ΔΙΔΑΧΗ ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗ / Ζυμπουλάκης Γιώργος

Τὸ ρολὸϊ

Στέκεται μπροστὰ

Σὰν ὀπτασία

Καθημερινῆς ἀμφισβήτησης τῆς βιοτῆς

Διαπερνᾶ τὸ παρελθόν

Προσπερνᾶ τὸ μέλλον

Κι ὄλα μαζί

Δημιουργοῦν ἀνακωχή ἀκηδίας

Ὁ δευτερολεπτοδείκτης

Σμιλεύει τὸ παρόν

Οἱ σκέψεις

Ἀνασυντάσσονται καὶ ἀναγγέλλουν:

Γιατί Ἐπειδή Διότι.

Ἅγιε γέροντα

Ἄν εἶχα τὸ ἀπλετο χαμόγελο

Τῆς ὕπαρξής σου

Θὰ διατηροῦσα

Τὸ ὄνομα τῆς γενέθλιας

Μοναχικῆς κουρᾶς σου

Ταπεινὸς μοναχός

Θυρωρὸς τῆς ἀγάπης

Ἔγκλειστος

Σὲ κελλὶ Ὁσιακό

Ἐρημίτης

Ἐκ χωρίου Ἁγίας Βαρβάρας.

ΝΥΜΦΙΟΣ /Ζυμπουλάκης Γιώργος

Ουράνιο

Τόξο η ζωή

Ψάχνω

Τα χρώματα της

Τα ανακατεύω

Με τα χέρια

Να αισθανθώ

Το άρωμα τους

Ένδυμα νυμφώνα

Ονείρων και αγάπης

Ατμόσφαιρα γιορτινή

Που το θηρίο

Δεν χωράει

Νυμφίος

Που αναζητώ

Τις νύχτες σιωπηλά

Στα έγκατα

Της ψυχής μου.

ΝΕΟΚΛΑΣΙΚΟ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ / Ζυμπουλάκης Γιώργος

 

Αρχοντικό που αγκάλιασες

Τη γοητεία της αρχιτεκτονικής

Σε θαύμασαν ποιητές

Των γραμμάτων ειδήμονες

Τι κρίμα

Που σ' έθαψαν

Μαζί με τα

Ντουβάρια σου

Κάτω από το φεγγάρι

Της νύχτας

Θύμησες και μνήμες

Που κουβαλούσες

Γκρεμίστηκαν κι' αυτές

Κόσμημα

Της πόλης του Ζήνωνα

Ωραία θα ήταν

Να επόπτευες

Ακόμη τους περαστικούς

Ανθοφορείς

Διανύοντας της ιστορίας

Το κάλλος.

ΑΠΡΑΞΙΑ / Ζυμπουλάκης Γιώργος

Αγναντεύεις την λίμνη

Μαντεύεις να βρείς

Τες μνήμες

Μιάς ζωής χαμένης

Που σου' κλεψαν

Οι συγκυρίες

Κι' αυτή σου αντανακλά

Κρυστάλλινο βυθό

Μαγικής οράσεως

Προσπαθεί να σ' ανατρέψει

Άδικα μάχεται

Άδικα υπομένει

Είσαι πιά νεκρός ;

Αυτές είναι οι εικόνες

Των ελπίδων σου

Ένας αστερίας

Που επιμηκύνει της πολιτείας

Τα πλοκάμια.

Γ.ΖΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ

ΔΩΜΑΤΙΟ ΔΙΑΦΥΓΗΣ / Ζυμπουλάκης Γιώργος

Φέρετρο επίλεξαν επιμελώς.

Το σφράγισαν.

Δυσωδία σήψης καταχθόνιας ρυπαρότητας. Κιτρινισμένο σαρκίο να μην βλέπουν.

Δεν είναι αυτό που ονειρεύτηκα.

Μελλούμενο πολυτελές μνημείο.

Κι εγώ που ήθελα να με ρίξουν στον τάφο μ' ένα

σεντόνι .

Να νιώθω τα υγρά κόκκαλα

να ησυχάζουν σε φωτεινότητα αναμονής.

Καντήλι προσδοκίας .

Ταξίδι σαρανταήμερο .

Στάλες αίματος ψιθυρίζουν

αντίλαλο καταγής

επουράνιας εξιστόρησης.

Καρφιά πόνου .

Αρτιμελής χωρίς πταίσμα.

Ένδοξης καρδιακής ανάστασης.

Περισφίγγω τα ενδότερα.

Εξιλέωσης συγκερασμού ελέους.

ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ / Ζυμπουλάκης Γιώργος

Τάφοι

Σταυροί

και κοιμητήρια

περιμένουν

μνημόσυνα

ελεημοσύνες.

Μεσίστιες μαυροφορεμένες σημαίες

στραμμένες προς ανατολάς σκέψη.

Δυό σελίδες γύρισες

και η βιοτή σου εξαντλήθηκε.

Νεκρή γραμμή.

Αντίληψη θυσίας δακρύων.

Αυτό ήταν

ίσορροπία νοός καρδίας.

Βαθύτερος στοχασμός.

Ακατανόητο προς το άγνωστο.

Όραμα μετανοίας

ένα λευκό μαντήλι.