουνε
μέχρις αθώωσης του φύλου.
Ένας Θεός μάς στέρησε τον έρωτα.
 
Εσπερινό

Τα ποιήματά μου με στοιχειώνουν.
Λευκό χαρτί τα φονικά και οι πληγές μας.
Λευκός κι ο πόνος σαν τον θάνατο
μακριά απ’ το πρόσωπό Σου.
«Εσύ πόθεν επλάστηκες
τζιαι εννά βασανιέσαι;
Εν έσιει ασήμι να σε βαρέσει».
Κάνω τα λόγια προσευχή
και στρέφομαι σε σένα:
Άργησα παππού να καταλάβω
πως μόνο ο θάνατος
δεν χρεώνεται καθόλου.
 
Μετά την Εδέμ

Όσο περίμενα
οι λέξεις έφτιαχναν εσένα.
ß
Είναι ωραίος ο πόθος μου
γιατί σου μοιάζει.

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2019

«Πλανόδιος στα Σύνορα της Εδέμ»:Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Αντρέα Τιμοθέου

To Παράκεντρο σας προσκαλεί
στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Αντρέα Τιμοθέου
«Πλανόδιος στα Σύνορα της Εδέμ»
που  θα γίνει το Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019, στις 6.30 μ.μ.
στον Πολυχώρο «Αποθήκες 79»,
επί της οδού Αγίου Λαζάρου 81-83, Λάρνακα.

Πρόγραμμα εκδήλωσης:
Χαιρετισμός εκ μέρους του Παράκεντρου από τον ποιητή, Πάμπο Κουζάλη.
Παρουσίαση του έργου από την ποιήτρια και δοκιμιογράφο, Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου
και τον λογοτέχνη, Δρ Χρήστο Αργυρού.
Απαγγελίες από τον ποιητή Πάμπο Κουζάλη, την ποιήτρια Λίλη Μιχαηλίδου
και τον Αντρέα Τιμοθέου.
Αντιφώνηση από τον ποιητή.
Θα ακολουθήσει δεξίωση.
Την εκδήλωση συντονίζει η ηθοποιός, Χρυστάλλα Καλλένου.

Σάββατο 25 Μαΐου 2019

ΜΕΛΕΤΗ ΠΡΟΣΩΠΟΥ / Τιμοθέου Ανδρέας


Μικρή απ’ το παράθυρό σου,
σε χειροκρότησαν.
Σ΄ άκουσαν στο ραδιόφωνο πρώτη φορά
σε χειροκρότησαν.
Μέσα στους πρώτους φόβους σου
οι δάσκαλοί σου
σε χειροκρότησαν.
Περνούσε ο καιρός, τα χέρια πλήθαιναν
χωρίς σταματημό
κι όλου του κόσμου τα θέατρα
σε χειροκρότησαν.
Δοξαζόσουν κι ο κόσμος χειροκροτούσε.
Μεταμορφώσουν κι ο κόσμος χειροκροτούσε.
Ερωτευόσουν κι ο κόσμος χειροκροτούσε.
Έχανες τη φωνή σου κι ο κόσμος χειροκροτούσε.
Βυθιζόσουν μες στην κατάθλιψη κι ο κόσμος χειροκροτούσε
Κηδευόσουν κι ο κόσμος χειροκροτούσε.
Μα εγώ που δεν είχα δυο χέρια στα χρόνια σου
να γίνω κρότος στον κόσμο που τότε ζούσες
μαθητεύω σ’ άλλη χρήση των χεριών,
ευλαβικός συλλέκτης του προσώπου σου
τολμώ να σε αγγίζω.

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019

«Πλανόδιος στα Σύνορα της Εδέμ» Μικρό απόσπασμα από την υπό έκδοση Ποιητική Συλλογή του Ποιητή Ανδρέα Τιμοθέου

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ, ΜΗΝΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟ, 
                                                                     στη Ναδίνα Δημητρίου

