Ανδρέας Νεοφυτίδης (βιογραφικό σημείωμα)

Ο Κύπριος στιχουργός και ποιητής Ανδρέας Νεοφυτίδης γεννήθηκε το 1948 στη Λεμεσό. 

Σπούδασε στο Λονδίνο και στην Grenoble φιλοσοφία. 

Εργάστηκε από το 1984 έως το 2013 στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ως αρχισυντάκτης στα ξενόγλωσσα καθημερινά δελτία ειδήσεων. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στον χώρο της ποίησης δημοσιεύοντας ποιήματα στο περιοδικό "Νέα Εποχή" της Λευκωσίας το 1972. Τραγούδια του έχει μελοποιήσει ο  Μάριος Τόκας, αλλά και οι Παναγιώτης Πολεμίτης, Αλέκος Χαραλαμπίδης, Νεοκλής Νεοφυτίδης. 

Ποιητικές Συλλογές:

Είπε/ 2013/ Σμίλη 

Ξεχασμένη αποσκευή / Νεοφυτίδης Ανδρέας

Με βρήκες σαν ομίχλη που `ψαχνε
απ’ το παράθυρο να μπει,
με βρήκες μες στη νύχτα σαν μια κουβέντα
που κανείς δεν ήθελε να πει.

Κι ήμουν έξω απ’ τα τρένα
ταξιδιώτης δίχως θέση
όταν με βρήκες,
κι ήμουν έξω απ’ τα τρένα
ξεχασμένη αποσκευή,
κι ήμουν έξω απ’ τα τρένα
ξεχασμένη αποσκευή
κι εσύ με πήρες.

Με βρήκες σαν ανάμνηση που αφήνει
στο στόμα κάποιο παλιό φιλί,
με βρήκες σαν μια πόρτα που περίμενε
που περίμενε κάπου στον κόσμο ανοιχτή.

Κι όλο εγώ περίμενα / Νεοφυτίδης Ανδρέας

Σκόρπιζαν τα χρόνια κι η αγάπη μου, δίχως πυξίδα
έγραφε κύκλους στ’ άδειο λιμάνι μου
κι άπλωνα τα χέρια στο σκοτάδι μου κι άγγιζα μόνο
μόνο το σχήμα του κορμιού σου στο κρεβάτι μου

Κι όλο εγώ περίμενα κι όλο εγώ περίμενα
να σ’ έφερνε ένα πλοίο
κι όλο εγώ περίμενα αγάπη μου στο κρύο
γύρισες, κι όμως, λέει το βλέμμα σου αντίο

Έκλεινα τα μάτια, άναβε ο πόθος μου, η νύχτα ατέλειωτη
μια γιορτή που τελειώνει όλος ο κόσμος μου
κι άπλωνα τα χέρια στο σκοτάδι μου κι άγγιζα μόνο
μόνο το σχήμα του κορμιού σου στο κρεβάτι μου

Κι όλο εγώ περίμενα κι όλο εγώ περίμενα...


το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=_dQCA_GHLAA

Εξαρτάται / Νεοφυτίδης Ανδρέας

Μα τι όνειρα θα `κανες
αν δεν ήμουν στο πλάι σου
κι αν τις νύχτες δεν άπλωνα
την καρδιά μου για μαξιλάρι σου

Αν σκιά σου δεν ήμουνα
που ποτέ δεν κοιμάται
μα τι όνειρα θα `κανες
σ’ έναν κόσμο που δε σε λυπάται

Εξαρτάται μου λες εξαρτάται

Μα τι όνειρα θα `κανες
αν δεν ήμουν ο πόθος σου
κι αν τις νύχτες δεν άναβα
σαν φωτιά να σκοτώνω το φόβο σου

Αν σκιά σου δεν ήμουνα
και καρδιά που δε φοβάται
μα τι όνειρα θα `κανες
σ’ έναν κόσμο που δε σε λυπάται

Εξαρτάται μου λες εξαρτάται

Μα τι όνειρα θα `κανες
αν δεν ήσουνα πλάι μου
κι αν τις λέξεις δε σκλάβωνα
μοναχά να σε λέω αγάπη μου

Αν δεν ήμουν ο δρόμος σου
και καρδιά που θυμάται
μα τι όνειρα θα `κανες
σ’ έναν κόσμο που δε σε λυπάται


το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=bbu43fU8PCk

Καλημέρα / Ανδρέας Νεοφυτίδης

Τώρα που έμαθα να ζω χωρίς εσένα
τώρα που οι μνήμες μου γυρνούν από τα ξένα
απ' τη ζωή μου όταν περνάς
μια καλημέρα μην την ξεχνάς
Όσα ανελέητα η μέρα μας τα παίρνει
η νύχτα στ' όνειρο απρόσμενα τα φέρνει
όπου κι αν είσαι όταν ξυπνάς
μια καλημέρα μην την ξεχνάς

