Η Μάνα του Αγνοούμενου / Κύπρος Τόκας

«Πού ’ναι ο γιος μου;»  Τραγική κραυγή   

σκιζ’ η φωνή της μάνας τον αγέρα.

Ποιος ξέρει αδέλφια να της πει;

Και χίλια μίλια πάει να τον βρει

κι ας περπατάει νύχτα μέρα.

                      

Κανείς δεν ξέρει… Κι ο καιρός περνά

κι ούτ’ ένα μήνυμα δεν παίρνει.

Οι έγνοιες – σαύρες στην καρδιά.

«Ζει το παιδί της; Ειν’ καλά;»

 Κι’ η αγωνία – θύελλα τη δέρνει.

ΚΥΠΡΟΣ ΤΟΚΑΣ (βιογραφικό)

Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1924. Φοίτησε στην Β΄ Αστική Σχολή Λεμεσού και μετά την αποφοίτηση του ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα για βιοποριστικούς λόγους, όπως επιπλοποιός, κουρέας, παντοπώλης κ.α. Από το 1961 εργάστηκε ως δημοσιογράφος  στις εφημερίδες «Χαραυγή» και «Ελευθερία» μέχρι το 1988. Ασχολήθηκε με την λογοτεχνία και την ποίηση από πολύ μικρός. Κείμενα και ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά.  Ποιήματα του έχουν μελοποιηθεί από τον γιο του τον γνωστό μουσικοσυνθέτη Μάριο Τόκα.  Ποιητικές Συλλογές : Έγραψε 11 ποιητικές συλλογές.  Αδούλωτες ψυχές :1951 Λύρα: 1959

Για τον Κύπρο Τόκα ......

ΚΥΠΡΟΣ ΤΟΚΑΣ (ο Λογοτέχνης με το αγνό χαμόγελο) ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡΑ ΚΡΙΣΤΗ ΧΑΡΑΚΗ

   μπορείτε να διαβάσετε: http://www.ellvm.org.cy/dokimia_dokimiaka/%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CF%83-%CE%BF-%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%8C-%CF%87%CE%B1/

Ο αλήτης / Κύπρος Τόκας

Έλα στην τρώγλη μου 
λοιπόν φτωχέ κακόμοιρε 
Και συ τη νύχτα σου δω
πέρα να περάσεις
Το λιγοστό μου το φαΐ 
και το ξερόψωμο
Κι’ οι δυο μαζί θα μοιραστούμε 
σαν πεινάσεις 

Αδούλωτες ψυχές: Ποιητική Συλλογή του Τόκα Κύπρου (1951)

Ώ πώς μ’ αγάπη στρέφουμε τα μάτια της ψυχής 
Ελπιδοφόρα προς εσέ Ελεύθερη Ελλάδα […] 
«Με τα φτερά ολάνοιχτα της σκέψης χαρωποί 
Πόσες φορές πετάξαμε στα θρυλικά βουνά σου
Εκεί που θαυματούργησαν οι πιο καλοί σου γιοι
Για το ψωμί παλεύοντας και για τη λευτεριά σου»! 

...

«Και μείς αδέλφια τις χαρές μιας ξέγνοιαστης ζωής 
Δίχως καημούς και βάσανα μια μέρα θα γευτούμε
Και τη γλυκεία μας λευτεριά θερμά θα τραγουδούμε
Μ’ όλη τη φλόγα της καρδιάς του νου και της ψυχής
Μα πρέπει να παλέψουμε ως τότε αγωνιστές 
Κι’ όσους μας κλέβουνε το βιος με λύσσα να χτυπάμε
Τις αλυσίδες της σκλαβιάς με τη ψυχή να σπάμε
Κι’ αδάμαστοι να γίνουμε του δίκιου μαχητές
Η πάλη θάν’ αιμάτινη κι’ η στράτα μακρινή 
Μα νικητές, περήφανοι, θα φτάσουμε στο τέρμα
Απ’ το βαρύ να φύγουμε της αδικίας το πέλμα
Βαθιά μας να ροδίσουνε πασίχαροι ουρανοί» 

...

«Πόσες φορές μανούλα μου γλυκεία 
Η θύμηση με θέρμη σ’ αγκαλιάζει
Όταν η πλήξη μου βαραίνει την καρδιά
Και το σκοτάδι της οδύνης μου την σκιάζει
[…] ποτέ δε θα ξεχάσω τη στοργή 
Κι’ ούτε μανούλα την απέραντή σου αγάπη
Πάντα κλεισμένη θε να σέχω στη ψυχήΚαι να λατρεύω την καρδιά σου τη μεγάλη» 


πηγή: http://www.ellvm.org.cy/dokimia_dokimiaka/%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CF%83-%CE%BF-%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%8C-%CF%87%CE%B1/

Στίχοι του Τόκα Κύπρου

«Στίχοι μου – σεμνά χελιδονάκια
Ανοίξτε τα φτερά σας και πετάτε,
Πηγαίνετε να βρείτε τα παιδάκια
Κι αιώνια συντροφιά να τους κρατάτε»

«Σχολείο μου αγαπημένο, στην αγκάλη σου
Βρίσκει η ψυχή το φως που λαχταρά
Γίνεται ολόχαρο πουλάκι
Που τα φτερά του ανοίγει και πετά» 

Οι δυο ψαράδες

Χρόνια παρέα με τον Σαμή

στο ψάρεμα για το ψωμί

στην ίδια βάρκα δυο ψυχές

κοινές οι λύπες κι οι χαρές.

Πελώρια κύματα βουνά

δέρναν τη βάρκα μας συχνά

κίνδυνοι, κρύο, παγωνιά

πού να βρεθεί ζεστή γωνιά!

Νύχτα στα πέλαα βαθιά

σκληρή ζωή βαριά καρδιά.

Με δίχως ψάρια ο γυρισμός

πολλές φορές, ω τι καημός!

Κι ω, τι χαρά μες στην καρδιά

καλή σαν ήτανε η σοδειά

Χαλάλι ο μόχθος ο βαρύς

και το ξενύχτι της ζωής.

Κι ήρθε μια μέρα ο χαλασμός

πόλεμος, βία , χωρισμός.

Συρματοπλέγματα βαριά

αίμα και δάκρυα, προσφυγιά.

Και μια φωνή,

ξένη φωνή

εχθροί ο Κώστας κι ο Σαμή.

Αδύνατο να ζουν μαζί.

Μίλησε θάλασσα, εσύ

παντού η αλήθεια ν’ ακουστεί:

Εχθροί ο Κώστας κι ο Σαμή

που πάλευαν για το ψωμί;