Τα βράδια περπατώ ξυπόλητος
στις στέγες των ανθρώπων
κι αναζητώ στις καμινάδες τους
σημάδια των ψυχών τους.
Ανταποκρίνονται όσοι αγάπησα,
κι ύστερα πλάθουν εικόνες αστρικές.
Απόψε πρόσθεσα και τη δική σου
στην καθιερωμένη διαδρομή,
μια στάση άκρως απαραίτητη.
Αλήθεια, πώς σ’ αναγνώρισε ο πατέρας σου
μικρή μου Νάντια;
Ναδίνα ή Εκάβη;
Και εκείνο το σπλαχνικό
μικρό αγόρι σου
έσκυψε μια στιγμή στα μάγουλά σου;
Φίλησε τα δάκρυα της νιότης σου
και της πικρής σου μνήμης;
Κι έπειτα, τον χρόνο της λήθης 
τον συνάντησες ποτέ,
τον έκανες και εκείνο στίχους;
Εμείς ανάμεσά του ανταμώσαμε,
δεν ξέρω αν το θυμάσαι.
Σε κάποιο μεσουράνημα
ίσως ξαναβρεθούμε…

***
ΕΠΑΦΗ 
                                                στην Ελενα Τουμαζη

Τόσοι παλλόμενοι κόσμοι
και γω να σου μιλώ για άστρα,
παραμονές θανάτου και σιωπής
πικρή επίγνωση της νιότης.
Κι όμως δεν νανουρίζονται οι ψυχές
καμιά φορά μονάχα, κλείνουνε τα μάτια…

***

ΚΟΙΤΑΓΜΑ Ι 
                                                 στη Φροσούλα Κολοσιάτου
Οι αττικές της λέξεις
αγωνιούν για τον τόπο της
συστήνουν αγώνες 
και μαύρα ποιήματα. 
Η φιλόξενη γη της 
χάδι μητέρας
δίχως φιλί.

***
ΚΟΙΤΑΓΜΑ 
                                                           στην Ευφροσύνη Μαντά Λαζάρου

Το Λαζάρου της πάει.
Σαν γνήσια κόρη του Λάζαρου
έμαθε καλά πώς είναι ν’ ανεβαίνει
και πώς να κατεβαίνει.
Το Μαντά της πάει.
Αν αφαιρέσεις το ταφ του τάφου
μένει καθάριο το Μανά.
Το Ευφροσύνη, κι αυτό της πάει
σαν το κρατά κυρίως
τις ώρες της γαλήνης.

***
ΕΚΑΒΗ 
                                                          στην Ανίτα Σαντοριναίου

Κυοφορείς την αλήθεια μιας ψυχής
που έμελλε να γίνει ουρανός και μελάνι
μες στους αλύτρωτους χρόνους.
Κυοφορείς την αθάνατη ελπίδα
των άχρωμων στιγμών
μιας ζωής με όλα τα στερητικά της
αλύτρωτης
αβέβαιης
άγνωστης
μα κυρίως αληθινής.
Το ψέμα άλλωστε ήταν μονάχα
θέμα επιβίωσης…
Λίγο σαν το χειροκρότημα
σύντομο
στιγμιαίο
και μονίμως παρελθοντικό.
Ένα μικρό θανατικό, η σιωπή που μένει
και οι ζωές ακολουθούν,
πιστές στις σκιές τους.

Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017

''Πλανόδιος στα Σύνορα της Εδέμ'' / Απόσπασμα από την ανέκδοτη Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Τιμοθέου

Τα βράδια με φιλούν νεκρές γυναίκες
μου τάζουνε μια βέβαιη ήττα,
αφήνουν ψίθυρους επάνω στον λαιμό μου
χωρίς κακία ή αφορμή
μου εμπιστεύονται ευθύνες.
Ψηλαφώ τα πρωινά
χλωμά σημάδια μέριμνας,
μύρο με λούζει η αγάπη τους.
Κι αν όσα έζησα τα νιώθω πια πολλά
αυτές δεν μ’ άφησαν ποτέ τα χέρια μου να δώσω,
μια κίνηση δική μου πρόσταζαν
σπρώξιμο για να υπάρξω.
Ξυπόλητος περπάτησα τ’ αλλοτινά μου χρόνια,
το μέγεθος των άκρων μου
παρατηρούσα να μικραίνει.
Μια θλίψη μοναχά μεγάλωνε
χωρίς μνήμη και πάντα απροετοίμαστη
ώσπου άξαφνα τη συνήθισα
και βάλθηκα να τη φιλέψω.
Έβλεπα στα μάτια τους ανθρώπους
κι ανθίζανε πουλιά απ’ τα μαλλιά μου
κελαηδούσαν λέξεις μοβ
συλλάβιζαν απώλειες, χαρταετούς και όνειρα.
Αδύνατον ν’ ακούσει η ζωή,
μόνο μια θάλασσα πιστή,
πελώρια γυναίκα
αγκάλιαζε το σώμα μου
και τα νεκρά μου χείλια.
Θαλασσοπνίγομαι
στην εξορία της αλήθειας της
μ’ αυτό τον τρόπο μελετώ
να υπομένω.
Αφροδίτη, Μαριάμ, Μαρία, γιαγιά
παρασταθείτε μου.


