Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τακκίδη Μαρίνα [Καπετανου ] (Ποιητάρισσα). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τακκίδη Μαρίνα [Καπετανου ] (Ποιητάρισσα). Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2020

ΛΑΠΗΘΟΣ ΜΟΥ / Μαρίνα Τακκίδη


Λάπηθος μου δέν είχα την τιμή
ποτέ νασε γνωρίσω
όμως και όπως άκουσα είσε πανέμωρφη δέν πάεις πάρα πίσω
θάθελα να σε επησκευτώ
μά τώρα δέν έχω ποδια
αλλά είναι και πολύ αργά γιά τέτοια επισόδια Λάπηθος μου
Σου έυχομε σύντομα
όλα νά τά λήσου
καί τα παιδιά σου Λάπηθος μου κοντά σου να γυρίσουν
η ξενητειά μας τσάκκισε
σαράντα έξει χρόνια
θέλουμε τους τόπους μας καί τρώει μας η ένια
όλοι εμείς οι πρόσφηγες
ζούμε τόν είδιον πόνο
καί καρτερούμε την στιγμή του γυρισμού μας μόνο
Ζήσαμε πίκρες πάρα πολλές
Εμείς γιά τά χωριά μας
και εέυχομε να γυρίσουμε να πνάση καί η καρδιά μα

ο κάθενας τό σπίτι του
τό πάτρογωνικό του
εκεί όπου γεννήθηκε το ξέρει το΄ είναι τό δικόν του
Τόν τούρκο πιός τον κάλεσε
νάρτη να τα αρπάξη
καί τώρα μας χουμίζετε ρίζητα και γιατί λέει είναι δικά του?
η μάνα του του τ'αδωσε
ή που τον δικόν του κύρη
καί σήμερα χουμίζετε πως είναι καί νοικοκύρης
ούλλα τούτα που λαλή
όλα είναι δικά μας
ποτέ δέν ηταν τούρκικα από τα παππογεννηκά δικά μας
καί η πέτρες μας γνωρίζουνε
ακόμα και τες πατιές μας
άν τες ρωτήσουν θά τους το πούσει ειναι καθαρα δικές μας
καί είναι η πατιές μας

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2019

ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΑΣΠΡΙΣΑΝΕ / Μαρίνα τακκίδη [καπετανιου] Ριζοκάρπασο


Αλλάξασει τα ορεινά 
Τα άσπρα τους φορέσα
Τα δέτρα κι όλα τα κλαδιά φορέσα τα ασημιά τους 
Δέν βέπεις τώρα πράσινο 

Νά πρασινήζει δέντρο
Όλα σάν νύμφες έγυνα καί κόσμος ασημένιος
Τρέχου νά τ΄΄απολάυσουσει
Τήν θέα και τά χιόνια
Νά κάνουση χιονάθρωπους και νά αναπνέυσουνε
Τόν καθαρό αερα
Τήν χειμωνια να νιώσουνε
Τά πρώσοπα νά σφήξουν κιάπό τό κρύο τον χιονιά
Να μήν ξαναρωστήσουν
Όπιος έχει πρόβλημα
Καί είναι στό κρεβάτι να παει τωρα στά βουνά
Νά παίξει με τά χιόνια
Τά μικρόβια θα σκοτωθού
Νά αννοίξου τά ρουθούνια νά νιώση εφτης τή υγεια του
Ώς το βάθος τούς πνέυμονες
Βαθιά ώς τήν καρδιά του

Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

ΑΚΑΘΟΥ


Αχ!! Ακαθου μου που βρησκεσε 
Στα ποδκια της Κανταρας 
Πεμου τζιε εσου τα βασανα 
Ηντα που σου εκαμαν?

,,,,,,,,,
Ποσους Λεβεντες εχασε
Ποτε δεν τ’οχω μαθει
Τζιε ποσες μανουλλες εκλαψαν
Στα τοσα σου τα παθη?
,,,,,,,,,,,,
Οπως το Ριζοκαρπασο Γιαλουσα
Βαρωσι τζιε Τζερυνεια
Τζιε ουλλα τ’αλλα τα χωρκα
Που πονεσα τζιε ζιηνα
,,,,,,,,,,,,
Ακουσα εισουν ομωρφη
Μα εγιωνη εν σε ειδα
Μα ουλλοι εφουμιζασε
Τζιηνοι που σε ειδαν
,,,,,,,,,,,
Ποττε δεν σε ξεχασαμε
Τζιε ουτε σε ξεχνουμε
Μα εχουμεσε στην καρδκια
Παντου σε κουβαλουμε
,,,,,,,,,,,
Καμε κουραγιο νακκουροι
Τζιε ν’αρτουν τα παιδκια σου
Να μπουση μες τα σπιδκια τους
Τζιε μες την αγκαλια σου 

,,,,,,,,,,

Μαρινα τακκιδη [Καπετανου]

