Ξενής Πάτσαλος (βιογραφικό)

Ο Ξενής Πάτσαλος γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1901 στο Παραλίμνι Αμμοχώστου. Το επίθετο του Πάτσαλος αποτελούσε παρατσούκλι του πατέρα του Ανδρέα Πιερέττη, γιατί είχε γκρίζες κηλίδες στο πρόσωπό του. Για βιοποριστικούς κυρίως λόγους εγκατέλειψε από πολύ νωρίς το σχολείο και ασχολήθηκε με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το έμφυτο ποιητικό του ταλέντο το ανέπτυξε και κέρδισε πολλά βραβεία σε διάφορους ποιητικούς διαγωνισμούς τσιαττιστών. Τα θέματα του τα αντλούσε από την αγροτική ζωή, την αγάπη, τα προβλήματα του κόσμου, τα εθνικά ζητήματα. Πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου 1984

πηγή: https://www.bigcyprus.com.cy/el/article/xenis-patsalos-enas-poiitis-me-emfyto-talento

http://www.philia.org.cy/Portals/0/Documents/LogosKaiTexni/Ta_Poihtarika_Tragoudia_B.pdf

[Γέννημα νήλιου...] / Πάτσαλος Ξενής (Ποιητάρης)

Γέννημα νήλιου πού ΄ρκουμουν επέτουν φαινεσταί μου

ελάλουν εν παράδεισος τούτη ζωή, Θεέ μου.

Το μεσομέριν έπασκα να τη διασκεδάσω

τζι' ενόμισα πως έκαμα φτερά τζι' εν να πετάσω

τζιαί πού το παραδέχουμουν πως είχεν να γεράσω.

Τώρα εν ηλιοβούττημαν, για μεν εν να νυχτώσει

τζι' εν πρόκειται για λλόου μου να ξαναξημερώσει

[Τζιαί αν η Ένωση γενεί...] / Πάτσαλος Ξενής (Ποιητάρης)

Τζιαί αν η Ένωση γενεί αυτό πρέπει να πράξουν

να' ρτουσιν πα' στο μνήμα μου να το βροντοφωνάξουν,

φαίνεσται μου' ν ν'αναστηθώ,

που μές στον Άδην να βρέθω σ' ένα λεπτόν που πάνω,

να πω΄΄ Ζήτω η Ένωση΄΄ τζιαί πάλιν ας πεθάνω

[Έθελα να'μουν...] / Πάτσαλος Ξενής (Ποιητάρης)

Έθελα να'μουν τζι'εν είμαι όπως μ'αρέσκει να'μαι

πρύτανις μες στους πρύτανες, η κλίση μου τραβά με.

Έναν'πο ούλλα τα καλά της γης εν η παιδεία,

μα'ν δυσκολία να γινεί, χρειάζεται υπομονή, νους τζιαί περιουσία ....

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ / Πάτσαλος Ξενής (Ποιητάρης)

Άδρωπε, βασιλιά της γης που ζεις τζιαι βασιλεύκεις

να τ' αγαπήσεις τα δεντρά, παντού να τα φυτεύκεις.

Τζει μέσα να δκιανεύκεσαι, τζει μέσα να δουλεύκεις,

 τούτη εν η παράδεισος τζΙ άλλην να μεν γυρεύκεις.

Τα δέντρα εν παράδεισος τζει που 'ναι φυτεμένα

γιατί λογής λογιών πουλιά εν πάνω φουλιεμένα.

Τα δέντρα όπου φυτευτούν τζ' ο τόπος πρασινίσει

τζει μέσα να δκιανεύκεται το πλάσμαν θεραπεύκεται μακάριν να 'σιει φθίσην.

Πο’  'σέν το άψυχο δεντρόν τ’  αθώον νιωμένον

πο’ 'σέν εκάμαν το σταυρόν τον τρισμακαρισμένον,

τζείνον που βάσταν το Χριστόν πάνω του σταυρωμένον.

Ξενής  Πάτσαλος