ΞΥΠΝΑ Ραγιά / Ανδρέου Ειρήνη

Έφτασε η ώρα της σιωπής, πια τι να πεις
που ένα μπουρδέλο την πατρίδα καταντήσαν
της ηδονής και της κοιλιάς δούλοι παχιοί 
στο σβέρκο του φτωχού σαν βδέλλες εκολλήσαν.

Για να ξεφύγεις απ' το λούκι δεν μπορείς
πολιτικάντηδες σου βάλαν τη θηλιά.
μπουρλότο θέλει η βουλή κι εσύ μαζί
που σε κουρεύουν, σε πηδάν κι ούτε μιλιά.

Φίμωτρα σου φορέσανε σε δέσαν στα τσιγκέλια
μα εσύ νομίζεις πως σε ντύσαν μασκαρά.
Γυρνάς σε καρναβάλια, χορεύεις τσιφτετέλια
κουνιέσαι στο ρυθμό τους και παλαμάκια σου βαράν.

Βολεύτηκες εκεί σε μια θεσούλα
γλείφοντας κόμματα, παλιό το σκηνικό
έχεις ταυτότητα, σαν το αρνί με βούλα
δούλος στο σύστημα, ραγιάς κανονικός.

Ο τόπος γέμισε με ξένους κάθε ράτσας
και τα παιδιά σου παν να ζήσουν μακριά
και η τιβί κσθημερίς σου κάνει πιάτσα
κι ότι σκουπίδι στο πουλά ,ΞΥΠΝΑ ραγιά!

Ζόμπι σε καταντήσανε, σε ψέκασαν καλά
παίζεις τον ρόλο σου τον ζεις μες στο πετσί σου.
σου μάθανε το μάθημα μα πρόσεξε καλά
μην γίνεις δήμιος στο ίδιο το παιδί σου.