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016

ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ


Η ψυχη μου βαρεια στεναζει
Υποφερη πολυ και φωναζει
Η πατριδα μου πονα υποφερει 
Και η καρδια μου δεν θα τα καταφερει
Σαραντα δυο χρονια η μιση σκλαβωμενη
Και η Κερυνεια μας πνει υποφερει
Τες αλησιδες φωρα και υπομενει
Ποτε θα ληθουν να ειναι ελευθερωμενη
Η Αμοχωστος απο την αλλη ερηπωμενη
Και την λενε πολη στοιχιωμενη
Αυτη την ομωρφη πολη την θαλασσοφιλημενη
Θελη πισω τα παιδια της να χαρη η καρρδια της
Το Λεοναρισσο το χωριο του αγιου Δημητριου
Το ομωρφο φιλοξενο χωριο
Το Ριζοκαρπασο μας και Κομα Γυαλου
Πατρικη Πογζι Κωμη Κκεπηρ
Και οχι μονο η επαρχια Αμωχωστου
Η επαρχια Κερυνειας τα χωρια
Η μιση πολη Λευκωσια και χωρια
Περιμενουν ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΡΗΝΗ !!!
Λ Ε Υ Τ Ε ΡΙ Α !!!!!! Ε Π Ι Σ Τ Ρ Ω Φ Η !!!!!!!!!



Μαρινα τακκιδη [Καπετανου ]

Κυριακή 7 Αυγούστου 2016

ΣΤΟ ΠΕΝΤΑΔΑΧΤΥΛΟ / Τακκίδη Μαρίνα [Καπετανου ] (Ποιητάρισσα),


Στον πενταδαχτυλο ψηλα 
Να παω να κατιτζιησω 
Να στησω ενα πολυβολο
Τζιε τουρκο να μεν αφυσω

Τες πετρες θα κατρατζιηλω
Αν ντα να δω τον τουρκο
Να ανεβεννη το βουνο
Εγιω εν θα τον αφηκω
Εγιωνη τους βαρεθηκα
Τζιε θελω να τους δκιοξω
Να τους κατατρεξω οπως μπορω
Χτυπα μου πας τα τζιερατα
Η τουρκικη σημαια
Να την ξυλωσω να με την θωρω
Να ζησω με τα μαια
Τζιε μονο την κυπριακη
Σημαια θα ζωγραφισω
Να την θωρω να σιερουμε
Οσον τζιερο θα ζησω
<<<<<<<<<<<<

Μαρινα τακκιδη [καπετανου]

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

ΕΝΑ ΓΕΡΑΚΙ


· 
Ας ειμουν ενα μικρο πουλλι να πεταγα
Να παω στο καρπασι
Γιανα το δουν τα ματια μου 
Και ονους μου να ησυχασει 

Ναμουν εναμικρο πουλλι να ειμουν σαν το γερακι
Θα πηγεννα να καθουμουν
Σε ενα ψιλο δετρακι
Θα περναγα καταμαλις
Ολα τα χωρια τα εκλωβησμενα χωρια που μας αρπαξανε
Και ειναι κατεχωμενα
Θα παω σ’ολα τα χωρια
Και θα εξερευνησω
Οπου υπαρχουν χριστιανοι να τους κρυφωμιλησω
Λιγο κουραγιο και οπως μπορω
Και εγω για να τους δοσω
Οτι βρησκουμε διπλα τους
Και να τους εμψυχωσω και να τους πω πως συντομα
Ολα θα ληθουνε
Και γρηγορα θα ελθη η ωρα μας
Για να λευθερωθουμε
<<<<<<<<<<<<<

Μαρινα τακκιδη [Καπετανου ]

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Χριστέ μου

Χριστέ μου πάλι έρχεται Η μέρα της γιορτής σου Να σταυρωθείς αναστηθείς και να ΄χω την ευχή σου Βοήθα μας να κάνουμε Όλοι αυτό που πρέπει Και βάλε όλες τις καρδιές Κάτω απ ΄την ίδια σκέπη Από όλα όσα σου ζητώ Πρώτα τες αμαρτίες Συγχώραμε πανάγαθε Και δώσε ευλογίες Χριστέ μου σε εκλιπαρώ Μέσα από την καρδιά μου Κάμε να σταματήσουνε Να καίν τα δάκρυά μου. Εκεί βαθειά μες την καρδιά Να βασιλέψει ειρήνη Μες τη ψυχή βασιλητζια Αγάπη και γαλήνη Το μίσος να αφανιστεί Να μείνει μόνο αγάπη Να μείνει μέσα στη ζωή Χωρίς καμιά αυταπάτη Χριστέ μου θέλω να σου πω , Μόνο που εσύ το ξέρεις Έλα στον κόσμο π΄ αγαπώ Αγάπη να μας φέρεις
Μαρινα τακκιδη [Καπετανου ]

Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

Μαρίνα Τακκίδη: Η Ποίηση για μένα είναι ανάγκη…………….. Είναι όλα αυτά που έχω μέσα μου, βαθειά στην καρδιά μου, στη ψυχή μου ……………..



Γεννήθηκε το 1939 στο Ριζοκάρπασο. Βίωσε δύσκολα παιδικά χρόνια και αναγκάστηκε σε ηλικία 21 ετών το 1960  να μεταναστεύσει   στην Αγγλία μαζί με άλλα μέλη της οικογένειάς της, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.  Φύση ρομαντική, η ποίηση την κέρδισε και την υπηρετεί πιστά με απλότητα και λαϊκή στόφα.  Οι στίχοι της προδίδουν την απέραντη αγάπη της για την ιδιαίτερη πατρίδα της, την Κύπρο, τον Ελληνισμό και εκφράζουν τον άσβεστο πόθο της επιστροφής .  Μετά από 40 χρόνια στην ξενιτειά, επέστρεψε στη Μεγαλόνησο  στις 1ο Αυγ του 2010. Από τότε,  γράφει ασταμάτητα και η πέννα της , αγαπητή στους συγχωριανούς της, της χαρίζει στιγμές ανείπωτης χαράς.  Κατορθώσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί της και ύστερα από σύντομη συνομιλία, η κα Μαρίνα απάντησε στις ερωτήσεις μας,  ανοίγοντας την καρδιά και τη ψυχή της.

Την ευχαριστούμε πολύ!


1.     Γεννηθήκατε πριν από 75 χρόνια στη περιοχή της Καρπασίας. Μπορείτε να μας  μεταφέρετε νοερά στην γενέτειρά σας και να μας περιγράψετε την καθημερινότητά αλλά και σημαντικά γεγονότα της ζωής σας πριν αναγκαστείτε να εγκαταλείψετε την Κύπρο και να μεταναστεύσετε στην Αγγλία;
     Από το χωριό μου , το Ριζοκάρπασο έφυγα πριν από τον πόλεμο του 1974. Έφυγα στις 3 Αυγ του 1960, μαζί με τον τρίτο στη σειρά αδελφό μου για την Αγγλία και εγκατασταθήκαμε στο Λονδίνο. Να αναζητήσουμε μια καλύτερη μοίρα. Μια καλύτερη ζωή. Ο πατέρας μου είχε ήδη πεθάνει, ήμασταν μια πολυμελής οικογένεια, 5 παιδιά. Ο μεγάλος μου αδελφός, είχε  μεταναστεύσει το 1953. Ο πατέρας μου ήταν πρεσβύτερος στην Εκκλησία και είχε την ευτυχία, τουλάχιστον πριν πεθάνει να στεφανώσει τον πιο μεγάλο αδελφό μας αλλά και να βαφτίσει το πρώτο του εγγονάκι. Ήταν πολύ μεγάλη η χαρά του. Όπως σου είπα, ήμασταν πολύ φτωχή οικογένεια και ζούσαμε με τον μισθό του πατέρα μου που την εποχή εκείνη ήταν μόλις 5 λίρες τον μήνα. Είχε βέβαια και τα τυχερά του ως πρεσβύτερος. Σκεφτείτε όμως ότι έπρεπε να ζήσουμε 7 άτομα. Έτσι αποφασίσαμε να φύγουμε με τον αδελφό μου στην Αγγλία και αργότερα μας ακολούθησε και ο παντρεμένος αδελφός μας.

2.     Το 1960 λοιπόν σε ηλικία 21 ετών  πήγατε με την οικογένειά σας στην Αγγλία.  Δεν ακολουθήσατε σπουδές. Από την μια η φτώχεια και από την άλλη ο αγώνας για την επιβίωση σας στέρησαν την δίψα για μάθηση. . Μας είπατε όμως ότι πήγατε σχολείο μέχρι και την Πέμπτη τάξη.
     Ο πατέρας μου πέθανε την 1η Μαίου του 1960. Μετά όπως σας είπα, έφυγα μαζί με τον αδελφό μου στην Αγγλία. Μέχρι και την Τετάρτη τάξη του Δημοτικού Σχολείου, θυμάμαι πως ήμουν αριστούχα μαθήτρια. Πολύ καλή. Στην Πέμπτη όμως τάξη  συνέβη κάτι αναπάντεχο. Από τις 35 μαθήτριες της τάξης, μόλις 5 προβιβαστήκανε ενώ οι υπόλοιπες 30 έμεινα στην ίδια τάξη. Μέσα σε αυτές ήμουν και εγώ. Η μητέρα μου όπως ήταν φυσικό θύμωσε πολύ. Όμως προχώρησε ακόμα παραπέρα και δεν μου άφησε να πάω ξανά στο σχολείο. Με αποκάλεσε ψεύτρα, μου φώναζε ότι δεν διάβαζα γι  αυτό και έμεινα στην ίδια τάξη. Το πρόβλημα όμως ήταν αλλού.   Η δασκάλα μας είχε ξεμυαλιστεί με κάποιο συγχωριανό μας , έμεινε έγκυος και ξέσπασε στην δουλειά της με κακά αποτελέσματα για όλους μας.
       Η Διευθύντρια του σχολείου αντέδρασε. Ήρθε στο σπίτι παρακάλεσε την μητέρα μου να με στείλει ξανά στο σχολείο αλλά δίχως αποτέλεσμα. Μάλιστα είπε στην μητέρα μου να με στείλει στην προγυμνασιακή εκπαίδευση αλλά ήταν ανένδοτη. Η μητέρα μου επέμενε πεισματικά στο όχι της. Αυτό μου στοίχισε πάρα πολύ.

3.     Η ποίηση όμως σας κέρδισε. Από μικρή γράφατε ποιήματα. Οι δικοί σας, το περιβάλλον που ζούσατε το γνώριζαν αυτό;  Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την ποίηση;
      Ναι! Η Ποίηση μου άρεσε πολύ.  Έγραφα, τα διάβαζα τα ποιήματά μου, ξανά και ξανά. Μου άρεσε τούτο. Οι δικοί μου δεν ήξεραν τίποτα. Εξάλλου τα κρατούσα μόνο για μένα.  Από την φύση μου ήμουν και είμαι ρομαντική. Νομίζω πως και αυτή η διάθεση  μαζί με την μικρή φαντασία που διέθετα με οδήγησαν στην αγκαλιά της ποίησης.  Με ενέπνεε το περιβάλλον μου: Η Φύση, η Θάλασσα, το βουνό, όλα αυτά…..

4.                 Θα θέλατε να μας πείτε τι σημαίνει ποίηση για εσάς;
Η Ποίηση για μένα είναι ανάγκη.  Είναι μια μεγάλη ανάγκη έκφρασης . Είναι όλα αυτά που έχω μέσα μου, βαθειά στην καρδιά μου, στη ψυχή μου και δεν μπορώ να τα πω αλλιώς παρά με στίχους.  

5.     Τα ποιήματά σας είναι ποτισμένα από την αγάπη σας για την Πατρίδα, την γενέτειρά σας. Μιλάτε συχνά για ελευθερία, ειρήνη, επιστροφή. Αλήθεια πόσο εφικτό είναι αυτό ή κανακεύατε την ελπίδα και το όνειρο μήπως και γίνει πραγματικότητα;
        Έτσι εκφράζεται η αγάπη μου, με την ψυχή μου για τον τόπο μου, το χωριό που γεννήθηκα, για την πατρίδα μου, για τους ανθρώπους  της, για τους συγχωριανούς μου. Αγαπώ τον τρόπο που ζούσαμε, που ζούμε. Τα ποιήματά μου μιλούν πάντα για τον πόθο της επιστροφής, για την μεγάλη εκείνη μέρα που θα ζήσει ο κάθε πρόσφυγας. Εκείνα τα χώματα, είναι ελληνικά, είναι δικά μας χώματα, όχι τούρκικα.
Ναι το όνειρό μου είναι να δω την Κύπρο ενωμένη και ελεύθερη. Να πάω στο χωριό μου, στο σπίτι που γεννήθηκα και τότε ας πεθάνω ήσυχα και ευτυχισμένα. Αυτή είναι η κρυφή μου επλίδα, το δικό μου όνειρο.
      
6.     Έχετε γράψει πάνω από 1000 ποιήματα. Όπως και να το δει κανείς είναι μια κληρονομιά. Έχουν δημοσιευτεί σε κάποια περιοδικά, εφημερίδες; Σκεφτήκατε ποτέ να τα εκδώσετε; Αν όχι όλα τουλάχιστον ορισμένα ύστερα από κάποια επιλογή που θα γίνει;
      Έχω γράψει πάρα πολλά ποιήματα. Αν είναι χίλια; Ίσως και παραπάνω. Δεν έκατσα ποτέ να τα μετρήσω.  Δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ σε εφημερίδες ή περιοδικά της Κύπρου. Φυσικά και θα ήθελα να εκδοθούν  αλλά τώρα λόγω  οικονομικής  κρίσης είναι αυτό αδύνατο. Τα τελευταία μάλιστα χρόνια δεν μπορώ να δουλέψω, πάσχω από  διαβητική νευροπάθεια και ακολουθώ σχετική θεραπεία. Το κόστος της θεραπείας είναι υψηλό και δυο εγχειρήσεις που έκανα με πήγαν αρκετά πίσω οικονομικά. Είμαι 75 χρονών, και σε λίγο μπαίνω στα 76. Γεννήθηκα το 1939! Τι άλλο να περιμένω;

7.     Οι συγχωριανοί σας πως σας αντιμετωπίζουν ; Έχουν να κάνουν με μια λαϊκή ποιήτρια της Κύπρου; Αισθάνεστε έτσι εσείς;
      Με τους συγχωριανούς έχω πολύ καλές σχέσεις. Μ΄ αγαπούν και εγώ τους  εκτιμώ αφάνταστα. Πιστεύω να είμαι και εγώ αγαπητή μέσα από τα ποιήματά μου.

8.     Ασχοληθήκατε καθόλου με την γραφή τσιατιστών;  Αν όχι γιατί ; Αν ναι μπορείτε να μας στείλετε κάποιους στίχους στα τσιατιστά;
  
 Τα τσιατιστά με απασχόλησαν πολύ λίγο. Έγραψα κάποιους στίχους, άρεσαν αλλά μέχρι εκεί.

πεγω ειμαι καρπασιτησσα
 και με καρδια μεγαλη
και το χρκο μου εχωτο
κωρονα στο κεφαλη 

9.     Διαβάζετε σύγχρονους Κύπριους Ποιητές; Έχετε ξεχωρίσει κάποιους από το σύνολο των ποιητών της Μεγαλονήσου; Πιστεύετε στις δυνατότητες τις Κυπριακής Ποίησης
     Δεν έχω διαβάσει ποιήματα από τους μεγάλους ποιητές της Κύπρου. Λαϊκούς  ποιητές στο διαδίκτυο έχω διαβάσει τον Χαμπή Αχνιώτη , τον Κυριάκου Τριχινά και ορισμένους άλλους. Πιστεύω στην δύναμη της Λαικής  Κυπριακής Ποίησης.  Βγάζει όλη την δύναμη του λαού μας.

10.    Το πρώτο σας μεγάλο ποίημα αναφερότανε στον Γρηγόρη Αυξεντίου αλλά και στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Γιατί; Οι αγώνες που έδωσαν για την Κύπρο ήταν αυτές που σας ενέπνευσαν;
            Δεν γνώριζε τίποτα για την ζωή του Γρηγόρη Αυξεντίου. Ζήτησα από το σωματείο που ανήκα να μου φέρουν πληροφορίες για την ζωή του. Εφημερίδες.  Έκατσα διάβασα για την ζωή του και κατάφερα να βγάλω το ποίημα. Ύστερα, θυμάμαι πολύ καλά, μου ζήτησαν να κεντήσω τη σημαία του σωματείου με χρυσά γράμματα και να πάμε στην υποδοχή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου που επέστρεφε από την εξορία του στις Σεϋχέλλες. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα γιατί έπρεπε να παραδώσω την σημαία στις 5 το πρωί.  Ήταν μοναδικές στιγμές. Δεν  υπήρχαν θέσεις  πουθενά, αλλά εμένα με πήραν μαζί τους αφού είχα κεντήσει την σημαία.

Σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το ποίημα για τον Γρηγόρη Αυξεντίου:

Στον θρυλικό Γρηγόρη Αυξεντίου

Τιμή σε σένα Γρηγόρη μας δαφνοστεφανομένε σε σένα τιμή
Του Μαχαιρά Σταυραετέ ανάθρεμμα της Λύσης
Για την πατρίδα πόθησες το αίμα σου να χύσεις

Επειδή ένας προδότης ένας άθλιος φονιάς
Θέλησε για να λουμήσει μες τα χέρια του παράς
Έτρεξε για να προδώσει ονόματα τόσο ιερά
Και αυτά κατοικούσαν στα βουνά του Μαχαιρά

11. Πιστεύετε ότι σήμερα αγωνιζόμαστε με άλλα μέσα βέβαια,  αλλά το ίδιο δυναμικά για την Κύπρο μας
     Δεν νομίζω , αν και δεν θέλω να το πιστέψω , ότι είμαστε ενωμένοι όσο παλαιότερα. Γίναμε χίλια κομμάτια, δεν είμαστε όπως παλιά

12.         Ζείτε στην 8η δεκαετία της ζωής σας. Ζήσατε μια ενδιαφέρουσα ζωή όσο καταλαβαίνω δηλαδή, μέχρι και σήμερα. Μέχρι πότε θα έχετε το κουράγιο να γράφετε. Ο ποιητής δεν σταματά ποτέ;
Όσο η καρδιά μου θα χτυπά ,δεν θα σταματήσω ποτέ να γράφω και να εκφράζομαι μέσω των στίχων. Να γράφω για τον τόπο μου, για το χωριό μου για ότι αγαπώ, για τα παιδιά μου, για τα παιδιά όλου του κόσμου.  Όσο έχω μέσα μου αυτό τον παλμό, αυτό το κουράγιο θα συνεχίζω……..



Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία στις σελίδες σας. 

ANΘΡΩΠΕ....


Ζησε ανθρωπε μου στην ζωη
Παντα με καλωσυνη
Τιμιος και αξιωπρεπης
Να σ’ουχουν εμπιστοσυνη
Αγαπα τον πλησιο σου
Και διξε καλοσυνη
Να σάγαπυν να σ’εχτημου
Ολη ρωμαιοσυνη
Αγαπησε τον γερωντα
Και διξε του καλοσυνη
Στη τελευταια του πνοη
Δωστου νερο που πιννη
Στο δρομο της η γεροντησσα
Χριαζετε βοηθεια για να σταυρωση δεν βλεπει
Αυτο ειναι αληθεια
Και ενα μωρο στο δρομο σου
Αν βρεθη μπροστα σου βοηθησε το να σταθη
Στα αχναρια τα δικα σου
Δωσε του χερι να σταθη στο πλαει σου να ζηση
Και ο θεος απο ψιλα εν να το ευλοηση
Δωστου ενα χαμογελο
Το χαδι του πατερα και σκουπισε τα ματακια του
Που κλαινε νυχτα και μερα
Βοηθησε το με στοργη να ζεσταθη καρδια του
Να μην παρη δρομο κακο
Γυνε πατερας και αδελφος γυνε παππους γιαγιατου
Θα στο πληρωση ο θεος