Τρίτη 15 Αυγούστου 2017

Μνήμη Αυγούστου / Τιμοθέου Ανδρέας

Μνήμη Αυγούστου 
Στη χώρα των συμβόλων Σου
τώρα πορεύομαι Κύριε
εσαεί αρυτίδωτος
θα ’θελα να πιστεύω.
Βλέπεις είναι η ψευδαίσθηση
τόσο κοντινή της προσδοκίας…
Κι όμως υπήρξες παιδί
μεγαλωμένο στην αυλή Της
που φρόντισε, αγάπησε, έθρεψε
και τελικά μεγάλωσε
μόλις το πρόδωσε ο χρόνος.
Ήτανε φαίνεται η στιγμή
να μάθεις
πώς είναι να ξεθάβεις τους νεκρούς
για παρηγοριά,
πώς είναι να τελείς μνημόσυνα
στη μέση τ’ Αυγούστου
για να λυτρώσεις το κενό
αυτών που έμειναν
και να καταλαβαίνεις τελικά
όσα απ’ αφέλεια σιωπούσες.
Μεγάλωσες και έμαθες
πως πιο κοντά στην προσδοκία
στέκει ακέραιη η προδοσία.

Τρίτη 30 Μαΐου 2017

[Ετοίμασα τον τάφο ...] / Τιμοθέου Ανδρέας

Ετοίμασα τον τάφο
όπως ετοίμαζα κάποτε το τραπέζι της Κυριακής.
Έβαλα λουλούδια στα βάζα,
καθάρισα με ευλάβεια τις μαρμάρινες πλάκες
και πέρασα με καθαρό πανί
τις γυάλινες επιφάνειες.
Αυτό ήταν το τελετουργικό…
Οι πορσελάνες της γιαγιάς, έγιναν μάρμαρα
και τα κρυστάλλινα ποτήρια, δυο γυάλινοι άγγελοι
προσκέφαλο των κεκοιμημένων.
 Σε λίγες μέρες, η Αγία οικογένεια
θα μαζευόταν για τελευταία φορά,
θα τρώγαμε το σώμα του παππού.
Ο τάφος έγινε το τραπέζι μας
κι από δω και μπρος
μόνος του ο καθένας μας
θα κατάπινε την Κυριακή του.

Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

Της Μαρίας / Τιμοθέου Ανδρέας


Μικρή απ’ το παράθυρό σου,
σε χειροκρότησαν.
Σ΄ άκουσαν στο ραδιόφωνο πρώτη φορά
σε χειροκρότησαν.
Μέσα στους πρώτους φόβους σου
οι δάσκαλοί σου
σε χειροκρότησαν.
Περνούσε ο καιρός, τα χέρια πλήθαιναν
χωρίς σταματημό
κι όλου του κόσμου τα θέατρα
σε χειροκρότησαν.
Δοξαζόσουν κι ο κόσμος χειροκροτούσε.
Μεταμορφωνόσουν κι ο κόσμος χειροκροτούσε.
Ερωτευόσουν κι ο κόσμος χειροκροτούσε.
Έχανες τη φωνή σου κι ο κόσμος χειροκροτούσε.
Βυθιζόσουν μες στην κατάθλιψη κι ο κόσμος χειροκροτούσε
Κηδευόσουν κι ο κόσμος χειροκροτούσε.
Μα εγώ που δεν είχα δυο χέρια στα χρόνια σου
να γίνω κρότος στον κόσμο που τότε ζούσες
μαθητεύω σ’ άλλη χρήση των χεριών,
ευλαβικός συλλέκτης του προσώπου σου
τολμώ να σε αγγίζω.

