Είπε το δέντρο στο φεγγάρι / Κώστας Πατίνιος

Είπε το δέντρο στο φεγγάρι
«μήλα μου να μην φοβάμαι»
χαμογέλασε το φεγγάρι
αλίμονο αν μιλούσε σε όποιον φοβόταν.
Το φεγγάρι φέγγει σε  όλους ,
χαμογελά σε λίγους  και  μιλά σε ελάχιστους.
Και αν είμαι δέντρο και εσύ φεγγάρι
και αν είμαι άνθρωπος και εσύ αγάπη
και αν η ψευδαίσθηση  είναι το ένα μου ποδάρι
η ουτοπία  το άλλο και η όποια λογική το δεκανίκι μου .
‘Ολα αυτά τα «και αν» είναι που νικούν καθημερινά το θάνατο σας
είναι αυτά που μια μέρα θα κάνουν το δέντρο
να κρατά αγκαλιά  το φεγγάρι , το φεγγάρι να του ψιθυρίζει στα κλαδιά
την αγάπη να παίρνει βόλτα σε τροχοκάθισμα τον γερασμένο άνθρωπο
και τον χάρο να θρηνεί το θύμα του ζητώντας του ταπεινά  συγγνώμη.