Οταν θα πας κοντα του

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ


Κυταζω τ’αστρα τ’ουρανου
Και βαζω στο μυαλο μου
Αραγε τ’αστρο που θωρω
Θωριτο το χωρκο μου?
Αστρο μου σε παρακαλω
Φωτιζε το χωρκο μου
Προσεχε σε παρακαλω
Ουλους τους χωρκανους μου
Το αστρο συγγινηθηκε
Και μ’ουπε θα το κανω
Οσο εσυ προσευχεσε
Τζιε εγιω δεν θα πεθανω
Γιατι δουλεια μ’αναθεσες
Τζιε πρεπη να την καμω
Εμεις τα αστρα καμνουμε
Αυτα που μας ζητουνε
Φταννη να ειναι αγαπητα
Αυτα που θα μας πουνε
Και να τους πης αστερι μου
Πως ειμαι στο πλευρο τους
Καθε στιγμη καθε λεπτο
Τους εχω στο μυαλο μου
Δωσε τους την αγαπη μου
Τα χερετησματα μου
Και τα παιδια τους τ’αγαπω
Σαν νατανε δικα μου
Στον υπνο μου στο ξυπνιο μου
Ειμαι τζιεγιω μετα τους
Τζιε στο χωρκο δκιανευκουμε
Τζιε ειμαι αναμεσα τους
Εγιω ποττε δεν εφυα
Μακρα που το χωρκο μου
Γιατι η καρδκια μου εμηνε
Τζιαμε με το μυαλο μου
Ειμουν μιτσια τζιε γερασα
Ασπρισαν τα μαλια μου
Με εφαε η ξενηδκια
Τζιε εχασα την λαλια μου
Σε πιο να πω τον πονο μου
Σε πιον τα βασανα μου
Που εχασα τον τοπο μου
Τζιε τρεχουν ασταματιτα

Τα μαυρα δακρυα μου

ΜΙΑ ΚΟΡΗ


Στο ακρογυαλι καθετε
Μια κορη δακρυσμενη
Της πηραν την αγαπη της
Της θαλασσας το λεει
Καταραμενη θαλασσα
Ταπαλληκαρια κλεβης
Μου πηρες την αγαπη μου
Δεν το καταλαβεννης
Βρε!! Θαλασσα σε μισησα
Οσο τιποτε αλλο
Για σενανε βρε θαλασσα
Στεφανη δεν θα βαλω
Εσυ εισε ετεια θαλασσα
Και ν’ασε καταραμενη
Που εγω θα μηνω μονη μου
Και παντοτε κλαμενη
Ενα αγορι αγαπησα
Και το κρατας κοντα σου
Παντοτινα τον κρατησες
Στην μαυρη αγκαλια σου
Γυρνα μου την αγαπη μου
Δεν εχω αλλο κανενα
Ενα τον ειχα μαγισσα
Τον πηρες απο μενα
Απ’τον καυμο τους εχασα
Την μανα τον πατερα
Και εμηνα πενταρφανη
Στον κοσμο εδω περα
Φερτον κοντα μου θαλασσα
Για να φορεσω τ’ασπρα
Να παντρευτω στην εκκλησια
Σαν τα κοριτσια τ’ αλλα
Θαλασσα σκληρη και απονη
Κανενα δεν φωβασε
Οτι σ’αρεση το κρατας
Κανενα δεν λυπασε
Μα εσυ ολους τους ξεγελας
Μ’αυτη την ομωρφια σου
Και δεν κυταζουνε βαθεια
Την μαυρη την καρδια σου !!!!!

ΑΡΩΤΗΣΑ ΤΟΝ ΑΕΤΟ


Εζητησα του αετου
Πουνε ψιλα και βλεπει
Αν ειδε πουνε η λευτερια
Να παει να μας την φερει

Ακουσανε τζιε τα πουλια
Τζιε τρεξαν τζιε μου ειπαν
Ψιλα στον πενταδαχτυλο
Στην παντα πουνε η τζιερυνεια
Τζιαμε εν πουναι το κλειδη
Του πυρκου ως την ανατολη
Τζιε παει ως τα καρπασια
Τζιε μεις πετουμε χαμηλα
Τζιαναμεσα που τα δετρα
Τζιε ουτε που μας θωρουσει
Τζιε ακουωμεν εiς τα κρυφα
Τζιοι τουρτζιη ηντα λαουσει
Τζιε εμεις πουλλακια ειμαστε
Ηντα εχουμε να πουμε μιλια
Αφου δεν εχουμε ανθρωπινη
Να πουμε εμεις μονο κελαδουμε
Τζιε τζιηνοι που μας αγαπουν
Ξερουσει τζιε μεις τους αγαπουμε
Τζιηνοι μας καταλαβουσει
Τι θελουμε να πουμε τζιε τζιηνοι
Παντα μας αγαπουν τζιε ενθελου το κακο μας
Εντζιηνοι που μας αρωτου
Τι καμνουμε που παμε
Τζιε παντα τζιηνοι που ρωτουν
Αν εχουμε νερο τζιε φαει να φαμε

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Μαρινα Τακκιδη [καπετανου ]
Ριζοκαρπασο

,,,,ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΜΟΥ


Κερινεια μου πανεμωρφη
Οπως οι αλλοι μ’ουπαν 
Εγω δεν σε εγνωρισα 
Οι ξενοι ομως μ’ουπαν

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Λυπαμε πολυ Κερινεια μου
Που εισε σε χερια ξενων
Και σκορπισαν τα τεκνα σου
Και εισε σκλαβωμενο
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Κι’ο Καραβας Κερινεια μου
Πουναι και αυτος κοντα σου
Και σε κρατουνε Καραβα
Με τα υπαρχοντα σου
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Ειναι πολυ λυπητερο
Να σας κρατουνε ξενοι
Και τα παιδια σου Καραβα
Τα πηρανε οι ανεμοι
,,,,,,,,,,,,,,,,,
Και εγω πονω αφανταστα
Γιατι και το δικο χωριο μου
Το καταχτησαν αγνωστοι
Και πιασαν το σπιτικο μου
,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Μα μην λυπασε Καραβα
Και θ’αρθη παλη η μερα
Κα η καμπανες θα αντηχου
Ελευθεριας ημερα
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Μαρινα Τακκιδη (Καπετανου )
Ριζοκαρπασο αρ.54

