Υπάρχει πλέον
ένα σκεύασμα για όλα.
Το φυτεύω στο σώμα
κάθε που αλλάζουν οι καιροί
Βυθίζει τη νιότη στο κενό
χωρίς αντίσταση
άστρο χαμένο μες στη σάρκα
λάμψη στην άκρη της αφής
τοπίο ακατοίκητο
και τόσο κουρασμένο.
Σε άλμπουμ ηλεκτρονικά
φυτρώνουν οάσεις μεγαλείων
αγρυπνούν τα βράδια
και με φροντίδα τις σκαλίζω
μα φόβος άσπλαχνος
μες στις γωνίες του καθρέφτη
κουμάντο και αφέντης.
Τον ξεγελώ με άλλο φως
λίπασμα των ημερών
οι δείκτες προστασίας.
Μέσα σε νύχτες
χωρίς φωνή ανατολής
ανθίζει παντοδύναμος
ο λυπημένος κήπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου