Την
γιορτή τούτην του δέντρου, σαν την ονομάσασιν, είναι άξιοι επαίνου που την
οργανώσασιν.
Με την γλώσσαν τη δική μας, με τα λόγια τα χοντρά, πράο τους όσοι πασκίζουν τζιαι
φυτεύκουσιν δεντρά.
Την χαλίτικην την γη
μας να δεντροφυτέψουμεν, θα
παραδεισέψει ο τόπος, αλλά να δουλέψουμεν.
Τόπος πον νέν'
φυτεμένος με δεντρά που πριν παλιά, εν' ξεράλλα, εν ακούεις
ούτε ‘νού πουλιoύ λαλιά.
Τζι' άμα πάεις μες στο δάσος, εννάς δεις ούλλον πουλιά, εν' τζει μέσα που να πάσιν για να κτίσουσιν
φουλιά.
Πόσα 'ν' τα καλά του που 'σσει το δεντρόν ούλλην γρονιά; εν' δικά του ξύλα που 'σσιεις
μες στην βαροσσειμωνιάν.
Τζ' έχεις τα ούλα βουνάριν,
δίπλα που την τσιμινιάν
τζαι αφταίννεις τα τζαι βράζεις, να γλιτώσεις την σσιονιά.
Έννα θέλω μιαν ημέραν τα καλά που’ σσιει να πω,
άλλον εν' για την ξυλείαν τζ' άλλον εν' για τον xαρπόν.
Καθαρίζουν τον αέραν έτσι σαν τον θέλουμεν τζαι παράγουν οξυγόνον
τζείνον π’ αναπνέουμεν.
Ποιος τα κάμνει τόσα φρούτα που μουσκομυρίζουσιν
τζ' έχουμεν τζαι τρων τζ' οι ξένοι που παραθερίζουσιν;
Άμα πας στην εκδρομήν σου στο βουνόν με μιαν χαρά,
πού 'να κάτσεις για να πνάσεις, να γλιτώσεις την πυράν;
Τα καΐτζια, τα βαπόρκα, που τα δάση γένουνται, πρέπει να 'χουμεν μαράζιν κάποτε που καίουνται.
Δίχως ξύλα τζαι σανίδκια σπίτιν έν τζιαι κτίζεται, να τα γλέπετε τα δάση, σαν που
να τα ρίζετε.
Τα δεντρά φέρνουν το δρόσος τζαι κρατίζουν τα νερά τζαι αννοίουσιν ρυάτζια τρεξιμιά,
ούλλον χαράν!
Έτυχεν μου μες στο δάσος τρεξιμιόν νερόν να πιω
τζ' είπα πρέπει να φυτεύκεις, αλλά θέλουν τζ' γλεπειόν.
Τζαι σεις μαθητές, ακούστε, σ' όποιον τόπον τζαι να πάτε,
να θθυμάστε
τούντα λόγια, τα δεντρά να τα αγαπάτε.