Κυριακή 23 Απριλίου 2017

ΔΕΚΑ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟΚΟΣΜΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ / Τιμοθέου Ανδρέας


Άνοιξα να μυρίσω το χώμα απ’ τη βροχή.
Πρώτη σκέψη εσύ, το καντήλι που θα έσβηνε.
*
Η ζωή είναι τόσο σκληρή,
που συνεχίζεται.
*
Κάθε μέρα είναι μια υποψήφια μέρα
να λάβω ένα σου όνειρο.
*
Αναλογίζομαι τον εγωισμό της θλίψης μου,
μα μου λείπει η αφή των ματιών σου.
Ας μου καταλογιστούν όλα τα υπόλοιπα…
*
Τις νύχτες δεν φαίνεται η σκόνη στα πράγματά σου…
*
Την ώρα του Κυριακάτικου μεσημεριού
μου λείπεις απ’ όλες τις ώρες πιο πολύ.
*
Όσο ξέρω πως με καρτεράς εσύ, δεν φοβάμαι τον θάνατο.
*
Στη λέξη αγαπημένη το «μου» θα είναι πάντα πλεονασμός...
*
Σπάω ρόδι, το σκορπώ και ξεφλουδίζω την αγάπη μας.
Τα υπολείμματά του τα ρίχνω στα περιστέρια
να έρθουν να σε βρουν.



Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή ''Πλανόδιος στα Σύνορα της Εδέμ''

Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

Ποιήματα : Ποιητική συλλογή που περιλαμβάνει ποιήματα της Τουρκοκύπριας Τούγτσε Τέκχανλι και του Ελληνοκύπριου Ανδρέα Τιμοθέου, οπου βραβεύτηκαν σε δικοινοτικό διαγωνισμό για νέους Ποιητές τον οποίο διοργάνωσαν η Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου και η Ένωση Τουρκοκυπρίων Καλλιτεχνώ και Λογοτεχνών


Ανδρέας Τιμοθέου

Η άλλη πλευρά 

Υπάρχουν κι απ΄ την άλλη πλευρά ποιητές. 
Υπάρχουν κι απ΄την άλλη πλευρά 
άνθρωποι που ζήσαν τον ξεσπιτωμό, 
που είδαν να μεγαλώνει τ΄ άδικο
μες στους κροτάφους τους, 
που γέρασαν μέσα σε σπίτια ξένα 
με μνήμες μιας άλλης γης. 
Υπάρχουμε κι εμείς γι΄ αυτούς 
η άλλη πλευρά. 


Οδηγίες Κοιμητηρίου 

Όσοι θυμάστε ακόμα τους νεκρούς σας 
και κουβαλάτε επιμελώς 
το λάδι της καντήλας 
να προμηθεύεστε 
και ένα πιάτο φαί 
για τις γάτες.
Αυτές γυροφέρνουν τα μνήματα
όλων των ξεχασμένων.
Ίσως εξαργυρώσετε έτσι τη συντροφιά τους 
για όλα εκείνα τα νεκρικά δειλινά 
μαζί με τους απεγνωσμένους. 



Τούγτσε Τέκχανλι

Επώδυνη βουβαμάρα

η φωνή μου ανεβαίνει σε πολυκατοικίες 
και αφήνεται να πέσει με το κεφάλι 


Αυτοκτονία 

τα μέρη μου που διάβηκες 
τα μοιράζω στα μυρμήγκια 

Χειμώνας 

καθώς το ανήσυχο σώμα του φύλλου 
πέφτει από τον ύπνο του 
μη με κοιτάς από τη σχισμάδα της πόρτας. 

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

Από πόλη σε πόλη / Λάρνακα / Ανδρέας Τιμοθέου


Η πόλη μου είναι αρχόντισσα,
το κέντρο της μυρίζει ακόμα
δαντέλα και νεράντζι
και τα στενά δρομάκια της
ανθίζουν μέσα απ’ τη φθορά
ήχους από ακορντεόν
κι ανάμνηση του γιασεμιού.
Η πόλη μου είναι αρχόντισσα
κι ας μένει ξεχασμένη
κι ας ντύνεται με πανωφόρια δανεικά
και με πλαστά φτιασίδια.
Την αγαπούνε οι πλανόδιοι
κι οι μουσικοί των δρόμων
και τα πουλιά που τραγουδούν
τις μοίρες και τον πόνο.
Η πόλη μου είναι αρχόντισσα,
το μαρτυρούν τα στήθη της
και τα λεπτά της χέρια.
Αλήθεια της η θάλασσα
και οι φοινικιές του χρόνου
το αλάτι της το αλμυρό
κι θέρμη του Αγίου.
Η πόλη μου είναι αρχόντισσα,
αγκάλιασε τα νιάτα της γιαγιάς μου,
με κοίμισε στην άμμο της,
μου είπε παραμύθια,
μου ΄δωσε να θυμάμαι μια αυλή
και όνειρα, χατίρια.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

