Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παπαγεωργίου Σπύρος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παπαγεωργίου Σπύρος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

«Πιστεύω είς μίαν Ελλάδα»...του Σπύρος Παπαγεωργίου

Πατήστε ΕΔΩ για να κατεβάσετε το εξώφυλλο του βιβλίου

Πατήστε ΕΔΩ για να κατεβάσετε και το βιβλίο με την ποιητική συλλογή

οι πληροφορίες βρίσκονται στη σελίδα: http://koinosparanomastis.blogspot.com.cy/2014/11/blog-post_15.html#more

Σπύρος Παπαγεωργίου (μικρή αναφορά)

Ο Σπύρος Παπαγεωργίου γεννήθηκε το 1940 στο χωριό Τρεμετουσιά (Επαρχία Λάρνακας) στην Κύπρο και απεβίωσε το 2014 στην Αθήνα Υπήρξε δημοσιογράφος και συγγραφέας.  Εργάστηκε στην κυπριακή εφημερίδα Ελευθερία και ως αρχισυντάκτης στην Κυπριακή εφημερίδα Πατρίς. Για αρκετά χρόνια ήταν αρχισυντάκτης στην Αθηναϊκή εφημερίδα ΕΣΤΙΑ.

Ποιητικές συλλογές:
  • η Αγία Τηλλυρία (ποίηση) που εκδόθηκε στη Λευκωσία το 1972. Αυτό το ποιητικό έργο μελοποιήθηκε από το Γιώργο Κοτσώνη και πρωτοπαρουσιάστηκε στο αρχαίο θέατρο των Σόλων (Κύπρος).
  • Πιστεύω εις μίαν Ελλάδα 

Άλλα έργα: 

  • ΑΡΧΕΙΟΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ
  • ΖΗΔΡΟΣ
  • ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΑΙ ΦΑΚΕΛΟΣ
  • ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΟΝ
  • ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΘΥΕΛΛΑ
  • ΑΚΕΛ, ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΚΕ
  • ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΥ
  • ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΟΦΙΝΟΥ
  • ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
  • ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΗΡΩΩΝ

ΘΑ΄ ΡΘΩ / Παπαγεωργίου Σπύρος

Να καρτεράτε. Θά ΄ρθω. 
Καλή μου μάνα, θά ΄ρθω κάποιο δειλινό 
την ώρα που θα συδαυλίζεις τα ξύλα για το δείπνο, 
θαρρώ θά  ΄χουν ανθίσει οι βασιλικοί στο λιακωτό μας
κι οι κρίνοι γύρω απ΄ το πηγάδι. 
Θα κόψω ένα φυλλαράκι μικρό, 
μικρό όπως την καλοσύνη των ανθρώπων
και στ΄ άρωμά του θα πλέξω
τις θύμησες του χθες. 

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Αγία Τηλλυρία (απόσπασμα) / Παπαγεωργίου Σπύρος

Αγία Τηλλυρία,πώς να ιχνογραφήσω τη μορφή σου
πώς να σου ιστορήσω εικόνισμα,
πώς να σε ζωγραφίσω;
Που δεν έχεις, καημένη μου,
άλλο από μαυρίλα και θάνατο.
Αύγουστος μήνας, και φωτιά, και θάνατος
Πού νάβρω χρώμα;...

Αγία Τηλλυρία σταχομαζώχτρα
και ζητιάνα μου.
Και τι να ζητιανέψεις πια
πού τάχεις όλα: τόση ζωή και τόσο θάνατο;...

Κι’ όμως ήτανε Αύγουστος ζεστός
κι’ ούτε βροχή ούτε λύτρωση
μπόραε νάρθη από ψηλά.
Ήταν Αύγουστος και δεν έβρεχε.
Κι’ οι φωτιές που άναψαν τ’ αεροπλάνα
έγλειφαν τη γη θυμωμένες
από κάτω στο παραθαλάσσι
μέχρι ψηλά στα φαλακρά υψώματα.


Βρέξε Θεέ μου, βρέξε!



ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ / Παπαγεωργίου Σπύρος

Με ρωτάς, μάνα, τι θέλω
να μου φέρεις εδώ στη φυλακή μου.

Τι να σου πω; Κόψε
ένα τριαντάφυλλο από την τριανταφυλλιά
του πηγαδιού και να της πεις
πως το ζητάω εγώ.