Νατάσα Αθηαινίτου- Κυπριανού (μικρή αναφορά)

  Η Νατάσα Αθηαινίτου- Κυπριανού ειναι εκπαιδευτικός. 
Το 2020 εκδόθηκε η 1η της ποιητική συλλογή με τίτλο "Mε ή χωρίς πεταλούδες"

( εκδόσεις Αφή, Λεμεσός)

ΙΟΥΛΙΟΣ / Κυπριανού - Αθηαινίτου Νατάσα

Ήρθες ξανά
τυλιγμένος σ' ένα πέπλο από αφρούς
σαν περιστρεφόμενη δίνη
στην ατελείωτη λεωφόρο των εποχών.
Ηλιαχτίδες σε στεφανώνουν αδιάκοπα
φωτίζοντας το ηλιοκαμένο σου πρόσωπο.

Τελευταία όμως βγαίνεις στην ακτή διστακτικά
καθώς γκρίζα  σύννεφα εισβάλλουν
με αυθάδεια
στο δικό σου χωροχρόνο.
Το 'χει φαίνεται η μοίρα σου
ή ίσως να 'ναι από καιρό γραμμένη
στο εφηβικό κορμί σου
σαν tatoo από μελάνι μαύρο και πηκτό
σαν προμήνυμα ή μια εύγλωττη συγχρονικότητα εποχής
μια απροσδιόριστη αβεβαιότητα
ενώ εσύ τινάζοντας τα μακριά,
βρεγμένα σου μαλλιά ανάποδα
τρέχεις απτόητος από τη θάλασσα
στα βουνά φωνάζοντας
<<Αφήστε με ,επιτέλους, να χαρώ
τη δροσιά και τα ζουμερά φρούτα
του καιρού μου
δίχως ενοχλητικές παρεμβάσεις και  υπονοούμενα>>.

Όταν όμως βραδιάζει και ο ήλιος χάνεται πίσω από τον ορίζοντα
δεν απομένει παρά μια αύρα καλοκαιρινή
να χαιδεύει απαλά
τα κατακόκκινά σου χείλη
τα ποτισμένα με χυμούς
και τη γλύκα των σταφυλιών
την ώρα που κοιμάσαι ανάσκελα
κατάχαμα στο σταροχώραφο

ανάμεσα στα στάχυα και τα πουλιά.

ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ ΝΑΥΤΙΚΟΣ / Κυπριανού - Αθηαινίτου Νατάσα

Άνοιξε το παράθυρο κι ανάσανε

μετρώντας ένα- ένα τα χρόνια του.

Μύριζε καλοκαίρι

και ήτανε ακόμη ζωντανός.

Οι ρυτίδες στο μέτωπο χαρακιές

τα μάτια του θάλασσες θολές

και ο ύπνος τα βράδια βαθύς.

Γύρισε το βλέμμα κατά το λιμάνι.

Κατέβαιναν ναύτες νεαροί με ολόκευκες στολές κι ένα πλατύ χαμόγελο.

Αίφνης οι μορφές τους παραβίασαν την είσοδο του σπιτιού

κάθισαν μαζί του και του αράδιασαν ένα σωρό ιστορίες για ιθαγενείς και παπαγάλους που μιλάνε.

Κι εκείνος όλο γελούσε.

Ύστερα έπαιξαν φυσαρμόνικα

κάπνισαν κι από ένα τσιγάρο

ήπιαν λίγο τσίπουρο κι έφυγαν.

Κι εκείνος σηκώθηκε άρχισε να περπατά

σχεδόν έτρεχε

έψαχνε παντού μα δεν τους έβρισκε.

Επιστρέφοντας τους είδε πάλι.

Αυτή τη φορά ήτανε γερασμένοι

δίχως στολές και καπέλα ναυτικά.

Μέτρησε ξανά τα χρόνια του

γράφοντας με κιμωλία

κάθετες, χοντρές γραμμές.

Ήταν ήδη ένα χρόνο μεγαλύτερος.

ΚΑΘΡΕΦΤΙΣΜΑ / Κυπριανού - Αθηαινίτου Νατάσα

Αυτό που μας λείπει

δεν είναι το άλλο μας μισό.

Είναι μια πράξη καλοσύνης στη δίνη της ισοπέδωσης.

Είναι ένα βλέμμα με φωνή ανάλαφρη

γεμάτο ήλιο.

Αυτό που μας λείπει

είναι πέρα από τη ματαιότητα και το όνειδος.

Είναι μια μεγάλη πανανθρώπινη αγκαλιά

που μέσα της θα χωρέσει

όλα μας τα <<αν>> και τα <<ίσως>>

όλα μας τα <<μήπως>> και τα <<γιατί>>.

Είναι προπάντων

ό,τι αφειδώλευτα προσφέρεται ερήμην μας

κατά τη συντριβή εμβρυακών ονείρων

ή πώς να το πω αλλιώς

στιγμιαία και αυθόρμητα

κατά την διάρκεια μιας υπαρξιακής

μοναξιάς.

Αυτό που μας λείπει

είναι τόσο απλό και ταυτόχρονα

τόσο δύσκολο να ιδωθεί

καθώς προβάλλεται αέναα

σε λίμνες από υδάτινο γυαλί

πλασμένες

ένα είδωλο ή αρχέτυπο ιδανικό

που υπάρχει ενίοτε μέσα μας.

Είναι εν ολίγοις

μια αγνή αποκάλυψη ψυχής

μέχρι να αρχίσει

η πραγματική αφήγηση

του ουσιώδους.

Μέχρι τότε θα ζούμε απατηλά

κρατώντας τα σύνεργά μας

- άλλος πινέλο, άλλος μολύβι

άλλος δοξάρι, άλλος σμίλες-

στη χώρα της ομορφιάς και του ονείρου

εκεί που τίποτα δεν λείπει κι όλα

μοιάζουνε σαν παραμύθι.

Νατάσα Αθηαινίτου- Κυπριανού

Ανέκδοτο