Τακίδη Μαρίνα (Καπετάνου) (μικρή αναφορά)

Γεννήθηκε στο Ριζοκάρπασον το 1939. Το 1960 μετανάστευσε στην Αγγλία με άλλα μέλη της οικογένειάς της προς αναζήτηση καλύτερης ζωής. Επέστρεψε στην Πατρίδα της το 2010. Οι στίχοι της προδίδουν την απέραντη αγάπη της για την ιδιαίτερη πατρίδα της, την Κύπρο, τον Ελληνισμό και εκφράζουν τον άσβεστο πόθο της επιστροφής . Ποιήματά της μπορεί κάποιος να διαβάσει σε ποιητικές σελίδες του διαδικτύου. 

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

H ΣΤΡΑΤΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΙ


Πιαννω την στρατα το στρατι
Τζιε αρωτω για σενα 
Χωρκο μου ριζοκαρασο 
Του αποστολου Ανδρεα 

,,,,,,,,
Γιαλουσα μου πανεμωρφη
Χωρκο του Αρκατζιελου
Στεκουμε τζιε σ’αναπολω
Τα γρονια που εγελου
,,,,,,,,,,,,,,
Η στρατες σου εγεμωννα
Ποουλες σου τες παντες
Τζιε η Γιαλουσα εσιερετου
Καμαρωννε τους παντες
,,,,,,,,,,,,,
Καρπαση μου που την λαμπρη
Εκαμνες παναηρκα
Τζιη κοπελλουδες ερκουντα
Τζιε αγοραζαν την προικα
,,,,,,,,,,,
Τωρα πια ετελιωσαση
Τα παναηρκα τζιε η χαρες σου
Ποτε να φυουν οι ατημοι
Τζιε ν’αρτουν η χαρες σου
,,,,,,,,,,,,,

Μαρινα Τακκιδη [Καπετανου]
Ριζοκαρπασο 

Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

O KAMOΣ ΜΟΥ


Αναστεναζω τζιε πονω
Τζιε σιετε ουλλη πλαση 
Τζιε ποσιεπαζω για να δω 
Πομακρα το καρπασι

,,,,,,,,,
Ητου γραφτω μου να πονω
Τζιε να σιετε η πλαση
Να ζιω εγιω στη ξενηδκια
Μακρα που το καρπασι
,,,,,,,,,
Ητου γραφτο μου για ναζιω
Μακρα που το χωρκο μου
Μα ειμουν μιτσια τζιε ενεκοβκε
Καθολου το μυαλο μου !
,,,,,,,,,,,,,,,
Χωρκο μου ομως συχωραμε
Π’ουφυα που κοντα σου
Τζιε τοσα γρονια εληψα
Που μες την αγκαλια σου
,,,,,,,,,,,,,,,
Ειμου μωρο που σ’εζησα
Τζιε εν σ’εχα χορταση
Για τουτο τζιοι αναστεναγμοι
Ταρασσουση την πλαση
,,,,,,,,,,,,
Θεε μου τζιε να ξαναξιωθηκα
Να παω στο χωρκο μου
Τζιε να ξαναζησω ησυχα
Στο σπιτι των γονιων μου
,,,,,,,,,,,,
Θωροτο μες τον υπνο μου
Ξυπνω τζιε συλλοουμε
Ηντα πουν τουντο ορομα
Παλε τζιε εν τζιημουμε?
,,,,,,,,,,,,,,,,
Ππεφτω την νυχτα τζιε εν καμμω
Που τον πολλη καμο μου
Τζιε τον θεο παρακαλω
Να παω στο χωρκο μου !
,,,,,,,,,,,
Να καχαριση ο πλαστης μου
Ουλλα που το μυαλο μου
Αμμα να φυου ουλλοι τους
Οι σιυλλοι που το χωρκο μου ?
,,,,,,,,,,,
Να μεν αφηση ουτε ενα
Για να τον αντικρησω
Τζιε να με πιαση εγκεφαλικο
Τζιε εφτης να ξεψυσιησω
,,,,,,,,,,,
Τουτα ζητω που τον θεο
Εν θελω τιποτε αλλο
Να δω την Κυπρον ελευθερη
Τζιε τοτε ας πεθανω 

,,,,,,,,,
Μαρινα Τ ακκιδη [Καπετανου ]

