ΠΡΟΣΑΥΚΟΝ / Κυριάκου Νεοκλής

Στο χωριό για να γεννήσει η κότα
Η όρνιθα όπως τη λέγαμε αρχαία
Ελληνικά, της βάζαμε ένα πρόσαυκο
Πρόσαυγο κατά το ελληνικότερο, διότι
Το γάμμα εμείς εδώ το κάνουμε κάππα
Ή το απαλείφουμε τελείως όπως αντί
Τηγάνι λέμε τηάνι...
Την αυγή λόγου χάρη τη λέμε αυκήν
Ή το χάραμαν του φου, όχι του φωτός
Έτσι είναι η γλώσσα, κι άστους να λένε
Για διαλέκτους και τοπικές λαλιές
Που λέτε, οι ποιητές όπως εμείς βάζαμε το
Πρόσαυκο, ομοίωμα δηλαδή αυγού
Για να κάτσει η κότα να γεννήσει το δικό
Της, βάζουν ένα άλλο ποίημα, έναν άλλο
Ποιητή κι ας το καταλαβαίνουν μερικές
Φορές κι ας μην το καταλαβαίνουν άλλες
Πάντως χωρίς πρόσαυγο αυγό δεν γενιέται
Είν΄αυτό που συνηθίσαμε να λέμε, «στην
Τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση».
Βέβαια τώρα που το γράφω θυμήθηκα
Την παρθενοραφή, συνήθη τακτική των
Παλαιών καιρών όπως διορθώσουν τη
ζημιά αφού ο μέλλων γαμπρός ήθελε
Πέϊ χαλί, παρθένα, ήθελε αυτός νάναι
Ο πρώτος που θα διεκόρευε την μέλλουσα
Σύζυγο κι ας είχε αυτή προηγουμένως
Δωρίσει το πρωτείο σε άλλον αγαπητικό.
Έτσι είναι τα ήθη και τα έθιμα κι ούτε οι
Ποιητές δύνανται να ξεφύγουν ούτε κανένας
Εκτός οπως λέει κι ο αρχαίος φιλοσοφος
Κι αν είναι κάποιος είτε θηρίο είτε θεός...

Πέϊ χαλί:τούρκικης προέλευσης, με το ζόρι
Υποχρεωτικά.

να τους πάρει και να τους σηκώσει / Κυριάκου Νεοκλής

να τους πάρει και να τους
σηκώσει

πλησιάζει ο μαύρος ιούλης, πλησιάζει,
της μαύρης οργής, του θανατικού
πλησιάζει η μνήμη στο καίριο σημείο
εκεί όπου ξεπήδησε το αίμα
οι διαβόλοι θ΄αμοληθούνε πάλι
οι βρυκόλακες θα ξανασκάψουν
τα μνήματα πάλι, θα ανασύρουν νεκρούς
τους χρειάζονται για τις συμφορές τους
τις επετειακές διαλείψεις τους
για τους αμνούς ψηφοφόρους τους
δεν τους αντικόβει κανείς, είναι
πεπεισμένοι για τη δύναμή τους
ούτε τα λευκά τους φοβίζουν
κάθε φορά που στήνουν κάλπες
ούτε την περιφρόνηση του κόσμου
νογούν
θα βάλουν χέρι
στα μνήματα πάλι και θ΄αγγίξουν
τον νεκρό.
Θα συλήσουν τον τάφο
Σαν σκυλιά που ξεθάβουν το πτώμα
πότε θα τους το δα-
γκώσει αλήθεια αυτό το
μαύρο χέρι
να τους πάρει μέσα
κι αυτούς, και να τους σηκώσει...

ΑΡΓΟΠΟΡΗΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ / Κυριάκου Νεοκλής

Κάθε μέρα κολυμπώ με τις γοργόνες
Και στα δίχτυα τους σαν χέλυ θα πιαστώ
Κάθε μέρα συντροφιά με τις κολόνες
Και μια νύμφη των νερών θα ονειρευτώ

Αχ την Ήρα μια φορά κι εγώ να της γελάσω
Και στον Όλυμπο ν΄ανέβω σαν θεός
Μες το νέκταρ να δροσίσω τα δυο χείλη
Και να πιω απ΄το κρασί το δυνατό

Ύστερις στη γης θε να κατέβω
Μ΄ένα βήμα ανάλαφρο σαν τον Ερμή
Ποιος θα καταλάβει πως στις φτέρνες
Δεν έχω φτερά μα ανθρώπου μυς

Θα μεταμορφώνομαι σαν Δίας
Μια θα είμαι κύκνος κι ύστερις βοός
Το ανάστημα θα πάρω
Θα πηδώ αβέρτα σαν θεός

Ας με κυνηγανε τότες οι ερινύες
Να με πιάσουν θάναι δύσκολο πολύ
Γιατί θάχω του θεού τη γρηγοράδα
Και του Δία του υπέρλαμπρου τους μυς....

