του Γιάννη Παπαδόπουλου
Όταν πια είδαμε κι αποείδαμε
με τα τηλεγραφήματα και τες πρεσβείες
κλείσαμε τη μικρή ζωή μας σ΄ ένα φάκελο
μικρό που να χωράει στη φούχτα μιας μαθητριούλας
στον προβολέα ενός ποδηλάτου, στη ράχη ενός βιβλίου
και γράψαμε με κόκκινο μελάνι στη διεύθυνση:
Αξιότιμον Ελληνικόν Κυπριακόν Λαόν,
Οδός Ελευθερίας ή Θανάτου
Χωριά και πόλεις
Κύπρον.
Το στείλαμε χωρίς το γραμματόσημο με τη ξένη βασίλισσα.
Ταξίδεψε με χίλιους δικούς μας συνδέσμους
κρυμμένο σε γαλάζιες ποδιές και κόρφους παρθένων
ή το πέρασαν από μπλόκα γαιδουράκια αθώα
που κουβαλούσαν χειροβομβίδες και άλλους καρπούς της γης μας.
Τότε που πολεμούσαμε, Λευκωσία 1963
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου