Παλαιοπωλείο ασμάτων / Ποιητική Συλλογή του Γιώργου Φράγκος / εκδ. Φαρφουλάς 2013

Παλιά συνεργεία

Στα παλιά τα συνεργεία μαύρα τα πατώματα,
μαύρες οι καρδιές ανθρώπων, μαύρα τα τοιχώματα.

Μόν’ ασπρίζουνε στον πάγκο τα φλιτζάνια του καφέ
δεν μυρίζει μαντζουράνα, δεν μυρίζει κατιφέ.

Στα παλιά τα συνεργεία πήζει μηχανέλαιο
και ξεπλένουν εργαλεία μόνο με πετρέλαιο.

Γύρω βίδες, κατσαβίδια, πεταμένα ρουλεμάν
κι οι μαστόροι ιδρωμένοι όλο κάτι πολεμάν.

Στα παλιά τα συνεργεία έχ’ αφίσες με γυμνές
έχει όμορφα κορίτσια που δεν θλίβονται ποτές.

Βλέπουν λάγνα τους τεχνίτες να κρατάνε τα κλειδιά
κι από τη μαυρίλα κόβουν μια μεγάλη ψαλιδιά.

Παλαιοπωλείο

Πέρασα βερνίκι όλες μου τις μνήμες 
κόλλησα με γόμα όλες τις ρωγμές
πήρα τα σκαρπέλα, πήρα και τις λίμες 
κι έχω αφήσ' απ' έξω όλες τις πομπές.

Παλαιοπωλείο είν' οι μνήμες μας
καλογυαλισμένες μέσα στη ψυχή
έχουν μέσα φόδρα απ' τις λύπες μας
μα και για σφραγίδα άλλην εποχή.

Έχω συντηρήσει τόσες αναμνήσεις 
έχω βάλει λάδια κι άλλα υλικά 
έχω αποβάλει τόσες αντιρρήσεις
έβγαλα τη σκόνη κι άλλα περιττά.

Έβαψα μ' ασβέστη θύμησες ποικίλες
έβγαλα τα χόρτα τα πειρατικά 
άνοιξα με φόρα της καρδιάς τις πύλες 
κι άφησα να φέγγουν τα θαυμαστικά.

Παλιές αγάπες

Οι παλιές αγάπες μένουν στη σοφίτα του μυαλού
σκεπασμένες, σκονισμένες και με γεύση του πηλού.

Δεν έχουν ποτέ γεράσει, δεν έχουν ποτέ χαθεί
κι όσο έχουνε πικράνει, τόσο έχουν πικραθεί.

Οι παλιές αγάπες πάντα γαληνεύουν τη ψυχή
δεν εξάπτουνε τα πάθη, δεν ανοίγουνε πληγή.

Κουβαλούνε αναμνήσεις σαν μυρμήγκια την τροφή
και γνωρίζουν ως που φτάνουν, ξέρουνε την οροφή.

Οι παλιές αγάπες έχουν κάτι απροσπέλαστο
μοιάζουν με τον ουρανό μας, το γλυκό και έναστρο.

Αγαπώ τη νοσταλγία, αγαπώ πολύ κι αυτές
δεν κομπάζω, μα ρεμβάζω και τις πεθυμώ σαν χθες.

Γιώργος Φράγκος ( βιογραφικά στοιχεία)

O Γιώργος Φράγκος γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το 1962. Σπούδασε δημοσιογραφία στη Μόσχα. Από το 1990 εργάζεται στη Λευκωσία ως δημοσιογράφος στον ημερήσιο Τύπο. Είναι μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου και διατέλεσε μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας.

Ποιήματά του δημοσιεύονται κατά καιρούς στα λογοτεχνικά περιοδικά Νέα Εποχή και Άνευ. Συμμετείχε επίσης  και σε ορισμένες ποιητικές ανθολογίες. Εκτός από την ποίηση ασχολείται και με την κριτική λογοτεχνίας. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά, βουλγάρικα και ρωσικά

Ποιητικές Συλλογές:

• Παλαιοπωλείο ασμάτων

Το συναπάντημα της Λευτεριάς του Γιώργου Φράγκου

Ανταμώσανε,
κατ’ απ’ τον ίσκιο μιας προδομένης ιστορίας
κατ’ απ’ το πέπλο του ακρωτηριασμένου παρελθόντος
δώσαν τα χέρια και ένωσαν τις καρδιές
τις αγκάλες άνοιξαν
και λουλούδια φύτρωσαν
κόκκινο τριαντάφυλλο ξεφύτρωσε απ’ του κανονιού την μπούκα
η ξιφολόγχη βλάστησε και γίνηκε γαρουφαλιά

Μοναξιές

Εκατομμύρια μοναξιές

συνωθούνται σε λεωφόρους, μετρό, σταθμούς.