Στη γη του ήλιου



Δεν είχα μερτικό στον ήλιο μ’ αγάπησα
τη ζωή για το δείλι.
Μες στο λιγοστό φως και τους
αποκαμωμένους ανθρώπους βρίσκει
κανείς τα χρώματα, την ουσία απ’ τα
μυρωδικά του προορισμού.
Αυτά, που δεν είναι ανάγκη ν’ αγγίξεις
για να πιστέψεις, η καρδιά ξέρει να
γνέφει σαν τα συναντάς, χορεύει στους
παλμούς της αγάπης.
Για λόγια αγάπης θέλησα να μιλήσω.

Οι μέρες τ΄ Αυγούστου του Ανδρέα Τιμοθέου.

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

Κρατώ στα χέρια μου τη νέα Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Τιμοθέου: Οι μέρες του Αυγούστου. (Βιβλιεκδοτική 2016) Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη Διάσημη Υψίφωνο Μαρία Κάλλας που όπως αναφέρεται στις πρώτες σελίδες : η ζωή της υπήρξε ένας Αύγουστος» Η αλήθεια είναι ότι αρχικά δυσκολεύτηκα  να κάνω συνειρμούς, να συνδυάσω τον ποιητικό λόγο του Ανδρέα Τιμοθέου με την προσωπικότητα, τη ζωή της διάσημης Ελληνίδας . Ο ποιητής όμως πάντα γνωρίζει πολύ καλύτερα από εμάς τι συμβαίνει. Και η κατανόηση αυτής της σχέσης μπορεί να υλοποιηθεί ξεκινώντας την ανάγνωση του βιβλίου από την τελευταία σελίδα (του Οπισθόφυλλου) όπου γράφει «Αυτό το βιβλίο, όπως και κάθε βιβλίο, θα παραμείνει εκτεθειμένο στον χρόνο κι αν είναι αλήθεια η ρομαντική σκέψη πως όσοι φεύγουν μας βλέπουν από τον ουρανό, θα χαιρόμουν αν κάποτε πίσω από κάποιοι σύννεφο έβλεπα έστω έναν άνθρωπο να νιώθει πόσο λάτρεψα τη Μαρία. Να νιώθει πως δεν έπαψα στιγμή να είμαι μαγεμένος…Θα μου αρκούσε ακόμα κι αν αυτό ήταν η μόνη θύμηση που είχα από κάποιον εδώ στη γη.»
Οι μέρες του Αυγούστου, ως Ποιητική Συλλογή, γραμμένη σε ένα ταξίδι μεταξύ Λονδίνου και Εδιβούργου, αποτελείται από είκοσι- τέσσερα (24)  μικρά ποιήματα, ένα για κάθε ημέρα, πλην του διαστήματος της εικοστής τρίτης με τριακοστής ημέρας (23-30) όπου ο Ποιητής επιλέγει τη σιωπή ως απάντηση στο μαρτύριο της μαγείας.
«… Ημέρες σιωπής/ Έτσι γευόμουν πάντα τις επιστροφές»
Δύο μικρά κείμενα της Ελληνίδας Υψιφώνου επιλεγμένα κατάλληλα, διευκολύνουν τον ρόλο του αναγνώστη να αντιληφθεί την αόρατη σχέση αγάπης και έρωτα του Ποιητή. Ο ποιητής κινδυνεύει να καμουφλαριστεί έστω και παρωδικά με τη ζωή και το λόγο του ινδάλματός του. Και αυτό τον κίνδυνο που παραμονεύει καλούμαστε εμείς όχι μόνο να τον ανακαλύψουμε, να τον αντικρούσουμε, να τον πολεμήσουμε.
Έτσι λοιπόν ο λόγος της Μ. Κάλλας : «… Αλλά, μέσα στον κόσμο που ζω, ανακάλυψα ότι όσο περισσότερα μαθαίνεις, τόσο συνειδητοποιείς πόσο λίγα ξέρεις.» ουσιαστικά γίνεται λόγος του Ανδρέα Τιμοθέου, που ενστερνίζεται  πλήρως την ουσία και σταυρώνεται πάνω στο νόημα του. Σε άλλο σημείο αναφέρεται «…Δεν λες ποτέ ψέματα, κάνεις ότι μπορείς για να μην τον προδώσεις ποτέ…» (τον έρωτα φυσικά) με αποτέλεσμα οι  δυο τους να πορεύονται χέρι με χέρι, μέσα στις μέρες του Αυγούστου, ακολουθούμενοι από πικρά βιώματα, που άλλοτε θυσιάζονται στη δική τους καθημερινότητα και άλλοτε γίνονται μυριστικό λιβάνι, ευλογία  στην πορεία τους. 
Για τον Ποιητή « Ο Αύγουστος κρύβει μέσα του ένα θανατικό αλλά και όλη τη ζωή, κρύβει τον έρωτα σαν αντίδοτο και υπόσχεση…» Αυτή λοιπόν τη ρομαντική θέση και άποψη, αυτή τη σχέση του μήνα με τη ζωή, με φόντο τη προσωπικότητα της Κάλλας, ανιχνεύει και ως σκαπανέας και καλλιεργητής της ποίησης, προσπαθεί να ανθίσουν οι στίχοι των ημερών του Αυγούστου. Φόβοι, απαισιοδοξίες, αγωνίες, διαρκείς προσπάθειες απεγκλωβισμού, είναι κάποια από τα κύρια χαρακτηριστικά των ποιημάτων. Η συνεχής φθορά του ανθρώπου και η πτώση, στην προσπάθεια αναζήτησης, εύρεσης της ευτυχίας, που δεν έρχεται ποτέ, που δεν εμφανίζεται στον ορίζοντα, που δεν μπορεί να αποκτηθεί. Ο Ποιητής ένας τυχοδιώκτης της ζωής.