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015

ΚΥΡ ΠΡΟΕΔΡΕ


Καθενας με τον πονο του
Και εγω με τον δικο μου
Τζιε σ’αρωτω κυρ προεδρε
Εν να παω στο χωρκομου?
Ο νεος γρονος εμπηκε
Τζιε τωρα καρτερουμε
Για τες συνομηλιες σας
Να δουμε τζιε εμεις που πατουμε !
Τζιε τωρα εγιανες ατζιαπας σου
Ναβρης τζιε την ληση?
Οξα παλε απο την αρχη
Εν να μας κοσιηνιζεις !!
Τζιε σημμερα να πας ποδα τζιε παλε εξοτερικα
Να τρεξεις που δυση ως ανατολη
Ταχαμου να τα ξεπλεξεις
,, εγιω θελω απαντηση κυριε
Τζιε θελω να το ξερω γιατι εγιω εγερασα
Τζιε δεν μπορω αλλον να περιμενω
Για τουτο θελω απαντηση
Με διχα αντηρρησεις να μου το πεις
Ξηκουτσουλλα μεν μου το ποειρησης
Θελω στο ριζοκαρπασο τζιε εγιω
Τζιε ο καθενας μας θελουμε τα χωρκα μας
Τζιε ουλλα πισω τα θελουμε με τα περιουσιακα μας
Γιαλουσα Λιοναρισσο Βαρωσι τζιε του Μορφου
Τζιερυνεια πενταδαχτυλο Πελλαπαις
Τζιε Καραβα τζιε αγιον Ιλαριων
Τουτα ουλα τα χωρκα τζιε ακομα αλλα τοσα
Που τον τζιερο που φυαμε ουλλα εγεριμωσα
Τζιε τα χωρκα μας καρτερου πισω για να στραφουμε
Σαραντα γρονια εν πολλα ειναι γεριμωμενα
Θελουση πισω να στραφουν στα σπιδκια τους ο κοσμος
Τζιε αναρωτιουμε τωρα αν θα δουν ξανα
Μετα απο τοσα γρονια αραγε πισω θα στραφουν
Ξανα τα χεληδωνια ?
Ποττε σου προσφηγα δεν καταλαβες
Ποττε σου τι τραβαει ουτε ποττε σου τι θα πει
Εσσω σου σαν θελεις να παεις
Θ’αθελα να σουν προσφηγας τζιε εσου για να τα χασης
Να χασης οσα χασαμε ετσι μονο θα καταλαβης
Να εχαννες τζιε εσου σπιδκια περιουσια
Τζιε να εθωρουν αν σ’αρεσκε νασιης φωδκια εις την ουσια
Συγνωμη που σου τα λαλω ετσι ομα τζιε ντοπρα
Μα ειχατο με την καρδκια τζιε εκατσα τζιε σου τοπα!!

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

ΗΤΟΥ ΠΟΥΛΙ


Ητουν πουλλι τζιε πετισε
Που τοτες η χαρα μου
Π’ουφυα που το σπιτι μου
Τζιε πηα πολλα μακρα του
Εφυα που το καρπασι μου
Που ητουν η χαρα μου
Που τ’αγαπουσα τζιηχατο
Βαθκια μες την καρδκια
Εισιε σιηλιαες ομορκιες
Το λατρευτο χωρκο μου
Μα εγιω ποττε εν το ξεχνω
Χωρο το στ’ονειρο μου
Ποττε μου εν εξιχασα
Τες τοσες ομορκιες του
Μες την καρδκια μου τες κρατω
Σαν τζιε ειναι ο θυσαυρος μου
Τζιε εχωτο πομεσα μου
Ριζοκαρπασο μου ν’αρτω
Για την καρδκια μου π’ουφηκα
Τζιε ναρτω να την πιασω
Εφηκα πησω μου ψυσιη
Παρεα με την καρδκια μου
Τζιε ν’αρτω ως τη στερνη μου την πνοη
Μετα μου να τα παρω
Να τα αφηκω πισω μου εν κριμα τα ευλοημενα
Καρδκια ψυσιη τζιε το κορμη
Να μηνουν χωρισμενα
Στον αλλο κοσμο να δκιαβω
Κορμη χωρις ψυσιη καρδια
Ηντα να πω του πλαστη μου
Στην αλλη κοινωνια ?
Ξερωτο πως στα σιουρα
Εδω να μου συχωρηση
Για την αγαπη πουφηκα
Τζιε εν θα με ρωτηση
Μα λλιο απο το χωμα σου
Καρπασι μου να πιασω
Τζιε αν πεθανω μακρυα
Να τεμπησιασω τα παιδκια
Στον ταφο μου να το βαλου !!!

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ



Αυτά τα μάτια που κοιτάζουν και το μυαλό μου ζαλίζουνε
Και της καρδιάς μου τους χτύπους αλλάζουν τον ρυθμό
Αυτό το γλυκό το χρώμα των ματιών σου το πράσινο
Με κοιτούν και αλλάζουν χρώμα και όλο γίνεται πιο γλυκό

Με κάνουν κομμάτια αυτά σου τα μάτια σαν θυμώνεις κι` αλλαζουνε
Σαν θάλασσας φουρτουνιασμένης τον βυθό αυτά τα μάτια που τόσο αγαπώ
Που τα πήγες αγάπη μου τα γλυκά σου τα μάτια
Ίσως άλλον κοιτάζουν και με έχουν κάνει κομμάτια

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ




Φίλε μου πάψε να πονάς γ` αυτήν που σ` έχει αφήσει.
Δεν άξιζε την αγάπη σου γ` αυτό και έχει φύγει.

Φίλε μου την αγάπησα με όλη την καρδιά μου
Γι` αυτό στα μάτια τρέχουνε βροχή τα δάκρυα μου

Μα δεν αξίζει φίλε μου τα τόσα δάκρυα σου.
Άλλη βρες κι` αγάπησε και βγάλ ‘την απ` την καρδιά σου

φίλε μου είμαι από αυτή γεμάτος αναμνήσεις
Και η καρδιά μου αδύνατο άλλην  για ν` αγαπήσει