Το γράμμα και η οδός / Παπαδόπουλος Κ. Γιάννης

του Γιάννη Παπαδόπουλου

Όταν πια είδαμε κι αποείδαμε
με τα τηλεγραφήματα και τες πρεσβείες 
κλείσαμε τη μικρή ζωή μας σ΄ ένα φάκελο 
μικρό που να χωράει στη φούχτα μιας μαθητριούλας
στον προβολέα ενός ποδηλάτου, στη ράχη ενός βιβλίου 
και γράψαμε με κόκκινο μελάνι στη διεύθυνση: 
                                                           Αξιότιμον Ελληνικόν Κυπριακόν Λαόν, 
                                                               Οδός Ελευθερίας ή Θανάτου
                                                                     Χωριά και πόλεις
                                                                           Κύπρον.
Το στείλαμε χωρίς  το γραμματόσημο με τη ξένη βασίλισσα.
Ταξίδεψε με χίλιους δικούς μας συνδέσμους
κρυμμένο σε γαλάζιες ποδιές και κόρφους παρθένων
ή το πέρασαν από μπλόκα γαιδουράκια αθώα
που κουβαλούσαν χειροβομβίδες και άλλους καρπούς της γης μας.

Τότε που πολεμούσαμε, Λευκωσία 1963

ΣΤΟ ΑΓΕΝΝΗΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ (απόσπασμα) / Παπαδόπουλος Κ. Γιάννης

Πριν από σένα και για σε ξυπνούν τα δίστιχά μου 
και σε προσμένουν, άγγελε, αν κατεβης δω  χάμου. 

Αν βουληθής ναρθής σ΄ αυτής της ωής το θάμα 
ξέρεις ερχόμαστε στη γη και φεύγουμε με κλάμα.

Έναν αητό σου φύλαξα παιχνίδι, αν είσαι αγόρι, 
μια κεντητή κι΄ ολόπλουμε πέρδικα, αν είσαι κόρη. 

Νάχης το νου ελατόβρυσης κρούσταλλο και της Γκιώνας, 
πόδια ελαφιού για το καλό, για το κακό χελώνας. 

.......

Γιάννης Παπαδόπουλος (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος (Κάιρο, 1928 - Λεμεσός, 1997) σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1952), ενώ μετεκπαιδεύτηκε αργότερα στη βιβλιοθηκονομία στο Λονδίνο (1959-1960) και στην ψυχολογία στη Ν. Υόρκη (1965). Υπηρέτησε στη Μέση Εκπαίδευση.  Ποιήματα του δημοσιεύτηκαν σε διάφορα λογοτεχνικά έντυπα τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου. 

Ποιητικό έργο: 

• Τότε που πολεμούσαμε, 1963
• Συλλογή, 1966

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ Η ΟΔΟΣ / Παπαδόπουλος Κ. Γιάννης

[..]

όταν πια είδαμε κι αποείδαμε 
με τα τηλεγραφήματά και τις πρεσβείες, 
κλείσαμε τη μικρή ζωή μας  σ΄ ένα φάκελο
μικρό που να  χωράει στη φούχτα μιας μαθητριούλας, 
στον προβολές ενός ποδηλάτου, στη ράχη ενός βιβλίου
και γράψαμε με κόκκινο μελάνι τη διεύθυνση:

                                                            Αξιότιμον Ελληνικόν Κυπριακόν Λαόν
                                                             Οδός Ελευθερίας ή Θανάτου
                                                                    Χωριά και Πόλεις
                                                                          Κύπρον

Το στείλαμε  χωρίς το γραμματόσημο με την ξένη βασίλισσα.
Ταξίδεψε με χίλιους δικούς μας συνδέσμους, 
κρυμμένο σε γαλάζιες ποδιές και κόρφους παρθένων 
ή το πέρασαν από μπλόκα γαιδουράκια αθώα
που κουβαλούσαν χειροβομβίδες κι άλλους καρπούς της γης μας.