«…Φοβόμουν μην την ονειρευτώ…» την ημέρα πρώτη
«…Αλήθεια πόσο απέχουν οι θόρυβοι από τις μελωδίες…» ημέρα Δεύτερη
«…δεν ξέρω αν θα μας ένωνε μέρα ξανά» ημέρα Τρίτη
«Κενή μέρα, δεν είδα τα μάτια σου…»  ημέρα Τέταρτη
«..Είναι τόση η φθορά των πεζοδρομίων…» ημέρα Πέμπτη
«…που οδηγούν στο τίποτα..» ημέρα Έκτη
«…Τι κατάρα θεέ μου οι φόβοι..» την Εβδόμη
«…Κάνει ψύχρα έξω…» Πόση ψύχρα μπορεί να υπάρξει στη ψυχή τον Αύγουστο και στην Δέκατη ημέρα;
«Πάλι εσύ στους στίχους μου. Η ψευδαίσθηση της ευτυχίας…» την Ενδέκατη

 Ψάχνουμε να βρούμε απεγνωσμένα ίχνη αισιοδοξίας και να δικαιολογήσουμε τον Αύγουστο ως μετάβαση στο Φθινόπωρο και στις δροσερές ημέρες του Σεπτέμβρη. (Μην λησμονούμε ότι η Μαρία Κάλλας απεβίωσε μήνα Σεπτέμβρη) Είναι ανώφελο, είναι μία προσπάθεια που στέφεται από ένα άδοξο τέλος; Στη δωδέκατη ημέρα ο ποιητής δεν διστάζει να καταλήξει σε ένα γενναίο συμπέρασμα που όμως πριν τελειώσει η φράση του ουσιαστικά το καταρρίπτει και γυρνά πάλι στην σφαίρα της απαισιοδοξίας. «..Είναι ανώφελο να φοβόμαστε τον θάνατο, όταν υπάρχει το ενδεχόμενο των γηρατειών»
Σε αυτό το μοτίβο κινούνται και οι επόμενοι στίχοι. Δεν φοβάται να σταθεί με ειλικρίνεια απέναντι στον αναγνώστη. Αλλιώς τι αξία θα είχαν τα λόγια του: «…Τουλάχιστον εμείς οι ποιητές, ας μιλάμε με ειλικρίνεια»

Γι αυτό και στεκόμαστε πλάι στον ποιητή. Διότι όταν επικαλείται τον Θεό «..να ΄ταν οι μέρες του Αυγούστου διπλές να προλαβαίνουμε….» δεν μπορούμε παρά να συμπορευτούμε σε ορισμένες από τις επιλογές του, δεχόμενοι πως η ζωή μπορεί να είναι ένας θανατερός Αύγουστος και μία διαρκής φωτισμένη πορεία προς το τέλος. 

