ΠΕΝΤΑΠΡΑΚΤΟ (ΙΙΙ, IV, V) / Κύρρης Κώστας

III

Όταν ενομίσαμε πλέον 
ότι ξεψύχησε και πάει 
καμωθήκαμε πως δεν τον ξέρουμε, 
λησμονήσαμε που βρίσκεται θαμμένος, 
γίναμε μακρινοί του συγγενείς...
Μα χύσαμε δάκρυα που δεν ταίραζαν 
για τέτοιους συγγενείς, 
σαν αδελφό τον κλάψαμε. 

IV

Φέραμε τότες έναν ξένον, 
έναν αλλόθρησκον, 
ειδικευμένο ν΄ ανευρίσκει τους χαμένους
και τον παρακαλέσαμε γονατιστοί
μες στην πλατεία της αγοράς
να τον αναζητήσει, όπου μπορεί...


V

Ο ξένος ερευνώντας 
ξεκίνησε απ΄ τα μάτια μας
και πήγε στην καρδιά μας
και διάβασε τον πόνο μας
και δάκρυσε, τι ξέρει 
πως κι άν τον ξαναφέρει από του Χάρου 
τα δόντια ζωντανόν, 
εμείς θα τον σκοτώσουμε και πάλι, 
κρυφά, 
μια σιωπηλή βραδιά, πριν ξημερώσει....

ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ / Κύρρης Κώστας

Άργησε πάρα πολύ
να πεθάνει.
Ατυχήσας έμεινε ζωντανός
επί μακρόν, 
κι αμάρτησε, κι ετάφη 
μέσα στην άβυσσο των άπειρων κριμάτων.................

Αγνοούμενοι / Κύρρης Κώστας

Βρήκαμε τώρα καινούργιο θέμα συζητήσεων

κατά τις ώρες της ανίας

κάθε απόγευμα στη δροσιά των κήπων.

ή κάτω από τις κληματαργιές.

στις λέσχες και στα καφενεία.

Μεθοδεύουμε την αναζήτηση

των χαμένων αδελφών μας,

αυτών που εγκαταλείψαμε στον πόλεμο

δίχως νερό και σφαίρες,

ψωμί κι ελιές

και ελπίδα.

Εχάθηκαν στο σκοτάδι της απομόνωσης,

δίχως έμπνευση και οδηγίες,

πώς ν' αγωνιστούν και να πεθάνουν

αποτελεσματικά

για την πατρίδα.

Εμείς δεν τους ξεχνούμε.

χάνουμε και συλλαλητήρια.

στέλλουμε αποστολές και τηλεγραφήματα

διαμαρτυρίας.

Αυτοί όμως θάναι πάντοτε λυπημένοι,

που άσκοπα εχάθηκαν

κι έδωκαν αφορμή

για τόσες άκαρπες ταλαιπωρίες

στους τυχερούς, εμάς.

Λευκωσία. 22.7.1986. 14.7.1989

ΠΕΝΤΑΠΡΑΚΤΟ / Κύρρης Κώστας

Ι

Σκοτώσαμε κρυφά τον αδελφό μας
και τον θάψαμε στην καρδιά μας, 
μες στην απόλυτη σιωπή της νύχτας. 
Προσέχομε τα βήματά μας
μη και ξυπνήσουν τον πεθαμένο. 
Αλίμονο αν υψώσει το κεφάλι 
μέσα στην ένοχη ψυχή μας. 
Αλίμονο εάν δια μέσου των συρίγγων 
της σκέψης μας επανεμφανιστεί....
Ξέρουμε πως υπάρχει, δεν πεθαίνει.
Αυτό που μας τρομάζει 
είναι η δύναμή του να επιζεί
και μέσα στις χιλιάδες σφαίρες
και μέσα στις πιο άγριες μαχαιριές 

ΙΙ

Ξέρουμε πως ανθίζει 
και νέος φυτρώνει από το αίμα, 
αυτόν ο θάνατος τον τρέφει, 
τον τρέμει ο πικροχάροντας
στα μαρμαρένια αλώνια...


III

Όταν ενομίσαμε πλέον 
ότι ξεψύχησε και πάει 
καμωθήκαμε πως δεν τον ξέρουμε, 
λησμονήσαμε που βρίσκεται θαμμένος, 
γίναμε μακρινοί του συγγενείς...
Μα χύσαμε δάκρυα που δεν ταίραζαν 
για τέτοιους συγγενείς, 
σαν αδελφό τον κλάψαμε. 

IV

Φέραμε τότες έναν ξένον, 
έναν αλλόθρησκον, 
ειδικευμένο ν΄ ανευρίσκει τους χαμένους
και τον παρακαλέσαμε γονατιστοί
μες στην πλατεία της αγοράς
να τον αναζητήσει, όπου μπορεί...


V

Ο ξένος ερευνώντας 
ξεκίνησε απ΄ τα μάτια μας
και πήγε στην καρδιά μας
και διάβασε τον πόνο μας
και δάκρυσε, τι ξέρει 
πως κι άν τον ξαναφέρει από του Χάρου 
τα δόντια ζωντανόν, 
εμείς θα τον σκοτώσουμε και πάλι, 
κρυφά, 
μια σιωπηλή βραδιά, πριν ξημερώσει....

Κύρρης Κώστας (βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε στη Λάπηθο το 1927. Αποφοίτησε από το Β΄Παγκύπριο Γυμνάσιο και σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αργότερα Αγγλική Φιλολογία στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Από το 1950 έως και το 1957 εργάστηκε ως καθηγητης σε διάφορα Γυμνάσια της Κύπρου. Από το 1957 μέχρι και το 1959 ειδικεύτηκε στη Βυζαντινολογία και τις Ανατολικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. (πτυχίο:Master of Arts in History) Το 1959 πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ιστορικής και Βυζαντινής Επιτροπής Κύπρου, της οποίας ήταν Γραμματέας μέχρι και το 1964. Στην ποίηση εμφανίστηκε το 1953. Ποιήματά του είχαν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας, ενώ άρθρα του και μελέτες σε περιοδικά και εφημερίδες της Ευρώπης. Απεβίωσε το 2009.

Είχε τιμηθεί με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, το Βραβείο Γραμμάτων και Τεχνών της Κυπριακής Πολιτείας, το Βραβείο Τεύκρου Ανθία και Θεοδόση Πιερίδη και με πολλά άλλα βραβεία από κόμματα και οργανισμούς της Κύπρου καθώς και επιστημονικά ιδρύματα του εξωτερικού.

Ο Κώστας Κύρρης είναι ο δεύτερος Κύπριος μαζί με τον Κώστα Μόντη που είχαν προταθεί από επιστήμονες του εξωτερικού για το Βραβείο Νόμπελ, που εκτιμούσαν το σημαντικό και πολύπλευρο επιστημονικό τους έργο.

Ποιητικές συλλογές:

Ζητώντας το μίτο της Αριάνδης 1953

Άλλα έργα: 

Χρονικά της Λαπήθου (5 τόμοι) 

Τουρκία και Βαλκάνια (1986)

ΠΕΝΤΑΠΡΑΚΤΟ (Ι, ΙΙ) / Κύρρης Κώστας

Ι

Σκοτώσαμε κρυφά τον αδελφό μας
και τον θάψαμε στην καρδιά μας, 
μες στην απόλυτη σιωπή της νύχτας. 
Προσέχομε τα βήματά μας
μη και ξυπνήσουν τον πεθαμένο. 
Αλίμονο αν υψώσει το κεφάλι 
μέσα στην ένοχη ψυχή μας. 
Αλίμονο εάν δια μέσου των συρίγγων 
της σκέψης μας επανεμφανιστεί....
Ξέρουμε πως υπάρχει, δεν πεθαίνει.
Αυτό που μας τρομάζει 
είναι η δύναμή του να επιζεί
και μέσα στις χιλιάδες σφαίρες
και μέσα στις πιο άγριες μαχαιριές 

ΙΙ

Ξέρουμε πως ανθίζει 
και νέος φυτρώνει από το αίμα, 
αυτόν ο θάνατος τον τρέφει, 
τον τρέμει ο πικροχάροντας
στα μαρμαρένια αλώνια...