Χιλιάδες μοναξιές

συμβαδίζουν εκ παραλλήλου,

σε πορείες, συναυλίες, διαδηλώσεις.

Εκατοντάδες μοναξιές,

παρίστανται σε τελετές, δεξιώσεις, εκδηλώσεις.

Δεκάδες μοναξιές,

μετέχουν σε γεύματα, δείπνα, γιορτές.

Μα οι χειρότερες,

οι πιο φρικτές, οι πιο δυσβάσταχτες,

είναι οι δυο μοναξιές.

Οι δυο μοναξιές δίπλα στον πάγκο της κουζίνας,

μπροστά στην τηλεόραση,

στο υπνοδωμάτιο.

Παλιές αγάπες

Οι παλιές αγάπες μένουν στη σοφίτα του μυαλού

σκεπασμένες, σκονισμένες και με γεύση του πηλού.

Δεν έχουν ποτέ γεράσει, δεν έχουν ποτέ χαθεί

κι όσο έχουνε πικράνει, τόσο έχουν πικραθεί.

Οι παλιές αγάπες πάντα γαληνεύουν τη ψυχή

δεν εξάπτουνε τα πάθη, δεν ανοίγουνε πληγή.

Κουβαλούνε αναμνήσεις σαν μυρμήγκια την τροφή

και γνωρίζουν ως που φτάνουν, ξέρουνε την οροφή.

Οι παλιές αγάπες έχουν κάτι απροσπέλαστο

μοιάζουν με τον ουρανό μας, το γλυκό και έναστρο.

Αγαπώ τη νοσταλγία, αγαπώ πολύ κι αυτές

δεν κομπάζω, μα ρεμβάζω και τις πεθυμώ σαν χθες.

Παλαιοπωλείο

Πέρασα βερνίκι όλες μου τις μνήμες

κόλλησα με γόμα όλες τις ρωγμές

πήρα τα σκαρπέλα, πήρα και τις λίμες

κι έχω αφήσ’ απ’ έξω όλες τις πομπές.

Παλαιοπωλείο είν’ οι μνήμες μας

καλογυαλισμένες μέσα στη ψυχή

έχουν μέσα φόδρα απ’ τις λύπες μας

μα και για σφραγίδα άλλην εποχή.

Έχω συντηρήσει τόσες αναμνήσεις

έχω βάλει λάδια κι άλλα υλικά

έχω αποβάλει τόσες αντιρρήσεις

έβγαλα τη σκόνη κι άλλα περιττά.

Έβαψα μ’ ασβέστη θύμησες ποικίλες

έβγαλα τα χόρτα τα πειρατικά

άνοιξα με φόρα της καρδιάς τις πύλες

κι άφησα να φέγγουν τα θαυμαστικά.

Λεμεσός

Στ’ακροθαλάσσι σου υφαίνουν

γιρλάντες τ’ αφροκύματα.

Και στην καρδιά μας ανασταίνουν

γυμν’ αλαφροπατήματα.

Σεργιανάνε ανεράδες,

τραγουδάνε μαχαλάδες,

στ’ ακροθαλάσσι σου.

Ολ’ η πλάση ταρσανάδες,

αγαλλιάζουνε μανάδες,

στ ’ακροθαλάσσι σου.

Στ’ ακροθαλάσσι σου διαβαίνουν

όνειρ’ ελπίδες και ευχές.

Και στο γιαλό σου όλοι ξεπλένουν

βάσανα, πίκρες κι ενοχές.

Στ’ακροθαλάσσι σου αγναντεύουν

καράβια, πλοία, φορτηγά.

Κι οι παφλασμοί βρε πώς νταντεύουν

γυναίκες, γέρους και παιδιά.