Οι δυο ψαράδες

Χρόνια παρέα με τον Σαμή

στο ψάρεμα για το ψωμί

στην ίδια βάρκα δυο ψυχές

κοινές οι λύπες κι οι χαρές.

Πελώρια κύματα βουνά

δέρναν τη βάρκα μας συχνά

κίνδυνοι, κρύο, παγωνιά

πού να βρεθεί ζεστή γωνιά!

Νύχτα στα πέλαα βαθιά

σκληρή ζωή βαριά καρδιά.

Με δίχως ψάρια ο γυρισμός

πολλές φορές, ω τι καημός!

Κι ω, τι χαρά μες στην καρδιά

καλή σαν ήτανε η σοδειά

Χαλάλι ο μόχθος ο βαρύς

και το ξενύχτι της ζωής.

Κι ήρθε μια μέρα ο χαλασμός

πόλεμος, βία , χωρισμός.

Συρματοπλέγματα βαριά

αίμα και δάκρυα, προσφυγιά.

Και μια φωνή,

ξένη φωνή

εχθροί ο Κώστας κι ο Σαμή.

Αδύνατο να ζουν μαζί.

Μίλησε θάλασσα, εσύ

παντού η αλήθεια ν’ ακουστεί:

Εχθροί ο Κώστας κι ο Σαμή

που πάλευαν για το ψωμί;