Αντρέας Τιμοθέου (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Αντρέας Τιμοθέου γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1990. Σπούδασε στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου με υποτροφία του κληροδοτήματος Γεωργίου και Μαρίας Τυρίμου. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική του Γλωσσικού μαθήματος, ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Κύπρου. Ασχολείται κυρίως με τη συγγραφή ποίησης και διηγημάτων. Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και σε ανθολογίες. Το 2010 τιμήθηκε από την International Art Society&Academy με Α΄ έπαινο, καθώς και με Α΄ βραβείο στον 26ο διαγωνισμό λόγου και τέχνης «Σικελιανά».  Το 2012 του απονεμήθηκε το βραβείο εις μνήμη της εκπαιδευτικού Πόπης Παπαχριστοφόρου-Κυριακοπούλου από το Πανεπιστήμιο Κύπρου και τιμήθηκε με έπαινο για ποίημά του από την Ομάδα Φίλων Ελληνικού Πολιτισμού Στουτγάρδης.  Την ίδια χρονιά τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Κύπρου με το Βραβείο Ανδρέα Κάραγιαν εις μνήμη Καρμέλας Κάραγιαν για την πολιτισμική του προσφορά.  Αποτελεί μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου και του Πολιτιστικού Ομίλου Λάρνακας «Άρτιον».

Ποιητικές συλλογές:

  • 2011 «Για μια στιγμή και μια αιωνιότητα» (Α΄ βραβείο στον 4ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδος)
  • 2013  «Όλα αυτά που θα ’θελα να ξέρεις».( Συλλογή αποφθεγματικής ποίησης) 
  • 2014  «Τα Άνθη του Φωτός».
  • 2016 :Οι μέρες του Αυγούστου



Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Οι μέρες τ΄ Αυγούστου: Ποιητική Συλλογή του Ανδρέα Τιμοθέου (Εκδόσεις Βιβλιοεκδοτική / 2016) (απόσπασμα)

ο Αύγουστος κρύβει μέσα του ένα θανατικό 
αλλά και όλη τη ζωή, 
κρύβει τον έρωτα σαν αντίδοτο και υπόσχεση, 
κρύβει όλη την ένταση και την ευλάβεια 
που μπορεί να νιώσει κανείς σε μια ζωή. 

Ημέρα δεύτερη 

Θόρυβοι...
Αλήθεια πόσο απέχουν οι θόρυβοι
από τις μελωδίες;
Τώρα ξέρω. 
Απέχουν τόσο, όσο οι έρωτες 
από τους ανυπεράσπιστους έρωτες. 

Ημέρα Έβδομη

Δεν μου έμελλε να παραδοθώ, 
γι αυτό δεν έκανα να φύγω. 
Παρέμεινα. 
Τι κατάρα θεέ μου οι φόβοι...
Το τίμημά τους η ίδια η ζωή. 

Ημέρα δέκατη πέμπτη

Οι νύχτες τ΄ Αυγούστου
παίρνουν ένα χρώμα απ΄ τα μάτια σου. 
Μα θα χαθούν κι αυτά 
μέσα στις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη. 

Ημέρα εικοστή τρίτη- Ημέρα τριακοστή

Ημέρες Προσγείωσης.
Ημέρες Σιωπής. 
Έτσι γευόμουν πάντα τις επιστροφές. 

...

Ανυπεράσπιστοι σαν είναι 
οι έρωτες του Καλοκαιριού, 
μένουν για πάντα έρωτες

Κυριακή 7 Αυγούστου 2016

Βραδινός περίπατος / Ανδρέας Τιμοθέου

Βραδινός περίπατος
Τα βράδια
πάντα λίγο μετά τα μεσάνυχτα
στα καλντερίμια της πόλης
κυκλοφορούν σκιές,
μαζί τους και κάτι γάτες.
Γυρεύουν να ξεδιψάσουνε
από τις τρύπιες σωλήνες
παλαιών σπιτιών
που στάζουνε κι αυτές μεθοδικά
και μόνιμα
σαν θα ’πρεπε στον χρόνο.
Στο κέντρο
τα μπαλκόνια μυρίζουνε καρπούζι
στους περαστικούς,
μα εσύ αντί για χαράματα καλοκαιριού
και πάλι εκείνη την πρώτη κολοκύθα αναζητάς,
έστω τα θρύψαλά της
κι ας μην υπήρξε άμαξα ποτές
σαν στο ψιθύρισαν οι γάτες.