ΑΝ ΔΕΙΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΟΥ ΓΟΥΡΟΥΝΙ / Κυριάκου Νεοκλής

Είδατε καμμιά φορά γουρούνια
Να τα παίρνουν για σφαγή σε φορτηγό
Στο high way;
Μερικά κάνουν έρωτα γρυλλίζοντας
Για τελευταία φορά πριν φτάσουνε στον
Τόπο της εκτέλεσής τους
Ιερός σκοπός βεβαίως αφού είναι για το
Καλό των ανθρώπων που τα σφάζουν
Λέτε να πονάνε και τα γουρούνια που
Γρυλλίζουν καθώς τα σφάζουν;
Πάντως το πρωινό μου περιλαμβάνει σχεδόν
Πάντοτε κρέας χοιρινό δεν είμαι δα κανένας
Μουσουλμάνος
Βάζω μέσα στο πρωινό μου σάντουιτς πάνω απ΄τη μαργαρίνη για να κολλά επάνω στο ψωμί
Απαραιτήτως λίγες φέτες χάμ που σημαινει χοιρινό μαζί με το τυράκι που του δίνει κάποια γεύση
Αν λοιπόν συναντήσω τυχαίως κάποτε στο δρόμο
Κάποιο γουρούνι που ξέφυγε και τρέχει
Δρομαίως για να γλυτώσει αμέσως θ΄αναγνωρίσω τον εαυτό μου αφού θα είμαι σαρξ εκ της σαρκός του, είτε σε μορφή
Μπριζόλας είτε σε χαμ είτε σε λουκάνικο
Του Γρηγορίου ας πούμε πού να βρεις τώρα
Τα παλιά τα γνήσια λουκάνικα που φτιάχναμε
Στο σπίτι το χειμώνα τα χριστούγεννα
Αυτός ο χοίρος που τρέχει μέσα στο δρόμο
Είναι μέρος του σώματός σου, είναι η σάρκα σου
Αν θέλεις να είσαι μέσα στο πνεύμα της εποχής σου πρέπει αμέσως μόλις τον δεις να τρέξεις
Να προλάβεις να τον καρατομήσεις
Κι ύστερα να πας στο σπίτι και την μπριζόλα του
Να τηγανίσεις…μην σε πιάνουν οι τύψεις χριστιανέ μου

[Θέλω να γράψω ένα ποίημα δυνατό ] / Νεοκλής Κυριάκου

Θέλω να γράψω ένα ποίημα δυνατό
Αν είναι δυνατό να είναι πολύ δυνατό
Όχι βέβαια να συνθλίβει την παλάμη σου
Όταν πας να κάνεις χειραψία μαζί του
Θα μου πεις γιατί χειραψία και όχι ανάγνωση
Διότι με τη χειραψία έρχεσαι πιο κοντά στο ποίημα και το ποίημα έρχεται πιο κοντά στον
Αναγνώστη
Αυτό το ποίημα δεν θα έχει άγνωστες λέξεις
Όπως κάθε φορά που πάω να διαβάσω κάτι εδώ
Ανατρέχω σχεδόν παντα στο wikidictionary
Για να λύσω το πρόβλημά μου, βέβαια πρόβλημα
Δικό μου που δεν ξέρω όλες τις λέξεις που ξέρουν
Εκείνοι, το καλό είναι που βγάζω στο τέλος κάποιο νόημα για να μην μένω και τελείως κομπλεξαρισμένος που έχω τόσες ελλείψεις
Λεξιλογικές, διότι ολες οι λέξεις έχουν λογική
Σημαίνουν κάτι, φανταστήκατε τον Όμηρο να έλεγε ότι ο Αχιλλέας οργίστηκε κι αντί οργίστηκε
Αίφνης να πει χέστηκε, αυτά τα πράματα τουλάχιστο στην επική ποίηση δεν γινονται
Και μη ξεπέφτουμε στο επίπεδο του Ηράκλειτου
Επειδή εζήλευε τον ΄Ομηρο τον έβγαλε απατεώνα και αγύρτη, και για να μη αμφιβάλλετε σαν τον άλλο που ήθελε να δει εξάπαντος τους τύπους των ήλων, θα σας αναφέρω το απόσπασμα ήτοι
Fragmenta στα λατινικά κύριοι που είναι η γλώσσα της νομικής επιστήμης, λέει λοιπόν
Ο πεσσεύων με τους παίδας συν τω χρόνω:
Τὸν τε Ὅμηρον ἔφασκεν ἄξιον ἐκ τῶν ἀγώνων ἐκβάλλεσθαι καὶ ῥαπίζεσθαι καὶ Ἀρχίλοχον ὁμοίως. Ο Όμηρος αξίζει απ' τους αγώνες να τον διώχνουν και να τον ραπίζουν, καθώς κι ο Αρχίλοχος. 

Ἡράκλειτος ἐντεῦθεν ἀστρολόγον φησὶ τὸν Ὅμηρον
Δηλαδή όπως και ο πλάτωνας δεν είχε σε καλό μάτι τους ποιητές…
Ως εδώ για να μην αρχίσετε να βαριέστε κι ύστερα με βρίσετε κι ας μη βγήκε δυνατό ποίημα