ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΜΟΥ .. / Ανδρέου Ειρήνη

Λέω να φύγω μακριά, σε άλλες θάλασσες, στεριές βουνά

κι εκεί που μαζεύω αποσκευές, ο νους μου πίσω ξαναγυρνά

Και η καρδιά και η ψυχή μου σαν φάντασμα μ'ακολουθά.

Πως να ξεφύγω από μένα, να ξεκολλήσω όλο μου το δέρμα..

Πώς τις βαριες μου αλυσίδες να τις κόψω; Όλα ήταν ψέμα;

Πως την καρδιά μου να πετάξω; Στη λήθη πως να βυθιστώ ;...

δίχως εμένα που να πάω; Μπορώ απ τη σκιά μου να κρυφτώ;

Μέσα στην έρημο, μια όαση γυρεύω, μια σταλιά νερό..

Ένα δέντρο να ξαπλώσω στη σκιά του να ονειρευτώ

ένα γαλάζιο ουρανό κι ένα ουράνιο τόξο! Πολλά ζητώ;