Λένε πως χάθηκες
δε σε συνάντησε κανείς ως σήμερα
σα να 'σουν πρόσωπο που επινόησα
μάτια μου ανήμερα
Λένε πως χάθηκες
μα ήσουνα εδώ όσο άλλο τίποτα
μα ήσουνα εγώ κι εγώ φοβόμουνα
μάτια μου ανύποπτα

Είναι η σκέψη σου αόρατος καθρέφτης
στις δύσκολες στιγμές κοιτάζω αν με βλέπεις
απ' τη ζωή μου όταν περνάς
μια καλημέρα μην την ξεχνάς
Σ' ακούω να μιλάς, φωνή μες στη φωνή μου
όπως μεγάλωνα μεγάλωνες μαζί μου
όπου κι αν είσαι όταν ξυπνάς
μια καλημέρα μην την ξεχνάς

Λένε πως χάθηκες
δε σε συνάντησε κανείς ως σήμερα
σα να 'σουν πρόσωπο που επινόησα
μάτια μου ανήμερα
Λένε πως χάθηκες
μα ήσουνα εδώ όσο άλλο τίποτα
μα ήσουνα εγώ κι εγώ φοβόμουνα
μάτια μου ανύποπτα

Απ’ τα βουνά στα πέλαγα / Νεοφυτίδης Ανδρέας

Απ’ τα βουνά στα πέλαγα
όρτσα στα πέρατα
του κόσμου που αλλάζει
όνειρο που μας φωνάζει.

Φυτρώνουμε στα όνειρα
χτίζουμε σίγουρα
την ανθρωπιά του κόσμου
λόγε ελληνικέ και φως μου.

Απ’ τα βουνά στα κύματα
λέμε ποιήματα
Ομήρου Κι Ελύτη
που `κανε τις λέξεις σπίτι.

Τιε θάλασσες οργώσανε
και όσα δώσανε
της Αρκαδίας μοίρα
άνθισαν μες στην αρμύρα.

Απ’ τα βουνά στις θάλασσες
μοίρα μας άλλαξες
και πάντα ακόμη οι ίδιοι
σαν της Κύπρου το ταξίδι.

Πατρίδα μας τα ανώγεια
μένουνε τα χρόνια μας
στην Αρκαδία πίσω
χώματα να τα φιλήσω.


το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=qWy0bT1Q-WI

ΤΑ ΛΕΚΤΙΚΑ ΠΕΔΙΑ / Νεοφυτίδης Ανδρέας

σαν παρουσία σ' ευτυχές γεγονός

Όπως

γράφοντας λέξεις στο λευκό χαρτί

εκτοξεύεις πέτρες στον απέναντι

τοίχο

Όπως

παντρεύοντας στο χαρτί σου τα ονόματα

ανοίγεις το μυστήριο της ζωής σε βιβλίο

που γράφεις και κλείνεις

Όπως

επιστρέφει στον κύκλο του ο τροχός

και πυροδοτείται η λέξη

Όπως

ακροβατώντας τη ζωή σου στις ευθείες

βρίσκεις στο τέρμα την ψυχή σου

ζαρωμένο σύνθημα

Όπως

πίνοντας ήλιο στα κοχύλια

ακούς πηγάδια ν' ανεβαίνουν

απ' τα κάτω

Όπως

τα λόγια των ανθρώπων εκκρεμούν

στις φωτεινές ταμπέλες

που αστράφτουν

Όπως

σε λεκτικά πεδία ταξιδεύοντας

ο ποιητής μας ανάβει τα σήματα

της παγίδας

Όπως

σε βλέπω και με βλέπεις

μεσ' απ' τις διάφανες λέξεις

Όπως

αρμόζει στη θάλασσα το βάθος του γαλάζιου

το μήκος του αφρού και το πλοίο της γραμμής

Λεμεσός - Πειραιεύς και τανάπαλιν

Όπως

δωροδοκώντας τα ονόματα εξαγοράζεις το τοπίο

Όπως   

ελπίζοντας στη συντριβή του

στρατολογεί τις λέξεις του ο ποιητής

Όπως βαθμολογώντας τη διαγωγή των λέξεων

μηδενίζεσαι

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ / Νεοφυτίδης Ανδρέας

μοίρα

σημειοφόρων χώρων που ευδοκιμούν

κατάλευκοι στα μαύρα σύμπαντα του ονείρου

Χάρη

των ανάγλυφων εκείνων ονομάτων

Αμαθούς Κούριον Παλαίπαφος

ΒΛΑΣΤΗΣΗ / Νεοφυτίδης Ανδρέας

τοπίο με όνειρα μπετονικά που ανεβαίνουν
στα ύψη εφιάλτες. Τα δέντρα φυτρώνουν εντός
μου